Του Διονύση Κ. Καραχάλιου
Τις τελευταίες ημέρες έχουν ενταθεί οι επιθέσεις κατά των αποκαλουμένων «σκληρών» ή «δεξιών» της Νέας Δημοκρατίας, που φέρονται ακόμη και να …παροπλίζονται από τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά!
Τα σενάρια αυτά, που, ασφαλώς, απηχούν τους ευσεβείς και μη κρυπτόμενους πόθους των εμπνευστών τους, φαίνεται ότι παραγνωρίζουν μια βασική «σταθερά» της πολιτικής φιλοσοφίας του Αντώνη Σαμαρά, παρά το γεγονός ότι ο ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας δεν διστάζει να την υπενθυμίζει σε κάθε, σχεδόν, δημόσια ομιλία του: τα συμπλέγματα ενοχής, που χρόνια καλλιεργούνταν σε βάρος της παράταξής μας, εξ αιτίας της ιδεολογικής τρομοκρατίας των ψευτοπροοδευτικών και τα οποία μας οδήγησαν σε ιδεολογικό αφοπλισμό, έχουν τελειώσει. Βασικό στοιχείο της Νέας Μεταπολίτευσης στην οποία προσβλέπει η νέα Νέα Δημοκρατία είναι η από-ενοχοποίηση των ιδεών. Στην προκειμένη περίπτωση των δικών μας ιδεών.
Επειδή, λοιπόν, η σημερινή Νέα Δημοκρατία, χάρη στην καθαρή και θαρραλέα σκέψη του Αντώνη Σαμαρά, την οποία επιδοκίμασε, με πανηγυρικό τρόπο, η λαϊκή βάση του κόμματος, έχει αποτινάξει τα ιδεολογικά σύνδρομα που επιχειρούν να της καλλιεργήσουν οι αντίπαλοί της, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε σε κάθε «καλοθελητή» τα εξής:
Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε την Ισονομία αριστερών και δεξιών. Λίγα χρόνια αργότερα, όσοι δεν ένιωθαν και δεν δήλωναν αριστεροί, ή έστω «προοδευτικοί», έπρεπε να κρύβουν τις ιδέες τους, ή να απολογούνται συνεχώς για τις απόψεις τους. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτό συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα. Και όμως! Δεν υπάρχει θέαμα πιο αποκρουστικό, από μια ακρωτηριασμένη συνείδηση από έναν άνθρωπο που κάνει στη ζωή του όλη μέρα «εκπτώσεις», για λόγους σκοπιμότητας.
Παρ’ όλα αυτά, μετά το 1974, μια ψευτοπροοδευτική αντίληψη επικράτησε παντού: Διακήρυξε ότι κατέχει το μονοπώλιο του «σωστού» και του «λάθους», το μονοπώλιο του «ωραίου» και του «άσχημου», του «ηθικού» και του «ανήθικου», της ειλικρίνειας και την υποκρισίας, της «προόδου» και του «αναχρονισμού».
Όσοι δεν συμφωνούν με αυτά τα ψευτοπροοδευτικά στερεότυπα, στερεότυπα που έχουν παραμεριστεί παντού αλλού στον κόσμο – αλλά παραμένουν ακόμα ισχυρά στην Ελλάδα – υποχρεώνονται να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις αυτά που παντού αλλού λέγονται απερίφραστα και κερδίζουν τις κοινωνίες. Η επικράτηση της ψευτο-προοδευτικότητας καταπίεσε όλους τους Έλληνες.
Από την άλλη πλευρά, οι Αριστεροί παραμένουν υπερήφανοι για τις ιδέες τους, ακόμα κι όταν τις έχουν αποχωριστεί προ πολλού. Για όλους τους άλλους, όμως, επιφυλάσσεται ένα απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό «ενοχικό σύμπλεγμα». Όσοι δεν δηλώνουν «αριστεροί» νιώθουν την ανάγκη να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις, αυτά που στην δημοκρατική Ευρώπη λέγονται με το όνομά τους. Και φτάνουν στο σημείο να αποφεύγουν ιδέες και προτάσεις, οι οποίες στην Ευρώπη υποστηρίζονται ακόμα και από Κεντροαριστερούς!
Όμως, το μήνυμα της 29ης Νοεμβρίου είναι αυτό ακριβώς: Το «σύμπλεγμα ενοχής» που χρόνια καλλιεργούνταν σε βάρος μας τελείωσε. Μια πραγματική Δημοκρατία, μια Κοινωνία με αληθινή Ισονομία δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται, την μια παράταξη να τη θεωρεί τίτλο τιμής, και την άλλη λόγο ντροπής. Η παράταξή μας έχει τεράστια προσφορά στην Πατρίδα. Είναι πηγή υπερηφάνειας για μας. Οι ιδέες μας σήμερα κυριαρχούν – κυριολεκτικά – σε όλη την Ευρώπη. Είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας για τις ιδέες μας, για τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και σεβόμαστε όλους τους άλλους. Τους αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα να είναι υπερήφανοι για τις δικές τους ιδέες. Αλλά το ίδιο ακριβώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας.: Γιατί η δική μας συνείδηση είναι όρθια, είναι απροσκύνητη, είναι παντοδύναμη Είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που είμαστε, γι’ αυτά που εκπροσωπούμε, για τη ιστορική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Τώρα, λοιπόν, τελειώνουμε με όλες τις ιστορικές παθογένειες. Και βάζουμε τα θεμέλια για τη δημιουργία της Μεγάλης, της πολύ μεγάλης σύγχρονης Ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς, που απευθύνεται σε όλη την Κοινωνία. Αλλά απευθύνεται με τις ιδέες της, όχι φορώντας μάσκες ή ερωτοτροπώντας με αντίπαλες ιδεολογίες. Που απευθύνεται και κερδίζει την κοινωνία με σύγχρονους τρόπους, όχι με παρωχημένες δομές και με ξεπερασμένες μορφές οργάνωσης. Όλα τα Ευρωπαϊκά Κεντροδεξιά κόμματα είναι πολυσυλλεκτικά. Αλλά απορρίπτουν τη χαλαρότητα, την έλλειψη πολιτικού θάρρους, απορρίπτουν τις «στρογγυλοποιήσεις» και τον ξύλινο λόγο, απορρίπτουν τον διαχειριστικό κυβερνητισμό.
Όλα τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα έχουν Πολιτική Ιδεολογία και την προβάλλουν. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα κόμματα της Αριστεράς, που θεωρούνται «κόμματα ιδεολογικής καθαρότητας». Ισχύει – κατά μείζονα λόγο – και για το ΠΑΣΟΚ, που είναι εξόχως «πολυσυλλεκτικό κόμμα». Και στις καλές και στις κακές του στιγμές, το ΠΑΣΟΚ πάντα έδωσε πρωταρχική έμφαση στην ιδεολογική του συγκρότηση. Κι αυτό δεν το εμπόδισε να είναι πολυσυλλεκτικό. Αντίθετα, έγινε πολυσυλλεκτικό, επειδή ακριβώς έδινε μεγάλη έμφαση, κάθε φορά, στην ιδεολογική προβολή της φυσιογνωμίας του. Ασφαλώς, πολλά από τα ιδεολογήματα του ΠΑΣΟΚ διαψεύστηκαν, ή αποδείχθηκαν κάλπικα. Αλλά ποτέ δεν έπαψε να αναζητά και να επικαλείται νέα ιδεολογήματα για να αντικαταστήσει τα παλαιότερα που ξόφλησαν. Εμάς, οι ιδέες μας δικαιώθηκαν πανηγυρικά, δικαιώθηκαν ιστορικά παντού στον κόσμο. Και δεν τολμούσαμε, τόσα χρόνια, ούτε να τις υπερασπιστούμε. Πολλές φορές ούτε καν να τις επικαλεστούμε. Τις είχαμε εγκαταλείψει για να μη… διώξουμε τους «ταλαντευόμενους»! Κι αντί να προσελκύσουμε τους υποτιθέμενους «ταλαντευόμενους», τελικά φυλλορροούσαν οι δικοί μας!
Οι Μαρξιστές, παρ’ ότι υλιστές, υπερασπίζονται με αφοσίωση την ιδεολογία τους. Για μας το να είσαι Ιδεαλιστής είναι Αρετή. Κι όμως! Εμείς εγκαταλείψαμε για χρόνια την Ιδεολογία μας!
Ο κοινωνικός Φιλελευθερισμός δεν είναι «μηχανιστική» ιδεολογία. Γιατί δεν βλέπει τους ανθρώπους σαν «γρανάζια» μιας μηχανής, όπως η Ιδεολογία της Αριστεράς ή ο Νεοφιλελευθερισμός. Είναι ανθρωποκεντρική Ιδεολογία. Γιατί έχει στο επίκεντρο, την προσωπικότητα του Ανθρώπου, την Ευθύνη, τις Ανάγκες και τις Σχέσεις των Ανθρώπων. Τη συλλογική και ατομική Ταυτότητά τους. Τις κοινωνίες και την παράδοσή τους.
Οι αρχές του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού ενυπάρχουν αυτονόητες και αυτοφυείς μέσα στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία: Δεν χρειάζεται να τις «εμφυτέψουμε» απ’ έξω. Οι αρχές της Ελευθερίας, της Ανταγωνιστικότητας, της Δικαιοσύνης, της Ισονομίας, της Αξιοκρατίας, της Αξιοπρέπειας, η Αγάπη για την Πατρίδα. Όλα αυτά είναι μέσα στην παράδοση του Ελληνικού λαού. Και προμετωπίδα όλων των αγώνων του, παλαιότερων και πρόσφατων.
Η προτεραιότητα στην κοινωνική συνοχή, στη Δημοκρατία και την τήρηση των νόμων, στο δημόσιο συμφέρον που είναι πάνω από τις συντεχνίες, πάνω από τα μεγάλα συμφέροντα των ισχυρών, πάνω από το πολιτικό κόστος.
Ο σεβασμός του δικαιώματος όλων να εκφράζονται ελεύθερα, αλλά και ο σεβασμός στη γνώμη της πλειοψηφίας.
Η αγάπη για την Ειρήνη, αλλά και η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Ελευθερία, δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Ανεξαρτησία.
Όλα αυτά δεν είναι ιδέες που τάχα «διώχνουν» τον ελληνικό λαό από κοντά μας. Είναι ιδέες που εκφράζουν τον ελληνικό λαό απόλυτα! Δεν είναι ιδέες, που αν τις πούμε θα «απομακρύνουμε» δήθεν κάποιους. Είναι ιδέες που αν δεν τις πούμε, δεν θα πείσουμε κανένα! Κι αν δεν τις προασπιστούμε με πείσμα και με συνέπεια, δεν θα κερδίσουμε ξανά την αξιοπιστία μας ως Παράταξη.
Άλλωστε η Νέα Δημοκρατία είναι κόμμα λαϊκό, όχι ταξικό. Απευθύνεται στους πολίτες κάθε κοινωνικής κατηγορίας, κάθε οικονομικής θέσης, στα μεσαία στρώματα και τους αγρότες. Απευθύνεται στην κοινωνία. Εκπροσωπεί τις ανάγκες της, τους φόβους της, τις φιλοδοξίες της. Κι όλα αυτά είναι η ψυχή και η συνείδησή της κοινωνίας. Αυτά πρέπει να αφουγκραστούμε και να τα εκφράσουμε θαρραλέα. Όχι να αυτολογοκρινόμαστε…
Μια από τις συνέπειες της κυριαρχίας των αριστερόστροφων ιδεών ήταν υποβάθμιση του εθνικού συμφέροντος, από εκείνους που θεώρησαν τον πατριωτισμό, δήθεν «ιδεολογική ακρότητα»! Όμως, ο πατριωτισμός, παντού στον κόσμο είναι προϋπόθεση συμμετοχής στα κοινά. Σε κάθε άλλη περίοδο της Ελληνικής Πολιτικής, θεωρούνταν αναμφισβήτητη αρετή για τους πολιτικούς. Στην εποχή μας μόνο θεωρήθηκε από κάποιους «ξεπερασμένο κουσούρι», που είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσει ένας μισαλλόδοξος και δηλητηριώδης «εθνομηδενισμός»… Έτσι, αποδυναμώθηκαν οι εθνικές προτεραιότητες στην εξωτερική πολιτική, αφού κάποιοι πίστεψαν ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται, τάχα, να προωθεί τα συμφέροντά της στο εξωτερικό. Ούτε να είναι διπλωματικά αυτόφωτη. Αρκεί να αναζητά την «προστασία» των Ευρωπαίων εταίρων της. Και να ευθυγραμμίζεται με τον εκάστοτε μέσον όρο που επικρατεί εκεί.
Ο πατριωτισμός μας, ενώνει. Δεν χωρίζει. Ο πατριωτισμός μας εμπνέει Αξιοπρέπεια γι’ αυτό που είμαστε. Πίστη σε αυτό που μπορούμε να γίνουμε. Ο δικός μας Πατριωτισμός είναι πίστη σε ιδανικά Κοινής Παιδείας. Είναι Πολιτισμός, είναι Ευγένεια, αλλά είναι και αδιαπραγμάτευτη επιμονή στην υπεράσπιση της Πατρίδας μας. Εμείς αγαπάμε την Πατρίδα μας. Δεν πουλάμε «Πατριωτισμό».
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται αμέσως αντιληπτό το γιατί, η επιστροφή μας στο χώρο των ιδεών, που παλιά ήταν βασικό κίνητρο για να μπει κανείς στην Πολιτική, είναι. σήμερα, περισσότερο από ποτέ, αναγκαία.
Κάποτε λαμπρά πνεύματα όπως του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του Γιώργου Θεοτοκά, του Κωνσταντίνου Τσάτσου, του Γιώργου Σεφέρη και του Οδυσσέα Ελύτη, πρόβαλλαν φιλελεύθερες δημοκρατικές ιδέες γεμάτες Ελλάδα. Κι έσπερναν ήθος και φως.
Δεν πρόκειται, λοιπόν, να επιτρέψουμε άλλη «μαύρη τρύπα» στην ελεύθερη σκέψη. Θα επιστρέψουμε στο χώρο των ιδεών. Και θα νικήσουμε!
Με όπλο μας τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό, που διευρύνει την εμβέλεια της Νέας Δημοκρατίας και δεξιότερα και αριστερότερα. Γιατί ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός ξεπερνά τα παραδοσιακά τείχη, που χωρίζουν πολιτικά τους ανθρώπους. Θα κάνουμε αμφίπλευρη διεύρυνση της επιρροής μας. Θα κάνουμε πολύπλευρη και πολύ-επίπεδη διεύρυνση. Αλλά θα το κάνουμε προβάλλοντας τις ιδέες μας. Θα το κάνουμε με σημαία τις ιδέες μας. Όχι με τη σιωπή μας…
Αυτοί Είμαστε και έτσι αυτοπροσδιοριζόμαστε: από αυτές τις ιδέες, τις δικές μας ιδέες και όχι από τις ετικέτες των αντιπάλων μας, που εξυπηρετούν, αποκλειστικά και μόνον, τις δικές τους ιδεοληψίες και τα δικά τους συμπλέγματα.-.
Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Real, o κ. Βουλγαράκης ξεκαθάρισε ότι δεν έχει συνομιλήσει με κανέναν από τους προτεινόμενους -από τον ίδιο- μάρτυρες, σημειώνοντας ότι το μόνο που θέλει είναι να ειπωθεί η αλήθεια.
