Το κόλπο της καταστροφής ενός κράτους.

Πέμπτη, 22 Ιουλίου 2010

Όλα ήταν ένα σχέδιο. Δεν έφτασε η Ελλάδα να χρωστά τόσα χρήματα από κακοδιαχείριση και απλή ηλιθιότητα. Το κόλπο πάει ως εξής: Φέρνεις την διαφθορά. Ο νόμος περί μη ευθύνης υπουργών είναι ένα από τα κόλπα. Σημαντικό στοιχείο που έχει θαφτεί από τα ΜΜΕ είναι το γεγονός ότι ο ίδιος νόμος, την ίδιο περίοδο ψηφίστηκε ΚΑΙ στην Ιταλία, ΚΑΙ στην Ισπανία. Θεωρείτε τυχαίο το γεγονός;

Μετά, δίνεις δάνεια στην χώρα που έχεις βάλει στο στόχαστρο για να φτιάξει υποδομή. Η υποδομή αυτή φροντίζεις να μην είναι πραγματικά τόσο χρήσιμη για την χώρα, όσο θα έπρεπε. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η πανάκριβη υποδομή τους είναι ένα παράδειγμα. Έχεις φροντίσει να διαλύσεις κρατικούς μηχανισμούς παραγωγής υποδομών, και τώρα θα αναλάβουν την κατασκευή των υποδομών ξένες εταιρείες. Οι δικές σου. Εδώ έρχεται σαν λουκούμι η διαφθορά. Οι υποδομές που θα φτιάξουν οι εταιρείες σου θα κοστίσουν δέκα, είκοσι, εκατό φορές παραπάνω από όσο πρέπει. Έτσι, εσύ θα πάρεις πίσω τα δανεικά που έδωσες χωρίς να κάνεις τίποτα, και θα μείνουν και οι τόκοι για να εισπράττεις.

Άλλο κόλπο είναι, να βάζεις τη χώρα - στόχο σε μπελάδες με έναν παπάρα γείτονα, και μετά να της πουλάς όπλα, και μάλιστα σε πολλαπλάσια τιμή από την πραγματική τους αξία. Εδώ οι μπίζνες είναι τέλειες. Με ένα σμπάρο, δυο .........τρυγόνια. Πουλάς και στους δύο.

Υπερχρεώνεις μια χώρα τόσο πολύ που αδυνατεί να σε αποπληρώσει ώστε να την έχεις του χεριού σου. Το επόμενο στάδιο – που θα το δούμε σύντομα – είναι να δούμε την χώρα μας να ξεπουλάει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της για ψίχουλα, ή να ζητήσουν από την Ελλάδα να συνδράμει σε στρατιωτικές εκστρατείες (αυτό ήδη το είδαμε και με τον Γιώργο που έστειλε ενισχύσεις στο Αφγανιστάν). Αποδυναμώνονται ώστε να πωληθούν φθηνά, οι κρατικές εταιρείες παραγωγής ενέργειας, οι τηλεπικοινωνίες η ύδρευση, η εκπαίδευση, η υγεία και ούτω καθεξής.
Όλον αυτόν τον πλούτο που δεν τόλμησε η χώρα μας να εκμεταλλευθεί για να βγούμε από την μιζέρια μας, όλο αυτό το κοινωνικό κεφάλαιο που έχουμε δημιουργήσει ως τώρα, θα τα δώσουμε για ψίχουλα, μοναχά για να παραμείνουμε στην μιζέρια μας, ραγιάδες ενθυμούμενοι την ένδοξη ιστορία των προγόνων μας, αυτήν που άμα το πολυσκεφτούμε, την έγραψαν άξιοι πρόγονοι ανάξιων απογόνων. Αυτήν που άμα το σκεφτούμε λίγο περισσότερο, ανήκει στους προγόνους μας, όχι σε μας. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να γράψουμε ιστορία, παρά μόνο κάνα ανόητο σαχλοτραγουδάκι. Μήπως είναι ώρα να γράψουμε την δική μας ιστορία; Ή μήπως η ιστορία που ήδη γράφουμε είναι το «Πώς να καταστρέψετε την χώρα σας σε 30 χρόνια»;