Συνέντευξη εφ όλης της ύλης παραχώρησε στη Ραδιοφωνία Κυκλάδων την Παρασκευή ο βουλευτής Κυκλάδων και τομεάρχης εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης της Ν.Δ. Γιάννης Βρούτσης. Ειδικότερα είπε:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Την παρουσίασε ως τον ορισμό της ανευθυνότητας και του λαϊκισμού, την κατηγόρησε ότι εξαπάτησε τον ελληνικό λαό και τον οδήγησε στην καιάδα μιας δύσκολης συγκυρίας. «Από το λεφτά υπάρχουν... πήγαμε σε αυτές τις βίαιες ανατροπές», είπε χαρακτηριστικά.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ - ΛΙΑΝΟΥ: Εξέφρασε συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης και εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι ο λαός της Νάξου και των Μικρών Κυκλάδων θα δικαιώσει αυτή την αυτοδιοικητική προσπάθεια. «Οι πολίτες έχουν ωριμάσει το αίσθημα της μεγάλης αλλαγής που πρέπει να γίνει στην αυτοδιοίκηση», δήλωσε για το Δήμο Νάξου.
ΓΙΑ ΤΑ ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ: Ισχυρίστηκε ότι τα προκαλεί μια μικρή ομάδα στελεχών που έχουν προσωπικές διαφορές μεταξύ τους. Πρόσθεσε επίσης ότι κανένα μέλος ή στέλεχος της Ν.Δ. δε νομιμοποιείται να γυρίσει την πλάτη στην υποψηφιότητα του Κώστα Απέργη, προειδοποιώντας τους Νεοδημοκράτες που διασκορπίζονται σε άλλους συνδυασμούς ότι πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στις τελικές τους αποφάσεις και επιλογές.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ: Είπε ότι έκανε μοναδικό και πρωτόγνωρο έργο στην Περιφέρεια επί 5,5 χρόνια, εκτιμώντας ότι είναι αγαπητό πρόσωπο που ξέρει να δίνει δύσκολες μάχες, ενώ προέβλεψε ότι η εκλογική διαδικασία θα οδηγηθεί σε επαναληπτική αναμέτρηση και το αποτέλεσμα είναι ανοιχτό.
ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΡΑΚΟΥΜΑΤΣΟ: Τον κατηγόρησε ότι τοποθετήθηκε στη θέση του Γ.Γ. της Περιφέρειας για να μεθοδεύει την υποψηφιότητα Κόκκινου και να απαξιώνει το έργο της ΝΔ. Επίσης, είπε ότι δεν έχει προσφέρει τίποτα απολύτως στα νησιά και τον χαρακτήρισε «άχρωμο» και «άοσμο» περιφερειάρχη που σε λίγους μήνες δεν θα το θυμάται κανείς.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Τόνισε ότι τα μικρά νησιά θα είναι όμηροι και απλοί δορυφόροι του Δήμου Νάξου, χωρίς καμία αυτοδιοικητική παρουσία και υπόσταση. «Είναι κοροϊδία και ασέβεια για τα μικρά νησιά αυτό που συνέβη», είπε και δεσμεύτηκε ότι εφόσον η ΝΔ επιστρέψει στην κυβέρνηση, θα επαναφέρει την αυτονομία των νησιών.
Για ποια χώρα μιλάει άραγε;
Γενάρης του 2010. Να τον χαίρεστε συντρόφια, να τον χαίρεστε.
Μανώλης εξ Απειράνθου
Καραμανλής: "Σκοπιμότητες πίσω από τα σενάρια επιστροφής μου"
Σκοπιμότητες με στόχο να πλήξουν το εσωτερικό της ΝΔ βλέπει ο Κώστας Κραμανλής τα σενάρια περί επιστροφής του. Αυτό τονίζει ο πρώην Πρωθυπουργός στους βουλευτές που συνομιλούν μαζί του.
Πίσω από αυτά τα σενάρια συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή φωτογραφίζουν ότι βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Καρατζαφέρης αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη καθώς βουλευτές που πρόσκεινται στην πρώην υπουργό κάνουν δηλώσεις περί επιστροφής του Κώστα Καραμανλή.
Βουλευτές που συνομιλούν μαζί του τόνιζαν ότι ο Κώστας Καραμανλής αποχώρησε οικειοθελώς από την ηγεσία του κόμματος που υπηρέτησε σε όλη του την ζωή και φυσικά δεν διανοείτο να πράξει οτιδήποτε που αφορά στην ενότητα και στην πορεία του κόμματος υπό την νέα του ηγεσία.
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες τα σενάρια επιστροφής του Κώστα Καραμανλή προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ειδικά από την άστοχη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Παράλληλα προσπαθούν – όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές – να οδηγήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και τους βουλευτές της ΝΔ να ασχολούνται με την επιστροφή του πρώην Πρωθυπουργού.
Ρηγίλλης και Πλ. Μαβίλης βρίσκονται σε ανοικτή γραμμή σε επίπεδο συνεργατών των δύο πλευρών προκειμένου να ακολουθηθεί κοινή γραμμή. Πάντως ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής σε συνομιλίες που έχει όλο αυτό το διάστημα με βουλευτές αλλά και με δημοσιογράφους δεν αφήνει κανένα παράθυρο ανοιχτό για την επιστροφή του. Άλλωστε όπως έχουν πει και στο παρελθόν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού ο Κώστας Καραμανλής δεν θα έβλαπτε ποτέ την ενότητα της παράταξης.
Πίσω από αυτά τα σενάρια συνεργάτες του Κώστα Καραμανλή φωτογραφίζουν ότι βρίσκονται το ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Καρατζαφέρης αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη καθώς βουλευτές που πρόσκεινται στην πρώην υπουργό κάνουν δηλώσεις περί επιστροφής του Κώστα Καραμανλή.
Βουλευτές που συνομιλούν μαζί του τόνιζαν ότι ο Κώστας Καραμανλής αποχώρησε οικειοθελώς από την ηγεσία του κόμματος που υπηρέτησε σε όλη του την ζωή και φυσικά δεν διανοείτο να πράξει οτιδήποτε που αφορά στην ενότητα και στην πορεία του κόμματος υπό την νέα του ηγεσία.
Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες τα σενάρια επιστροφής του Κώστα Καραμανλή προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ειδικά από την άστοχη οικονομική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Παράλληλα προσπαθούν – όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές – να οδηγήσουν τον Αντώνη Σαμαρά και τους βουλευτές της ΝΔ να ασχολούνται με την επιστροφή του πρώην Πρωθυπουργού.
Ρηγίλλης και Πλ. Μαβίλης βρίσκονται σε ανοικτή γραμμή σε επίπεδο συνεργατών των δύο πλευρών προκειμένου να ακολουθηθεί κοινή γραμμή. Πάντως ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής σε συνομιλίες που έχει όλο αυτό το διάστημα με βουλευτές αλλά και με δημοσιογράφους δεν αφήνει κανένα παράθυρο ανοιχτό για την επιστροφή του. Άλλωστε όπως έχουν πει και στο παρελθόν συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού ο Κώστας Καραμανλής δεν θα έβλαπτε ποτέ την ενότητα της παράταξης.
“Τα 9'' μοιραία δεύτερα δύο ηρώων”
(μια αληθινή ιστορία – που ίσως δεν ήταν “σύμπτωση”)
Γιάννης Πρεβενιός
τελευταίο της άκρο, στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας.
Σ’ αυτό το ποτάμι του Έβρου, που οριοθετούσε τις δύο χώρες!
Αυτό το μεγάλο ποτάμι που χώριζε Έλληνες από Τούρκους, που γινόταν μικρό, μπροστά στη λαχτάρα των φαντάρων να διασχίσουν περνώντας απέναντι με την ξύλινη αυτοσχέδια βαρκούλα, κι ανταμώνοντας ο ένας σκοπός τον – κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο - απέναντι “εχθρό”. Για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες, μια κουβέρτα για το κρύο, ένα τσιγάρο τράκα, μια απλή καλημέρα στη γλώσσα της Ελληνοτουρκοαγγλικο νοηματικής.
Έτσι μόνο γινόταν το παράνομο αλισβερίσι απ’ το ποτάμι μεταξύ των αλλοδαπών φαντάρων. Και κάπως έτσι έγινε κι η γνωριμία των δύο ηρώων της ιστορίας μας. Ο Τούρκος Αχμέτ (ετών 22) ξεμένοντας μια μέρα από τσιγάρα στη σκοπιά, πέρασε κρυφά απέναντι, να ζητήσει τσιγάρο απ’ τον … εχθρό, Έλληνα σκοπό και μη καπνιστή Γιάννη. Κι ο εχθρός Γιάννης έβγαλε και του ‘δωσε γενναιόδωρα ένα ολόκληρο πακέτο (που πάντα είχε πάνω του μπας και εξυπηρετήσει κάποιον συνστρατιώτη, όπως καλή ώρα!)
Η χαρά του Αχμέτ με το πακέτο ήταν απερίγραπτη, όπως κι η επιθυμία του να κάτσει εκεί δίπλα στον Γιάννη για παρέα και λίγη κουβέντα, όσο κράτησε το πρώτο του τσιγάρο! Μίλησαν για τις πατρίδες τους, τις θρησκείες τους, τις οικογένειες τους, τις αρραβωνιαστικιές που ‘χαν αφήσει πίσω τους, και τα χόμπι τους σαν πολίτες.
Λίγα λεπτά αργότερα, οι δυο στρατιώτες ήταν πάλι στα φυλάκια των στρατοπέδων τους, και λίγες βδομάδες αργότερα επιτέλους στα σπίτια τους και στην οικογένεια τους, ως πολίτες πια!... και λίγους μήνες αργότερα η τύχη (ή η ατυχία) τους έφερε πάλι αντάμα, να ξανά συναντιούνται απρόσμενα, σ’ ένα ουδέτερο πια ξένο μέρος, σε μια χώρα που δεν ήταν ούτε η χώρα τους ενός, ούτε του άλλου! και τους είχε στείλει η μοίρα!
Τα βλέμματα τους συγκρούστηκαν σαν σε μετωπική! η ματιά καρφώθηκε και κόλλησε στα απέναντι μάτια! ίσα με 9 δευτερόλεπτα!... τα 9’ ωριμοτέρα δεύτερα της ζωής τους!
Κοιτάχτηκαν όπως οι καταδικασμένοι πριν την εκτέλεση! … λες κι ήταν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! – κι όμως – ήταν όντως μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! Κι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν κι οι δυο στο διάδρομο του δωδεκάτου ορόφου του Royal Free Hospital του Λονδίνου, εκεί που… θεραπεύετε – είπαν – η λευχαιμία (κι εκεί που δε θεραπεύτηκε ποτέ)!
Τραγική σύμπτωση! Τα δυο παιδιά ακόμα έκπληκτα απ’ τη μοιραία συνάντηση τους, δεν πίστευα … στα υγρά μάτια τους κι άφωνα διαπίστωσαν πως – τι ειρωνεία – ήταν πάλι ένστολοι, ντυμένοι ίδια, σαν στο στρατό!
Δεν ήξερα τι να κάνουν, πως ν’ αντιδράσουν. Απ’ τη μια χάρηκαν, σα να ’δαν την αγαπημένη τους, κι απ’ την άλλη λυπήθηκαν σαν να βλεπόντουσαν για τελευταία φορά! … - κι όμως – βλεπόντουσαν όντως για τελευταία φορά!, όπως κι όλα τ’ άλλα γύρω τους τα ‘βλεπαν για τελευταία φορά, όπως κι εμείς τους βλέπαμε για τελευταία φορά.
Τα δύο άρρωστα παιδιά, αγκαλιαστήκαν σφιχτά αφήνοντας απορημένους τους γονείς τους, που στέκονταν σαν ντεκόρ background εκεί, ν’ αναρωτιούνται σε ποιο μέρος άραγε έχουν ξανανταμώσει αυτός ο Τούρκος κι αυτός ο Έλληνας στο παρελθόν!
Ήταν εκεί! Σ’ εκείνο το ποτάμι, που χώριζε τις πατρίδες τους, μα ένωσε τις ψυχές τους!, που έφυγαν για πάντα!
Τα δυο παιδιά, υπέφεραν και ταλαιπωρηθήκαν πολύ απ’ την αρρώστια τους και χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα στις δοκιμές των Άγγλων γιατρών για την θεραπεία της λευχαιμίας, και τελικά “έσβησαν” και έφυγαν μαζί σχεδόν, τον Γενάρη του ’91, για το ίδιο μεγάλο “ταξίδι” και για τον ίδιο προορισμό!
Εκεί που ο θεός δεν έχει στρατόπεδα μα ούτε και σύνορα! Εκεί που δεν υπάρχουν όπλα, σκοπιές, φυλάκια, ποτάμια, και στρατιωτικά στολές! Εκεί που όλα είναι λευκά και δεν υπάρχουνε βαθμοί … ούτε διαταγές … ούτε έχθρα!.
Δεν ξέρω αν ο στρατός τελικά φτιάχνει άντρες! Πάντως αυτά τα δυο παιδιά, δεν έγιναν άντρες στο στρατό! Έγιναν άντρες στην αντιμετώπιση της κοινής τους ασθένειας.
Είχαν γίνει άντρες!!! … απλά, ήταν πλέον δυο νεκροί άντρες!!! … που μαζί υπηρέτησαν, μαζί απολύθηκαν, μαζί αρρώστησαν, μαζί πέθαναν, μαζί αναστήθηκαν!!!
Τίνα Ζ.
(για τον Γιάννη ετών 23 (για τον αδελφό μου,
και τον Αχμέτ ετών 22) που δεν υπάρχει πια …
αλλά υπάρχει πάντα!!!)
Υποσημείωση:
Γιάννης Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr
Την παραπάνω απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία, σας την μεταφέρω όπως μου την αφηγήθηκε η Τίνα Ζ.
Φυσικά έχω όλα τα στοιχεία (ονόματα, ημερομηνίες & φωτογραφίες.)
Γιάννης Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr
Ήταν τότε, το ’89 που ο στρατός ακόμα είχε ζόρι, και η παραμεθόριος θητεία ακόμα υποχρεωτική.
Ήταν κάπου εκεί στο Νεοχώρι Ορεστιάδας Έβρου , που πιο παραμεθόριος δεν υπήρχε για τον Πειραιώτη φαντάρο Γιάννη (23 ετών) που του ‘πεσε κάπως βαρύ του καλομαθημένου νέου απ’ την μεγάλη πόλη, να βρεθεί στοτελευταίο της άκρο, στα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας.
Σ’ αυτό το ποτάμι του Έβρου, που οριοθετούσε τις δύο χώρες!
Αυτό το μεγάλο ποτάμι που χώριζε Έλληνες από Τούρκους, που γινόταν μικρό, μπροστά στη λαχτάρα των φαντάρων να διασχίσουν περνώντας απέναντι με την ξύλινη αυτοσχέδια βαρκούλα, κι ανταμώνοντας ο ένας σκοπός τον – κατά τ’ άλλα συμπαθέστατο - απέναντι “εχθρό”. Για να ανταλλάξουν δυο κουβέντες, μια κουβέρτα για το κρύο, ένα τσιγάρο τράκα, μια απλή καλημέρα στη γλώσσα της Ελληνοτουρκοαγγλικο νοηματικής.
Έτσι μόνο γινόταν το παράνομο αλισβερίσι απ’ το ποτάμι μεταξύ των αλλοδαπών φαντάρων. Και κάπως έτσι έγινε κι η γνωριμία των δύο ηρώων της ιστορίας μας. Ο Τούρκος Αχμέτ (ετών 22) ξεμένοντας μια μέρα από τσιγάρα στη σκοπιά, πέρασε κρυφά απέναντι, να ζητήσει τσιγάρο απ’ τον … εχθρό, Έλληνα σκοπό και μη καπνιστή Γιάννη. Κι ο εχθρός Γιάννης έβγαλε και του ‘δωσε γενναιόδωρα ένα ολόκληρο πακέτο (που πάντα είχε πάνω του μπας και εξυπηρετήσει κάποιον συνστρατιώτη, όπως καλή ώρα!)
Η χαρά του Αχμέτ με το πακέτο ήταν απερίγραπτη, όπως κι η επιθυμία του να κάτσει εκεί δίπλα στον Γιάννη για παρέα και λίγη κουβέντα, όσο κράτησε το πρώτο του τσιγάρο! Μίλησαν για τις πατρίδες τους, τις θρησκείες τους, τις οικογένειες τους, τις αρραβωνιαστικιές που ‘χαν αφήσει πίσω τους, και τα χόμπι τους σαν πολίτες.
Λίγα λεπτά αργότερα, οι δυο στρατιώτες ήταν πάλι στα φυλάκια των στρατοπέδων τους, και λίγες βδομάδες αργότερα επιτέλους στα σπίτια τους και στην οικογένεια τους, ως πολίτες πια!... και λίγους μήνες αργότερα η τύχη (ή η ατυχία) τους έφερε πάλι αντάμα, να ξανά συναντιούνται απρόσμενα, σ’ ένα ουδέτερο πια ξένο μέρος, σε μια χώρα που δεν ήταν ούτε η χώρα τους ενός, ούτε του άλλου! και τους είχε στείλει η μοίρα!
Τα βλέμματα τους συγκρούστηκαν σαν σε μετωπική! η ματιά καρφώθηκε και κόλλησε στα απέναντι μάτια! ίσα με 9 δευτερόλεπτα!... τα 9’ ωριμοτέρα δεύτερα της ζωής τους!
Κοιτάχτηκαν όπως οι καταδικασμένοι πριν την εκτέλεση! … λες κι ήταν μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! – κι όμως – ήταν όντως μελλοθάνατοι από ανίατη αρρώστια! Κι εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν κι οι δυο στο διάδρομο του δωδεκάτου ορόφου του Royal Free Hospital του Λονδίνου, εκεί που… θεραπεύετε – είπαν – η λευχαιμία (κι εκεί που δε θεραπεύτηκε ποτέ)!
Τραγική σύμπτωση! Τα δυο παιδιά ακόμα έκπληκτα απ’ τη μοιραία συνάντηση τους, δεν πίστευα … στα υγρά μάτια τους κι άφωνα διαπίστωσαν πως – τι ειρωνεία – ήταν πάλι ένστολοι, ντυμένοι ίδια, σαν στο στρατό!
Δεν ήξερα τι να κάνουν, πως ν’ αντιδράσουν. Απ’ τη μια χάρηκαν, σα να ’δαν την αγαπημένη τους, κι απ’ την άλλη λυπήθηκαν σαν να βλεπόντουσαν για τελευταία φορά! … - κι όμως – βλεπόντουσαν όντως για τελευταία φορά!, όπως κι όλα τ’ άλλα γύρω τους τα ‘βλεπαν για τελευταία φορά, όπως κι εμείς τους βλέπαμε για τελευταία φορά.
Τα δύο άρρωστα παιδιά, αγκαλιαστήκαν σφιχτά αφήνοντας απορημένους τους γονείς τους, που στέκονταν σαν ντεκόρ background εκεί, ν’ αναρωτιούνται σε ποιο μέρος άραγε έχουν ξανανταμώσει αυτός ο Τούρκος κι αυτός ο Έλληνας στο παρελθόν!
Ήταν εκεί! Σ’ εκείνο το ποτάμι, που χώριζε τις πατρίδες τους, μα ένωσε τις ψυχές τους!, που έφυγαν για πάντα!
Τα δυο παιδιά, υπέφεραν και ταλαιπωρηθήκαν πολύ απ’ την αρρώστια τους και χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματόζωα στις δοκιμές των Άγγλων γιατρών για την θεραπεία της λευχαιμίας, και τελικά “έσβησαν” και έφυγαν μαζί σχεδόν, τον Γενάρη του ’91, για το ίδιο μεγάλο “ταξίδι” και για τον ίδιο προορισμό!
Εκεί που ο θεός δεν έχει στρατόπεδα μα ούτε και σύνορα! Εκεί που δεν υπάρχουν όπλα, σκοπιές, φυλάκια, ποτάμια, και στρατιωτικά στολές! Εκεί που όλα είναι λευκά και δεν υπάρχουνε βαθμοί … ούτε διαταγές … ούτε έχθρα!.
Δεν ξέρω αν ο στρατός τελικά φτιάχνει άντρες! Πάντως αυτά τα δυο παιδιά, δεν έγιναν άντρες στο στρατό! Έγιναν άντρες στην αντιμετώπιση της κοινής τους ασθένειας.
Είχαν γίνει άντρες!!! … απλά, ήταν πλέον δυο νεκροί άντρες!!! … που μαζί υπηρέτησαν, μαζί απολύθηκαν, μαζί αρρώστησαν, μαζί πέθαναν, μαζί αναστήθηκαν!!!
Τίνα Ζ.
(για τον Γιάννη ετών 23 (για τον αδελφό μου,
και τον Αχμέτ ετών 22) που δεν υπάρχει πια …
αλλά υπάρχει πάντα!!!)
Υποσημείωση:
Γιάννης Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr
Την παραπάνω απίστευτη αλλά αληθινή ιστορία, σας την μεταφέρω όπως μου την αφηγήθηκε η Τίνα Ζ.
Φυσικά έχω όλα τα στοιχεία (ονόματα, ημερομηνίες & φωτογραφίες.)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)