του George Maroulis Γιώργου Ι. Μαρούλη
Φυσικά δεν μιλώ για το αριστούργημα του Άρθουρ Μίλλερ, αλλά για μια δυστυχή καθημερινότητα που χτύπησε ή θα χτυπήσει την πόρτα κάποιων συνανθρώπων μας. Η οικονομική κρίση, ο κορωνοϊος, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αύξηση της τιμής των καυσίμων, η κλιματική αλλαγή, είναι μια σειρά αστάθμητοι παράγοντες που όταν ανοίγεις ένα οποιουδήποτε μεγέθους κατάστημα, δεν είναι δυνατόν να προσμετρήσεις, διότι θα συμβούν ως απίθανα ενδεχόμενα, συγκυριακά και τυχαία.
Όμως, η στιγμή που γυρνάς για τελευταία φορά το κλειδί, εκείνη ακριβώς την ημέρα, κάθεσαι και σκέφτεσαι τι έκανες λάθος. Θυμάσαι τα βράδυα που περίμενες με αγωνία να ξημερώσει να πας να δουλέψεις. Την ημέρα που έβαλες την πρώτη σου μηχανή (με δάνειο) και απόλαυσες την ικανοποίηση του πελάτη σου. Τη στιγμή που άνοιξες το νέο σου παράρτημα εξαιτίας της καλής πορείας αυτού του εγχειρήματος. Και τη δυστυχή εκείνη ώρα που ο φάκελος της ΔΕΗ έγραφε 2.000€ από 300€ που ήταν πέρυσι.
Έχω πει πολλές φορές και έχω κατηγορηθεί, ότι η δουλειά του επιχειρηματία δεν έχει μέγεθος ούτε αναγνωρισιμότητα ούτε κύρος, που να συναρτώνται