Κάθε μέρα που περνάει δικαιώνει τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, ο οποίος παρά τα όποια λάθη έκανε, δεν μπορεί όμως να κατηγορηθεί ποτέ για εθνική προδοσία
κάτι που πολύ σύντομα θα συμβεί με το δίδυμο Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου.
Η περίπτωση Καραμανλή συνοψίζεται σ’αυτό το σπάνιο για τις μέρες μας προσόν του: Είχε και έχει βαθιά την αίσθηση της απολογίας στην Ιστορία που όλοι την γνωρίζουμε σαν υστεροφημία.
Η έγνοια του και η φροντίδα του και οι θεμιτές φιλόδοξες στοχεύσεις του είναι αυτές: να υπηρετηθεί η πατρίδα του με τον τρόπο που αυτός θεωρεί καλύτερο, χωρίς ν’ακούει τις σειρήνες των πιέσεων.
Το είδος αυτό πολιτικού είναι σπανιότατο και στις μέρες της παγκοσμιοποίησης είναι δονκιχωτικής ματαιότητας.
Πολέμησε τη μιντιοκρατία και με τη σειρά της η μιντιοκρατία τον γονάτισε.
Πολέμησε τις αχόρταγες ορέξεις του ξένου παράγοντα και ο ξένος παράγοντας τον υπονόμευσε.
Στάθηκε έντιμος και καθαρός απέναντι στο εκλογικό κοινό του λέγοντας απλές καθαρές αλήθειες και το κοινό του προτίμησε τον ψεύτη και τα δεινά που επεσώρευσαν σαν συνέπειες τα ψεύδη του.