slider

Naxios Το πρώτο blog των Κυκλάδων

Naxios

Ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ

Ένα νέο είδος ανθρώπου ανεπτύχθη τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα άνθρωπο που δεν τον επηρεάζει τίποτα.

Ούτε τα μέτρα της κυβέρνησης,ούτε οι φόροι,ούτε οι περικοπές μισθών και συντάξεων. ούτε τίποτα.
Είναι οι άνθρωποι εκείνοι που βρίζουν τους συνταξιούχους,τους μισθωτούς,τους λοιπούς κλάδους της Ελληνικής κοινωνίας που θα τολμήσουν να αντιμιλήσουν στην ΧΟΥΝΤΑ.
Είναι ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ.Δεν ξέρουμε τι δουλειά κάνει.ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ και την ΤΡΟΙΚΑ.
Η φήμη ότι αυτοί που στηρίζουν τη ΧΟΥΝΤΑ ειναι ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΕΣ, που αφού έφαγαν το καταπέτασμα,ψάχνουν νέους τρόπους ΜΑΣΑΣ, εξετάζεται ως πιθανή.
Ο ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΣ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΝΕΑΝΤΕΡΤΑΛ.

Το αντάρτικο των Ούγγρων στη χούντα ΔΝΤ-ΕΕ...


"Aν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι" έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, θα μάθαιναν στα μικρά ψαράκια ότι "το ωραίο μέλλον τότε μόνο θα είναι εξασφαλισμένο, όταν εκείνα μάθουν να υπακούνε". Αυτή ακριβώς την απόλυτη υπακοή περίμεναν οι καρχαρίες της ΕΕ και του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος από χώρες που τα τελευταία χρόνια έπεσαν στην παγίδα τους και αναγκάστηκαν να επιβάλουν τρομακτικά μέτρα λιτότητας στον πληθυσμό τους. Μόνο που τις τελευταίες εβδομάδες ένα μικρό ψαράκι (ας το ονομάσουμε Ουγγαρία) είπε όχι.
Η νέα δεξιά κυβέρνηση του Βίκτορ Όρμπαν είχε το «θράσος» να ζητήσει από το...
ΔΝΤ και την ΕΕ όχι να απαλλαγεί από τους δυσβάσταχτούς στόχους που αυτοί θέτουν αλλά να λάβει μόνη της τις σχετικές αποφάσεις για την εκπλήρωσή τους. Χωρίς να παραβιάζει δηλαδή τους όρους του δανείου, που προβλέπουν μείωση του δημόσιου ελλείμματος κάτω από το 3,8% του ΑΕΠ, ο Όρμπαν θέλησε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο ο οποίος θα περιόριζε για λίγο τη συνεχή αφαίμαξη των κατώτερων στρωμάτων. Η απάντηση των διεθνών καρχαριών ήταν άμεση και λυσσαλέα. Το ΔΝΤ διέκοψε αμέσως τις συνομιλίες με την Ουγγαρία, γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα δεν θα λάβει το τελικό πακέτο των 5 δισ. δολαρίων από το σύνολο των 20 που της είχαν υποσχεθεί.
Ο ούγγρος πρωθυπουργός όμως δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Με ειδικό νόμο που πέρασε (και εγκρίθηκε με ψήφους 301 υπέρ, έναντι μόλις 12 κατά) θα φορολογήσει τα αποθεματικά των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων κατά 0,5% για διάστημα τριών χρόνων. Έτσι θα συγκεντρώσει περίπου 850 εκατ. δολάρια τα οποία θα χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή χρεών. Ένα από τα μυστικά της σχετικής κίνησης είναι ότι καθώς το 80% του τραπεζικού συστήματος έχει ξεπουληθεί σε ξένες εταιρείες και κυρίως σε αυστριακές και γερμανικές τράπεζες, το μεγαλύτερο τμήμα του νέου φόρου θα έρθει από το εξωτερικό. Το τοκογλυφικό κεφάλαιο δηλαδή παγιδεύτηκε από μια απρόσμενη σκακιστική κίνηση του αντιπάλου και τώρα κινδυνεύει να χάσει τη βασίλισσά του.
Σε άλλες εποχές μια τέτοια κίνηση θα θεωρούταν αυτονόητη και μάλιστα ιδιαίτερα μετριοπαθής. Στα χρόνια του ληστρικού καπιταλισμού όμως αποτελει αιτία πολέμου. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στους «ενσωματωμένους» δημοσιογράφους και αναλυτές που το υπηρετούν θύμιζαν περισσότερο τη ρητορική του Τζορτζ Μπους εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν – ο Όρμπαν αντιμετωπίζεται ούτε λίγο ούτε πολύ ως ένας επικίνδυνος αυταρχικός ηγέτης που απειλεί την ασφάλεια της ανθρωπότητας και πρέπει να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Το τραγελαφικό είναι ότι ενώ τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τη φορολογία των τραπεζών θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων που έλαβε η χώρα από την ΕΕ και το ΔΝΤ, οι Βρυξέλλες και ο διεθνής τοκογλυφικός οργανισμός ήταν οι πρώτοι που καταδίκασαν την απόφαση.
Οι διεθνείς και ντόπιοι καρχαρίες του τραπεζικού συστήματος έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν αφού εάν η Βουδαπέστη τα καταφέρει σε αυτή την προσπάθεια αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όπως η Ρουμανία. Συνηθισμένοι σε απόλυτα εξωνημένες και υποτελείς κυβερνήσεις, όπως η Eλληνική, οι αναλυτές του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν είχαν προβλέψει το αυτονόητο – ότι κάποιος μπορεί να αμφισβητήσει την παντοκρατορία τους.
Προφανώς η στάση της Ουγγαρίας θα έπρεπε να στέλνει μηνύματα όχι μόνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Μια κυβέρνηση, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακροδεξιά για τα δεδομένα των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, έκλεψε πρακτικές και στάσεις που θεωρητικά ανήκουν προνομιακά στο χώρο τη Αριστεράς. Και αν στην Ουγγαρία η Αριστερά είναι εξοστρακισμένη από την πολιτική ζωή λόγω ιστορικών συγκυριών, στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν έχει και πολλές δικαιολογίες. Παραμένει άγνωστο πως πιστεύει ότι θα εξηγήσει στις επόμενες γενιές γιατί άφησε την άκρα Δεξιά να γευτεί ανενόχλητη τα σταφύλια της λαϊκής οργής.
Πηγή: ΠΡΙΝ

Μεταλλαγμένοι σοσιαλδημοκράτες μιας χρήσεως



Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, το κόμμα που έφερε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πάντα ηττήθηκε και πολύ συχνά διαλύθηκε κυριολεκτικά στις επόμενες εκλογές.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Σε κάθε χώρα που βρέθηκε στη θέση της Ελλάδας, ο Πρωθυπουργός που υπέγραψε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στηρίχθηκε με νύχια και με δόντια από όλο το τοπικό κατεστημένο και από τους Διεθνείς Οργανισμούς μέχρι να περάσει το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που του επιβλήθηκαν και στη συνέχεια αφέθηκε στον τύχη του. Και κατέρρευσε…
Μιλάμε ισχυρούς ηγέτες όπως ο Φερνάντο ντε λα Ρούα στην Αργεντινή ή παλαίμαχους ηγέτες-σύμβολα, όπως ο Μπουλέντ Ετσεβίτ στην Τουρκία.
Ο πρώτος δραπέτευσε με ελικόπτερο από το Προεδρικό Μέγαρο, ενώ ο δεύτερος συνετρίβη εκλογικά…
Τυχαίο κι αυτό; Δεν νομίζω…
Το ΔΝΤ κυριαρχείται από λογιστές, όχι Οικονομολόγους. Από «τεχνοκράτες» που θέλουν σίγουρες «οικονομίες» από σίγουρες πηγές.
Και οι «σίγουρες πηγές» είναι, συνήθως οι οριζόντιες περικοπές δαπανών. Μόνο που επειδή είναι «οριζόντιες», είναι συνήθως και μακροχρόνια αναποτελεσματικές.
Γιατί ένας προβληματικός και ελλειμματικός κρατικός προϋπολογισμός αλλού χρειάζεται πολύ βαθιές περικοπές (όπου υπάρχει μεγάλη σπατάλη) κι αλλού δεν χρειάζεται καθόλου περικοπές (όπου οι δαπάνες έχουν μεγάλη απόδοση, υψηλούς πολλαπλασιαστές και δευτερογενή θετικά αποτελέσματα).
Το να παραβλέπεις την ιδιαίτερη φύση διαφόρων κλάδων των δημοσίων δαπανών και να κόβεις τα πάντα ισοπεδωτικά, είναι σαν τον… «αλμπάνη» πρακτικό «γιατρό» που αντί να καθαρίσει σε βάθος την πληγή, αυτός ακρωτηριάζει το πόδι!
Οι οριζόντιες περικοπές έχουν το μεγάλο μειονέκτημα να είναι πάντα ανεπαρκείς. Γι’ αυτό και χρειάζονται πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο θα αρκούσε για να εκμηδενιστεί το έλλειμμα. Άλλα έχουν το πλεονέκτημα ότι είναι «σίγουρες». Με πολύ σοβαρές «παρενέργειες», όμως…
Οι τεχνοκράτες και οι γραφειοκράτες πάντα προτιμούν τις «εύκολες λύσεις» (quick fixes). Που συνήθως δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα αργότερα…
Έστω κι έτσι, ωστόσο, αυτές οι «οριζόντιες περικοπές» ανακόπτουν την βύθιση μιας οικονομίας στην ελλειμματικότητα. Αν δεν σταματήσουν εγκαίρως, όμως, οδηγούν σε μεγαλύτερη υπερχρέωση. Γιατί καμία Οικονομία δεν ξεπέρασε το υπερβολικό χρέος της μόνο με περικοπές και μάλιστα «οριζόντιες».
Όσες χώρες κατάφεραν να βγουν από το «φαύλο κύκλο» χρέους – ελλειμμάτων, το πέτυχαν με Ανάκαμψη. Και τελικά με Ανάπτυξη!
Οι «οριζόντιες περικοπές» φέρνουν σοβαρή ύφεση. Μετά το πρώτο σοκ, είναι απαραίτητη η αλλαγή πορείας με πολιτικές Ανάκαμψης-Ανάπτυξης. Που σπάνε το «φαύλο κύκλο» της ύφεσης. Αυτό συνέβη σχεδόν παντού.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…
Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν συνήθως εγχώριους πολιτικούς «μίας χρήσεως» (συνήθως μεταλλαγμένους σοσιαλδημοκράτες) να υποβάλλουν την κοινωνία τους σε υφεσιακό σοκ. Τους στηρίζουν με κάθε τρόπο μέχρι να φέρουν σε πέρας το πρώτο αυτό «μεγάλο ταρακούνημα»…
Κι ύστερα τους εγκαταλείπουν στην τύχη τους.
Και η κοινωνία αναδεικνύει, στη συνέχεια, κάποιους άλλους. (συνήθως μετριοπαθείς φιλελεύθερους). Που υιοθετούν πολιτικές Ανάπτυξης-Ανάκαμψης, χωρίς να ξαναγυρίσουν στην λαϊκίστικη σπατάλη παροχών για όλους…
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Και τα θεωρείτε τυχαία;
Δεν νομίζω…
Το ίδιο το Μνημόνιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα δεν είναι σοβαρό…
Για γέλια είναι (από οικονομική άποψη – γιατί από πολιτική άποψη είναι για κλάματα)...
Να φανταστείτε επέβαλε πρωτοφανείς αυξήσεις εμμέσων φόρων και ταυτόχρονα προέβλεπε χαμηλό πληθωρισμό! Τώρα ο πληθωρισμός είναι σχεδόν τριπλάσιος αυτού που προέβλεπαν – και θα ανέβει κι άλλο).
Μετά απ’ αυτό κανείς που καταλαβαίνει δεν το παίρνει στα σοβαρά.
Εκτός από την πολιτική μας ελίτ, βέβαια, που δεν διαβάζει τι ψηφίζει. Χώρια που δεν καταλαβαίνει οικονομικά…
Άλλωστε, και οι διεθνείς αγορές αποδοκίμασαν το Μνημόνιο και τους υπερασπιστές του!
Σήμερα τα speads – ο καθρέφτης οικονομικής αξιοπιστίας μιας χώρας – είναι πολύ υψηλότερα (750 με 800 μονάδες βάσης) απ’ ό,τι ήταν στα μέσα του περασμένου Απριλίου!
Δηλαδή παρά την εφαρμογή του περιβόητου Μνημονίου, οι διεθνείς αγορές εμπιστεύονται πολύ λιγότερο τη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών της χώρας απ’ ότι όταν είχαμε φτάσει «κοντά στην χρεοκοπία»!
Τυχαίο; Δεν νομίζω…