Κυριακή, 20 Ιουνίου 2010
Ξεπέρασε κάθε όριο ο αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου.
του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Χωρίς προσχήματα πλέον, ο πρωθυπουργός, και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κήρυξε κοινωνικό πόλεμο εναντίον των εργαζομένων της πατρίδας μας. Ενθαρρύνει πογκρόμ εκατοντάδων χιλιάδων απολύσεων, μειώνοντας στο μισό τη σχετική αποζημίωση.
Καταργεί τον κατώτερο μισθό για τους νέους και μετατρέπει τη «γενιά των 700 ευρώ» σε «γενιά των 500», αφού μειώνει τον σημερινό κατώτατο μισθό των 740 ευρώ σε... 518 (!) ευρώ για τους νέους. Τορπιλίζει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Καταργεί ουσιαστικά τη διαιτησία, δίνοντας το δικαίωμα στην εργοδοσία να την αρνείται. Θανατηφόρος ο συνδυασμός των μέτρων αυτών που ενθαρρύνουν τις απολύσεις, ιδίως εργαζομένων άνω των 45 ετών, με τα προηγηθέντα επαίσχυντα μέτρα μείωσης του ύψους των συντάξεων και απαίτησης να δουλεύει κανείς σαράντα ολόκληρα χρόνια για να πάρει μετά τα 65 του μια σύνταξη πολύ μικρότερη από όση θα έπαιρνε σήμερα με 35 χρόνια δουλειάς..Εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι αυτής της ηλικίας θα περιφέρονται 10 και 15 χρόνια χωρίς δουλειά ούτε σύνταξη! Μυριάδες νέοι θα δουλεύουν παράλληλα για ένα πεντακοσάρικο, αδυνατώντας φυσικά να ζήσουν με αυτό το ποσό - πόσω μάλλον να κάνουν οικογένεια για να ξεκινήσουν τη δική τους ζωή. Αν μάλιστα επιβεβαιωθούν οι εφιαλτικές προβλέψεις για ακόμη 500.000 νέους ανέργους φέτος και εκτίναξη του πραγματικού ποσοστού ανεργίας γύρω στο 30% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, η κοινωνική κατάσταση θα γίνει τραγική. Το ένα τρίτο του πληθυσμού, νέοι και μεσήλικες, θα περιθωριοποιηθούν και δεν θα έχουν καν τα μέσα επιβίωσης.
Η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ.
Οι εργαζόμενοι σε απόγνωση και οργή. Οι νέοι στην ανεργία αλλά και στην εξαθλίωση του πεντακοσάρικου αν ποτέ βρουν δουλειά. Οι συνταξιούχοι στον Καιάδα. Ο κόσμος πανικόβλητος ξοδεύει διαρκώς λιγότερα, κρατώντας τα λεφτά του για να επιβιώσει στην άβυσσο του ΔΝΤ που μας έριξε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεκάδες χιλιάδες μικρομάγαζα και επιχειρήσεις θα κλείνουν κάθε μήνα από το φθινόπωρο. Η οικοδομή στο ναδίρ. Δημόσια έργα μηδέν. Το κράτος δεν πληρώνει ούτε αυτά που χρωστάει. Η κυβέρνηση εμπαίζει τον ελληνικό λαό. Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι αν ήταν εργαζόμενος θα διαδήλωνε κι αυτός κατά των μέτρων. Αυτή όμως η υποκριτική «κατανόηση» των εργαζομένων δεν τον αποτρέπει από την εφαρμογή ακόμη σκληρότερων την επόμενη μέρα. Διαρκείς οι κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις του υπουργού Εργασίας, Ανδρέα Λοβέρδου. Εφτασε μέχρι του σημείου να δηλώσει ότι... διαφωνεί δήθεν με τα αντεργατικά μέτρα που αυτός κατάρτισε, αλλά φυσικά ούτε που πέρασε από το μυαλό του ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι υπουργοί ή παραιτούνται ή σιωπούν! Ποια συμφέροντα υπηρετούν τα μέτρα που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου; Σίγουρα όχι των εργαζομένων, αυτό είναι αυτονόητο.
Ούτε όμως και των βιομηχάνων, αν δεχθούμε ως ειλικρινή τη δήλωση του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, ότι «η εργοδοτική κοινότητα δεν ζήτησε και δεν επιχαίρει για το νέο εργασιακό πλαίσιο που ανακοίνωσε το υπουργείο Εργασίας». Ούτε και των εμπόρων, δεδομένου ότι ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας τους (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, δήλωσε σαφώς ότι «οι εκπρόσωποι του ελληνικού εμπορίου δεν συμφωνούν με το νέο καθεστώς προσλήψεων και απολύσεων». Ως εντολοδόχος του ΔΝΤ και μόνο κυβερνά επομένως σήμερα ο Γ. Παπανδρέου; Αν οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι βιομήχανοι, οι έμποροι απορρίπτουν την πολιτική του στα εργασιακά θέματα, ο πρωθυπουργός έχει τεράστιο πολιτικό πρόβλημα. Εμφανίζεται να εκπροσωπεί μόνο τους ξένους επικυρίαρχους του καθεστώτος στο οποίο υπήγαγε τη χώρα μας. Ολέθρια η επιλογή του. Οφείλει να ακούσει και τον ελληνικό λαό, ο οποίος τον εξέλεξε θριαμβευτικά. Βαρύνεται ήδη με το γεγονός ότι ακολουθεί την εντελώς αντίθετη πολιτική από εκείνη που είχε εξαγγείλει προεκλογικά και για την οποία ψηφίστηκε.
Οι Ελληνες τον εξέλεξαν. Οχι το ΔΝΤ ή η ΕΕ.
