ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ “ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ” (μία μεγάλη επιτυχία για το αγαπημένο ιστολόγιο που δείχνει πως πρέπει να είναι η ανεξάρτητη ενημέρωση που οδηγεί στην πραγματική δημοκρατία)
Ο Padoa Schioppa έγινε γνωστός στην κοινή γνώμη της Ιταλίας το 2007, όταν ήταν Υπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση του Prodi, για την πρόσκλησή του προς τις ιταλικές οικογένειες να πετάξουν έξω από το σπίτι τα “μαμμόθρεφτα”. Ένας καθόλου εποικοδομητικός όρος, που είχε ως αναφορά τα παιδιά μεταξύ 20 και 30 ετών, που ζουν μαζί με τις οικογένειές τους.
Ήταν υπουργός μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης κι αντί ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας στη νεολαία και την τεράστια διάδοση της επισφαλούς εργασίας (που αναπτύχθηκε ως επιλογή του, σε συνεργασία με την Ένωση Βιομηχάνων, μιας και είχε θεσμοθετηθεί από τον Υπουργό Εργασίας Tiziano Treu, στην προηγούμενη κυβέρνηση D’Alema), έθεσε τη νεολαία στο ειδώλιο του κατηγορουμένου.
Ήταν προφανές πως αυτός, όπως και ορισμένοι Υπουργοί και αρχηγοί κομμάτων, είχαν αποφασίσει να πάρουν αποστάσεις από το “δικαίωμα στην εργασία”, το οποίο κατοχυρώνει το Σύνταγμα της Ιταλίας, αλλά οι συνδικαλιστικές και κοινωνικές κατακτήσεις για “σταθερή εργασία”. Χωρίς να λάβουν υπόψη τους πως θα μπορούσε κάποιος νέος να επιβιώσει ως αυτόνομη οικογένεια με μηνιαίο μισθό 700/800 Ευρώ (για όσους είχαν την τύχη να βρουν μια “περιστασιακή ” και “ασταθή” απασχόληση). Κι όμως, έχοντας πλήρη επίγνωση όλων αυτών, δεν το θεωρούσαν ως πρόβλημα.
Εγώ ήμουν Γερουσιαστής της κυβερνητικής πλειοψηφίας (2006-2008) κι εκείνος ήταν Υπουργός μου, αλλά δεν τον γνώριζα παρά από το γεγονός πως τον εμφάνισαν στην αριστερά ως μεγάλο οικονομολόγο και πως τα ΜΜΕ μιλούσαν γι’ αυτόν ως έναν σημαντικό υποψήφιο για να ηγηθεί -σε περίπτωση νίκης της κεντροαριστεράς-, στην Τράπεζα Ιταλίας.
Κατόπιν, διαμόρφωσα προσωπική άποψη και από τον Οκτώβρη του 2007 ήρθα σε αντιπαράθεση με τον προϋπολογισμό που παρουσίασε για το 2008, όπου μιλούσε για φτωχούς, αλλά μοίραζε χρήματα στους πλουσίους.
Τώρα, με την πρόσληψη του Tomaso Padoa Schioppa ως οικονομικούς συμβούλου της Ελληνικής Κυβέρνησης, οι φίλοι μου Έλληνες μου ζήτησαν ένα σχολιασμό και σκέφθηκα να ανατρέξω σε πηγές του διαδικτύου.
Συνοπτικά αναδύονται τα εξής:
Είναι εξέχων στέλεχος των πιο ισχυρών μασονικών και σιωνιστικών οργανώσεων, όπως: «Ομάδα των 30» (Gruppo dei 30), το Ινστιτούτο Aspen (Aspen Institute), την Τριμερή Επιτροπή και τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ (Commissione Trilaterale e il Club Bilderberg). Μάλιστα η συνεδρίαση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ που αποφάσισε, μεταξύ των άλλων θεμάτων της ημερήσιας διάταξης, να βάλει την οικονομική θηλιά στο λαιμό της Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε στην ίδια τη χώρα-θύμα.
Έχει στενές σχέσεις με τους Rothschild (πασιφανές γεγονός μιας και σ’ όλες οι εθνικές Τράπεζες συμμετέχουν οι Rothschild και δεν θα μπορούσαν να ηγηθούν των τραπεζών πρόσωπα που δεν είναι αρεστά στην οικογένεια των σιωνιστών τραπεζιτών).
Υπήρξε υψηλόβαθμός υπάλληλος της τράπεζας Bankitalia, σε μια ευαίσθητη περίοδο, όταν κατόρθωσε να “κοιτάζει αλλού”, ώστε να “μην βλέπει” (μεταξύ των αδιαφανών γεγονότων εκείνης της περιόδου, ήταν το ξεπούλημα των αποθεματικών σε ισχυρά νομίσματα, όταν πρόεδρος της τράπεζας bankitalia ήταν ο Carlo Azeglio Ciampi, ο οποίος κατόπιν έγινε Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Έχει στενούς δεσμούς με τα κέντρα της σιωνιστικής εξουσίας, ώστε η σύζυγός του να δημιουργήσει στην Ιταλία το ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα “Σιωνιστικό Πανεπιστήμιο” και η ίδια να γίνει η Πρύτανης.
Συνεπώς, το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα προώθησε στην Ελλάδα έναν από τους ανθρώπους του. Και, πιστεύω πως η ελληνική κυβέρνηση και τα ελληνικά πολιτικά κόμματα γνωρίζουν πολύ καλά ποιόν έβαλαν μέσα στο σπίτι τους (θέλοντας ή μη θέλοντας).
Θα ήταν μεγαλύτερο το πρόβλημα αν δεν αναζήτησαν καθόλου ορισμένες πληροφορίες, που ένας “ερασιτέχνης” σαν εμένα συγκέντρωσε και από το διαδίκτυο σε ελάχιστο χρόνο. Διαβάζοντας τις ειδήσεις για τον Padoa Schioppa, κι εγώ έμεινα έκπληκτος, αλλά επιπροσθέτως είχα μια ακόμη επιβεβαίωση για την απαξίωση της πολιτικής και την απώλεια ήθους της ιταλικής παραδοσιακής αριστεράς, που είχε μπει στην αγκαλιά, όχι ενός απλού ατόμου, αλλά ενός από τους αρχηγούς του παγκόσμιου πολιτικού και οικονομικού γκαγκστερισμού.
Η μετάταξη του ΦΠΑ χαρακτηρίζεται ότι είναι μία λανθασμένη εκτίμηση, μία βεβιασμένη απόφαση που θα έχει το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα.
