Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 19 Αυγούστου του 1949. Το κανονικό του όνομα ήταν Νικόλας Ασημόπουλος και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Κοζάνη.
Από μικρός έδειξε την καλλιτεχνική του φύση. Συμμετέχει σε σκετσάκια στο δημοτικό, ενώ καθώς μεγαλώνει γράφει στιχάκια και ποιήματα. Δύσκολος και απόμακρος ως χαρακτήρας, ασχολείται και με τον αθλητισμό όπου διακρίνεται.
Το 1967, ξεκινάει σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο , και συγκεκριμένα στη Φιλοσοφική.
Στα φοιτητικά του χρόνια ασχολείται με το θέατρο, όπου ερμηνεύει διάφορους ρόλους, ενώ αποφασίζει να παρακολουθήσει μαθήματα σε δραματική σχολή.
Παράλληλα ασχολείται με το τραγούδι, γράφοντας στίχους και τραγουδώντας σε διάφορες μπουάτ της Θεσσαλονίκης.
Τα χρόνια όμως ήταν δύσκολα, αφού η δικτατορία είχε επιβάλει τον έλεγχο της σε όλες τις μορφές τέχνης. Η λογοκρισία είχε γίνει κακός μπελάς για τον Άσιμο, ο οποίος την αγνόησε επανειλημμένα και ως ακόλουθο συνελήφθη και κρατήθηκε στην ασφάλεια Θεσσαλονίκης.
Η μεγάλη απόφαση..........................................Το 1973 και ενώ του μένουν μόλις έξι μαθήματα για να πάρει πτυχίο, ο Άσιμος αποφασίζει να κατεβεί στην Αθήνα.
Ο Άσιμος αποφασίζει να συνεχίσει με το θέατρο όπου τελειώνει μία ιδιωτική δραματική σχολή. Παράλληλα γράφει τραγούδια τα οποία τα ηχογραφεί και τα διακινεί μόνος του σε κασέτες.
Οι κασέτες αυτές, οι οποίες ηχογραφήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του, θα συγκεντρώσουν και ένα μεγάλο κομμάτι της μουσικής παραγωγής του καλλιτέχνη.
Επίσης εμφανίζεται σε αρκετές Μπουάτ στην Πλάκα και συνεργάζεται με τραγουδιστές, μουσικούς συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο, ενώ συνεργάζεται με πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής του.
Το 1974 κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη δισκογραφία με το single «Ρωμιός-Μηχανισμός» σε ηλικία 25 χρόνων. Το 1976 αποκτά μια κόρη, τη Λίλιαν, καρπός της σχέσης του με την Λιλιαν Χαριτάκη.
Τα όσα λέει ο Νικόλας Άσιμος στα τραγούδια του και στα αυτοσχέδια σκετς του, ενοχλούν και το 1977 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται προσωρινά μαζί με άλλους 5 εκδότες και συγγραφείς με την κατηγορία της «ηθικής αυτουργίας και υποκίνησης στην διατάραξη της κοινής ειρήνης».
Το 1978 απαλλάσσεται μια και καλή από τη στράτευση, ύστερα από πολλές προσπάθειες. Να σημειωθεί ότι ο Άσιμος, παρουσιάστηκε πολλές φορές, κατορθώνοντας πάντα να πάρει απαλλαγή από το στρατό, αφού τοποθετούνταν ιδεολογικά κατά του μιλιταρισμού.
Το 1981 γράφει το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» το οποίο έχει κυκλοφορήσει σε ελάχιστα αντίτυπα ενώ το 1982 κυκλοφορεί και τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ο Ξαναπές», όπου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.
Παράλληλα κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στην θρυλική ταινία «ο Δράκουλας των Εξαρχείων». Κατά τη διαδρομή του, θα συμμετάσχει σε δύο ακόμη ταινίες, στην «τρεις και ο κούκος» και στο «ρεμπέτικο».
Το 1983 νοικιάζει ένα μαγαζί στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου 55 και το μετατρέπει σε «χώρο προετοιμασίας» όπως έλεγε ο ίδιος.
Σε εκείνο το χώρο έμενε, όπως επίσης έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του.
Το τελευταίο ταξίδιΤον Ιούνιο του 1987 κατηγορείται για βιασμό και ενώ στο δικαστήριο η κοπέλα αποσύρει τη μήνυση της, οι δικαστές επιμένουν. Τελικά αποφυλακίζεται με χρηματική εγγύηση, ωστόσο τον Οκτώβριο του ίδιου έτους οδηγείται βίαια σε ψυχοθεραπευτική κλινική. Η νοσηλεία του εκεί, ήταν η χαριστική βολή για τον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο του Άσιμου...
Καθώς βγαίνει από την κλινική, τα προβλήματα παραμένουν. Οι δικαστές επιμένουν, ενώ η οικονομική κατάσταση του, είναι πολύ άσχημη. Μέσα σε όλα αυτά, η κατηγορία για βιασμό έχει επηρεάσει ιδιαίτερα αρνητικά τον Άσιμο, ο οποίος πλέον είναι σκιά του εαυτού του.
Η ιδέα της αυτοκτονίας γίνεται όλο και πιο έντονη, και κάνει το σχέδιο του πράξη ύστερα από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες. Ήταν 17 Μαρτίου του 1988 και ο Νικόλας Άσιμος βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα σωλήνα καλοριφέρ στον «χώρο προετοιμασίας του»…
Μετά θάνατον κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
