Από τον ΠΕΤΡΟ(Το προηγούμενο άρθρο είναι εδώ)
Και ήλθε, λοιπόν σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα, τον Μάρτιο του 2004. Λύτρωση.
Ο Κώστας Καραμανλής στο τιμόνι. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Με την πρώτη πολιτική του κατάθεση, δίνει το ποιοτικό του στίγμα. Βασικός άξονας συμπεριφοράς και δράσης στην νέα κυβέρνηση πρέπει να είναι η σεμνότητα και η ταπεινότητα.
Ταραχή στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Αμέσως μετά την εποχή Σημίτη (καταναλωτισμός, ξεπούλημα, διαπλοκή, αλαζονεία, ξενόφερτος 'εκσυγχρονισμός'), ένας πολιτικός ηγέτης τοποθετεί τόσο ασυνήθιστα και ανορθόδοξα τον πήχη. Με ένα εξυγιαντικό κώδικα συμπεριφοράς που έρχεται από τις ρίζες της θρησκείας μας, της πολιτιστικής μας παράδοσης, από τις καλές στιγμές της ιστορίας της Πατρίδας μας.
Ό,τι ποιοτικότερο ακούστηκε τα τελευταία χρόνια στην πολιτική μας ζωή. Πολύ καλό για να το αντέξουν. Και έβαλαν μπροστά τη μηχανή ακύρωσής του. Με τα γνωστά εργαλεία (αστειάκια, παραπολιτικά, συνεχή λοιδορία, σάτιρα κατά παραγγελία κ.λ.π.), δούλεψαν για να συκοφαντήσουν, να φθείρουν να φθηνύνουν το επικίνδυνο 'δόγμα', που εκτός από διακήρυξη διακυβέρνησης, ήταν, στην ουσία, διακήρυξη και ενός νέου συστήματος αξιών.
Η έμπρακτη εφαρμογή του από τον Κ.Κ. (που με τον τρόπο της ζωής του έδωσε το μέτρο του σεμνού πολιτικού), συκοφαντήθηκε και διαστρεβλώθηκε δηλητηριωδώς, σε: ξάπλα, play station και άλλες αθλιότητες. Και αν κρίνω από όσα γράφονται κατά καιρούς και δω μέσα, δεν είμαστε λίγοι και όσοι από μας 'τσίμπησαν' στη σχετική προπαγάνδα. Έδωσα αρκετή έμφαση σε αυτή τη 'διακήρυξη', γιατί τη θεωρώ πολύ χαρακτηριστική της ελπίδας που έφερε ο Κ.Κ. και της ποιότητας του πολιτικού άνδρα.
Τις πρώτες μέρες η δύσκολη διαπραγμάτευση στη Λουκέρνη, με την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να έχει δρομολογήσει τα πράγματα για την επικράτηση του σχεδίου Ανάν. Προσεκτικοί χειρισμοί και ισορροπημένες δηλώσεις, έφεραν το ζητούμενο αποτέλεσμα της απόρριψης - προς μεγάλη πικρία των 'συμμάχων'.
Τα ολυμπιακά έργα στο κόκκινο. Υπερπροσπάθεια να προλάβουμε. Και προλάβαμε. (χωρίς να προσχωρήσουμε στο ζεύγος Αγγελόπουλου, που έσπευσε το βράδυ της νίκης στη Ρηγίλλης να 'γιορτάσει με το λαό').
Στις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής ρισκάροντας κάνει το πρώτο βήμα να βγάλει από την αφάνεια τον Αντώνη Σαμαρά.
Επίπονη προσπάθεια στη συνέχεια για επανίδρυση του κράτους. Κεντρικό σημείο της πολιτικής μας. Του κράτους - κόμματος, με την Μπααθική φυσιογνωμία. Έγιναν λάθη; Ναι και πολλά. Ένας δρόμος ήταν το γενικό ξήλωμα από το νικητή, αλά ΠΑΣΟΚ. Ο άλλος της αξιοκρατίας. Ο Καραμανλής, προβληματίστηκε, προσπάθησε να ισορροπήσει, επιλέγοντας, τελικά, το δεύτερο. Πραγματικός δημοκράτης και βαθιά πατριώτης, κατέληξε ότι είμαστε λίγοι για να συνεχίσουμε τόσο διχασμένοι. Μέχρι πότε θα είμαστε δύο Ελλάδες. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στην καλή μας πλευρά να ανθίσει. Του το αναγνώρισαν. Όχι. Για γαλάζια παιδιά που επέδραμαν στο κράτος λάφυρο κραύγαζε το ΠΑΣΟΚ και τα νταβατζοΜΜΕ. Που και από την θέση της αντιπολίτευσης έβαζε σε πρώτη ιεράρχηση τη μέριμνα για τους 'πελάτες' του. Έσκουζε υπερασπιζόμενο τους 200.000 συμβασιούχους (που είχε προσλάβει από το παράθυρο). Και σιγά -σιγά τους διόριζε, με τον Παυλόπουλο να απολογείται ότι όσους δεν μπόρεσε να διορίσει, τους δίνει ισχυρή μοριοδότηση για μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Από την άλλη ο κόσμος της παράταξής μας απογοητευμένος: Πάλι απ΄ έξω. Πάλι εμείς οι χαμένοι. Πάλι δαπάναις της δικής μας πλευράς, η σωτηρία της οικονομίας και της Πατρίδας; Αλλά και όσοι καταλάμβαναν θέσεις να αποδεικνύονται, πολλές φορές, κατώτεροι των περιστάσεων και κάποιοι (λίγοι), να βάζουν και το δάχτυλο στο μέλι.
Οι τρομοκρατημένοι, μετά τη νίκη, Πασόκοι στη δημόσια διοίκηση, στην αρχή λούφαξαν, μετά έγλειψαν και παρέστησαν τους πρόθυμους για συνεργασία, όταν ξεθάρρεψαν άρχισαν τη λευκή απεργία και όταν το κόμμα διέταξε τη γενική επίθεση, μπλόκαραν την κρατική μηχανή με υπονόμευση σε όλα τα επίπεδα. Τροφοδοτώντας συγχρόνως με ατέλειωτα 'στοιχεία', τον μηχανισμό 'τεκμηρίωσης' του Καρχιμάκη. Ενδιάμεσα αρκετοί (αρκετές) έπαιξαν 'κολπαδόρικα' με την νέα ηγεσία (Θωμαή - Βαρθολομαίος, 'Τριανταπεντάχρονη' - Ζαχόπουλος κ.ά.).
Αποδειχθήκαμε, τελικά, ανώριμοι για το ποιοτικό άλμα της αξιοκρατίας. Ήταν πιο μπροστά ο Κ.Κ. απ΄ όσο μπορούσε η κοινωνία.
Δεν υπάρχει χώρος να επεκταθώ σε άλλα θέματα.
Στο επόμενο θα αναφερθώ στο τι έκανε ο συνεταιρισμός σε όλη τη περίοδο διακυβέρνησης...
Ό,τι ποιοτικότερο ακούστηκε τα τελευταία χρόνια στην πολιτική μας ζωή. Πολύ καλό για να το αντέξουν. Και έβαλαν μπροστά τη μηχανή ακύρωσής του. Με τα γνωστά εργαλεία (αστειάκια, παραπολιτικά, συνεχή λοιδορία, σάτιρα κατά παραγγελία κ.λ.π.), δούλεψαν για να συκοφαντήσουν, να φθείρουν να φθηνύνουν το επικίνδυνο 'δόγμα', που εκτός από διακήρυξη διακυβέρνησης, ήταν, στην ουσία, διακήρυξη και ενός νέου συστήματος αξιών.
Η έμπρακτη εφαρμογή του από τον Κ.Κ. (που με τον τρόπο της ζωής του έδωσε το μέτρο του σεμνού πολιτικού), συκοφαντήθηκε και διαστρεβλώθηκε δηλητηριωδώς, σε: ξάπλα, play station και άλλες αθλιότητες. Και αν κρίνω από όσα γράφονται κατά καιρούς και δω μέσα, δεν είμαστε λίγοι και όσοι από μας 'τσίμπησαν' στη σχετική προπαγάνδα. Έδωσα αρκετή έμφαση σε αυτή τη 'διακήρυξη', γιατί τη θεωρώ πολύ χαρακτηριστική της ελπίδας που έφερε ο Κ.Κ. και της ποιότητας του πολιτικού άνδρα.
Τις πρώτες μέρες η δύσκολη διαπραγμάτευση στη Λουκέρνη, με την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να έχει δρομολογήσει τα πράγματα για την επικράτηση του σχεδίου Ανάν. Προσεκτικοί χειρισμοί και ισορροπημένες δηλώσεις, έφεραν το ζητούμενο αποτέλεσμα της απόρριψης - προς μεγάλη πικρία των 'συμμάχων'.
Τα ολυμπιακά έργα στο κόκκινο. Υπερπροσπάθεια να προλάβουμε. Και προλάβαμε. (χωρίς να προσχωρήσουμε στο ζεύγος Αγγελόπουλου, που έσπευσε το βράδυ της νίκης στη Ρηγίλλης να 'γιορτάσει με το λαό').
Στις Ευρωεκλογές ο Καραμανλής ρισκάροντας κάνει το πρώτο βήμα να βγάλει από την αφάνεια τον Αντώνη Σαμαρά.
Επίπονη προσπάθεια στη συνέχεια για επανίδρυση του κράτους. Κεντρικό σημείο της πολιτικής μας. Του κράτους - κόμματος, με την Μπααθική φυσιογνωμία. Έγιναν λάθη; Ναι και πολλά. Ένας δρόμος ήταν το γενικό ξήλωμα από το νικητή, αλά ΠΑΣΟΚ. Ο άλλος της αξιοκρατίας. Ο Καραμανλής, προβληματίστηκε, προσπάθησε να ισορροπήσει, επιλέγοντας, τελικά, το δεύτερο. Πραγματικός δημοκράτης και βαθιά πατριώτης, κατέληξε ότι είμαστε λίγοι για να συνεχίσουμε τόσο διχασμένοι. Μέχρι πότε θα είμαστε δύο Ελλάδες. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στην καλή μας πλευρά να ανθίσει. Του το αναγνώρισαν. Όχι. Για γαλάζια παιδιά που επέδραμαν στο κράτος λάφυρο κραύγαζε το ΠΑΣΟΚ και τα νταβατζοΜΜΕ. Που και από την θέση της αντιπολίτευσης έβαζε σε πρώτη ιεράρχηση τη μέριμνα για τους 'πελάτες' του. Έσκουζε υπερασπιζόμενο τους 200.000 συμβασιούχους (που είχε προσλάβει από το παράθυρο). Και σιγά -σιγά τους διόριζε, με τον Παυλόπουλο να απολογείται ότι όσους δεν μπόρεσε να διορίσει, τους δίνει ισχυρή μοριοδότηση για μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Από την άλλη ο κόσμος της παράταξής μας απογοητευμένος: Πάλι απ΄ έξω. Πάλι εμείς οι χαμένοι. Πάλι δαπάναις της δικής μας πλευράς, η σωτηρία της οικονομίας και της Πατρίδας; Αλλά και όσοι καταλάμβαναν θέσεις να αποδεικνύονται, πολλές φορές, κατώτεροι των περιστάσεων και κάποιοι (λίγοι), να βάζουν και το δάχτυλο στο μέλι.
Οι τρομοκρατημένοι, μετά τη νίκη, Πασόκοι στη δημόσια διοίκηση, στην αρχή λούφαξαν, μετά έγλειψαν και παρέστησαν τους πρόθυμους για συνεργασία, όταν ξεθάρρεψαν άρχισαν τη λευκή απεργία και όταν το κόμμα διέταξε τη γενική επίθεση, μπλόκαραν την κρατική μηχανή με υπονόμευση σε όλα τα επίπεδα. Τροφοδοτώντας συγχρόνως με ατέλειωτα 'στοιχεία', τον μηχανισμό 'τεκμηρίωσης' του Καρχιμάκη. Ενδιάμεσα αρκετοί (αρκετές) έπαιξαν 'κολπαδόρικα' με την νέα ηγεσία (Θωμαή - Βαρθολομαίος, 'Τριανταπεντάχρονη' - Ζαχόπουλος κ.ά.).
Αποδειχθήκαμε, τελικά, ανώριμοι για το ποιοτικό άλμα της αξιοκρατίας. Ήταν πιο μπροστά ο Κ.Κ. απ΄ όσο μπορούσε η κοινωνία.
Δεν υπάρχει χώρος να επεκταθώ σε άλλα θέματα.
Στο επόμενο θα αναφερθώ στο τι έκανε ο συνεταιρισμός σε όλη τη περίοδο διακυβέρνησης...
Κάθισα προχθές την Κυριακή, που είχα χρόνο, να γράψω ολοκληρωμένα μερικές σκέψεις μου σχετικά με το στρατηγικό λάθος της μη υπεράσπισης από την Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυβερνητικής μας θητείας. Ώστε να αποφευχθούν και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις από την αποσπασματική παράθεση των απόψεών μου, στα σχόλια διαφόρων αναρτήσεων.
Ερώτηση
