“Συγκλονισμένοι” εμφανίστηκαν οι υπηρέτες των βαρώνων, οι Βατοπαιδομάχοι και οι λαδωμένοι της Siemens από την κατάθεση της Κατερίνας Πελέκη εχθές στην εξεταστική για την υπόθεση Βατοπαιδίου.
Άρπαξαν την φράση «όσοι φοράνε παντελόνια αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους»που θεώρησαν τη μεγάλη δικαίωση όλων αυτών που έκαναν σημαία το Βατοπαίδι για να κρύψουν τις αθλιότητες της Siemens και τα δις Ευρώ που χάθηκαν από τα κρατικά ταμεία από το Γερμανικό πλιάτσικο που δυστυχώς συνεχίζεται.
Πάντα βέβαια αποσπασματικά, γιατί oι...ίδιοι που έβρισκαν τα χαμένα της υπόθεσης στις αμοιβές Πελέκη, χθες άλλαξαν τροπάρι, ανακαλύπτοντας ότι η Πελέκη δεν πήρε ούτε Ευρώ αλλά κατηγόρησε τον Καραμανλή και το “περιβάλλον”.
Ολόκληρη εξεταστική λοιπόν που ακόμα δεν έχει ανακαλύψει ΠΩΣ ακριβώς χάθηκε έστω και ένα Ευρώ από τα δημόσια ταμεία (πόσο μάλλον να πήραν κάποιοι μαύρο πολιτικό χρήμα από την υπόθεση), αποδέχτηκε ΚΑΙ την αθωότητα της Πελέκη κάνοντας μία φράση αποσπασματικά ως “σημαία” δικαίωσης. Εάν όμως διαβάσει κάποιος προσεκτικά την κατάθεση της (θα την δημοσιεύσουμε αργότερα) θα δει ότι σε καμμία περίπτωση η Πελέκη δεν καταλογίζει κακοδιαχείριση ή διαπλοκή. Ένα πράγμα είπε που στην ουσία είναι όλη η υπόθεση:
Ο πρωθυπουργός, αντί να βγει και να πει ότι υπήρχε κεντρική εντολή και πρόθεση για τις ανταλλαγές (που 5 διαφορετικοί οίκοι του εξωτερικού θεωρούν μη ζημιογόνες για το δημόσιο), άρχισε να σέρνεται στον χορό της συκοφαντίας του κάθε επιχειρηματία των ΜΜ”Ε” και στη συνέχεια της ενορχηστρωμένης επίθεσης από την αντιπολίτευση. Κάποιοι λοιπόν βγήκαν να εκβιάσουν για τα συμφέροντα τους και το ΠΑΣΟΚ όπως ήταν λογικό, να καρπωθεί την υπόθεση ως αντιπολιτευτική σημαία. Πίσω από όλα αυτά, βρήκαν την ευκαιρία και οι Καραβέλες, οι Μαντέληδες και οι Τσουκάτοι κάθε είδους, να περάσουν στα ψιλά τις υποθέσεις τους.
Έβγαινε λοιπόν ο πρωθυπουργός και αναλάμβανε την “πολιτική ευθύνη”, αποδομούσε σιγά – σιγά όποιον δεν γούσταραν οι βαρώνοι και η αντιπολίτευση. Εως τότε, ο Καραμανλής ήταν ο “καταλληλότερος” ακόμα και στα ΜΜ”Ε” της διαπλοκής, αλλά είχε “κακούς συνεργάτες”.
Μόλις οι “κακοί συνεργάτες” απομακρύνθηκαν, ξαφνικά ο Καραμανλής έγινε ο μπουχέσας της Ραφήνας, ο τεμπέλης, ο ανίκανος. Ο ίδιος που πίστευε ότι “διώχνοντας τα βαρίδια” θα θριάμβευε, έτσι του έλεγαν οι επιστήμονες τύπου Λούλη και άλλοι “επαγγελματίες” του πολιτικού “marketing”.
Αυτή λοιπόν είναι η μικρή, πολιτική ιστορία της πτώσης ενός άνδρα που αποδείχτηκε ελάχιστος παρ’ όλες τις καλές προθέσεις. Ένας άνθρωπος που συνεχίζει να διασύρεται αδιαμαρτύρητα από τους βαρώνους τις διαπλοκής που ξεκοκαλίζουν τον δημόσιο πλούτο μέσω των επιδοτήσεων για τις τράπεζες (που τους στηρίζουν).
Ας γίνει μάθημα αυτή η μικρή ιστορία στον επόμενο πρωθυπουργό που θα ανέβει για την πατρίδα και όχι για τα ληστρικά ανδρείκελα της διαπλοκής. Ας μελετήσει προσεκτικά τις κινήσεις του ο Σαμαράς (που έχει την πρόθεση), για να καταλάβει ότι ο σκοπός όταν είναι ιερός, αγιάζει όλα τα μέσα. Το καρκίνωμα της διαπλοκής δεν ξεριζώνεται άλλωστε με “καλές προθέσεις”. Τέλος.
