Που το πάνε; Που το πάνε;

Το πλοίο συνεχίζει την πορεία του εν μέσω θαλασσοταραχής, με τους αξιωματικούς να δίνουν στους ναύτες διαφορετικά παραγγέλματα τις κρίσιμες ώρες. Οι φήμες στο πλοίο οργιάζουν για τις πραγματικές δυνατότητες του, με αποτέλεσμα να
επικρατεί πρωτοφανής αναστάτωση μεταξύ των επιβατών. Ο καπετάνιος έχει αρνηθεί οποιαδήποτε βοήθεια από τα παρακείμενα πλοία, πολλαπλασιάζοντας τα ερωτήματα. Που το πάνε αυτοί;

Θα μείνουμε στο θέμα της ΔΕΗ, επειδή αυτό έχει ιδιαίτερη σημειολογική σημασία. Δείχνει τόσο τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες της κυβέρνησης όσο και την πραγματική ατζέντα που κρύβεται πίσω από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες. Τα όσα πρωτόγνωρα συνέβησαν με την ΔΕΗ αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι αυτοί βάζουν τους Φωτόπουλους μπροστά από το συμφέρον όλων των υπολοίπων Ελλήνων. Όχι ότι οι προηγούμενοι έκαναν κάτι διαφορετικό. Κι εκείνοι είχαν τους δικούς τους Φωτόπουλους και τα δικά τους επιχειρηματικά συμφέροντα να εξυπηρετήσουν. Θα δούμε στην πράξη ποια επιχειρηματικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν από αυτή την κυβέρνηση. Τα προηγούμενα συμφέροντα τα γνωρίζουμε. Τα νέα θα τα μάθουμε. Ίσως να είναι τελικά και τα ίδια...

Όταν ο υπουργός Οικονομικών δαπανά τον χρόνο του σε ατελείωτες συνεντεύξεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, στην διάρκεια των οποίων δηλώνει πραγματικά απίστευτα πράγματα, είναι προφανές ότι του μένει λίγος χρόνος για τις κοπιαστικές εργασίες που απαιτεί το έτσι κι αλλιώς δύσκολο υπουργείο του. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι απολύτως φυσιολογικό να μην γνωρίζει για τις μεγάλες μισθολογικές αυξήσεις που δόθηκαν στους εργαζόμενους της ΔΕΗ και για τα ιδιαίτερα προνόμια που παραχωρήθηκαν στους συνδικαλιστές της.

H "μάχη της ΔΕΗ" αποδεικνύει ότι ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης κ. Λαφαζάνης είναι ο πραγματικός υπέρ - υπουργός αυτής της κυβέρνησης. Το πραγματικό αφεντικό της! Επέβαλλε τις αυξήσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ, σε μία εποχή που ο ιδιωτικός τομέας στενάζει από την ανεργία, από απλήρωτα μεροκάματα, από την απειλή ενός αβέβαιου μέλλοντος. Αντί να ρίξουν πόρους στην μείωση του κόστους ρεύματος της βιομηχανίας και να δημιουργήσουν έτσι συνθήκες ανάπτυξης, δίνουν μπόνους στον κομματικό τους στρατό. Επίδομα βάρδιας σε συνδικαλιστές δίχως την φυσική τους παρουσία. Έκτακτα!

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι έτσι δεν πάμε πουθενά. Όταν το πρώτο μήνυμα που στέλνει η νέα κυβέρνηση είναι ένα μήνυμα πίστης στους Φωτόπουλους. Όταν την ίδια ώρα ο ίδιος υπουργός, ο κ. Λαφαζάνης, το άλλο μεγάλο θέμα που φαίνεται να τον απασχολεί είναι να βρει έναν τρόπο να ακυρώσει σώνει και καλά την επένδυση του Χρυσού στην Χαλκιδική (αγνοώντας το γεγονός ότι η εταιρεία έχει πολλές φορές δικαιωθεί για τα περιβαλλοντικά στο αυστηρό Συμβούλιο της Επικρατείας), τότε το υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης δεν είναι αυτό που λέει το όνομά του. Κι όταν ο υπουργός των Οικονομικών είναι ένας απλός στρατιώτης στην κυβέρνηση, αδύναμος στην πράξη να έχει ρόλο σε τέτοιου είδους θέματα, τότε ξέρουμε όλοι που πάει το πλοίο.

Όταν άλλος τραβάει το τιμόνι δεξιά και άλλος αριστερά, το πιο πιθανό αποτέλεσμα εν μέσω θαλασσοταραχής και με φωτιά στα αμπάρια (βλέπε ρευστότητα) είναι το ατύχημα.

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr



Πηγή:www.capital.gr