Η διπλή ηθική του Αλέξη Τσίπρα

Άρθρο Γ.Φλωρίδη στη Haffington Post

Ως κατεξοχήν εκφραστής της "εθνικολαϊκιστικής κλάψας", ο κ. Τσίπρας διαμαρτύρεται επειδή, λέει, η Ευρώπη εμφανίζει "διπρόσωπη" συμπεριφορά. Ορισμένες μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, απολαμβάνουν μια "διακριτική" μεταχείριση, ενώ η Ελλάδα όχι. Ίσως του διαφεύγει ότι στο "παίγνιο" αυτό έχει συμβάλλει τα μέγιστα ο ίδιος. Κάποιοι στην Ευρώπη πίστευαν πριν τις εκλογές ότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ είχαν ένα έστω υποτυπώδες σχέδιο και είχαν εξασφαλίσει ένα ελάχιστο συμμαχιών. Γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν είχαν απολύτως τίποτα και, κατά την πετυχημένη διατύπωση σημαντικού Ευρωπαίου δημοσιογράφου, ήταν απλώς "τρομαγμένοι λαγοί".

"Τρομαγμένοι λαγοί" που κινούνται σπασμωδικά και μιλούν ασυνάρτητα, που αρνούνται ή αδυνατούν να κατανοήσουν την τραγική κατάσταση της χώρας, τις αιτίες της χρεοκοπίας και το διεθνές περιβάλλον -και που με τη συμπεριφορά τους δυσκολεύουν αφάνταστα τις προοπτικές ενός καθημαγμένου λαού. Έτσι γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από υποτιθέμενες "φίλιες" δυνάμεις, οι οποίες ψελλίζουν κάποια λόγια συμπάθειας, αλλά δεν είναι διατεθειμένες να θέσουν σε δοκιμασία ούτε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ούτε τις ισχυρές συμμαχίες τους, ιδίως με τη Γερμανία. Απλώς, ενεργώντας για δικό τους όφελος, κερδίζουν κάποιες καλύτερες διευθετήσεις για τις ίδιες, εκμεταλλευόμενοι τον "καλό πελάτη" κ. Τσίπρα και τις αντιευρωπαϊκές  κορώνες του -κορώνες οι οποίες στο εσωτερικό ενδύονται τον “πατριωτικό" και "αντιστασιακό" χαρακτήρα του αριστερού εθνολαϊκισμού.

Στις πρώτες πενήντα μέρες της πρώτης αριστερής-και-όχι-μόνο Κυβέρνησης, τη θέση της ελπίδας που θα ερχόταν κατέλαβαν η διεθνής απομόνωση της χώρας, η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα. Η Ελλάδα έχει διαγραφεί από τον χάρτη των διεθνών επενδυτικών κεφαλαίων και ό,τι απέμεινε από την οικονομική λειτουργία της διαλύεται. Οι Τράπεζες αδυνατούν να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη για τη λειτουργία των επιχειρήσεων –δεν δίνουν ούτε καν εγγυητικές επιστολές για συναλλαγές με το εξωτερικό- και το οξυγόνο στην όποια παραγωγική βάση της χώρας μειώνεται δραματικά. Η πολυπόθητη οικονομική ανάκαμψη μοιάζει να απομακρύνεται και, μαζί της, απομακρύνεται κάθε ελπίδα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Πολλές επιχειρήσεις που μέχρι τώρα προσπαθούσαν και στοιχειωδώς τα κατάφερναν, τώρα κινούνται οριακά. Η βλάβη στην οικονομία σε λίγο θα είναι ανήκεστη. Ο εφιάλτης της δημιουργίας νέων ανέργων επανέρχεται. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου υπονομεύει με τη στάση της κάθε προοπτική επενδύσεων και, επομένως, αφαιρεί κάθε ελπίδα από το 1,5 εκατομμύριο ανέργων. Την ίδια ώρα κάνει προκλητικά σημαία της την επαναπρόσληψη των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών και 3.000 δημοσίων υπαλλήλων -απολυμένων ή σε διαθεσιμότητα- που καταφανώς αποτελούν τους εκλεκτούς της νέας κρατικοδίαιτης κεντροαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πάσης φύσεως συντεχνίες της χώρας ελπίζουν να ξαναρχίσει το πάρτι. Ο μεγαλομεσαίος παρασιτισμός που συνέβαλε τα μέγιστα στη χρεοκοπία της χώρας και αποτέλεσε σημαντικό μέρος της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ ευελπιστεί ότι όλα θα παραμείνουν ίδια γι' αυτόν. Και αν τυχόν θίχτηκε από κάποιες πολιτικές των προηγουμένων, η νέα κυβέρνηση είναι πρόθυμη να αποκαταστήσει τα πράγματα στην πρότερη κατάσταση!

Αυτή ακριβώς είναι η "διπλή ηθική" του κ. Τσίπρα. Οι άνεργοι, οι ταλαιπωρημένοι, αλλά και όσοι πραγματικοί παράγουν σ’ αυτή τη χώρα οφείλουν να είναι ικανοποιημένοι με την "πατριωτική αξιοπρέπεια" που τους προσφέρει απλόχερα ο κ. Τσίπρας, έστω κι αν κάνει τα πάντα για να υπονομεύσει το παρόν και το μέλλον τους. Από την άλλη, οι παρασιτικές δομές του κρατικοδίαιτου πολιτικού και οικονομικού συστήματος παραμένουν -και θα παραμείνουν- ανέγγιχτες. Οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές που θα ενισχύσουν τη λειτουργία της χώρας και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της αποτελούν έννοιες εχθρικές για τους κυβερνώντες. Εκεί, άλλωστε, βρίσκεται και το σημείο θραύσης αυτού το αριστεροδεξιού εθνολαϊκιστικού μορφώματος. Στο ότι, δηλαδή, δεν έχει ούτε τις αντιλήψεις, ούτε τη διάθεση, ούτε φυσικά κανένα σχέδιο για την ανατροπή των δομών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αντίθετα, διακατέχεται από μια διαχρονική λατρεία για τις αιτίες που την προκάλεσαν. Σημαία του δεν είναι κάποιο όραμα ανάταξης τη χώρας, αλλά τι θα κατεδαφίσει από όλη την προηγούμενη προσπάθεια: στην παιδεία, στη δημόσια διοίκηση, στο ασφαλιστικό σύστημα με τα μεγάλα, πράγματι, κενά. Η νέα τάξη πραγμάτων διαλαλεί ότι δεν θα αφήσει να θιχτούν τα "θεμελιωμένα δικαιώματα" κάποιων να βγουν στη σύνταξη σε ηλικία 50 χρόνων, προκαλώντας τον δυστυχή Σλοβάκο Υπουργός Οικονομικών να αναρωτηθεί "μέχρι πότε η φτωχή μου χώρα, με μισθούς 350 ευρώ και συνταξιοδότηση στο 67ο έτος, μπορεί να σας δανείζει για τους συνταξιούχους των 50 ετών;". Όμως, η νέα “πατριωτική ηθική” παραμένει ανεπηρέαστη από τέτοιες "ηθικολογίες". Ο κ. Τσίπρας έχει έτοιμη την απάντηση για όσα του λέει ο Σλοβάκος Υπουργός: "Φταίει η Γερμανική Κατοχή"! Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι Έλληνες πρέπει να δουλεύουν πολύ σκληρά, στις συνθήκες ασφυξίας που δημιουργεί στην οικονομία η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, για να πληρώνονται οι "εκλεκτοί" προνομιούχοι 50άρηδες της νέας παρασιτικής Κεντροαριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Μα πιο ανησυχητικό από όλα είναι το άκριτο εθνικολαϊκιστικό κλίμα που γιγαντώνεται -και με τη βοήθεια των χρεοκοπημένων ελίτ της χώρας και του ισχυρού λόμπι της δραχμής. Κάθε λογής "γλείφτες", ιδιαίτερα της λεγόμενης προοδευτικής διανόησης, στρατεύτηκαν πρόθυμα στην υπόθεση αυτή.

Η Ελλάδα μοιάζει να επιστρέφει σε "ηρωικές μέρες", σαν αυτές που συνήθως προηγούνται κάθε καταστροφής. Η αντίσταση απέναντι σ' αυτά από όσους σκέφτονται στοιχειωδώς ορθολογικά και αληθινά πατριωτικά είναι επιβεβλημένη. Με όπλα τα βασικά εργαλεία της Δημοκρατίας: τη δύναμη των ιδεών, το θάρρος για τη διατύπωσή τους και την επιμονή σε μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης για ένα δικό μας πρόγραμμα μεγάλων διαρθρωτικών αλλαγών που θα αποτρέψει την καταστροφή της χώρας.