Η ανάγκη της ΝΔ για “ανάσα”, και η σκιά της πολιτικής ασφυξίας

Προσθήκη λεζάντας

Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΊΤΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΔΕΝ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΡΕΤΑΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΩΘΟΎΝ
Μετά το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τους αμφισβητίες του, και τη σθεναρή άρνησή του να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας έτσι την ευθύνη για τη βαριά και ιστορική ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ο Αντώνης Σαμαράς προχωρεί με
συντονισμένα βήματα στις επόμενες κινήσεις του. Κινήσεις που θα έρθουν σε συνέχεια όσων προηγήθηκαν και οδήγησαν στη συγκρότηση μιας ηγετικής ομάδας με κυρίαρχη τη δεξιά τάση, υπό τον Μάκη Βορίδη, και τη συμμετοχή στελεχών όπως του Άδωνη Γεωργιάδη και του Βασίλη Κικίλια, που επίσης εκφράζουν τη δεξιά τάση στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και με την αξιοποίηση μετριοπαθών στελεχών, όπως του Κυριάκου Μητσοτάκη.


Το στρατηγικό λάθος του Αντώνη Σαμαρά, που επιβαρύνει την εικόνα της Νέας Δημοκρατίας, και δεν επιτρέπει στην Αξιωματική Αντιπολίτευση να πάρει τις πολιτικές ανάσες που χρειάζεται, ώστε να ξαναγίνει και πάλι αξιόπιστη και σοβαρή εναλλακτική λύση εξουσίας, είναι η αξιοποίηση σε θέσεις-κλειδιά υπουργών των κυβερνήσεών του, δηλαδή της ομάδας που “έπαιξε και έχασε” στις πρόσφατες εκλογές, γνωρίζοντας ιστορική ήττα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από 3 χρόνια βρισκόταν στο… 4%.

Γιατί φυσικά, σε μια τόσο βαριά ήττα, ο πρώτος που έχει την ευθύνη είναι ο πρωθυπουργός που αποδοκιμάζεται από τους πολίτες, μαζί του ωστόσο αποδοκιμάζεται και η ομάδα κρούσης που είχε συνευθύνη στην άσκηση της εξουσίας. Επομένως και στα κακώς κείμενα που οδήγησαν τους πολίτες σε διαφορετικές επιλογές στις κάλπες.

Στις σύγχρονες Δημοκρατίες, η κοινή λογική λέει ότι, μετά από την πολιτική αποδοκιμασία μιας κυβέρνησης που άσκησε την εξουσία, εκτός από τον πρωθυπουργό εκείνης της κυβέρνησης, πηγαίνουν… σπίτι τους και οι κορυφαίοι υπουργοί της.

Έτσι, επιτρέπουν στην Παράταξή τους να ανασάνει, να αναζητήσει νέα πρόσωπα, νοοτροπία και συμπεριφορά, και να διεκδικήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την επιστροφή της στην εξουσία.

Όσο για τους ίδιους, δίνουν επίσης στην κοινωνία χρόνο να τους… ξεχάσει, ώστε στη συνέχεια να τους αναζητήσει ξανά, αν πράγματι κρίνονται ως αναγκαίοι και χρήσιμοι.

Κάνει κάτι από τα παραπάνω η σημερινή Νέα Δημοκρατία; Η απάντηση είναι προφανώς αρνητική.

Η τελική μάχη της “ανάσας” απέναντι στην πολιτική ασφυξία, λοιπόν.
http://ysterografa.gr