Του Βουλευτή Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας
Γιάννη Μιχελάκη
Από το 2001, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μια ‘’απόφαση – πλαίσιο’’ υπέδειξε στα κράτη μέλη της Ένωσης να θεσπίσουν αυστηρές ποινές τόσο για πράξεις ρατσιστικής προπαγάνδας, όσο και για κάθε δημόσια άρνηση των εγκλημάτων γενοκτονίας. Η απόφαση, ωστόσο, εκείνη- όπως ρητά αναφερόταν – δεν συνεπαγόταν υποχρέωση των κρατών μελών να λάβουν μέτρα που αντιβαίνουν τις θεμελιώδεις αρχές τους για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, της έκφρασης και του Τύπου. Ούτε, βέβαια, οι κοινοτικές αποφάσεις έχουν τη δεσμευτικότητα Οδηγιών. Κι ούτε κατισχύουν του Συντάγματος.
Δυο απόπειρες ανταπόκρισης στην κοινοτική εκείνη απόφαση (η πρώτη από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδη και η δεύτερη από το Μ. Παπαιωάννου) εγκαταλείφθηκαν στη μέση, καθώς συνάντησαν έντονες αντιδράσεις. Ορισμένες, άλλωστε, διατάξεις έρχονταν