Με αφορμή την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων στην πλατεία Πρωτοπαπαδάκη στη Χώρα της Νάξου, θα ήθελα να γνωστοποιήσω τις προσωπικές μου θέσεις για το συγκεκριμένο θέμα αλλά και γενικότερα για το μεγάλης σημασίας ζήτημα της διαχείρισης του δημόσιου χώρου στο νησί μας. Η συγκεκριμένη απόφαση για τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων στην πλατεία Πρωτοπαπαδάκη με βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετο μιας και ο δημόσιος αυτός χώρος είναι από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους στην πόλη της Νάξου και χρησιμοποιείται συνεχώς και καθ' όλη τη διάρκεια του έτους από τους κατοίκους αλλά και το Δήμο μας για εκδηλώσεις και συναθροίσεις. Παρόλα αυτά η παραχώρηση μέρους της πλατείας δεν είναι παρά μία λεπτομέρεια μπροστά στο μεγάλο ζήτημα της διαχείρισης του δημόσιου χώρου και της παραχώρησής του σε ιδιώτες. Θα ήθελα να κάνω σαφές πως η θέση μου είναι ότι ο δημόσιος χώρος θα έπρεπε να παραχωρείται σε ιδιώτες, με αυστηρό γνώμονα το κοινό συμφέρον και την νομιμότητα. Δεν είναι δυνατόν τα οικονομικά ανταλάγματα να αντισταθμίζουν τους δύο αυτούς απαράβατους όρους.
Παραθέτω λοιπόν αυτό το ερώτημα σε όλους μας χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου εκτός των ευθυνών του: «Πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον όρο ανάπτυξη της Νάξου σε νόμιμες και ηθικές βάσεις; Πρέπει να σκεφτούμε συνολικά τον επανασχεδιασμό του παραλιακού μετώπου της Χώρας; Πρέπει για πρώτη φορά να μιλήσουμε ανοιχτά για την πολυετή παρανομία και τη συντήρησή της από τις εκάστοτε Δημοτικές αρχές; Πρέπει για πρώτη φορά όλοι μας να συμφωνήσουμε σε ένα σχέδιο που υπερβαίνει τα στενά όρια της τετραετίας; Ή μήπως να «επιλύσουμε» με μία τυπική ανακοίνωση, το συγκεκριμένο πρόβλημα που παρουσιάστηκε στην κεντρική πλατεία του νησιού μας, αποφεύγοντας να αναλάβουμε το πολιτικό κόστος, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουμε την πολιτκή μας επιβίωση;
Πιστεύω ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία, όχι ως Δημοτική Αρχή, αλλά και ως νησί, να σταματήσουμε την επικρατούσα πολιτική και να αντιστρέψουμε τους δείκτες του ρολογιού που λεπτό με το λεπτό μας βυθίζουν περισσότερο σε ένα οικοδόμημα παρανομίας και αχταρμά! Τα προβλήματα της Χώρας είναι τεράστια και πολλά, αλλά θα αναφέρω, στα πλαίσια αυτής της κουβέντας που ευελπιστώ να ανοίξει σήμερα, αυτά που υποβαθμίζουν την καθημερινότητά μας.
Αρχικά θα αναφέρω την απαράδεκτη εικόνα που παρουσιάζει η παραλία της Χώρας της Νάξου, με τις γνωστές σε όλους μας πέργκολες και τα τραπεζοκαθίσματα που κατακλύζουν το δημόσιο χώρο. Η παραλία της Χώρας εκτίνεται σε περίπου 4500 τετραγωνικά μέτρα και πάνω σε όλο το μήκος της έχουν τοποθετηθεί περίπου 500 τραπέζια και 2.000 καθίσματα, την ώρα που στη Βενετία, η πλατεία του Αγίου Μάρκου με συνολική έκταση 12.000 τετραγωνικών μέτρων, αριθμεί 200 τραπέζια και περίπου 600 καθίσματα και η άφιξη των τουριστών το 2010 ξεπέρασε τα 7.500.000!!! Την κακή εικόνα και την κακή λειτουργία της παραλίας έρχονται να πλαισιώσουν οι συνεχείς προσθήκες φωτιστικών σωμάτων, κάδων, κατασκευών, σταντ, ακατάσχετων φυτεύσεων, στάθμευσης οχημάτων και ιδιωτικών κατασκευών που γίνονται εάν όχι πάντα με δικές μας αποφάσεις, σίγουρα πάντως γίνονται με τη δική μας ανοχή.
Η πολιτική μας έως τώρα ήταν σπασμωδική και περιστασιακή με αποτέλεσμα, πάντα την τελευταία στιγμή να προσπαθούμε αγχωτικά να λύσουμε ένα θέμα που απασχολεί το νησί ολόκληρο το χρόνο και όχι μόνο κατά τους θερινούς μήνες. Επιπλέον αυτή η πολιτική είχε μέχρι σήμερα σαν αποτέλεσμα, κάποιοι δημότες να πληρώνουν δυσανάλογα τέλη ως προς τις προσφερόμενες δημοτικές υπηρεσίες, ενώ κάποιοι άλλοι να είναι υποχρεωμένοι εκτός των προστίμων να επιβαρύνονται και με τις συνεχείς αυξήσεις των ενοικίων. Επομένως εκτός από τις ανομίες και την υποβάθμιση της αισθητικής, η πολιτική αυτή δημιουργεί οικονομικές αδικίες σε βάρος των δημοτών. Θα πρέπει λοιπόν άμεσα να συζητηθεί και να τεθεί σε κοινή διαβούλευση το πρόβλημα και να παρθούν αποφάσεις για το σύνολο του δημόσιου χώρου ώστε αυτός να καταστεί πρωτίστως ασφαλής, λειτουργικός και Δημόσιος με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Συνεχίζοντας θα ήθελα επιγραμματικά να αναφερθώ στην ανοχή μας στην παραβατικότητα, όταν την ώρα που υλοποιούμε έργα απαραίτητα για το νησί, κάνουμε τα στραβά μάτια στην ταυτόχρονη υποβάθμισή τους καθιστώντας τα άχρηστα. Ως παράδειγμα αναφέρω την διαγράμμιση των δρόμων της Χώρας την ώρα που παραμένουν παράνομα σταθμευμένα οχήματα στην οδό Παπαβασιλείου, την δημιουργία των χώρων στάθμευσης γύρω από το Δημοτικό Στάδιο την ώρα που επιτρέπουμε τη στάθμευση στους προβλήτες της Χώρας και μάλιστα σε συγκεκριμένα σημεία δίπλα ακριβώς σε δεμένα πλοία, τον εξωραϊσμό των πλατειών ενώ επιτρέπουμε στα περίπτερα να καταλαμβάνουν τεράστια έκταση και να παρεμποδίζουν την κυκλοφορία των πεζών, την πεζοδρόμηση των κεντρικών δρόμων για ορισμένες ώρες το καλοκαίρι ενώ επιτρέπουμε την κατάληψη των πεζοδρομίων από καθίσματα, σταντ, ακόμα και οχήματα τα οποία καταπατούν και τον μοναδικό πεζόδρομο της Χώρας, αυτόν κάτω από το δημαρχείο.
Εν κατακλείδι, σήμερα ζητώ από εσάς να ανοίξει επιτέλους η μεγάλη συζήτηση για το δημόσιο χώρο που μένει κλειστή για πάρα πολλά χρόνια και να παρθούν αποφάσεις (έπειτα και από κοινή διαβούλευση με όλους τους δημότες) με γνώμονα το κοινό συμφέρον των κατοίκων του νησιού, αρχίζοντας από το να σταματήσει άμεσα η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου και να αρχίσει σήμερα κιόλας η αποκατάσταση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του, βάζοντας σαν βάση τη νομιμότητα και χτίζοντας με νέες προτάσεις το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.
Σπύρος Παπαδόπουλος
http://www.naxiotypia.blogspot.gr/
