Αγαπητέ Κώστα,
Επίτρεψέ μου τον ενικό, αν και δεν γνωριζόμαστε. Το κάνω με το θάρρος που μου δίνει η απλότητα της προσωπικής και πολιτικής σου συμπεριφοράς.
Ανήκω σε αυτούς που δεν ήλπιζαν και πολλά από την εκλογή σου το 2004. Γι’ αυτό η πολιτεία σου ήταν για μένα μια σειρά από ευχάριστες εκπλήξεις. Σχέδιο Ανάν, ανατροπή της διχοτόμησης του Αιγαίου, κλείσιμο της στρόφιγγας της διαφθοράς (παρόλο που δεν φρόντισες να μαζέψεις τα προϋπάρχοντα, πνιγηρά απόνερα), πολιτική των αγωγών, Βουκουρέστι, συνετή διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Η παρουσία σου στην πρωθυπουργία συγκρότησε μια μερίδα πολιτών, η οποία διέγνωσε την ποιοτική σου διαφορά σε σχέση με τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο: Ήσουν ο πρώτος πολιτικός που αποτίναξε, έστω και λιγάκι, έμπρακτα (και όχι στα λόγια, όπως ο Ανδρέας) την νεοελληνική προβιά της υποτέλειας. Έτσι, χωρίς να είμαστε ούτε «καραμανλικοί», ίσως ούτε καν Νεοδημοκράτες, επιζητήσαμε συνειδητά, το 2009, την παραμονή σου στην πρωθυπουργία, με πάθος και ένταση που δεν είχαμε το 2004.
Η πολιτικό-κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε στη διάρκεια της πρωθυπουργίας σου είχε απροσδόκητα θετική συνέχεια. Στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά βρήκαμε τον άνθρωπο που θα μπορούσε, ίσως, να υλοποιήσει όλα αυτά που έπρεπε να είχες κάνει εσύ, αλλά δεν έκανες.
Οι 800.000 νιώθουμε ότι πήραμε μια σκυτάλη από εσένα και την παραδώσαμε στο Σαμαρά. Ότι ο Αντώνης θα χτίσει πάνω σε βάσεις που εσύ έβαλες.
Αυτός ακριβώς είναι ο κεντρικός λόγος που μας ωθεί σήμερα να ζητούμε να σε υπερασπιστεί ο Αντώνης: Για να μπορέσει να πολεμήσει απερίσπαστος το σάπιο νεοελληνικό σύστημα, που χτυπάει σήμερα ανελέητα εσένα και αύριο τον ίδιο. Τις δικές μου απόψεις μπορείς να τις δεις εδώ και πιστεύω ότι τις μοιράζονται και πολλοί άλλοι. Προσυπογράφω με τα δυο χέρια και την άποψη του Προφήτη που μπορείς να δεις εδώ.
Από εκεί και πέρα, όμως, Κώστα, δυσκολεύομαι σήμερα να καταλάβω ορισμένες πτυχές της στάσης σου. Ποιος είναι π.χ. ο λόγος να υπερασπίζεσαι ακόμη κάποιον που, αν και ήταν ο πλέον επιτυχημένος υπουργός της κυβέρνησής σου, αποτελεί πια, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε, καμένο χαρτί πολιτικά, που απειλεί να κάψει και όποιον ταυτιστεί μαζί του;
Δεν διστάζω να πω ότι κι αυτόν τον έχω υπερασπιστεί, πολλές φορές μάλιστα εκνευρίζοντας τον οικοδεσπότη μας, FactorX. Όμως ο Ρουσόπουλος, Κώστα, παρά τις αναμφισβήτητες ικανότητές του στον τομέα που του ανέθεσες, σε εγκλώβισε σε μια επικοινωνιακού τύπου διαχείριση της πολιτικής καθημερινότητας, η οποία σε παρέσυρε στο να σπαταλήσεις αφειδώς την ισχυρή εντολή για «επανίδρυση του κράτους» που έλαβες το 2004.
Αν όλοι ή, έστω, οι περισσότεροι, ζητούμε να σε υπερασπιστεί ο Αντώνης για τα πεπραγμένα της κυβερνητικής σου θητείας, δεν μπορείς, ωστόσο, να του ζητάς να υπερασπιστεί κι άλλους μαζί σου, από τη στιγμή που αυτό δεν πλήττει την υπεράσπιση των δικών σου πεπραγμένων. Πόσο μάλλον, όταν η μη υπεράσπιση αυτών των άλλων, ενισχύει, και δεν αποδυναμώνει τη δική σου υπεράσπιση.
Κώστα, ήσουν πρωθυπουργός της χώρας. Δημοφιλής, κυρίως για αυτό που προσπάθησες (έστω και ανεπιτυχώς) να φέρεις στην πολιτική μας ζωή: τη σεμνότητα και ταπεινότητα. Αγαπητός σήμερα σε εμάς, πρώτα από όλα για την ένταση με την οποία σε πολεμούν σήμερα τα βοθροκάναλα και ο διαπλεκόμενος τύπος.
Ως πρωθυπουργός που ήσουν όμως, μην φερθείς σήμερα ως κομματικός ομαδάρχης. Ο Καραμανλής δεν έχει ανάγκη κανένα κομματικό παραμάγαζο. Κάποιοι βέβαια ίσως σε χρειάζονται για να επιβιώσουν. Όμως μην τους κάνεις το χατίρι. Σκέψου ότι ένας βασικός λόγος που δεν τα κατάφερες στα πεντέμισι χρόνια, ήταν και τα πάρα πολλά αχρείαστα χατίρια που έκανες – ας σκεφτούμε μόνον τη Μητσοτάκαινα.
Όσο αναγκαίο είναι να σε στηρίξει ο Σαμαράς, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να στηρίξεις κι εσύ το Σαμαρά. Αν συγκρουστείς μαζί του, θα βγείτε και οι δύο χαμένοι – μα πιο πολύ εσύ, διότι, σήμερα πια, εμείς θα τραβήξουμε μπροστά με το Σαμαρά.
Κυρίως χαμένη θα βγει όμως η χώρα, που στο προσωπικό ήθος και των δυο σας βασίζεται, για να μπορέσει να γλιτώσει από το σάπιο σύστημα που τη χρεωκόπησε.
Να ξέρεις ότι κι αυτοί ακόμη που σήμερα νιώθουν προδομένοι από σένα, νιώθουν έτσι επειδή, ακόμη, σε αγαπούν.
Μη φοβάσαι τη διαπλοκή που σήμερα σε χτυπάει με λύσσα. Είναι στα τελευταία της. Το αύριο ανήκει σε εμάς, στην πραγματική Ελλάδα.
Συμπαρατάξου πλήρως με τον Αντώνη.
Δώσε υπερήφανη, επιθετική και τεκμηριωμένη απάντηση στα όσα σου καταμαρτυρούν.
Έχουμε όλοι ανάγκη την παρουσία σου στη μάχη.
Εμείς, το αύριο, η πραγματική Ελλάδα, όσοι έχουμε πιστέψει σε αυτά που εκπροσωπεί σήμερα ο Αντώνης, σε περιμένουμε ενεργό και δυναμικό στο πεδίο της μάχης. Της μάχης για την Ελλάδα.
Στο τέλος θα νικήσουμε, γιατί έχουμε δίκιο.
Με εκτίμηση,
Επώνυμος ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ
