Σήμερα Σάββατο 17 Ιουνίου στις 21.00 έληξε το τριήμερο εθνικό πένθος που κήρυξε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της χώρας μας, για το πολύνεκρο ναυάγιο στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου.
Στην παραπάνω πρόταση οι περισσότερες λέξεις είναι είτε λανθασμένες είτε αποπροσανατολιστικές. Η σοκαριστική αλήθεια είναι η εξής.
Το πένθος δεν είναι εθνικό. Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ανήκουν σε αυτό το έθνος, οι οποίοι είτε δεν νοιάζονται, είτε χαίρονται με τον θάνατο αυτών των ανθρώπων.
Το πένθος δεν είναι τριήμερο. Όσοι πενθούμε για τα θύματα της εγκληματικής μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ελλάδας, πενθούμε καθημερινά.
Το ναυάγιο δεν είναι ναυάγιο. Είναι έγκλημα. Οι θύτες του, καλοντυμένοι και καθώς πρέπει, το σχεδιάζουν σε αίθουσες συνεδριάσεων και δίνουν εντολές μέσα από μεγάλα γραφεία.
Ο όρος διεθνή ύδατα αν και αληθής, χρησιμοποιείται για να εξαλειφθεί κάδε ενδεχόμενο ευθύνης του ελληνικού κράτους για τον βασανιστικό θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων.
“Δεν θέλουμε να πεθαίνουν άνθρωποι στη Μεσόγειο. Για αυτό στην Ελλάδα εξασφαλίσαμε τη θωράκιση των θαλάσσιων συνόρων και έτσι οι διακινητές επιλέγουν άλλες πιο επικίνδυνες οδούς, όπως αυτή από την Λιβύη για την Ιταλία.”
Αυτά ήταν τα λόγια πρώην και υποψήφιου βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας. Για να μην πεθαίνουν δηλαδή οι μετανάστες στη Μεσόγειο, πρέπει να μην υπάρχουν μετανάστες. Να μην φεύγουν από τις χώρες τους δηλαδή. Ας πεθαίνουν εκεί, ή ας πεθαίνουν κάπου αλλού τέλος πάντων, όχι εδώ.
Οι μετανάστες πληρώνουν με τη ζωή τους το τίμημα της ευημερίας του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου. Μιας ευημερίας για λίγους, μιας αδηφάγας ευημερίας, που καταναλώνει φυσικούς και ανθρώπινους πόρους με αστείρευτη βουλιμία. Μιας “επίπλαστης” ευημερίας για όσους πιστεύουν ότι θα βρίσκονται για πάντα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τους κυνηγημένους μετανάστες.
Το σύστημα δείχνει τα δόντια του όλο και περισσότερο. Νεκροί μετανάστες στη θάλασσα, νεκροί εργάτες σε εργοστάσια, νεκροί επιβάτες σε τρένα, νεκροί ασθενείς σε καρότσες. Παρόλα αυτά η κοινωνία συνεχίζει στον ίδιο δρόμο, με τους ίδιους οδηγούς.
Αν θέλουμε να σταματήσει αυτό το φονικό, χρειαζόμαστε άμεσα μια ανατροπή. Στην σκέψη, στην πράξη, στις επιλογές μας. Γιατί αν κοιτάξουμε και πάλι την δουλειά μας, αύριο μετανάστες, θα είναι τα παιδιά μας.
Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση
Κοινό Τηνίων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου