Ο Ελληνισμός του Σουδάν

Γράφει ο Γιώργος Παντάκης

Θα ήταν πολύ δύσκολο να μην ασχοληθώ με μια χώρα που με συνδέουν πάρα πολλά πράγματα. Το Σουδάν.
Είναι η χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα 8 περίπου χρόνια μου. Εκεί έζησε ο πατέρας μου, από εκεί κατετάγη εθελοντής στον Ιερό Λόχο, εκεί έφτιαξε την οικογένεια του, εκεί πέθανε στα 42 του χρόνια, εκεί ξεκίνησε η οικογένεια Παντάκη από τον παππού μου Γιώργο. Ο παππούς Γιώργος Παντάκης από το Πήλιο (Ζαγορά) πήγε σαν κλασιφικατόρος* και η
γιαγιά Ειρήνη από την Σύμη. Επίσης είναι ο τόπος που θέλω να τον επισκεφτώ για άλλη μια φορά. Το Σουδάν είναι η δεύτερη πατρίδα μου και την αγαπώ.

Χαρτούμ.

Απέραντη πόλη, στη συμβολή των δύο Νείλων, με πληθυσμό περίπου 12.000.000 κατοίκους. Ουσιαστικά πρόκειται για μια πόλη χωρισμένη σε τρεις ή τρεις πόλεις ενωμένες σε μία. Χαρτούμ , Ομντουρμάν και Μπάχρι (ή North Khartoum) συναποτελούν το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας του Σουδάν. Το Χαρτούμ είναι το διοικητικό κέντρο του Σουδάν.

Από μόνο του, χωρίς τις άλλες δυο πόλεις, είναι πολύ απλωμένο, με οριζόντια δόμηση κατά 95%.

Το παλιό κέντρο της πόλης, κυβερνητικό και εμπορικό, είχε σχεδιαστεί στην εποχή των Άγγλων από το γραφείο Δοξιάδη, οι δρόμοι σχεδιάστηκαν σύμφωνα με το σχέδιο της βρετανικής σημαίας.

Είναι η χώρα με τον μακροβιότερο εμφύλιο πόλεμο στην ιστορία του πλανήτη. 50 χρόνια. Είναι ο εμφύλιος με το μεγαλύτερο παζάρι παιδιών στον κόσμο. Τώρα είναι χωρισμένο σε δυο κράτη. Το νότιο και το βόρειο Σουδάν. Μουσουλμάνοι στον βορρά, Χριστιανοί στον νότο.



Ο ελληνισμός του Σουδάν

Η ελληνική παροικία του Σουδάν εμφανίζεται ακόμη από την εποχή της αιγυπτιακής κατοχής (1821-1885), με την εγκατάσταση των πρώτων Ελλήνων στην περιοχή του Χαρτούμ, για να αυξηθεί στα τέλη του 19ου αιώνα και να φτάσει τα 800 άτομα που κυρίως ζούσαν στις όμορες πόλεις Χαρτούμ και Οντουρμάν. Μόνο στο Χαρτούμ αναφέρεται ότι ζούσαν ήδη πάνω από 135 Έλληνες.

Όταν τον Ιανουάριο του 1885 αλώθηκε το Χαρτούμ από τα σώματα των Σουδανών Δερβίσηδων, υπό την ηγεσία του θρησκευτικού ηγέτη αλ-Μάχντι, 56 Έλληνες βρέθηκαν στην πολιορκημένη πόλη, ενώ μαζί τους ήταν και ο εκεί επίτιμος πρόξενος της Ελλάδος, Νικόλαος Λεονταρίδης.

Ο επικεφαλής της αιγυπτιακής άμυνας, Βρετανός μισθοφόρος Τσαρλς Γκόρντον, όταν άρχισε να γίνεται απελπιστική η κατάσταση στην πολιορκημένη πόλη, έστειλε ένα ποταμόπλοιο για να φέρει βοήθεια, τοποθετώντας μεταξύ των μελών του πληρώματος και 19 Έλληνες. Όμως το πλοίο εξόκειλε και τα περισσότερα μέλη του πληρώματος μαζί με τους επιβάτες που συνελήφθησαν από τους επαναστάτες, κατακρεουργήθηκαν. Ελάχιστοι Έλληνες γλίτωσαν τη σφαγή και μεταξύ αυτών ο Γεώργιος Καλαματιανός, τον οποίο στη συνέχεια απέστειλε ο αλ-Μάχντι ως αγγελιοφόρο στον Γκόρντον, ζητώντας του να παραδοθεί.

Τελικά, όταν οι δυνάμεις των επαναστατημένων δερβίσηδων εισέβαλαν στην πόλη, σκοτώθηκαν αρκετοί Έλληνες και μεταξύ αυτών και ο καταγόμενος από τη Λέρο επίτιμος πρόξενος Λεονταρίδης. Οι ομογενείς που απέμειναν, πέρασαν πολύ δύσκολες καταστάσεις ως την εισβολή στο Σουδάν, το 1898, αγγλικών και αιγυπτιακών στρατευμάτων, υπό τον στρατηγό Κίτσενερ, το στρατό του οποίου συνόδευαν και εφοδίαζαν Έλληνες από την Αίγυπτο.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ένας από τους πρώτους Έλληνες που πήγαν την περίοδο εκείνη στην περιοχή, ήταν ο Κυπριακής καταγωγής Νικόλαος Λοίζος, στον οποίο ο στρατηγός Κιτσενέρ αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες του, πρόσφερε πολύτιμη καρφίτσα.

Τα επόμενα χρόνια, μεγάλος αριθμός Ελλήνων εμπόρων, γιατρών, μηχανικών, τεχνιτών καταφθάνει στη χώρα, με συνέπεια το 1902 να δημιουργηθεί η πρώτη ελληνική κοινότητα στο Χαρτούμ, όπου ιδρύθηκε το 1905 ελληνικό δημοτικό σχολείο, ενώ το 1908, ολοκληρώθηκε η ανέγερση του ελληνορθόδοξου ιερού ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ελληνικές κοινότητες εκτός από το Χαρτούμ, ιδρύθηκαν στις πόλεις Πορτ Σουδάν, Ουάντ Μεντάνι, Ελ Ομπέϊτ, Γκεντάρεφ, Ουάου, Τζούμπας κ.α.

Με πρωτοβουλία των κοινοτήτων δημιουργήθηκαν πολλοί σύλλογοι καθώς και η Ελληνική Λέσχη, το 1904, ο Σκοπευτικός Σύλλογος το 1907 και ο Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος το 1908. Μεταξύ των διαφόρων συλλόγων και σωματείων που ιδρύθηκαν με πρωτοβουλία κυρίως των κοινοτήτων, ήταν η Λεσβιακή Αδελφότητα, ο Φιλεκπαιδευτικός Καρπαθιακός Σύλλογος «Ομόνοια», η Ηπειρωτική Αδελφότητα και ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος, οι οποίοι όμως δεν κατόρθωσαν να διατηρηθούν για πολλά χρόνια.

Η ελληνική παροικία συνέχισε να αυξάνεται για να γίνει στη συνέχεια η μεγαλύτερη κοινότητα αλλοδαπών στο Σουδάν. Μάλιστα όταν το 1956 το Σουδάν έγινε ανεξάρτητο κράτος ζούσαν σε αυτή τη χώρα περίπου 7.000 Έλληνες, από τους οποίους οι 1.000 Κύπριοι.

Η ελληνική παρουσία ήταν ιδιαίτερη έντονη στην πρωτεύουσα Χαρτούμ, όπου όλα τα εστιατόρια, καφενεία, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι και τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα ήταν ελληνικά. Στην περίοδο του μεσοπολέμου η μία από τις τρεις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στο Σουδάν ήταν η ελληνική «Σουδανικός Κήρυξ» που ιδρύθηκε το 1910.

Το 1992, είχαν απομείνει στο Σουδάν περίπου 500 Έλληνες και σήμερα ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τους 350-360, από τους οποίους οι 300 ζουν στην πρωτεύουσα Χαρτούμ. Οι περισσότεροι ομογενείς μας ασχολούνται με το εμπόριο ενώ μόνο ένας μικρός αριθμός εργάζονται ως υπάλληλοι. Σε ελληνικά χέρια, ανήκουν 8-10 εργοστάσια μεσαίου ή μικρού μεγέθους.

ΠΗΓΗ: http://www.amna.gr/print.php?id=48562



Σουδάν: Ο φιλικότερος λαός της Αφρικής!

Όταν κάποιος μπαίνει στο Σουδάν από την Αιθιοπία, αμέσως καταλαβαίνει τη διαφορά… Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν έχουν ούτε κόσμο ούτε ζώα, πράγμα που κάνει την οδήγηση παιχνιδάκι. Το τοπίο δεν είναι ορεινό και οι δρόμοι αποτελούνται από ατελείωτες ευθείες. Αυτό σημαίνει πως μπορούσαμε να καλύψουμε μεγαλύτερη απόσταση σε μια μέρα, οπότε φτάσαμε στο Χαρτούμ σε δυο μέρες.

Λέγεται πως το Χαρτούμ είναι το Ντουμπάι της Αφρικής. Την τελευταία δεκαετία αναπτύσσεται ταχέως και ουρανοξύστες ξεπηδούν από παντού. Παρόλ’ αυτά, μέρη όπως το Omdurman ή το Νησί Tuti, στη συμβολή του Λευκού και του Γαλάζιου Νείλου, δίνουν την αίσθηση ενός μεγάλου χωριού. Αυτή ήταν μια πολύ καλή εισαγωγή για ‘μας στη σουδανική κουλτούρα. Αποτελεί ένα ενδιαφέρον συνονθύλευμα αραβικής και αφρικανικής κουλτούρας. Αυτό ήταν εμφανές και στην κουζίνα… Κάθε μέρα το γιορτάζαμε με γύρους, φαλάφελ, ψητά κρέατα ή κουκιά! Φρέσκοι, φυσικοί χυμοί διατίθεντο παντού για να μας δροσίσουν.

ΠΗΓΗ: – See more at: http://madnomad.gr/main/sudan/#sthash.f23Lddyw.NIuEwPB8.dpuf

Εδώ υπάρχουν και άλλες πολλές χρήσιμες πληροφορίες για το Σουδάν. http://greekworldhistory.blogspot.gr/2016/06/1885.html