Το αρνί, το μαντρί και ο κακός λύκος.

Άρθρο του Θανάση Παπαμιχαήλ – Επικοινωνιολόγου

Ένας ακήρυχτος πόλεμος στην εσωκομματική μάχη της ΝΔ με φήμες, παρεμβάσεις, δημόσιες δηλώσεις, διαρροές, χτυπήματα ύπουλα, υπόγεια και κάτω από τη μέση θα διακοπεί για λίγο λόγω των ημιτελικών εκλογής των μονομάχων και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής εξόντωσης στην τελική σύγκρουση.

Και όλα αυτά κάτω από τις «σκιές» επιφανών πολιτικών ανδρών που «μιλάνε» με κολλητούς και κύκλους.

Σε παλαιότερο άρθρο μου είχα επισημάνει ότι η παράταξη της ΝΔ με

το ειδικό βάρος που διαθέτουν τα προβεβλημένα στελέχη της δεν μπορεί να έχει κοινά αποδεκτή ηγεσία. Η μόνη εφεδρεία που διαθέτει, το μόνο κεφάλαιο της παράταξης όπως διατυμπανίζεται από τους γνωστούς αγνώστους κύκλους ως ο φυσικός ηγέτης του χώρου δε δείχνει να ενδιαφέρεται για την ώρα, ίσως να περιμένει το τέλος, τη διάλυση της παράταξης για να την επανασυνθέσει. Μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα είναι παγιδευμένος ο μικρόκοσμος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η κρίση στην οποία έχει περιέλθει είναι σύνθετη και δεν θα δοθεί λύση ακόμη κι αν βρεθεί η πιο επιφανής προσωπικότητα για να ηγηθεί

Η ΝΔ έχει αποκοπεί από τη ζώσα πραγματικότητα, οι πολίτες θέλουν να εκφραστούν από το νέο απορρίπτοντας κάθε τι που θυμίζει το παλιό και παραδοσιακό, ούτε να το ακούν, ούτε και να το βλέπουν.

Η εκλογή νέου αρχηγού δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα αν η παράταξη ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, περιοριζόμενη σε μια μάχη χαρακωμάτων για τη διαφύλαξη της δεύτερης θέσης και επαναλαμβάνοντας τις τετριμμένες θέσεις και προτάσεις για τα μεγάλα προβλήματα των πολιτών.

Στις μέρες μας η ανάγκη της προσωπικής και συλλογικής επιβίωσης είναι ισχυρότερη από τις ιδεολογίες και από τις σκουριασμένες πολιτικές επετηρίδες.

Οι πολίτες στην κυριολεξία είναι στα κάγκελα και ενώ για πολλούς πολιτικούς τα ποσοστά ανεργίας ή τα κόκκινα δάνεια είναι μόνο αριθμοί προς ανάγνωση, για τους πολίτες είναι εφιάλτης, δάκρυα και πόνος.

Όσο για το «μπάχαλο» ασυνεννοησίας που επικρατεί μεταξύ του κουαρτέτου των υποψηφίων, αρκεί να σημειωθεί η άρνηση υποψηφίου για ντιμπέιτ ή ακόμη και μια κοινή τους φωτογράφιση με ένα μήνυμα ενότητας. Λέτε να «πονάνε» περισσότερο για την εικόνα της παράταξης ή για την προσωπική τους;

Όσοι την ενότητα την επικαλούνται μόνο στις ομιλίες τους γιατί έχουν άλλα σχέδια για την επόμενη μέρα, καλό θα είναι όμως να θυμηθούν την γνωστή φράση, με το αρνί και το μαντρί. Όσο για το λύκο, όλοι τον ξέρουμε.