.Γ. Χατζημάρκο προς Ν. Συρμαλένιο "Αν είχαν τσίπα, θα ζητούσαν συγνώμη"

http://cyclades24.gr/

Απάντηση του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου Γ. Χατζημάρκου στον βουλευτή Κυκλάδων Ν. Συρμαλένιο

Είναι λυπηρό αλλά ιδιαίτερο χαρακτηριστικό μιας πολύ συγκεκριμένης νοοτροπίας, το θράσος και η αμετροέπεια.

Το θράσος και η αμετροέπεια αυτών που έφεραν την χώρα μια ανάσα από την άτακτη χρεοκοπία και ξεπούλησαν το μοναδικό μέτρο που αντισταθμίζει τις απώλειες των νησιών λόγω νησιωτικότητας και δημιουργεί συνθήκες ισονομίας με την ηπειρωτική χώρα και παρόλα αυτά, διατηρούν ακόμα το θράσος και την
αμετροέπεια να ζητούν “τσίπα” από εκείνους που αρνήθηκαν να μείνουν απαθείς και αμέτοχοι παρατηρητές γιατί έτσι βολεύει τους ίδιους.

Ζητούν “τσίπα” από τους άλλους, εκείνοι που έκαναν σημαία το ψέμα και τον απύθμενο λαϊκισμό, εξαπατώντας τους πολίτες, πίσω από τους οποίους επιχείρησαν να κρυφτούν και να μετακυλήσουν τις δικές τους ευθύνες, όταν διαπίστωσαν ότι οδηγούν την χώρα με ταχύτητα στο χάος.

Ζητούν “τσίπα” από τους άλλους, εκείνοι που πολιτεύθηκαν και έκτισαν την διαδρομή τους πάνω σε ένα αφήγημα το οποίο ξεπούλησαν μέσα σε έξη μόλις μήνες. Εκείνοι που όχι μόνο έσυραν την χώρα σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα, με τον κίνδυνο του εθνικού διχασμού, αλλά εξευτέλισαν και αυτήν ακόμη την διαδικασία του δημοψηφίσματος, αφού άλλη εντολή ζήτησαν και πήραν από την κάλπη και άλλη στην συνέχεια εφάρμοσαν.

Ζητούν “τσίπα” από τους άλλους, εκείνοι που δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα να σταθούν απέναντι στους πολίτες και να απαντήσουν στο ερώτημα του τι απέμεινε σήμερα από το δημοψήφισμα, εκτός από την έντονη αίσθηση της εξαπάτησης και της προδοσίας εκείνων που τους εμπιστευτήκαν.

Εκείνοι που ζητούν τσίπα από του άλλους, ας την αναζητήσουν επιτέλους στον εαυτό τους. Ας πουν επιτέλους την αλήθεια, για τον ΦΠΑ των νησιών, αυτήν που προκύπτει, πέραν απάσης αμφισβήτησης, από τα δικές τους προτάσεις προς τους δανειστές.

Είναι το δικό τους έγγραφο προς τους δανειστές, στις 21 Ιουνίου 2015, εκείνο το οποίο επικαλείται την προώθηση της δικαιοσύνης (promote fairness) για να αιτιολογήσει την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου. Αν διαφωνούσαν, όπως ισχυρίζονται με την επιμονή των δανειστών, γιατί τους προσέφεραν “στο πιάτο” το ηθικό έρεισμα για να τους καταργήσουν; Αποτέλεσμα, ενώ οι ειδικοί συντελεστές ΦΠΑ παρέμειναν αλώβητοι στα πέντε χρόνια των μνημονίων, ήρθε η πρώτη κυβέρνηση Αριστεράς να ντύσει και ιδεολογικά την κατάργηση τους και στη συνέχεια να τους παραδώσει.

Έστω και τώρα, ας σταματήσουν να λοιδορούν όσους αρνούνται να πιστέψουν το παραμύθι τους και ας πουν επιτέλους την αλήθεια. Ότι οι συντελεστές ΦΠΑ των νησιών δεν ήταν ποτέ στις “κόκκινες γραμμές” τους.

Απέδειξαν αυτούς τους έξι μήνες που κυβερνούν ότι εκεί που επέλεξαν να βάλουν “κόκκινες γραμμές”, όπως στην σωρεία των προσλήψεων, δεν πτοήθηκαν από τις πιέσεις των δανειστών.

Η Κυβέρνηση υλοποίησε αυτό που παρουσίασε τον Φεβρουάριο και ακόμα και σήμερα στον σχετικό νόμο για την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ των νησιών μας περιγράφεται η ίδια επιχειρηματολογία περί τουριστικών και άλλων νησιών, όπως δηλαδή ακριβώς το είχε παρουσιάσει από τον Φεβρουάριο. Τότε που εμείς δίναμε την μάχη να αντικρούσουμε αυτή την χυδαία επιχειρηματολογία και ο σημερινός λαλίστατος κ. Συρμαλένιος είχε χάσει την λαλιά του και την αγωνιστική του διάθεση.

Που ήταν τότε ο λαλίστατος σήμερα κ. Συρμαλένιος;

Ας πουν την αλήθεια, αντί να παραμυθιάζουν τους νησιώτες ισχυριζόμενοι ότι οι συντελεστές ΦΠΑ θα επανέλθουν όταν αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα. Η αλήθεια είναι ότι το ειδικό φορολογικό καθεστώς των νησιών αποτελεί ευρωπαϊκό κεκτημένο, που αν χαθεί, δεν είναι δυνατόν να επανέλθει.

Σε ένα τόπο, σε μια χώρα που θα αργήσει να κλείσει τις βαθιές πληγές που της άνοιξαν, είναι ντροπή να μιλούν για “τσίπα” οι μαθητευόμενοι μάγοι.

Εάν οι ίδιοι είχαν τσίπα, θα είχαν σιωπήσει. Θα είχαν λόγια μόνο για να ζητήσουν συγνώμη από τους πολίτες. Συγνώμη για τον λαϊκισμό, για τα ψέματα, για τα λάθη, για την οπισθοδρόμηση, για εκείνα που χάθηκαν, για τους κινδύνους που δεν έχουν εξαλειφθεί, για την ανασφάλεια που δυναμώνει, για το φόβο μπροστά σε μέλλον που ποτέ δεν ήταν πιο αβέβαιο, πιο γκρίζο ...

Αν είχαν τσίπα, θα ζητούσαν συγνώμη.