Ο εμφύλιος της Βαρβαρούσας

Του Γιώργου Βακόνδιου
Μεγάλη έκπληξη προκαλεί η αντιπαράθεση για την πιθανή τουριστική αξιοποίηση (ή κατ’ άλλους εμπορική εκμετάλλευση) μικρού μέρους της παραλίας της Βαρβαρούσας στα βόρεια της Σύρου.
Εάν παρακολουθήσει κανείς την επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές διαπιστώνει ότι οι οπαδοί υπέρ της απόφασης του Δήμου σχεδόν αναγορεύουν την τουριστική εκμετάλλευση της Βαρβαρούσας σε πυλώνα ανάπτυξης, η δε αντίθετη πλευρά προεξοφλεί τη βιβλική περιβαλλοντική καταστροφή που θα προέλθει από μια τέτοια δραστηριότητα.

Η δεύτερη άποψη ξεκινά από τη βεβαιότητα ότι ο όποιος ανάδοχος θα καταστρατηγήσει τους όρους παραχώρησης, θα επεκταθεί πέραν της οριοθετημένης περιοχής, θα ρυπάνει το περιβάλλον και θα εμποδίσει οποιαδήποτε άλλη φυσιολατρική δραστηριότητα.

Έχουμε σαν δεδομένο δηλαδή ότι ο επαγγελματίας ο οποίος θα επιλεγεί δεν θα συμπεριφερθεί επαγγελματικά και νόμιμα και βεβαίως θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρο, ότι οι αρμόδιες αρχές (δήμος, λιμενικό, αστυνομία, κλπ.) δεν θα έχουν καμία δυνατότητα να συμμορφώσουν κάποιον ο οποίος είναι πιθανόν να παρεκτραπεί.

Ωραία συλλογιστική: Οι επαγγελματίες εκ προοιμίου είναι λαμόγια και οι αρχές εξ’ ορισμού ανίκανες.

Ειρήσθω εν παρόδω δεν φαίνεται να υπάρχουν περιβαλλοντικές ανησυχίες για τις άλλες βόρειες παραλίες του νησιού οι οποίες μετατρέπονται σε αυτοσχέδιες εγκαταστάσεις camping, όπου ελλοχεύει ο κίνδυνος της πυρκαγιάς, οι οποίες μετατρέπονται άτυπα σε ιδιωτικές παραλίες και μετά το τέλος του καλοκαιριού παραδίδονται στη φύση με τεράστιους όγκους σκουπιδιών και ακαθαρσιών. Εξάλλου κανείς δεν σκέφτηκε να κλείσει την Ακρόπολη για να μη φθείρεται από τα εκατομμύρια των επισκεπτών της.

Επειδή γίνεται επίσης πολύς λόγος και για τα θαλάσσια σπορ τα οποία δαιμονοποιούνται θα ήθελα να σας μεταφέρω μια πληροφορία.

Πέρυσι σε μια νησιωτική παραλία σκοτώθηκε ένας νεαρός από έναν ασυνείδητο επαγγελματία του είδους. Προφανώς έχει επιληφθεί τη δικαιοσύνη.

Όμως οι φίλοι και οι συγγενείς του αδικοχαμένου παλικαριού καθόλου δεν σκέφτηκαν να δαιμονοποιήσουν τις θαλάσσιες δραστηριότητες. Αντίθετα ξοδεύουν χρόνο και χρήματα δημιουργώντας μια οργάνωση, αποστολή της οποίας είναι να διασφαλίζεται η τήρηση όλων των προϋποθέσεων πιστοποίησης και νομιμότητας όπου υπάρχουν δραστηριότητες με θαλάσσια σπορ, και ουδόλως προσπαθούν τον περιορισμό ή τον τερματισμό τέτοιων δραστηριοτήτων.

Επανερχόμενοι στη Βαρβαρούσα ας δούμε και την άλλη πλευρά.

Προφανώς μία μικρή εγκατάσταση στην παραλία για περίπου 60 ημέρες δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας, ή των εσόδων του δήμου και πολύ περισσότερο δεν θα φέρει την τουριστική ανάπτυξη του νησιού. Όμως θα είναι ένα δοκιμαστικό πείραμα κατά πόσον μπορούν να αλλάξουν νοοτροπίες, πόσο μπορεί να συνυπάρχει η προστασία του περιβάλλοντος με ήπιες δραστηριότητες και κυρίως πόσο μπορεί μια τέτοια προσπάθεια να συμβάλλει στη συνολική εικόνα του νησιού.

Ας δούμε μερικούς αριθμούς. Εάν επισκεφθούν την Βαρβαρούσα 50 άτομα την ημέρα, στους δύο μήνες θα έχουμε 3.000 επισκέψεις. Οι στατιστικές λένε ότι το 75% αυτών έχουν facebook και 25% δραστηριοποιούνται και σε Instagram. Εάν αυτοί, ως συνηθίζεται, κάνουν από 2 αναρτήσεις φωτογραφιών αυτές τις αναρτήσεις θα τις δουν πάνω από 2.000.000 άτομα παγκοσμίως.

Αλήθεια αυτό είναι καλό ή κακό;

Πάντως είναι δωρεάν. Πέραν αυτού, κέρδος της Σύρου θα είναι και η μερική αποσυμφόρηση άλλων παραλιών που θα συμβάλλει στην γενικότερη εικόνα της Σύρου.

Θα ήθελα επίσης να θυμίσω ότι σε άλλα νησιά ασχολούνται με την επικείμενη φορολογική επιβάρυνση του τουρισμού και όχι τα 95 τ.μ. μιας παραλίας. Προφανώς γιατί αλλού υπάρχει ανεπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα. Αντίθετα στη Σύρο ψάχνουμε ακόμη το πρώτο beach bar εκτός πόλης, αλλά τουλάχιστον έχουμε εξασφαλίσει ότι ακόμη και τα αρμυρίκια στο Κόμητο θα κοιμούνται με ησυχία.

Ας αφήσουμε επομένως τις πομπώδεις εκφράσεις και ας αφήσουμε να δοκιμαστούν και κάποιες άλλες προτάσεις.