Kαλοκαίρι, η χαρά της φοροδιαφυγής

Του Θοδωρή  Τσίκα 

Κανονικά, επιστρέφοντας από τις διακοπές θα έπρεπε να έχουμε μια τσάντα γεμάτη αποδείξεις. Από το εισιτήριο του πλοίου έως την απόδειξη του ξενοδοχείου και από τον καφέ και την ξαπλώστρα στην παραλία έως το ταβερνάκι ή το εστιατόριο. Οι αποδείξεις μάλιστα αυτές θα έπρεπε να εκπίπτουν στο 100% από το εισόδημά μας δεδομένου πως αυτό θα αποτελούσε κίνητρο αλλά και τρόπο για να παταχθεί η φοροδιαφυγή στους τόπους παραθερισμού, όπου το ίδιο το κράτος παραδέχεται πως γίνεται πάρτι…

Ας αρχίσουμε ανάποδα: Εκπίπτουν στο 100%; Η απάντηση είναι πως όχι. Και εδώ κάπου αρχίζει το πάρτι.

Όταν ο Έλληνας του 2014 σκέφτεται εν μέσω θερινής φοροκαταιγίδας που χτυπά τα νοικοκυριά το πώς θα εξασφαλίσει μια βδομαδούλα διακοπών για τα παιδιά του, το μόνο που τον απασχολεί είναι πως αυτή η "βδομαδούλα" θα το κοστίσει λιγότερο.
Θα παραζέψει με τον ιδιοκτήτη της πανσίον (το γνωστό "με απόδειξη και χωρίς απόδειξη") θα κλείσει το μάτι στον επιχειρηματία με τις ξαπλώστρες στην παραλία, θα ανεχθεί το δελτίο παραγγελίας στην ταβέρνα αντί της νόμιμης απόδειξης. Κάπως έτσι, κάποιοι ή θα υποτιμολογήσουν ή θα βάλουν "μαύρο" χρήμα στην τσέπη και κάποιοι άλλοι απλώς θα κληθούν στο τέλος της ημέρας, να κλείσουν τη μαύρη τρύπα που θα προκύψει.

Οι "αυξημένοι έλεγχοι του ΣΔΟΕ στα νήσια" που διαφημίζει το οικονομικό μας επιτελείο είναι όντως αυξημένοι. Μόνο που στην Άνδρο για παράδειγμα (που τυχαίνει να τη γνωρίζω από πρώτο χέρι) οι επιχειρηματίες ξέρουν (αλήθεια τίνι τρόπω; ) ότι έρχεται το ΣΔΟΕ από τη στιγμή που οι άνθρωποί του θα μπουν στο καράβι στη Ραφήνα! Και ξαφνικά παίρνουν φωτιά οι ταμειακές μηχανές και εκεί που έπρεπε να τους κυνηγάς εσύ για να σου δώσουν απόδειξη, σε κυνηγούν εκείνοι… Υποθέτω πως το ίδιο θα συμβαίνει και σε άλλα νησιά, στα δε μικρότερα θα γνωρίζουν ακόμη και τα οικογενειακά των ελεγχόντων. 

Από την άλλη είναι και οι συναλλαγές με τους τουρίστες οι οποίοι δεν γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Στην ταβέρνα και το εστιατόριο το δελτίο παραγγελίας αντί απόδειξης πάει σύννεφο (που να καταλάβει ο δόλιος ο τουρίστας αν είναι νόμιμο το χαρτάκι που του δίνουν ή όχι). Στα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα και μηχανάκια ουδείς ξέρει τί χρεώνεται και πως, στο μπαρ το ποτό-μπόμπα πάει σύννεφο αλλά χρεώνεται ως κανονικό, κοκ.

Η αληθεία είναι πως το "μαύρο χρήμα" του νησιού θα κληθεί να το πληρώσει αυτός που νομίζει ότι με το παζάρι και τη μη έκδοση απόδειξης γλύτωσε κάποια χρήματα. Όμως πώς θα πείσεις τον δύστυχο φορολογούμενο ότι τον συμφέρει να ζητά απόδειξη ακόμη και για το μπουκαλάκι το νερό;

Ενας είναι ο τρόπος και δυστυχώς οι οικονομικοί μας εγκέφαλοι δείχνουν να τον αγνοούν επιδεικτικά: Δώστε κίνητρο στον φορολογούμενο να ζητά αποδείξεις. Και το μόνο κίνητρο είναι τα έξοδα να εκπίπτουν 100% από το εισόδημά του. Και τότε ούτε τα κλιμάκια του ΣΔΟΕ θα χρειζόμαστε, ούτε τους "αυξημένους ελέγχους". Είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβουν αλήθεια;