Υπάρχουν πολλά όνειρα ζωής, κάποια πραγματοποιούνται στη μέση ηλικία. Η Ελένη Μανετάκη από τα Χανιά κατάφερε στα 52 της να γίνει φοιτήτρια και μάλιστα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου. Τελικά ποτέ δεν είναι αργά!
Όπως αναφέρει και το Cretalive.gr, η 52χρονη που έχει προλάβει να γίνει και γιαγιά τελείωσε το Εσπερινό Λύκειο με 19.2 και με την προτροπή των καθηγητών της, αποφάσισε να πάρει μέρος στις Πανελλαδικές Εξετάσεις: «Πήγα στο Εσπερινό απλά και μόνο για να τελειώσω το Λύκειο. Το είχα μια ζωή καημό ότι σταμάτησα στην Β' Λυκείου. Ο στόχος μου δεν ήταν καθόλου να δώσω Πανελλήνιες, ήθελα απλά να περάσω το Λύκειο έστω και με 10. Αυτό έλεγα όταν πρωτοξεκίνησα, γιατί δεν ήξερα αν μετά από 36 χρόνια αποχής από τα θρανία θα μπορούσα να παρακολουθήσω τα μαθήματα».
Η κυρία Μανετάκη εξηγεί πώς πήρε τη μεγάλη απόφαση: «Στα 15 μου ήθελα να μπω στην ΑΣΟΕ γιατί μου άρεσαν πολύ τα μαθηματικά, τελικά τα έφερε έτσι η ζωή και παντρεύτηκα, έκανα δύο υπέροχα παιδιά, πλέον έχω και μια εγγονούλα 2 χρονών. Αποφάσισα λοιπόν τώρα που τακτοποίησα τα παιδιά μου να κάνω κάτι και για μένα. Δεν δίστασα καθόλου να μπω σε αυτή τη διαδικασία, κουράστηκα ναι, αλλά δεν δίστασα. Είπα ότι δεν έχω να χάσω τίποτα. Ήθελα να τελειώσω το Λύκειο και το έκανα, και μάλιστα με πολύ καλό βαθμό και χωρίς φροντιστήριο».
Οι υποχρεώσεις, φυσικά, δεν της λείπουν, καθώς το πρωί εργάζεται και στη συνέχεια έχει το νοικοκυριό του σπιτιού και τη φροντίδα της εγγονή της. Βέβαια, στο τέλος της ημέρας είχε και το σχολείο.
Μια τυπική ημέρα της πήγαινε ως εξής:
«Δούλευα σε ένα φούρνο, σηκωνόμουν 5 η ώρα το πρωί, 5.30 φούρνιζα τυρόπιτες, σφολιατοειδή και πουλούσα ψωμί, το μεσημέρι ασχολιόμουν με τις δουλειές του σπιτιού ενώ το απόγευμα πήγαινα στο σχολείο και γυρνούσα 11.30 το βράδυ. Διάβαζα λίγο το μεσημέρι και περισσότερη ώρα αφιέρωνα τα Σαββατοκύριακα, ενώ έκανα πολλές επαναλήψεις τα Χριστούγεννα, το Πάσχα ή σε αργίες. Δεν σας κρύβω ότι ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ, όπως και όλοι οι υποψήφιοι, γιατί είναι δύσκολη η διαδικασία. Κατάλαβα καταρχήν τι περνούσαν τα παιδιά μου και κατάλαβα ότι το σύστημα αυτό είναι απάνθρωπο, είναι σαν να πηγαίνουν τα παιδιά στη σφαγή. Δεν κρίνονται οι γνώσεις τους, κρίνονται οι αντοχές τους. Υπήρχαν και κάποιες φορές που απογοητεύτηκα και ήθελα να σταματήσω, οι καθηγητές όμως ήταν πάντα δίπλα μου. Είναι πραγματικά όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι και με τη βοήθειά τους αλλά και το δικό μου πείσμα κατάφερα τελικά και έδωσα Πανελλήνιες με το σημερινό αποτέλεσμα».
Στην ερώτηση αν σκέφτεται το μετά, απαντάει: «Αν ήμουν νεότερη φυσικά και θα το σκεφτόμουν. Τώρα όμως αυτό που με ενδιαφέρει είναι να έχω εγώ και το κοντινό μου περιβάλλον την υγεία μας και δεύτερον να συγκεντρώνω γνώσεις, να μαθαίνω πράγματα που δεν γνωρίζω. Από κει και πέρα, θα αφήσω τα πράγματα να πηγαίνουν μόνα τους, όπως τα φέρει ο Θεός και αν καταφέρω και τελειώσω το Πανεπιστήμιο και πάρω πτυχίο, τότε θα δω αν μπορώ να κάνω όνειρα για περαιτέρω. Εξάλλου δεν το έχω πιστέψει ακόμα ότι θα είμαι φοιτήτρια! Σήμερα μόνο συνειδητοποίησα ότι πραγματικά θέλω πολύ να τη ζήσω αυτή την εμπειρία.
Και σημαιοφόρος
Η κυρία Μανετάκη κατάφερε με τις επιδόσεις της να γίνει ακόμα και σημαιοφόρος: «Στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου ήμουν σημαιοφόρος με προτροπή της λυκειάρχισσας κας Σαρρή και ένιωσα πραγματικά πολύ μεγάλη τιμή. Το Εσπερινό Λύκειο, δίνει μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία σε όλους να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, με ανθρώπους που είναι συνέχεια δίπλα στους μαθητές, υποστηρικτικοί, καθηγητές που πραγματικά δουλεύουν με όρεξη και μεράκι. Σε όσους σταμάτησαν το σχολείο λόγω των διάφορων δυσκολιών της ζωής και έχουν καημό να το τελειώσουν, αυτό που έχω να πω είναι να μη σταματάει κανείς να κυνηγάει τα όνειρά του. Δεν ξέρει πόσο απλό είναι αυτό που του φαίνεται βουνό μόλις κάνει το πρώτο βήμα. Στα μάτια μου φάνταζε αδύνατο, αλλά τελικά αποδείχθηκε πως το πιο δύσκολο ήταν να το πάρω απόφαση και να περάσω την αυλή του σχολείου. Από κει και μετά όλα κύλησαν μόνα τους. Ό,τι όνειρο έχει λοιπόν ο καθένας για τη ζωή του που δεν το έχει πραγματοποιήσει, απλά να το προσπαθήσει. Θα είναι πολύ κοντά στην επιτυχία».
Κλείνοντας, η 52χρονη Χανιώτισσα συμπληρώνει: «Αυτή την προσπάθειά μου την αφιερώνω στη μνήμη του πατέρα μου, που τον έχασα πολύ μικρή κι από κει αντιστράφηκαν όλα στη ζωή μου, παντρεύτηκα, έζησα τη ζωή μέχρι τώρα όπως ήρθε και τώρα πια γυρνάω στο σημείο που είχα σταματήσει με το θάνατο του πατέρα μου»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου