Το "ΟΧΙ" του Ιωάννη Μεταξά. Μια Συνειδητή Απόφαση και Όχι Απλώς μια Συναισθηματική Έξαρση

Άρθρο του Θάνου Πλεύρη
Πριν μερικά 24ωρα η Ελλάς, όσο την άφησαν, τίμησε το «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά και του ελληνικού λαού απέναντι σε μια αυτοκρατορία. Το όνομα του Ιωάννη Μεταξά ενοχλεί κάποιους αλλά εμείς πάντοτε θα τους θυμίζουμε ότι το «ΟΧΙ» δεν ήταν ανώνυμο, ήταν το «ΟΧΙ» ενός ηγέτη.
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου ο ελληνικός λαός κοιμότανε και ο Εθνικός Κυβερνήτης αντιμετώπισε με .....ελληνικό σθένος τις απαιτήσεις των Ιταλών, όταν οι μπολσεβίκοι είχαν υπογράψει σύμφωνο μη επιθέσεως με τη ναζιστική Γερμανία.

Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές θα πρέπει να θυμόμαστε και να παραδειγματιζόμαστε από τους μεγάλους ηγέτες του Ελληνισμού, όπως ο Ιωάννης Μεταξάς. Το μεγαλείο ωστόσο και η ανάγκη υπάρξεως του ηγέτη δεν εξαντλείται σε μια συναισθηματική έκρηξη αλλά στο μεγαλείο της πρόβλεψης και της προετοιμασίας. Ο Ιωάννης Μεταξάς απέφυγε στην ιστορική του διαδρομή να λειτουργήσει με γνώμονα τη συναισθηματική έκρηξη και πάντοτε ήθελε να συνδυάζει το πεπρωμένο του Έθνους, της Φυλής μας με τις ορθολογικές αποφάσεις.

Για αυτόν το λόγο και κάποιοι σε πολλά εισαγωγικά «πατριώτες» τον κατηγόρησαν το 1920 όταν αρνήθηκε την Αρχιστρατηγία στη Μικρασιατική Εκστρατεία, διότι δεν πίστευε στο άνοιγμα του στρατού στο βάθος της Μ. Ασίας και επιθυμούσε γραμμή άμυνα στη Σμύρνη και κατάληψη της Πόλης. Τότε ο Μεταξάς ήταν ο… «μεγάλος προδότης» που δε συστρατεύθηκε σε μια καταστροφή που έβλεπε ότι ερχόταν. Αντίστοιχα μετά τον τορπιλισμό της «Έλλης» στις 15 Αυγούστου κατηγορήθηκε ότι δεν αντέδρασε σθεναρά. Και τότε οι σε εισαγωγικά πατριώτες μιλούσαν για προδοσία. Ο Μεταξάς ήξερε όμως πότε και πως θα πει το ΟΧΙ.

Το μεγαλείο του Εθνικού Κυβερνήτη αναδεικνύεται από το γεγονός ότι αμέσως μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρα προέβλεψε τον πόλεμο και προετοίμασε την Ελλάδα αξιακά, ηθικά, αλλά και υλικά. Τα χαμόγελα στα χείλη των στρατιωτών ήταν απόρροια μιας ηθικής ενδυνάμωσης που το καθεστώς της 4ης Αυγούστου προετοίμασε. Η «Γραμμή Μεταξά», η άριστη προετοιμασία και ο καλός εξοπλισμός είναι αποτέλεσμα εμπνευσμένης ηγεσίας και υλικοτεχνικής υποδομής καθώς μέσα σε τρία χρόνια ο Μεταξάς διέθεσε 16.000.000.000 δρχ για οπλικά συστήματα και εξοπλισμούς έναντι μόλις 3.000.000.000 όλη την προηγούμενη δεκαετία. Παράλληλα ο Μεταξάς διασφάλισε τη μη επίθεση της Γερμανίας, καθώς δεν έλαβε βοήθεια από τους Άγγλους στη Β. Ελλάδα. Έτσι έχοντας ουδέτερη τη Γερμανία, γνώριζε ότι μπορεί να νικήσει την Ιταλία. Για αυτό άλλωστε οι Άγγλοι, πιθανότατα, σκότωσαν το Μεταξά.

Το μεγαλείο λοιπόν ενός ηγέτη δεν έγκειται σε μια συναισθηματική έκρηξη, αλλά στην πρόβλεψη και την προετοιμασία. Ο Μεταξάς προέβλεψε τον πόλεμο, προετοίμασα ηθικά και υλικά τους Έλληνες να κερδίσουν και είπε το «ΟΧΙ», πιστεύοντας σε αυτό. Δεν έστειλε το λαό του στη σφαγή τον προετοίμασε να νικήσει και να δοξασθεί. Γι’ αυτό άλλωστε στο ιδιόχειρο σημείωμα του γράφει «Θα νικήσουμε, αλλά για τους Έλληνες υπέρ την νίκην η Δόξα».

Το υπόδειγμα λοιπόν του Εθνικού Κυβερνήτη, καταδεικνύει ότι η χώρα χρειάζεται την εμπνευσμένη αυτή ηγεσία που θα μπορεί και να προβλέψει και να προετοιμάσει και να έχει το ηθικό ανάστημα να πει τα ΟΧΙ που χρειάζονται. Δυστυχώς το πολιτικό γίγνεσθαι δε μπόρεσε να δει την κρίση, ούτε μπόρεσε να προετοιμάσει το λαό για την κρίση. Χρειαζόμαστε λοιπόν αυτή την ηγεσία που έστω και τώρα θα προβλέψει τις εξελίξεις και θα προετοιμάσει ηθικά και υλικά το λαό για αυτές τις εξελίξεις, ώστε το ΟΧΙ να αποτελεί εθνική επιλογή νίκης και δόξας και όχι συναισθηματική έκρηξη καταστροφής και τραγωδίας. Χρειαζόμαστε λοιπόν και το σθένος αλλά και την ικανότητα του Μεταξά