Τώρα που τα φώτα της δημοσιότητας έχουν λίγο απομακρυνθεί από το κτίριο της οδού Πειραιώς (ΣΔΟΕ, Οικονομικό Έγκλημα) οι έλεγχοι για να αποκαλυφθούν και άλλα ονόματα από τα πολύτιμα αρχεία της λίστας συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς.
«Ο κ. Παπακωνσταντίνου, που αντικειμενικά από τα ευρήματα που υπήρξαν κρεμάστηκε στα "μανταλάκια", δεν θα αποτελέσει το μοναδικό θύμα», έλεγαν στο «Βήμα» αρμόδιες εισαγγελικές πηγές.
Το περίεργο και αντιφατικό είναι ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν είχε πολύ στενές οικογενειακές σχέσεις με τις εξαδέλφες του. Σε περίπτωση που πράγματι αποδειχθεί ότι εκείνος νόθευσε τη λίστα, όσοι γνωρίζουν καλά την υπόθεση αλλά και πρόσωπα και πράγματα επιμένουν, ότι αυτό έγινε για να μην υπάρχει το όνομά του μέσω του λογαριασμού της μίας εξαδέλφης του σε μία λίστα φοροφυγάδων (ή τουλάχιστον όσοι από αυτούς δεν έχουν φορολογηθεί).
Οι περισσότεροι πολίτες δεν φαντάζονται ότι το μεγάλο πολιτικό θέμα που δημιουργήθηκε, έγινε για τις εξαδέλφες και τους συζύγους τους. Σκέφτονται, εύλογα, ότι πιθανότατα να υπάρχουν και άλλες «ιερές αγελάδες» που κρύβονται πίσω από τις καταθέσεις εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων αγνώστων υπεράκτιων εταιριών που μόλις τώρα τακτοποιούνται: Δικαιούχοι κρυμμένοι πίσω από έδρες φορολογικών παραδείσων, «γκουρού» του μάρκετινγκ που εμπλέκονται και σε άλλα πολιτικά σκάνδαλα, επιχειρηματίες με... πολλά ερωτηματικά.
Το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και η κυβέρνηση, για άλλη μία φορά στρέφονται στους λειτουργούς της δικαιοσύνης για να σώσουν τη χαμένη τιμή του κοινοβουλευτισμού. Γιατί, εάν αποδειχθεί ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου γνώριζε και δεν αποκάλυψε ενώπιον της επιτροπής Θεσμών τα ονόματα των εξαδέλφων του, έχει διαπράξει και το αδίκημα της ψευδορκίας, παρότι κατέθεσε ανωμοτί στην επιτροπή μόλις τον περασμένο Οκτώβριο.
Το δικαστικό συμβούλιο του ειδικού δικαστηρίου του Αρείου Πάγου θα υποδεχθεί μετά την προκαταρκτική εξέταση μία υπόθεση παραγεγραμμένη. Παρότι μετά την μονοήμερη Σύνοδο της Βουλής τον περασμένο Μάιο ανακοίνωση της ΝΔ δεσμευόταν ότι δεν έχει επέλθει παραγραφή, οι δικαστές οφείλουν να έχουν αποκλειστικό οδηγό τους το Σύνταγμα, το νόμο και τη συνείδησή τους.
Το πολιτικό σύστημα για να εκτονώσει τις αντιδράσεις των πολιτών από τη σοκαριστική και ποινικά κολάσιμη διαχείριση της λίστας Λαγκάρντ από την κυβέρνηση Παπανδρέου σχεδόν ικετεύει τη δικαιοσύνη να μην αποφασίσει την παραγραφή των αδικημάτων του πρώην «τσάρου» της οικονονομίας.
«Εμείς πάλι θα βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά» μας έλεγε ανώτατος δικαστικός λειτουργός. Ωστόσο υπάρχει λύση για να επέλθει κάθαρση, αφού η πολιτεία έχει θεσμοθετήσει και το αυτοτελές αδίκημα του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που υπόκειται σε εικοσαετή παραγραφή. Αυτό, όμως, μπορεί να ισχύσει στην προκειμένη περίπτωση μόνο εάν εντοπιστεί ως κύριο έγκλημα το αδίκημα της φοροδιαφυγής σε περίπτωση που τα χρήματα των εξαδέλφων δεν έχουν φορολογηθεί. Σε άλλη περίπτωση, θα πρέπει να υπάρξει νομική κατασκευή.
Επειδή όμως το θέμα αυτό αποτελεί υπόθεση δημοσίου συμφέροντος και αγγίζει τον πυρήνα των συμφερόντων του πολίτη, τα οποία στις μέρες που περνάμε, είναι σχεδόν εθνικό θέμα, η πολιτεία, τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να αντιμετωπίσουν το νόμο με αίσθηση της δικαιοσύνης.
Κάποιοι συνιστούν στους εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζακίτη να λειτουργήσουν αυτόνομα σε βάρος του πρώην υπουργού, αφού η νόθεση εγγράφου δεν έγινε στα πλαίσια άσκησης των καθηκόντων του. Σχετικό παράθυρο αφήνει και η πρόταση κατηγορίας που κατατέθηκε στη Βουλή.
Διότι αυτό είναι δικαιοσύνη: Η εκτίμηση ενός εγκλήματος να γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια και η ποινή, η τιμωρία, να είναι ανάλογη με το έγκλημα…
Πηγή: Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου