ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ
Οι θέσεις του κ. Αλέξη Τσίπρα για μάχες εντός και εκτός της Βουλής είναι και μήνυμα προς συγκεκριμένες ομάδες που επενδύουν στην πολιτική του. Στις συντεχνίες που προσβλέπουν σε συνέχιση των προνομίων τους. Και σε επενδυτές που υπολογίζουν ότι ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός θα μαζέψει από τους δρόμους τους "μαχητές" που κατεβάζει ως αντιπολίτευση.Σε ό,τι αφορά το μήνυμα προς τις συντεχνίες και τους «μαχητές των δρόμων» που θα κατεβάσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται ανάλυση. Ανατρέπουμε τα πάντα και άρα κρατάμε τα προνόμια των κρατικών υπαλλήλων. Το μήνυμα όμως προς τους συντηρητικούς της επιχειρηματικής κοινότητας είναι ότι αντί τις σημερινές «συρράξεις», έχοντας τον κ. Τσίπρα πρωθυπουργό, οι κρατικές συντεχνίες, οι αριστεριστές, τα Εξάρχεια, και όλοι εκείνοι που θα νομίζουν τότε ότι «νικήσανε στον τρίτο γύρο του εμφυλίου και ζήτω το Σοβιέτ» (ελεγχόμενοι από τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα κατεβαίνουν στους δρόμους αφού θα έχουν νικήσει...
Και αυτή θα είναι βέβαια μια χειροπιαστή προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ σε εργαζόμενους και επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή αντί των σημερινών μαχών, με την άνοδο του στην εξουσία ο κ. Τσίπρας θα έχει στα χέρια του «σύμφωνα εργασιακής ειρήνης και μη επιθέσεων».
Γιατί λοιπόν να μην ρισκάρουν να αποβάλλουν τους δισταγμούς τους και οι επενδυτές όταν σήμερα έχουν αντιπολίτευση τον κ. Τσίπρα που τους απειλεί ότι αν επενδύσουν σε κρατική περιουσία θα χάσουν τα λεφτά τους;
Καθώς οι μόνες πιθανές επενδύσεις για μια 10ετία θα είναι αυτές που θα δημιουργηθούν, ως ευκαιρίες, με την αποκρατικοποίηση.
Στοιχείο επιβεβαίωσης μάλιστα για την προοπτική ότι ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, θα μαζέψει από τους δρόμους τους (πάντα ελεγχόμενους) μόνιμους «επαναστάτες» κρατικούς υπαλλήλους είναι και η άμεση ανταπόκριση, στο μήνυμα του κ. Τσίπρα, των σκληρών κρατικών συντεχνιών που επενδύουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη, κραυγαλέα, ανταπόκριση στο προσκλητήριο Τσίπρα ήταν αυτή του εκλεκτού καπετάν-Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ και της παρέας του με τις προτάσεις του στις συντεχνίες των κρατικών συνδικαλιστών για «αντάρτικο» πόλης με μπαράζ καταλήψεων υπουργείων και κτηρίων, με συνεχείς απεργίες και με διάλυση των πάντων (Δείτε την είδηση εδώ, σας συνιστώ να διαβάσετε και τα σχόλια).
Βεβαίως ο καπετάν-Φωτόπουλος απευθύνεται μόνο στους κρατικούς υπαλλήλους που έχουν και δουλειά, που έχουν επιδόματα, που έχουν δώρα, που έχουν υψηλούς μισθούς (σε σχέση με τους ιδιωτικούς) ενώ δεν έχουν κανένα αφεντικό...
Τα αφεντικά τους που είναι οι φορολογούμενοι δεν διαχειρίζονται τους φόρους και τους έχουν εμπιστευθεί στους πολιτικούς που δεν τολμούν ούτε σε διαθεσιμότητα να βάλουν ακόμη και εκείνους που αποδεδειγμένα κλέβουν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι κρατικοί υπάλληλοι είναι εκλογική δύναμη.
Όμως δεν είναι δυνατόν να θεωρεί ο καπετάν-Φωτόπουλος ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δίνουν την παραμικρή σημασία σε αυτά που λέει όταν ξέρουν πολύ καλά ότι τα νταηλίκια του περνάνε μόνο στο κράτος που δεν υπάρχει αφεντικό και όχι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου (την περίοδο αυτή) κάθε πρωί ρωτάς αν η πόρτα της επιχείρησης έχει ή δεν έχει λουκέτο. Άλλωστε ο καπετάν-Φωτόπουλος στον ιδιωτικό τομέα δεν θα εύρισκε δουλειά ούτε νυχτερινός σε περίπτερο...
Δεν είναι δυνατόν να θεωρούν και αυτοί που επενδύουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τους παρακολουθήσουν στο αντάρτικό τους οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν ελέγχονται κομματικά.
Γιατί οι μεροκαματιάρηδες και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα ζώντας τον καθημερινό φόβο της ανεργίας ( σε αντίθεση με την μονιμότητα των κρατικών υπαλλήλων) έχουν το δικό τους πρόβλημα από το 2009 μέχρι και σήμερα.
Και καρδιά του προβλήματός είναι ότι οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων και των συντεχνιών) κυριολεκτικά τους δουλεύουν.
Τους δουλεύουν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα που από την μία μεριά τους μειώνουν τους μισθούς και από την άλλη κάνουν ότι βλακεία μπορούν για να διώχνουν επενδυτές κάτω από τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Τους δουλεύουν συνδικαλιστές και εργοδότες που συνεχίζουν το καραγκιοζιλίκι των δήθεν Κοινωνικών Εταίρων που δήθεν προασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων ενώ πέφτουν βροχή οι καταγγελίες των κλαδικών συμβάσεων. Πάνω από 70 έχουν καταγγελθεί μέχρι τώρα.
Τους δουλεύουν οι ίδιοι οι εργοδότες που τους διατηρούν στις θέσεις τους μόνο αν είναι δύσκολο να απασχολήσουν λαθρομετανάστες.
Τους δουλεύουν και τα μικρά κόμματα που τους υπόσχονται πράγματα που είναι αδύνατον να κάνουν γιατί ουδέποτε θα γίνουν κυβέρνηση.
Αυτή όμως η μεγάλη κατηγορία εργαζομένων είναι μια ξεχωριστή δύναμη η οποία δεν θα επιτρέψει εύκολα να «δέσει» η «σούπα του ΣΥΡΙΖΑ» προς την εξουσία ακόμη και με την πιθανή στήριξη ομάδων μικρών επιχειρηματιών που σήμερα συζητούν το ενδεχόμενο (πλάγιας) ηρεμίας της αγοράς με τις συνθήκες που προανέφερα.
Γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ξέρουν ότι η αγωνία τους θα λυθεί μόνο με επενδύσεις που θα απορροφήσουν τους άνεργους συναδέλφους τους και όχι με αριστερίστικα νταηλίκια και με πολιτικά θέατρα τύπου «αλλαγής» του 1981.
Και επίσης ξέρουν ότι οι πραγματικοί επενδυτές αποφεύγουν πολιτικά θέατρα και πολιτικές επιθεωρήσεις με επαναστάτες πρωταγωνιστές...
george.kraloglou@capital.gr
Γιατί λοιπόν να μην ρισκάρουν να αποβάλλουν τους δισταγμούς τους και οι επενδυτές όταν σήμερα έχουν αντιπολίτευση τον κ. Τσίπρα που τους απειλεί ότι αν επενδύσουν σε κρατική περιουσία θα χάσουν τα λεφτά τους;
Καθώς οι μόνες πιθανές επενδύσεις για μια 10ετία θα είναι αυτές που θα δημιουργηθούν, ως ευκαιρίες, με την αποκρατικοποίηση.
Στοιχείο επιβεβαίωσης μάλιστα για την προοπτική ότι ο κ. Τσίπρας, ως πρωθυπουργός, θα μαζέψει από τους δρόμους τους (πάντα ελεγχόμενους) μόνιμους «επαναστάτες» κρατικούς υπαλλήλους είναι και η άμεση ανταπόκριση, στο μήνυμα του κ. Τσίπρα, των σκληρών κρατικών συντεχνιών που επενδύουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη, κραυγαλέα, ανταπόκριση στο προσκλητήριο Τσίπρα ήταν αυτή του εκλεκτού καπετάν-Φωτόπουλου της ΓΕΝΟΠ και της παρέας του με τις προτάσεις του στις συντεχνίες των κρατικών συνδικαλιστών για «αντάρτικο» πόλης με μπαράζ καταλήψεων υπουργείων και κτηρίων, με συνεχείς απεργίες και με διάλυση των πάντων (Δείτε την είδηση εδώ, σας συνιστώ να διαβάσετε και τα σχόλια).
Βεβαίως ο καπετάν-Φωτόπουλος απευθύνεται μόνο στους κρατικούς υπαλλήλους που έχουν και δουλειά, που έχουν επιδόματα, που έχουν δώρα, που έχουν υψηλούς μισθούς (σε σχέση με τους ιδιωτικούς) ενώ δεν έχουν κανένα αφεντικό...
Τα αφεντικά τους που είναι οι φορολογούμενοι δεν διαχειρίζονται τους φόρους και τους έχουν εμπιστευθεί στους πολιτικούς που δεν τολμούν ούτε σε διαθεσιμότητα να βάλουν ακόμη και εκείνους που αποδεδειγμένα κλέβουν. Ας μην ξεχνάμε ότι οι κρατικοί υπάλληλοι είναι εκλογική δύναμη.
Όμως δεν είναι δυνατόν να θεωρεί ο καπετάν-Φωτόπουλος ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δίνουν την παραμικρή σημασία σε αυτά που λέει όταν ξέρουν πολύ καλά ότι τα νταηλίκια του περνάνε μόνο στο κράτος που δεν υπάρχει αφεντικό και όχι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου (την περίοδο αυτή) κάθε πρωί ρωτάς αν η πόρτα της επιχείρησης έχει ή δεν έχει λουκέτο. Άλλωστε ο καπετάν-Φωτόπουλος στον ιδιωτικό τομέα δεν θα εύρισκε δουλειά ούτε νυχτερινός σε περίπτερο...
Δεν είναι δυνατόν να θεωρούν και αυτοί που επενδύουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τους παρακολουθήσουν στο αντάρτικό τους οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν ελέγχονται κομματικά.
Γιατί οι μεροκαματιάρηδες και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα ζώντας τον καθημερινό φόβο της ανεργίας ( σε αντίθεση με την μονιμότητα των κρατικών υπαλλήλων) έχουν το δικό τους πρόβλημα από το 2009 μέχρι και σήμερα.
Και καρδιά του προβλήματός είναι ότι οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων και των συντεχνιών) κυριολεκτικά τους δουλεύουν.
Τους δουλεύουν όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα που από την μία μεριά τους μειώνουν τους μισθούς και από την άλλη κάνουν ότι βλακεία μπορούν για να διώχνουν επενδυτές κάτω από τον φόβο του πολιτικού κόστους.
Τους δουλεύουν συνδικαλιστές και εργοδότες που συνεχίζουν το καραγκιοζιλίκι των δήθεν Κοινωνικών Εταίρων που δήθεν προασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων ενώ πέφτουν βροχή οι καταγγελίες των κλαδικών συμβάσεων. Πάνω από 70 έχουν καταγγελθεί μέχρι τώρα.
Τους δουλεύουν οι ίδιοι οι εργοδότες που τους διατηρούν στις θέσεις τους μόνο αν είναι δύσκολο να απασχολήσουν λαθρομετανάστες.
Τους δουλεύουν και τα μικρά κόμματα που τους υπόσχονται πράγματα που είναι αδύνατον να κάνουν γιατί ουδέποτε θα γίνουν κυβέρνηση.
Αυτή όμως η μεγάλη κατηγορία εργαζομένων είναι μια ξεχωριστή δύναμη η οποία δεν θα επιτρέψει εύκολα να «δέσει» η «σούπα του ΣΥΡΙΖΑ» προς την εξουσία ακόμη και με την πιθανή στήριξη ομάδων μικρών επιχειρηματιών που σήμερα συζητούν το ενδεχόμενο (πλάγιας) ηρεμίας της αγοράς με τις συνθήκες που προανέφερα.
Γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ξέρουν ότι η αγωνία τους θα λυθεί μόνο με επενδύσεις που θα απορροφήσουν τους άνεργους συναδέλφους τους και όχι με αριστερίστικα νταηλίκια και με πολιτικά θέατρα τύπου «αλλαγής» του 1981.
Και επίσης ξέρουν ότι οι πραγματικοί επενδυτές αποφεύγουν πολιτικά θέατρα και πολιτικές επιθεωρήσεις με επαναστάτες πρωταγωνιστές...
george.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου