H αλαζονεία του 17% απειλεί... την άρχουσα τάξη

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει την Eurobank, ότι δήθεν απειλεί τους υπαλλήλους της ότι αν έρθουν οι κομμουνιστές στην εξουσία θα χάσουν την δουλειά τους. Αδυνατώ να πιστέψω ότι τα μέλη της διοίκησης της Eurobank υπέπεσαν σε ένα τέτοιο σφάλμα: Να υπενθυμίσουν, δηλαδή, στους εργαζόμενους στην τράπεζα ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ η τράπεζα θα κρατικοποιηθεί και οι ίδιοι θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι...

Αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο, πρόκειται για μέγιστη βλακεία. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του; Ποιος ιδιωτικός υπάλληλος στην Ελλάδα δεν θέλει να μπει στο club των προνομιούχων δημοσίων υπαλλήλων;

Προσωπικά αμφιβάλλω για τα όσα καταγγέλλουν οι σύντροφοι του κόμματος. Πιστεύω ότι η καταγγελία αυτή κλείνει πονηρά το μάτι προς όλους τους εργαζόμενους των τραπεζών. Τους λέει, δηλαδή: Είμαστε κι εμείς εδώ και μπορούμε να κάνουμε τα όνειρά σας πραγματικότητα, να ζήσετε κι εσείς τον μύθο σας στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά οι άνθρωποι παίζουν την επικοινωνία στα δάκτυλα. Κι αυτό είναι φυσικό, όταν έχουν απέναντί τους ανθρώπους που δεν πείθουν. Ποιος είναι άραγε ο αντίπαλός τους; Ποιος είναι εκείνος που θα τους κατατροπώσει; Ο Θανάσης ο Πλεύρης ή ο Βελόπουλος;

Οι μετρήσεις τους έδειξαν ότι κέρδισαν από την σύγκρουση που είχαν με το Mega. Γι΄ αυτό και έχουν επιλέξει να πολλαπλασιάσουν και να προσωποποιήσουν τα κτυπήματα. Με τον Λάτση, τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα, τον Κοπελούζο, τον Μυτιληναίο. Με την λεγόμενη άρχουσα τάξη. Μία άρχουσα τάξη, όμως, που στην πραγματικότητα είναι απούσα από τις εξελίξεις. Επειδή δεν φρόντισε επί σειρά ετών να δημιουργηθεί ένα σοβαρό ιδεολογικό αντίβαρο στις ανοησίες της αριστεράς.

Η ανακοίνωση για την Eurobank δεν ήταν τυχαία. Εγκαινιάζει ένα σκληρό ροκ εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον πραγματικό τους εχθρό, που είναι οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες. Ίσως κάποιοι να ονειρεύονται μία άλλη Ελλάδα. Είναι δικαίωμά τους. Όπως και είναι δικαίωμα άλλων ανθρώπων να εκφράζουν ανοικτά την αντίθεσή τους.
Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, παίζουν μόνοι τους σε ένα απέραντο γήπεδο κι αυτό τους δίνει άνεση κινήσεων. Μέρα με την ημέρα αισθάνονται όλο και πιο δυνατοί. Αισθάνονται ατρόμητοι, ανίκητοι. Παίζουν ένα παιγνίδι εξουσίας και όχι απλά και μόνο ένα παιγνίδι εντυπώσεων, όπως κάποιοι λαθεμένα πιστεύουν.

Η αλήθεια είναι ότι αν κάτι μπορεί να τους νικήσει, αυτό είναι μόνο ο κακός τους ο εαυτός. Η αλαζονεία του 17%, η διάθεση να ξεκαθαρίσουν όλους τους ανοικτούς λογαριασμούς του παρελθόντος. Κι αυτό είναι εμφανές. Στα μηνύματά τους στο internet, στις ανακοινώσεις τους, στις δημόσιες εμφανίσεις τους.

Αν κάτι φοβίζει τον κόσμο δεν είναι το κόκκινο στις σημαίες των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ο ρεβανσισμός που κρύβεται πίσω από τις λέξεις. Η αγωνία τους να κάνουν το δικό τους όνειρο πραγματικότητα...

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr