Φτάσαμε βλέπετε και σε αυτό το κατάντημα. Σαν να μην μας έφταναν όλα τ’ άλλα, θα πρέπει υποχρεωτικά τώρα πλέον να επιλέξουμε με ποιο στρατόπεδο θα ταχθούμε. Εκεί μας οδήγησαν για μια ακόμα φορά, σαν τα πρόβατα στα μαντριά, με τα εκβιαστικά διλήμματα που μας βάζουν, πίσω από τα οποία και εν αγνοία μας, έχει στηθεί ένας χορός δισεκατομμυρίων, σε βάρος των ζωών μας και των περιουσιών μας.
Τα ελληνικά κόμματα (Δεξιά, Κεντρώα και Αριστερά), ως εξαρτήματα ενός ενιαίου και αδιαίρετου πολιτικού συστήματος, διαλέγουν τη στάση τους, ανάλογα με....
δύο θεμελιώδεις παραμέτρους. Πρώτον, δεν θα πρέπει η στάση τους να προκαλέσει πρόβλημα στο καλά στημένο πολιτικό σύστημα που τα βολεύει όλα και Δεύτερον, θα πρέπει να επιτύχουν από τη στάση και τη δράση τους τα μεγαλύτερα πολιτικά και οικονομικά οφέλη το καθένα για πάρτη του. Αν υπήρχε μόνο η δεύτερη παράμετρος, όλα θα ήταν πιο ξεκάθαρα και πιο ειλικρινή απέναντι στο λαό. Δυστυχώς όμως, ισχυρότερη είναι η πρώτη παράμετρος, δηλαδή η διάσωση με κάθε τρόπο του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, που συσκοτίζει τα πράγματα. Γι’ αυτό και βλέπουμε αλλοπρόσαλλες τακτικές και πολιτικές από όλα τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ κ.λ.π.), τις οποίες δεν μπορεί να καταλάβει ο απλός πολίτης που δεν γνωρίζει αυτή την παράμετρο.Εμείς λοιπόν τι είμαστε; Μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί; Ανάλογα με τη στάση που κρατάμε σ’ αυτό το ερώτημα, απαντάμε ταυτόχρονα και σε ένα άλλο ερώτημα: «Μέσα ή Έξω από το ΕΥΡΩ».Οι μεν αντιμνημονιακοί χαρακτηρίζουν τους μνημονιακούς ως προδότες, οι δε μνημονιακοί χαρακτηρίζουν τους αντιμνημονιακούς ως καιροσκόπους και ανεύθυνους, που βάζουν σε κίνδυνο την πορεία της χώρας στην ΕΕ και γενικότερα.
Η πραγματική αλήθεια όμως είναι ότι εκείνοι που έχουν τα μέσα και κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο, προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, είναι εκείνοι που έχουν συμφέροντα να επικρατήσει η μία ή η άλλη άποψη. Δυστυχώς φίλοι μας, είτε η μια άποψη επικρατήσει είτε η άλλη, κάποιοι θα κερδίσουν, το θέλουμε δεν το θέλουμε. Το θέμα είναι τι θα γίνει ο πολύς λαός.
Αν συνεχίσουμε με μνημόνια, θα μας φάνε τις περιουσίες οι ντόπιοι και ξένοι δανειστές, μέσω της έμμεσης δήμευσης, με τους εξοντωτικούς φόρους που θα μας βάζει το πολιτικό σύστημα, ενώ τα λαμόγια που έχουν βγάλει τα χρήματα στην Ελβετία θα αγοράζουν περιουσίες για ένα κομμάτι ψωμί προκειμένου να επιβιώσει ο κόσμος και να πληρώνει τους φόρους. Αν γυρίσουμε στη δραχμή και πάλι τα ίδια λαμόγια θα φέρουν τα ΕΥΡΩ που έχουν βγάλει έξω για να αγοράσουν και πάλι τις περιουσίες μας πάμφθηνα λόγω της υποτίμησης του εθνικού νομίσματος. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Διαλέξτε στρατόπεδο…
Πάντως ελπίδα ανάστασης μέσα στο ΕΥΡΩ, όπου θα πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί της Γερμανίας, έχοντας το ίδιο σκληρό νόμισμα και οι δύο και με την ίδια πολιτική δομή της ΕΕ, απλά δεν υπάρχει.
Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Αυτό είναι το μόνο βέβαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου