Η αυθόρμητη κινητοποίηση των τελευταίων ημερών στις πλατείες – όπως και στη δική μας πλατεία Μ.Μαυρογένους – αποκαλύπτει την οξύτητα των συνεπειών στη ζωή της λαϊκής οικογένειας από την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Και καλώς κινητοποιούνται οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νεολαίοι και όχι μόνο. Δίνεται η δυνατότητα να αποκτήσουν αγωνιστικές εμπειρίες άνθρωποι που δεν είχαν τέτοιες στο παρελθόν και τώρα αναζητούν ένα καινούργιο δρόμο έκφρασης. Θα είναι και αυτό μια πολύτιμη εμπειρία για το μέλλον.
Βέβαια ο αυθορμητισμός και η αγανάκτηση των λαϊκών στρωμάτων μπορεί να «κατεβάζει κόσμο» στις πλατείες, αλλά δεν αρκεί για να αλλάξει η πολιτική που οδηγεί στην εξαθλίωση άρα και στις πλατείες. Χρειάζεται το αυθόρμητο να γίνει συνείδηση για οργανωμένη πάλη ενάντια στις αιτίες που παράγουν την αντιλαϊκή πολιτική και όχι μόνο ενάντια στους πολιτικούς εκφραστές της.
Είναι αναγκαίο ακόμα και εκείνοι που βρέθηκαν ή βρίσκονται στις πλατείες να προβληματιστούν σοβαρά πάνω σε ερωτήματα που προκύπτουν από τα ίδια τα γεγονότα :
· Τι συμφέρον έχουν το συγκρότημα Λαμπράκη, ο Αλαφούζος, ο Μπόμπολας και άλλοι τέτοιοι όψιμοι φίλοι να θέλουν να πάρουν υπό τη προστασία τους τις κινητοποιήσεις του Συντάγματος, να τις μεταδίδουν ακόμα και ζωντανά, να καλούν σε μαζική συμμετοχή, την ίδια στιγμή που σε κάθε εκπομπή τους πρωτοστατούν στην πλύση εγκεφάλου για να περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα; «Ήρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μου»
· Γιατί δεν τους ενοχλεί το πανό που υπάρχει στην πλατεία της Μαδρίτης Πουέρτα ντελ Σολ με σύνθημα « ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ» ενώ πέρσι 4 Μαΐου 2010 οι ίδιες εφημερίδες και τα ίδια κανάλια εκτόξευαν μύδρους κατά του ΚΚΕ επειδή είχε αναρτήσει πανομοιότυπο πανό στην Ακρόπολη;
· Γιατί οι μαζικές κινητοποιήσεις του εργατικού- ταξικού κινήματος δεν βρίσκουν ανάλογη « φιλοξενία» στα ΜΜΕ τους και όταν δεν αποσιωπούνται εντελώς, προβάλλονται περιορισμένα ή διαστρεβλωμένα ως προς το περιεχόμενό τους;
Τελευταίο παράδειγμα «θαψίματος» οι μαζικές συγκεντρώσεις των ΠΑΜΕ-ΠΑΣΥ-ΠΑΣΕΒΕ-ΜΑΣ-ΟΓΕ το προηγούμενο Σάββατο σε όλη την Ελλάδα και κύρια στο Σύνταγμα.
· Ποιός έχει συμφέρον από ένα κίνημα με « ακομμάτιστο» προσανατολισμό, όταν απέναντί του ο αντίπαλος διατάσσει κόμματα με συγκεκριμένη πολιτική και στρατηγική , να σπρώχνουν τον εργαζόμενο στη φτώχεια και την ανεργία;
· Ας αναλογιστούμε όλοι μας, ποιά είναι τα αποτελέσματα από ανάλογα εγχειρήματα τύπου « φόρουμ» Γένοβας και μιας σειράς άλλων τέτοιων;
· Ας θυμηθούμε και τις κινητοποιήσεις μέσω διαδικτύου, όπως αυτή που διοργανώθηκε μετά τις πυρκαγιές του 2007 και τέσσερα χρόνια μετά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ – συνεχιστής του έργου της ΝΔ – βγάζει στο σφυρί ότι έχει απομείνει από αέρα, γη και θάλασσα. Τι πείρα αποκτήσαμε;
Χωρίς κανείς να υποτιμάει τη διάθεση πολλών λαϊκών ανθρώπων να αντιδράσουν στη ραγδαία υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, η πείρα μας έχει αποδείξει πάμπολλες φορές στο παρελθόν ότι κινητοποιήσεις με χαρακτήρα εκτόνωσης εύκολα χειραγωγούνται και ακόμα πιο εύκολα « ξεφουσκώνουν». Όλα τα παραπάνω πρέπει να προβληματίσουν. Το πως δε θα εγκλωβιστεί η «πλατεία» από εκείνους που είναι «λύκοι» και εμφανίζονται σαν «πρόβατα» . Και δυστυχώς τέτοιοι υπάρχουν πάρα πολλοί. Είναι το κεφάλαιο κάθε μορφής που προσδοκά τη κρίση να τη μετατρέψει σε κερδοφόρα επένδυση σε βάρος του λαού, οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και οι κάθε είδους υπηρέτες τους με το αζημίωτο φυσικά.
Το έχουμε τονίσει πολλές φορές και δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Οι μέρες είναι κρίσιμες. Αγώνας χαμένος δεν υπάρχει. Αγώνας χαμένος είναι αυτός που δεν γίνεται. Και όταν ο αντίπαλος έχει στρατηγική, οργάνωση και όνομα το ίδιο ακριβώς πρέπει να κάνει και το λαϊκό κίνημα για να κερδίσει τον πόλεμο που του έχουν κηρύξει. Με οργάνωση, ξεκάθαρους στόχους, υπομονή, επιμονή και πάνω απ’ όλα αποφασιστικότητα και αλληλεγγύη. Αυτά είναι τα όπλα του λαϊκού κινήματος.
Σήμερα είναι η ώρα τα λαϊκά στρώματα να γυρίσουν μια και καλή την πλάτη τους στο ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ αλλά και στα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Ας μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Αυτοί δεν αλλάζουν πάει τελείωσε. Εμείς πρέπει και επιβάλλεται να αλλάξουμε. Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε. Αντίθετα η υποταγή φέρνει νέα χτυπήματα. Κάθε χώρος δουλειάς, κάθε γειτονιά ας γίνει « ορμητήριο» ταξικού αγώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου