Γιατί φτιάχνει κλίμα η κυβέρνηση; Για εκλογές, για αναδιάρθρωση, ή για χρεοκοπία;

Και γιατί αντίθετες απόψεις όπως π.χ. του φίλου Παπανδρέου, του Ν. Ρουμπινί, που λέει ότι είναι θέμα χρόνου η χρεοκοπία και δε θα αντέξει το ευρώ, υποβαθμίζονται;

Μήπως, τέλος, οι απόψεις που κάνουν λόγο για αναδιάρθρωση του χρέους έχουν σκοπό να πιέσουν την Ελλάδα να πάρει ακόμη πιο σκληρά μέτρα, τέτοια που δεν θα αντέξει κανείς Ελληνας. Δηλαδή η

κυβέρνηση να παίξει το χαρτί του εκβιασμού και της απειλής αναδιάρθρωσης, ώστε να αναγκάσει τους πολίτες να αποδεχθούν ασμένως ότι θα τους σερβιστιστεί.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το δημοσίευμα του Economist (http://www.antinews.gr/?p=79950) που κάνει λόγο για αναδιάρθρωση η οποία είναι αναπόφευκτη.Σε δημοσίευμα με τίτλο «Ώρα για το σχέδιο B’: η στρατηγική διάσωσης της Ευρωζώνης δεν λειτουργεί. Είναι ώρα για τις υπερχρεωμένες χώρες να αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους», παίζει το παιχνίδι των αγορών σε αντίθεση με τα όσα μας λέει η κυβέρνηση: «Οι επενδυτές γίνονται όλο και πιο νευρικοί και η κρίση επεκτείνεται. Το “Σχέδιο Α’”, το οποίο βασίστηκε στην αναβολή της αναδιάρθρωσης των χωρών με προβλήματα χρέους άξιζε την προσπάθεια, καθώς εξασφάλισε χρόνο. Αλλά δεν λειτουργεί πλέον», υπογραμμίζεται. «Η αναδιάρθρωση είναι τώρα πιο ξεκάθαρα ανεκτή από ότι ήταν το περασμένο έτος. Είναι επίσης φθηνότερη για όλους από ότι θα είναι σε μερικά χρόνια. Συνεπώς, χρειάζεται ένα “Σχέδιο Β’“».

Αυτά λέει το γνωστό περιοδικό το οποίο μαζί με τους FT παίζουν το παιχνίδι των αγορών και όσων θέλουν να κερδοσκοπήσουν σε βάρος της Ελλάδας.

Το πρόβλημα είναι τι κάνει η κυβέρνηση: Καθησυχάζει τον κόσμο ότι τις επόμενες εβδομάδες θα έρθει η λύση, το χρηματιστήριο ανεβαίνει, τα spreads πέφτουν, η αισιοδοξία επανέρχεται και η κυβέρνηση τη “σκαπουλάρει” προς το παρόν. Εκεί που ήταν υπό διάλυση, που ακόμη και οι δικοί της τη χτυπούν αλύπητα, διαρρέουν πακέτα λύσεων που θα αλλάξουν υποτίθεται τα πάντα στην οικονομία.

Λες και πρόκειται για μαγικές συνταγές, για πανάκεια δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Ακόμη κι αν υπάρχει όντως λύση (που όλοι ευχόμαστε να υπάρχει για να βγούμε από το αδιέξοδο) δε θα πρέπει κάποιος να μας πει τα ανταλλάγματα που θα δώσουμε;

Μήπως θα πάρουμε πάλι το χάπι και μετά θα μας πουν ότι έτσι κι αλλιώς ο ασθενής πεθαίνει;