ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Φίλες και φίλοι τού Πρώτο Θέμα , διαβάζοντας αυτό το άρθρο στάθηκα σ' ένα σημείο του. Είναι αυτό που μιλάει για τις συντάξεις χηρείας και το τι σημαίνει στην πράξη . Στην πράξη σημαίνει ότι μία γυναίκα 60 και πλέον ετών τής οποίας ο σύζυγος , 65 + ετών , άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο και άφησε τη συνταξούλα του στη σύντροφό του , τώρα πλέον η γυναίκα αυτή δε θα μπορεί να εισπράττει για λογαριασμό του τη συνταξούλα . < όπως και να το κάνουμε πόσες γυναίκες στα 60+ έχουν ανήλικα παιδιά ? > Άρα για να ζήσει θα τής πρέπει να εργαστεί ή ... να ξαναπαντρευτεί . Μάλιστα ... Εμένα αυτό μού φάνηκε τερατώδες ως σύλληψη στο μυαλό ανθρώπων πολιτισμένων . Προσπερνώ όλα τα άλλα μέτρα που αποφασίστηκαν με τούς... "εταίρους" μας , είναι σίγουρα πολύ οδυνηρά και άδικα για τον λαό , αλλά δεν είναι τερατώδη . Όμως αυτό το μέτρο που υποχρεώνει μία γυναίκα προχωρημένης ηλικίας να καταφύγει στην ελεημοσύνη τών συγγενών , διότι κάνουμε μαύρο άμα λέμε : να ψάξει να βρει δουλειά ή κάποιον χήρο για να ξαναπαντρευτεί . Ίσως τελικά φίλες και φίλοι , περισσότερο από τερατώδες να είναι ενταλώς ΗΛΙΘΙΟ μέτρο. Πόσα χρήματα μπορούν να εξοικονομήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από κάτι τέτοιο ? Συγκριτικά με το σύνολο κάτι ελάχιστα ποσά εξασφαλίζουν . Κι αναρωτιέμαι τώρα , στις συντάξεις χηρείας βρήκαν τα "τζιμάνια" τού ΔΝΤ την αιτία τής δημοσιονομικής κατάρρευσης ? Εύγε τους , εύγε , πολύ άξια παιδιά είναι . Ως υστερόγραφο παραθέτω την 9η και τη 10η στροφή τού εθνικού μας Ύμνου είναι και οι δύο τόσο μα τόσο επίκαιρες .: " Με τα ρούχα αιματωμένα ξέρω ότι έβγαινες κρυφά να γυρεύεις εις τα ξένα άλλα χέρια δυνατά . Μοναχή το δρόμο πήρες εξανάλθες μοναχή , δεν είν' εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλή < κουρταλή = χτυπάει>