Στην τελευταία του συνεδρίαση του Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πάρου αποφάσισε, έπειτα από πρόταση του Μανώλη Γλέζου, την έκδοση ψηφίσματος συμπαράστασης στους μετανάστες απεργούς πείνας. Αναλυτικά το ψήφισμα έχει ως εξής:
«Εδώ και 37 ημέρες 287 μετανάστες που ζουν και εργάζονται για χρόνια στη χώρα μας ξεκίνησαν απεργία πείνας στην Αθήνα (μέγαρο ΥΠΑΤΙΑ) και στο ΕΚ Θεσσαλονίκης, γιατί στερούνται τα στοιχειώδη νομιμοποιητικά έγγραφα παραμονής τους στη χώρα μας, όχι με δική τους ευθύνη, αλλά λόγω της μεταναστευτικής πολιτικής που ασκούν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια.
Με την υπογραφή μάλιστα της συνθήκης ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2 δόθηκε η χαριστική βολή στο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης των μεταναστών στις χώρες της Ε.Ε. με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν στη χώρα μας, χώρα εισόδου του 90% των μεταναστών στην Ε.Ε.
Οι μετανάστες που ζουν στη χώρα μας αποτέλεσαν και αποτελούν έναν από τους βασικούς πυλώνες στους οποίους στηρίχθηκε η όποια ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα, κατά παράβαση κάθε έννοιας εργατικού δικαίου, ήταν και είναι τα πρώτα θύματα της «μαύρης» εργασίας, με αποτέλεσμα να στερούνται τα Ασφαλιστικά Ταμεία μια σοβαρή πηγή εσόδων.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου, εκφράζει την αλληλεγγύη του στον αγώνα των απεργών πείνας. Έναν αγώνα για αξιοπρεπή ζωή και για το αυτονόητο δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων, σε έναν κόσμο που τα κερδοσκοπικά κεφάλαια κινούνται ανεξέλεγκτα με ταχύτητα ηλεκτρικού ρεύματος.
Καλούμε την Κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των μεταναστών απεργών πείνας, να προχωρήσει στη νομιμοποίηση αποσυνδέοντας την ανανέωση της άδειας παραμονής, από την ύπαρξη ορισμένου αριθμού ενσήμων, σε συνθήκες μάλιστα καλπάζουσας ανεργίας, ώστε να μην μεταπίπτουν από το καθεστώς της νομιμότητας στο καθεστώς της παρανομίας, εξαιτίας της απροθυμίας των εργοδοτών να καταβάλουν τις προβλεπόμενες από τη νομοθεσία ασφαλιστικές εισφορές.
Τώρα πριν να είναι αργά, οφείλουμε ως ελάχιστη συμβολή να εκφράσουμε τη συμπαράσταση μας. Ήδη οι μεταφορές στα νοσοκομεία πολλαπλασιάζονται και υπάρχει άμεσα κίνδυνος απώλειας ζωής».