του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Κατ’ εντολήν των ηγετών, οι υπουργοί Οικονομικών αποφάσισαν κυριολεκτικά εν μια νυκτί όλα εκείνα τα μέτρα που θα έπρεπε να είχε ήδη ζητήσει η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά δεν είχε το πολιτικό θάρρος ούτε καν να τα προτείνει, καθώς ήταν αυτοπαγιδευμένη στη λανθασμένη εκτίμησή της ότι δήθεν ήταν απολύτως αδύνατον να γίνουν δεκτά!
.
Να όμως που η ζωή απέδειξε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα αποφάσισαν μόνοι τους και μάλιστα λίγοι μόνο ημέρες αφότου ο πρωθυπουργός αποδέχτηκε τους εφιαλτικούς όρους που του επέβαλε το ΔΝΤ, προκαλώντας ρήξη στις σχέσεις της κυβέρνησής του με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους και οδηγώντας την ελληνική κοινωνία στα πρόθυρα της έκρηξης, μετά τις σφαγιαστικές περικοπές μισθών και συντάξεων. Μήνες ολόκληρους παρουσιάζουμε αδιαμφισβήτητα επίσημα στοιχεία που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το δημόσιο χρέος καλπάζει σε όλη την Ευρώπη, όπως και στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, επιμένοντας ότι αποτελεί καθολικό πρόβλημα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος σήμερα, άρα θα αντιμετωπιστεί με συνολικά μέτρα, στα οποία θα έπρεπε να ενταχθεί και η ελληνική περίπτωση.
Πραγματικά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες υποχρεώθηκαν να δώσουν εντολή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κάνει το αυτονόητο, το οποίο κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες του κόσμου και το οποίο η κυβέρνηση Παπανδρέου θεωρούσε «αδύνατο»: να αγοράζει η ΕΚΤ κρατικά ομόλογα απευθείας από τις χώρες της Ευρωζώνης! Αυτή είναι η μοναδική πραγματική και αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα του χρέους, η οποία κόβει την όρεξη κάθε κερδοσκόπου, όπως άλλωστε φάνηκε και από τις αντιδράσεις τους χθες. Επιπροσθέτως, η ΕΚΤ συνέστησε στις χώρες της Ευρωζώνης να προχωρούν στην έκδοση «λαϊκών ομολόγων», όποτε το κρίνουν αναγκαίο. Και αυτό είχε προταθεί μετ’ επιτάσεως στην κυβέρνηση Παπανδρέου από πολλές πλευρές, αλλά παρόλο που δεν απαγορευόταν από καμιά συνθήκη ή οδηγία της ΕΕ, η κυβέρνηση δεν το είχε αποτολμήσει ούτε καν στις φάσεις παροξυσμού των κερδοσκοπικών επιθέσεων εναντίον της χώρας μας. Τώρα αποδεικνύεται επίσης πόσο έωλες ήταν οι ιδιοτελείς φήμες που είχαν θέσει σε κυκλοφορία κυβερνητικοί κύκλοι αμφιλεγόμενων διασυνδέσεων, ισχυριζόμενοι ότι θα... κατέρρεε δήθεν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, αν η κυβέρνηση εξέδιδε κρατικά ομόλογα απευθυνόμενα στον κάθε καταθέτη! Σιγά μην κατέρρεαν οι τράπεζες, αν 5 ή 10 ή και 15 δισεκατομμύρια ευρώ από τα περίπου 250 δισεκατομμύρια των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες κατευθύνονταν σε κρατικά ομόλογα προκειμένου να βοηθηθεί η χώρα να αποκρούσει μια οξεία κερδοσκοπική επίθεση! Είναι καλύτερα τώρα που 25 με 30 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν ήδη φύγει στο εξωτερικό εξαιτίας της κυβερνητικής πολιτικής που αντικειμενικά ενθάρρυνε τις κερδοσκοπικές επιθέσεις; Πέρα όμως από το λογικότατο επιχείρημα, υπάρχει άνθρωπος στην Ευρώπη ολόκληρη που νομίζει ότι η ΕΚΤ, συνιστώντας την κατά περίπτωση έκδοση «λαϊκών ομολόγων», αποσκοπεί στην... κατάρρευση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος; Προφανώς, κανένας. Το τελικό συμπέρασμα από όλα αυτά όμως είναι ότι πέρα από την πολιτική ανεπάρκεια και έλλειψη διορατικότητας της κυβέρνησης, η ουσία είναι πως κακώς, κάκιστα πήρε ο Γιώργος Παπανδρέου τις αποφάσεις περικοπής των μισθών και των συντάξεων μισθωτών του Δημοσίου και συνταξιούχων πάσης φύσεως ως δήθεν αναγκαίων μέτρων για να μπορέσει να δανειστεί η χώρα και να μη χρεοκοπήσει. Αυτό δεν ισχύει, οι συνθήκες άλλαξαν. Πρέπει να αλλάξει επομένως και η κυβερνητική πολιτική στο θέμα αυτό. Αμέσως, έστω και τώρα.
Αποδοχές Να ακυρωθούν οι περικοπές
Αναθεώρηση των κυβερνητικών μέτρων απαιτείται εδώ και τώρα, μετά τις αποφάσεις της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ. Ο πρωθυπουργός πρέπει να πάρει αμέσως πίσω όλα τα μέτρα περικοπών στους μισθούς και στις συντάξεις που θα κάνουν τους ανθρώπους να δυστυχήσουν και θα στραγγαλίσουν την πραγματική οικονομία, βυθίζοντας την Ελλάδα σε ύφεση για μία δεκαετία σχεδόν. Να συνεχίσει το ηράκλειο έργο της δραστικής μείωσης του υπερδιογκωμένου από πολιτικά ρουσφέτια δημόσιου τομέα, της πάταξης της τεράστιας έκτασης φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής κ.λπ., στόχους στους οποίους έχει την απόλυτη στήριξη του κόσμου. Να εγκαταλείψει αμέσως όμως την πολιτική λεηλασίας των μισθών και των συντάξεων, η οποία υπηρετεί άλλους, σκοτεινούς στόχους.