Τα ποστάρω μπας μάθατε και κάτι…Καλημέρα με υγεία σε όλα τα σπίτια!!!
Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι κυβερνήσεις κυβερνούν και οι αντιπολιτεύσεις αντιπολιτεύονται.
Και κανείς φυσικά δεν περιμένει απο καμμιά αντιπολίτευση να συμφωνεί αδιακρίτως με κυβερνητικές αποφάσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς πουθενά δεν γίνεται αυτό.
Δουλειά μιάς σοβαρής αντιπολίτευσης είναι να κρίνει, να αντιπροτείνει και να στηλιτεύει αυτά που θεωρεί λάθη, επικροτώντας όμως και τα σωστά.
Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν έχει προηγούμενο και δεν το θυμόμαστε ποτέ άλλοτε στη Μεταπολίτευση.
Ένα χτυπητό παράδειγμα τα οικόπεδα που πήρε χθές η Chevron νότια της Κρήτης για να ξεκινήσει έρευνες. Άκρα του τάφου σιωπή απο σύσσωμη την αντιπολίτευση, εκτός του ΠΑΣΟΚ. Που επιδοκίμασε μεν αλλά είπε οτι ήταν και δικό του έργο ! Και οτι ο Μητσοτάκης είχε περίπου φιλική συμμετοχή.
Ο Σύριζα που μετήλθε μιά ελεεινή αντιπολίτευση στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη με τα “μετά θα λογαριαστούμε” και με τα “Μητσοτάκη γαμ@σαι”, τιμωρήθηκε όπως του άξιζε και υποβιβάστηκε πλέον σε μιά ασήμαντη πολιτική δύναμη διαμαρτυρίας.
Πέρασε ομως τη σκυτάλη της τοξικότητας στους υπόλοιπους και κυρίως στα πολιτικά του παραπροϊόντα, αυτά που προέκυψαν μετά τις αλλεπάλληλες διασπάσεις.
Το ΠΑΣΟΚ πολιτεύεται σαφώς πιο θεσμικά, μπαίνει εν τούτοις συχνά κι αυτό σε πειρασμό να βουτηχτεί στη λάσπη, κάνοντας μιά μάλλον φτηνή αντιπολίτευση.
Παρα τις φανφάρες και τα μεγάλα λόγια, στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 75% σχεδόν των κυβερνητικών νομοσχεδίων.
Το ποσοστό άγγιξε το 90% στη διετία που αρχηγός ήταν η αείμνηστη Φώφη.
Στη δεύτερη τετραετία, για λόγους που ούτε ο ίδιος ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να εξηγήσει, καταψήφισε τα μη κρατικά ΑΕΙ, την επιστολική ψήφο, την εξυγίανση των ναυπηγείων, τα απογευματινά χειρουργεία. Γιατί ; Κανείς δεν ξέρει το σκεπτικό αν και η επικρατέστερη θεωρία είναι οτι δεν ήθελε να ταυτιστεί με την επάρατη Δεξιά, άσχετα αν αυτό συνιστά ισχυρότατο πλήγμα στην αξιοπιστία του.
Κι ενώ δόξα τω θεώ υπάρχουν θέματα για να κάνει κανείς σοβαρή αντιπολίτευση, η μόνιμη επωδός είναι οτι η χώρα καταρρέει, οτι οι Έλληνες είναι πάμφτωχοι, οτι Παιδεία και Υγεία είναι υπο διάλυση, οτι στην εξωτερική πολιτική καταγράφουμε διαρκώς ήττες, οτι γίναμε ξανά παρίες της Ευρώπης.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι καταθέσεις απ´το ‘19 και μετα αυξήθηκαν κατα 50 δις, η ανεργία έπεσε στο 8%, η οικονομία αναβαθμίστηκε 17 φορές απο ξένους οίκους, μας δόθηκε η επενδυτική βαθμίδα και δανειζόμαστε πλέον πιο φτηνά κι απο τη Γαλλία, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε πέντε φορές, εκσυγχρονίζονται 90 δημόσια νοσοκομεία και 156 κέντρα υγείας , υπερδιπλασιάστηκαν οι ΜΕΘ, ανακαινίστηκαν 430 σχολεία και θα ακολουθήσουν και άλλα 1.500, διορίστηκαν 39.000 δάσκαλοι και καθηγητές, μειώθηκε ο χρόνος απονομής των συντάξεων, φτιάχτηκαν δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, αγοράστηκαν Ραφάλ, φρεγάτες, ελικόπτερα, υπογράφτηκαν αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία αλλά και συμφωνίες ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο.
Δεν έγιναν όλα τέλεια φυσικά, ούτε αποφεύχθηκαν και τα λάθη. Και ούτε προφανώς εξαλείφθηκαν όλες οι παθογένειες μονομιάς. Η χώρα όμως σήμερα άλλαξε πίστα και δεν έχει καμμιά σχέση με το παράλυτο κράτος που παρέδωσε ο Τσίπρας το ‘19.
Κι αυτό ακριβώς είναι η αιτία της κακοδαιμονίας της αντιπολίτευσης.
Αντί να εστιάσουν στα πραγματικά προβλήματα, έφτιαξαν ένα φαντασιακό αφηγηματικό κατασκεύασμα, περιγράφοντας μιά δυστοπία που δεν έχει καμμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Εξ ου και οι φτωχές δημοσκοπικές επιδόσεις.
Γιατί ο κόσμος ωρίμασε πια, διψά για θετικές ειδήσεις και σπανίως επιβραβεύει τη μόνιμη άρνηση, τη γκρίνια, τα μούτρα.
Κι αυτό ακριβώς επίσης επεξηγεί και τη συνεχιζόμενη κυριαρχία Μητσοτάκη. Ο οποίος έχει ένα αφήγημα με το οποίο μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς αλλά πάντως υπάρχει. Και άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε λιγότερο, το μετουσιώνει σε πράξεις.
Σε αντίθεση με το θολό και ανερμάτιστο πρόγραμμα της αντιπολίτευσης που μετα βεβαιότητος εγγυάται ασφαλές πισωγύρισμα και γκρέμισμα των όποιων μεταρρυθμίσεων έχουν γίνει.
Η πρωτοφανής περιδίνηση στην οποία έχει μπεί η Γαλλία, ας ελπίσουμε οτι θα βοηθήσει να βγούν τα αναγκαία διδάγματα.
Κι αν δεν γίνουμε ποτέ Δανία του Νότου, τουλάχιστον ας μην γίνουμε Γαλλία.
Giannis Jaranis
Τα ποστάρω μπας μάθατε και κάτι…Καλημέρα με υγεία σε όλα τα σπίτια!!!
Σε όλες τις χώρες του κόσμου που έχουν κοινοβουλευτική δημοκρατία, οι κυβερνήσεις κυβερνούν και οι αντιπολιτεύσεις αντιπολιτεύονται.
Και κανείς φυσικά δεν περιμένει απο καμμιά αντιπολίτευση να συμφωνεί αδιακρίτως με κυβερνητικές αποφάσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς πουθενά δεν γίνεται αυτό.
Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν έχει προηγούμενο και δεν το θυμόμαστε ποτέ άλλοτε στη Μεταπολίτευση.
Ένα χτυπητό παράδειγμα τα οικόπεδα που πήρε χθές η Chevron νότια της Κρήτης για να ξεκινήσει έρευνες. Άκρα του τάφου σιωπή απο σύσσωμη την αντιπολίτευση, εκτός του ΠΑΣΟΚ. Που επιδοκίμασε μεν αλλά είπε οτι ήταν και δικό του έργο ! Και οτι ο Μητσοτάκης είχε περίπου φιλική συμμετοχή.
Ο Σύριζα που μετήλθε μιά ελεεινή αντιπολίτευση στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη με τα “μετά θα λογαριαστούμε” και με τα “Μητσοτάκη γαμ@σαι”, τιμωρήθηκε όπως του άξιζε και υποβιβάστηκε πλέον σε μιά ασήμαντη πολιτική δύναμη διαμαρτυρίας.
Πέρασε ομως τη σκυτάλη της τοξικότητας στους υπόλοιπους και κυρίως στα πολιτικά του παραπροϊόντα, αυτά που προέκυψαν μετά τις αλλεπάλληλες διασπάσεις.
Το ΠΑΣΟΚ πολιτεύεται σαφώς πιο θεσμικά, μπαίνει εν τούτοις συχνά κι αυτό σε πειρασμό να βουτηχτεί στη λάσπη, κάνοντας μιά μάλλον φτηνή αντιπολίτευση.
Παρα τις φανφάρες και τα μεγάλα λόγια, στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 75% σχεδόν των κυβερνητικών νομοσχεδίων.
Το ποσοστό άγγιξε το 90% στη διετία που αρχηγός ήταν η αείμνηστη Φώφη.
Στη δεύτερη τετραετία, για λόγους που ούτε ο ίδιος ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να εξηγήσει, καταψήφισε τα μη κρατικά ΑΕΙ, την επιστολική ψήφο, την εξυγίανση των ναυπηγείων, τα απογευματινά χειρουργεία. Γιατί ; Κανείς δεν ξέρει το σκεπτικό αν και η επικρατέστερη θεωρία είναι οτι δεν ήθελε να ταυτιστεί με την επάρατη Δεξιά, άσχετα αν αυτό συνιστά ισχυρότατο πλήγμα στην αξιοπιστία του.
Κι ενώ δόξα τω θεώ υπάρχουν θέματα για να κάνει κανείς σοβαρή αντιπολίτευση, η μόνιμη επωδός είναι οτι η χώρα καταρρέει, οτι οι Έλληνες είναι πάμφτωχοι, οτι Παιδεία και Υγεία είναι υπο διάλυση, οτι στην εξωτερική πολιτική καταγράφουμε διαρκώς ήττες, οτι γίναμε ξανά παρίες της Ευρώπης.
Κι όλα αυτά τη στιγμή που οι καταθέσεις απ´το ‘19 και μετα αυξήθηκαν κατα 50 δις, η ανεργία έπεσε στο 8%, η οικονομία αναβαθμίστηκε 17 φορές απο ξένους οίκους, μας δόθηκε η επενδυτική βαθμίδα και δανειζόμαστε πλέον πιο φτηνά κι απο τη Γαλλία, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε πέντε φορές, εκσυγχρονίζονται 90 δημόσια νοσοκομεία και 156 κέντρα υγείας , υπερδιπλασιάστηκαν οι ΜΕΘ, ανακαινίστηκαν 430 σχολεία και θα ακολουθήσουν και άλλα 1.500, διορίστηκαν 39.000 δάσκαλοι και καθηγητές, μειώθηκε ο χρόνος απονομής των συντάξεων, φτιάχτηκαν δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια, αγοράστηκαν Ραφάλ, φρεγάτες, ελικόπτερα, υπογράφτηκαν αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία αλλά και συμφωνίες ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο.
Δεν έγιναν όλα τέλεια φυσικά, ούτε αποφεύχθηκαν και τα λάθη. Και ούτε προφανώς εξαλείφθηκαν όλες οι παθογένειες μονομιάς. Η χώρα όμως σήμερα άλλαξε πίστα και δεν έχει καμμιά σχέση με το παράλυτο κράτος που παρέδωσε ο Τσίπρας το ‘19.
Κι αυτό ακριβώς είναι η αιτία της κακοδαιμονίας της αντιπολίτευσης.
Αντί να εστιάσουν στα πραγματικά προβλήματα, έφτιαξαν ένα φαντασιακό αφηγηματικό κατασκεύασμα, περιγράφοντας μιά δυστοπία που δεν έχει καμμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Εξ ου και οι φτωχές δημοσκοπικές επιδόσεις.
Γιατί ο κόσμος ωρίμασε πια, διψά για θετικές ειδήσεις και σπανίως επιβραβεύει τη μόνιμη άρνηση, τη γκρίνια, τα μούτρα.
Κι αυτό ακριβώς επίσης επεξηγεί και τη συνεχιζόμενη κυριαρχία Μητσοτάκη. Ο οποίος έχει ένα αφήγημα με το οποίο μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς αλλά πάντως υπάρχει. Και άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε λιγότερο, το μετουσιώνει σε πράξεις.
Σε αντίθεση με το θολό και ανερμάτιστο πρόγραμμα της αντιπολίτευσης που μετα βεβαιότητος εγγυάται ασφαλές πισωγύρισμα και γκρέμισμα των όποιων μεταρρυθμίσεων έχουν γίνει.
Η πρωτοφανής περιδίνηση στην οποία έχει μπεί η Γαλλία, ας ελπίσουμε οτι θα βοηθήσει να βγούν τα αναγκαία διδάγματα.
Κι αν δεν γίνουμε ποτέ Δανία του Νότου, τουλάχιστον ας μην γίνουμε Γαλλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου