Ειναι ο Σαμαράς “εσωτερική αντιπολίτευση”;

Του Γιώργου Παντάκη

Πριν λίγες ημέρες ένας δημοσιογράφος που ενίοτε λαμβάνει και θέση ιστορικού, με αφορμή ένα βιβλίο του εκδοθέν προ τριετίας έκανε μια άκρως πολιτική συγκέντρωση. Μια συγκέντρωση που σχολιάστηκε από όλους, ειδικούς και άσχετους, με ιδιαίτερο πάθος και φανατισμό. Τόσο η συγκέντρωση, όσο κυρίως οι συμμετέχοντες και όσα ειπώθηκαν σε αυτήν.

Μιλάω φυσικά για τις ομιλίες των δύο πρώην πρωθυπουργών. Δύο πρωθυπουργών που άφησαν το στίγμα τους στην παράταξη, και η προσωπική τους ιστορία καθιστά βέβαιο ότι κάθε πράξη και κάθε λόγος τους δε θα περάσουν απαρατήρητα.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η παρέμβαση που τράβηξε περισσότερο τα φώτα της δημοσιότητας ήταν αυτή του Αντώνη Σαμαρά. Όχι λόγω του περιεχομένου της, που η αλήθεια είναι ότι δε διέφερε από του Κώστα Καραμανλή, αλλά λόγω του “σκληρού λόγου” προς την κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση η παρέμβαση αυτή έδωσε σε πολλούς την αφορμή να απελευθερωθούν. Κάποιοι άκουσαν, ότι οι ίδιοι εκφράζουν εδώ και πολυ καιρό, και άλλοι να ρίξουν το δηλητήριό τους προς αυτόν.

Καλό είναι όμως να θυμούνται ότι.

Ο Σαμαράς ήταν Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ πρωθυπουργός της παράταξης που κυβέρνησε μια χώρα ευρισκόμενη στον πυρήνα της φωτιάς. Ο μοναδικός πρωθυπουργός της παράταξης που κυβέρνησε την Ελλάδα υπερχρεωμένη και με μηδενικά ταμεία, με μια τρόικα που ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο και δεν του άφηνε κανένα περιθώριο. Επί της αρχής οικονομικά, αλλά στην πραγματικότητα και πολιτικά, αφού χωρίς οικονομική ελευθερία οι συνολικές δυνατότητες είναι πολύ περιορισμένες. Και με μια τετραπλή αντιπολίτευση απέναντι:

1. Μια ισχυρή αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ) που προέβαλε ένα δήθεν ηθικό πλεονέκτημα και έταζε ανέξοδα τα πάντα στους πάντες, από διαγραφή του δημοσίου χρέους μέχρι και σεισάχθεια για το ιδιωτικό χρέος

2. Μια εσωτερική αντιπολίτευση, της Ντόρας Μπακογιάννη, που ποτέ δεν τον αποδέχθηκε και συνεχώς τον υπονόμευε. Και φυσικά αποχώρησε κάνοντας ένα κομμα που τον πολεμούσε.

3. Μια δεύτερη εσωτερική αντιπολίτευση, του Πάνου Καμμένου, που έπαιζε το βρώμικο παιχνίδι της αριστεράς.

4. Μια ακροδεξιά ΧΑ, που με την ακραία συμπεριφορά της καθιστούσε αδύνατη οποιαδήποτε ενέργεια μπορούσε να οδηγήσει σε ταύτιση μαζί της.

Η ως άνω αντιπολίτευση προκαλούσε στην παράταξη μια συνεχή αιμορραγία. Και πέρα από την αντιπολίτευση, είχε να αντιμετωπίσει και μια συμπολίτευση που για τους δικούς της λόγους, καθιστούσε αδύνατη κάθε προσπάθεια πολιτικής διαχείρισης αυτής της άκρως αρνητικής κατάστασης.

Και όμως ο Αντώνης Σαμαράς κράτησε την παράταξη, κράτησε το κόμμα, και το κυριότερο κράτησε την Ελλάδα όρθια. Πόνεσε, πικράθηκε, πάλεψε, έχασε την μισή του όραση, και στο τέλος κέρδισε. Όχι τις εκλογες, κατι πολυ σπουδαιότερο. Αυτό που από μικρός έμαθε από την Πηνελόπη Δέλτα και τους άλλους σπουδαίους ανθρώπους που τον περιέβαλλαν, και διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του.

Κέρδισε να κρατήσει όρθια την χώρα του και να γραφτεί στην ιστορία ως αυτός που την έσωσε.

Όλα αυτά, καλό είναι να τα θυμούνται όσοι βγαίνουν και χύνουν δηλητήριο εναντίον του από προχθές. Βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν, τους δόθηκε η αφορμή να τινάξουν από πάνω τους αυτό το ύφος ψεύτικου σεβασμού και ψεύτικης εκτίμησης στον πρώην πρωθυπουργό, και να πουν όσα πραγματικά σκέφτονταν για αυτόν. Γιατί δεν τον συγχώρησαν ποτέ που δεν έπεσε θύμα τους. Που κατάφερε έχοντάς τους απέναντι να κερδίσει τόσες μάχες. Πρώτα στο κόμμα του, μετά στις εκλογές, έπειτα στη μάχη για τη χώρα του.

Αυτά σίγουρα σε κάποιους δεν αρέσουν. Αλλά καλά θα κάνουν να τα χωνέψουν. Αυτά καλά θα κάνουν οι έχοντας ελάχιστη λογική και μνήμη να τα θυμούνται και να μην γίνονται…μάζα. Η μνήμη μας βοηθάει να είμαστε καλύτεροι, λογικότεροι και συνεπής.

Άλλωστε, δυστυχώς για αυτούς, υπάρχουν και οι άλλοι. Που έμειναν απόλυτα ικανοποιημένοι ακούγοντας μια προσωπικότητα σαν τον Σαμαρά να λέει αυτά που οι ίδιοι έλεγαν αλλά κανένας δεν τους άκουγε. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει αντιπολίτευση, αλλά η αντιπολίτευση είναι και σε πλήρη αποσύνθεση. Βγήκε από τις ευρωεκλογές με περισσότερα προβλήματα από την κυβέρνηση (ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και ο Βελόπουλος). Και όπως φαίνεται θα πάει και ακόμη χειρότερα. Αυτό, όπως εξαρχής είχαμε φοβηθεί, εκ των πραγμάτων δίνει μια αλαζονική υπερδύναμη στον πρωθυπουργό, που προκαλεί λάθη και μάλιστα μεγάλα.

Αυτό θα πρέπει κάπως να συγκρατηθεί. Μια “εσωτερική αντιπολίτευση”, χωρίς να υπάρχει ΚΑΜΙΑ φυσικά πρόθεση να ρίξει ή να λαβώσει την κυβέρνηση, είναι απαραίτητη, επιβεβλημένη και προπάντων εποικοδομητική. Και είναι πολύ χρησιμότερη στην κυβέρνηση από όλους αυτούς που σπεύδουν από προχθές να δηλώσουν βασιλικότεροι του βασιλέως.

Μια “εσωτερική αντιπολίτευση” μπορεί να περιορίσει τον αλαζονικό αυτόν δρόμο που έχει πάρει η κυβέρνηση και να την επαναφέρει στην παραδοσιακή λαϊκή πολιτική, κοιτάζοντας αυτούς που περιφρόνησε. Διότι η Νέα Δημοκρατία δεν “διευρύνθηκε”, μεταλλάχτηκε όπως τους είπε ο Σαμαράς. Έτσι θα συσπειρώσει ξανά τον κόσμο της παράταξης και θα ξανά κερδίσει με άνεση τις επόμενες εκλογές.

Αλλάξτε άμεσα πορεία σε ευαίσθητα θέματα, εξωτερική πολιτική, μεταναστευτικό, οικονομία και υπογεννητικότητα, και πάμε όλοι μαζί πρώτα για την πατρίδα και μετά για την παράταξη. Την μεγάλη “πατάτα” για τον γάμο την κάνατε και δεν γυρίζει (δυστυχώς) πίσω. Τουλάχιστον μαζέψτε τους ένθερμους υποστηρικτές που προκαλούν

Έχει τρία χρόνια για να το κάνει. Οι ομιλίες δεν έγιναν προεκλογικά (παρόλο που προφανώς θα μπορούσαν). Έγιναν αμέσως μετά τις ευρωεκλογές για να γίνει αποτίμηση του αποτελέσματος αυτών. Όταν υπάρχει ακόμα χρόνος για να διορθωθούν. Στο χέρι τους είναι να καταλάβουν ή όχι. Στο χέρι τους είναι, αν πραγματικά θέλουν, να συσπειρώσουν την παράταξη ή όχι και όχι να μεταφράζουν όπως θέλουν ακόμα και την διακήρυξη της ΝΔ.

Η Νέα Δημοκρατία είχε πάντοτε πόρτες ανοιχτές αλλά όχι πόρτες ιδεολογικά αφύλακτες. Είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη.

Αντώνης Σαμαράς

Για το κλείσιμο: Μην τα βάζετε με τον Σαμαρά. Δεν το γράφω απειλητικά ούτε προειδοποιητικά. Καθαρά παραινετικά. Ο Σαμαράς έχει τις καλύτερες προθέσεις για την παράταξη. Έχει ματώσει για αυτήν και έχει πίσω του μια μεγάλη πολιτική πορεία που κινείτο πάντα με γνώμονα την πατρίδα. Ακούστε τον, αν θέλετε, και δεν θα χάσετε. Μην προσπαθείτε να τον κάνετε εχθρό. Τώρα αν δεν θέλετε να τον ακούσετε ειναι δικό σας πρόβλημα. Αλλωστε και ο Κώστας Καραμανλής είχε την ίδια προσέγγιση !

“Οι ιδέες γοητεύουν τον κόσμο, δημιουργούν όραμα κι ελπίδα, δίνουν προοπτική. Το , δήθεν, “τέλος των ιδεών και της ιστορίας”, διαψεύστηκε παταγωδώς από την ίδια την ιστορία.

Η Νέα Δημοκρατία είχε πάντοτε πόρτες ανοιχτές αλλά όχι πόρτες ιδεολογικά αφύλακτες. Είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη”

Αντώνης Σαμαράς

Περισσότερα στο διαδίκτυο