Μ. Πολυκρέτη: “θα ήθελα να δω τη Νάξο στο μέλλον ως έναν προορισμό που θα συνδυάζει την παράδοση και τον πολιτισμό με την πρόοδο και την αειφορία”.

 Νικόδημος Λιανός
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η βιωματική τριλογία “ΓΡΟΙΚΩ, ΘΩΡΩ, ΑΝΟΙΩΘΩ”, στο μεσαιωνικό κτήμα Κάμπονες της Νάξου.

Η πολιτιστική πρωτοβουλία “Μια βραδιά κάτω από την ελιά”, εμπνεύστρια της οποίας είναι η επιχειρηματίας Μαρία Πολυκρέτη, για άλλη μία χρονιά προσέφερε στους παρευρισκόμενους, για τρεις ημέρες, μοναδικές εμπειρίες με επίκεντρο το βίωμα, τα ακούσματα αλλά και τα συναισθήματα.

Οπως αναφέρει σε συνέντευξή της στο TheTOC η κ. Πολυκρέτη, “ο τίτλος ‘Γροικώ θωρώ ανοιώθω’ αντλείται από την τοπική διάλεκτο της Απειράνθου, η οποία είναι η καταγωγή του προπάππου μου Νικόλαου Πολυκρέτη ο οποίος αγόρασε το κτήμα με τον αρχαίο ελαιώνα το 1901. Κάθε λέξη αντιπροσωπεύει ένα ξεχωριστό δρώμενο που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.

Η ίδια, λέει στο TheTOC πως θα ήθελε να δει το νησί της Νάξου στο μέλλον ως “έναν προορισμό που θα συνδυάζει την παράδοση και τον πολιτισμό με την πρόοδο και την αειφορία”.

“Η Νάξος είναι ένας ευλογημένος τόπος. Ένα νησί αυτάρκες που έχει διατηρήσει την φυσιογνωμία του και την ταυτότητα του παρά την αναμφισβήτητη και επιθυμητή από τους μόνιμους κατοίκους ανάπτυξη που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια. Η Νάξος έχει να προσφέρει πολλά στους επισκέπτες της και μπορεί να γίνει ένας προορισμός για όλο τον χρόνο”, τονίζει η Μαρία Πολυκρέτη.

Σημειώνεται ότι, το μεσαιωνικό κτήμα της οικογένειας Πολυκρέτη με την ονομασία Κάμπονες λειτουργούσε ως μεσαιωνικό ελαιοτριβείο ήδη από το 1570 και έχει ελιές ηλικίας 600 ως 2.500 ετών. Το κτήμα πέρασε στην οικογένεια Πολυκρέτη το 1901 από την οικογένεια Ενετών απογόνων του 5ου Δούκα της Νάξου Μισέλ Σανούδου. Τα τελευταία χρόνια, η οικογένεια της Μαρίας Πολυκρέτη υιοθετεί το μοντέλο “από το χωράφι στο πιάτο”, ενώ παράλληλα, χωρίς τη χρήση ηλεκτρισμού, παρέχει μια μοναδική γαστριμαργική εμπειρία στους φιλοξενούμενους.

Ολόκληρη η συνέντευξη της Μαρίας Πολυκρέτη στο TheTOC:

Ποιος ήταν ο στόχος του φετινού φεστιβάλ;

Το φετινό φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στις ρίζες μας, στον τοπικό πολιτισμό και στις παραδόσεις του τόπου μας, της Νάξου. Μέσα από μια σειρά εκδηλώσεων, είχαμε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε, να διαλεχθούμε και να συνειδητοποιήσουμε εκ νέου την σημασία της πλούσιας ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Εκείνα δηλαδή τα ουσιώδη και θεμελιώδη στοιχεία που διαμορφώνουν την ταυτότητα της Νάξου.

“Γροικώ”, “θωρώ”, “ανοιώθω”: Πώς επιλέξατε τις τρεις αυτές λέξεις;

Ο τίτλος “Γροικώ θωρώ ανοιώθω” αντλείται από την τοπική διάλεκτο της Απειράνθου, η οποία είναι η καταγωγή του προπάππου μου Νικόλαου Πολυκρέτη ο οποίος αγόρασε το κτήμα με τον αρχαίο ελαιώνα το 1901. Κάθε λέξη αντιπροσωπεύει ένα ξεχωριστό δρώμενο που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Σημειολογικά και συμβολικά αναφέρονται στην μέθεξη, στον πολυδιάστατο τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος συνδέεται και γίνεται κοινωνός της Τέχνης.

Φέτος δώσατε με το φεστιβάλ παραπάνω βάρος στην ιστορία και την παράδοση της Νάξου, ενώ είδαμε και τη συνεργασία με τον σπουδαίο Christopher King. Πείτε μας δύο λόγια για αυτό.

Η Νάξος είναι ο τόπος όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα και επέλεξα να δραστηριοποιηθώ και να κάνω την οικογένειά μου. Η αγάπη μου για αυτόν τον τόπο είναι απέραντη, και αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη για την ευλογία που απολαμβάνω να ζω σε αυτόν. Είναι μια πηγαία ανάγκη για εμένα να τιμήσω τη Νάξο, την ιστορία της και τον πολιτισμό της.

Η προσφορά της Νάξου στο νησιώτικο τραγούδι είναι αναμφισβήτητα σημαντική. Ωστόσο, νιώθω ότι δεν έχει λάβει την αναγνώριση που της αξίζει. Ο κορυφαίος Christopher King ανέλαβε τη σημαντική αποστολή να μιλήσει μαζί με τον Γιάννη Πανταζή για την μουσική ιστορία της Νάξου και τη σημασία της για όλη την Ελλάδα. Έχοντας επικεντρωθεί στην τσαμπούνα, το αρχαίο Διονυσιακό μουσικό όργανο που ακόμα ηχεί και δεσπόζει στα νησιά μας, δημιούργησε έναν διάλογο που αναδεικνύει την σπουδαιότητα αυτής της μακραίωνης μουσικής παράδοσης.

Πώς γεννήθηκε η αρχική ιδέα για το “Μια βραδιά κάτω από την ελιά”;

Το φεστιβάλ “μια βραδιά κάτω από την ελιά” γεννήθηκε εντελώς αυθόρμητα, στον απόηχο του υπέροχου πολιτιστικού τριημέρου που διοργάνωσε πέρυσι ο Γιώργος Καμβύσης στο χωριό Καλόξυλος της Νάξου. Βρεθήκαμε ως συνδαιτημόνες να μιλάμε για την Νάξο, τον πολιτισμό και άλλα συναφή εγώ, ο παιδικός μου φίλος Στάθης Δρογώσης, ο Οδυσσέας Τσάκαλος και ο Μανώλης Φάμελος όπου και διατύπωσα την ιδέα να διοργανώσω ένα φεστιβάλ κάτω από την ελιά. Και κάπως έτσι διατυπώθηκε ένα όνειρο που έγινε σκοπός, πήρε τον τίτλο του από την αρχική ιδέα και πραγματώθηκε χάρη στην αγάπη μου για την Νάξο.

Η Νάξος ήδη αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό. Πιστεύετε έχει πολλά ακόμα να προσφέρει στους επισκέπτες της;

Η Νάξος είναι ένας ευλογημένος τόπος. Ένα νησί αυτάρκες που έχει διατηρήσει την φυσιογνωμία του και την ταυτότητα του παρά την αναμφισβήτητη και επιθυμητή από τους μόνιμους κατοίκους ανάπτυξη που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια. Η Νάξος έχει να προσφέρει πολλά στους επισκέπτες της και μπορεί να γίνει ένας προορισμός για όλο τον χρόνο.

Υπέροχα τοπία ορεινά και παραθαλάσσια, ήσυχα μέρη αλλά και περιοχές με πολύ ζωή το καλοκαίρι, εξαιρετική γαστρονομία βασισμένη στα ντόπια προϊόντα άριστης ποιότητας, φιλόξενους ανθρώπους, αυθεντικούς νησιώτες που διαμένουν σε αυτήν όλο τον χρόνο και δεν την αντιμετωπίζουν ευκαιριακά με ότι αυτό συνεπάγεται, γραφικά χωριά, σπουδαία ιστορικά μνημεία. Η Νάξος είναι για εμένα σαν μια φιλόξενη κυρά, μια σεβάσμια μάνα που μας κρατά όλους, ντόπιους και επισκέπτες, ζεστά στην αγκαλιά της.

Πώς θέλετε να δείτε τη Νάξο στο μέλλον;

Προσωπικά, θα ήθελα να δω τη Νάξο στο μέλλον ως έναν προορισμό που θα συνδυάζει την παράδοση και τον πολιτισμό με την πρόοδο και την αειφορία. Είναι θεωρώ καίριας σημασίας η διατήρηση της αυθεντικής φυσιογνωμίας του νησιού, ενώ ταυτόχρονα οφείλουμε να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε έναν αειφόρο τρόπο ανάπτυξης που θα σέβεται το περιβάλλον και την τοπική κοινότητα.

Η προστασία του περιβάλλοντος είναι αναντίρρητη προτεραιότητα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ή να υποβαθμίζουμε και την ευημερία των μόνιμων κατοίκων για τους οποίους η νησιωτικότητα δεν αποτελεί ένα θεωρητικό case study αλλά καθημερινή πραγματικότητα, πολλές φορές το χειμώνα δύσκολη, βασισμένη στην επιλογή από αγάπη. Σε κάθε περίπτωση η επιδίωξη του χρυσού αρχαίου κανόνα, του Μέτρου είναι το κλειδί για το μέλλον μας.