Tο πρόβλημα της συγκοινωνίας στα ορεινά χωριά υπάρχει..... Είναι ορατό, ευδιάκριτο.. Και λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση. Απ' όλους...

  Του Γιώργου  Κρητικού   Επιχειρηματία κατοίκου  της Κωμιακής 

Κυριαρχεί, λοιπόν, αυτές τις μέρες, το πρόβλημα της συγκοινωνίας στα ορεινά χωριά...

Μιας συγκοινωνίας υποτυπώδους, προφανώς ανάλογης των λιγοστών κατοίκων των χωριών αυτών, άρα και λιγοστών μελοντικών επιβατών..

Όμως, ο σοφός λαός λέει, ότι ''οι πολλοί θέλουν πολλά και οι λίγοι απ' όλα'', επομένως και οι λιγοστοί αυτοί κάτοικοι, οι οποίοι το καλοκαίρι γίνονται περισσότεροι, θέλουν και χρειάζονται απαραιτήτως, μια κάποια συγκοινωνία της προκοπής....

Δίκιο έχουν και οι δυό πλευρές...

Καταλαβαίνουμε και το βλέπουμε, ότι η γραμμή από την Απείρανθο προς τον Απόλλωνα, είναι προβληματική...

Δυο, τρεις, τέσσερις επιβάτες καθημερινά.... Κάποιες μέρες ούτε τόσους, ενώ άλλες αρκετά περισσότερους, ιδιαίτερα προς το τέλος του μήνα όπου είναι οι πληρωμές των συντάξεων...

Όμως, από την Απείρανθο μέχρι τη Χώρα το λεωφορείο γεμίζει κόσμο και πολλές φορές, μάλιστα, στριμώχνονται για να χωρέσουν...

Ενδεχομένως, λοιπόν, σαν σύνολο αυτή η γραμμή, μπορεί να είναι βιώσιμη...

Από την άλλη, πρέπει να δούμε την πραγματικότητα και να βρούμε μια λύση με τα τωρινά δεδομένα, όλων...

Οι παλιές καλές εποχές, πέρασαν ανεπιστρεπτί...

Δεν ξανάρχονται...

Πρέπει να συμβιβαστούμε μ΄αυτές και να τις παλαίψουμε με κατανόηση, ένθεν και ένθεν...

Πρέπει να γίνει μια συνάντηση, μια συζήτηση, κατάθεση προτάσεων και εξεύρεση μιας λύσης, που να ικανοποιεί όλους....

Να ληφθούν υπόψιν και οι εποχές...

Δεν είναι δυνατόν Ιούλιο, Αύγουστο, να έχει ένα μόνο δρομολόγιο...

Παλαιότερα είχε 5-6... Είπαμε, άλλαξαν οι εποχές, αλλά πάλι ένα ;

Και το κυριώτερο, συνέπεια...

Αυτό που αποφασίζεται να τηρείται ευλαβικά...

Όταν έχει δρομολόγιο, να περνάει, όταν δεν έχει, όχι..

Αλλά όταν έχει στο πρόγραμμα, πρέπει να περνάει..

Γιατί, υπάρχουν κι αυτά...

Επίσης, ένα μεγάλο παράπονο των κατοίκων, είναι αυτή η καθημερινή εναλλαγή των λεωφορείων : από το μικρό, στο μεγάλο, στο Σταυρό ή την Απείρανθο...

Κι όταν έχεις πράγματα, να τα παίρνεις από το ένα, να τα πηγαίνεις στο άλλο...

Το χειρότερο είναι τον χειμώνα που βρέχει ή κάνει κρύο, να γίνεται αυτή η διαδικασία, ενώ κάποιες φορές που δεν έχει φτάσει το επόμενο, να περιμένεις δέκα και δεκαπέντε λεπτά, όρθιος στον δρόμο...

Άλλο παράπονο... Πολλές φορές την Τρίτη και την Πέμπτη, που είναι οι μέρες της Μέσης και του Απόλλωνα, το μεσημέρι που φτάνει το λεωφορείο από τη Χώρα στο Σκαδό, συνεχίζει για Μέση, παίρνοντας τους Κωμιακίτες μαζί, κάνοντάς τους ολόκληρο κύκλο, μέχρι να επιστρέψει..

Εδώ και μερικά χρόνια, εξαιτίας της μεγάλης αύξησης των καυσίμων, αλλά και την λιγοστων επιβατών στα χωριά μας όπως είπαμε, έχουν επιστρατευθεί μικρά λεωφορεία σε πολλές τέτοιες γραμμές... Για μια σχετική οικονομία.. Λογικό..

Γι' αυτό και η αλλαγή, από το μικρό στο μεγάλο..

Καταλαβαίνουμε ότι γίνεται μια προσπάθεια να εξυπηρετηθούν όλοι..

Γι' αυτό λέμε για κατανόηση και από τους επιβάτες...

Συνοψίζοντας, να πούμε ότι το πρόβλημα υπάρχει.....

Είναι ορατό, ευδιάκριτο..

Και λύσεις υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση.

Απ' όλους...

Όταν υπάρχει αυτή, μια άκρη, βρίσκεται...

Συμφέρουσα..

Έστω και με υποχωρήσεις...

Υπάρχει, λοιπόν ;