Είμαστε λοιπόν στην αρχή μιας μεγάλης προεκλογικής περιόδου. Στην οποια πολλα καινούργια θα ακουστούν. Από αυτά τα “καινούρια” όμως, πολλά είναι παλιά διότι ολοι είμαστε γνωστοί σε αυτόν τον τόπο… Οι υποψήφιοι αρχηγοί ολων των κομμάτων είναι γνωστοί απο τα έργα τους, τα λεγόμενα τους, τις πολιτικές τους θέσεις.
Θα ασχοληθούμε μόνο με τους τρεις πρώτους.
Η πρώτη προσωπικότητα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στην τετραετή θητεία του πέτυχε πολλά πράγματα και έκανε πολύ καλή δουλειά στα περισσότερα κοινωνικά και εθνικά θέματα της χώρας, καθώς και στην οικονομία.
Συνέχισε ότι επενδύσεις είχαν ξεκινήσει επί θητείας του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, και δεν ήταν λίγες, και που είχαν δυστυχώς παγώσει για 4,5 χρόνια επί Αλέξη Τσίπρα, με πρώτη και διασημότερη αυτή του Ελληνικού. Φυσικά δεν περιορίστηκε στις παλιές, επί κυβερνήσεώς και με υπουργό τον Άδωνι Γεωργιάδη, προστέθηκαν και άλλες πολλές, νέες και σπουδαίες επενδύσεις με μεγάλες προοπτικές.
Ξεκίνησε σημαντικά προγράμματα εξοπλισμού της χώρας, κυρίως του ναυτικού και της αεροπορίας, άλλα εκ των οποίων έχουν ξεκινήσει ήδη να υλοποιούνται (πχ αεροπλάνα Rafale) άλλα έχουν μπει σε τροχιά για το μέλλον.
Ισχυροποίησε, το είχε ξεκινήσει ο Αντ. Σαμαράς, τη σχέση της χώρας και σύναψε νέες αμυντικές συμφωνίες με παραδοσιακούς μας συμμάχους, ενώ εργάστηκε εμπράκτως σε κατεύθυνση ισχυροποίησης των συμμαχιών της χώρας στην περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος).
Μέσα όμως στην τετραετία του ο κ. Μητσοτάκης είχε και κάποιες αστοχίες, φοβίες ή δειλίες.
Άφησε να ξεφύγει η πανεπιστημιακή παρανομία που ο ίδιος είχε πει ότι θα πολεμήσει. Που είναι οι 1.000 ειδικά εκπαιδευμένοι αστυνομικοί που πληρώνουμε, και δε μπήκαν ποτέ κανονικά στα πανεπιστήμια χωρίς τη συνοδεία άλλων (αυτών που δεν είναι ειδικά εκπαιδευμένοι) αστυνομικών;
Δεν αυστηροποίησε αρκετά τον ποινικό κώδικα, δεν έβαλε τάξη στην αναρχία, φοβήθηκε τα 12 μίλια νότια της Κρήτης και ακόμα κάποια λίγα που ΔΕΝ τόλμησε…
Κάθε κυβέρνηση παρουσιάζει, μέσα στις επιτυχίες της, και ατολμίες.
Όμως ελπίζουμε ότι την δεύτερη φορά ΘΑ ΤΟΛΜΉΣΕΙ, όπως ελπίζουμε να μαζέψει και τον Νεοδημοκράτη υπουργό του κ. Ν. Δένδια που όπως φαίνεται το μυαλό του έχει Ποταμίσιες ιδέες όσον αφορά τα Τουρκικά θέματα και όχι μόνο… Εκτός αν είναι και δικές του ιδέες όπως ειναι τις αδελφής του. Αν όχι, τότε ας τον μαζέψει!!
Δεύτερη “προσωπικότητα” είναι ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο γνωστός μικροπωλητής της ελληνικής ιστορίας και γλώσσας, με αντάλλαγμα αυξήσεις στις συντάξεις.
Αυτός που έφερε μόνος του και χωρίς λόγο ένα τρίτο μνημόνιο.
Ο αδίστακτος ψεύτης που θα καταργούσε τον παράνομο και αντισυνταγματικό ΕΝΦΙΑ με έναν νόμο, και με μια πράξη και αντί αυτού έκανε και αύξηση.
Ο ίδιος που, χάριν της “αποσυμφόρησης”, μείωσε τις ποινές και άφησε ελεύθερους όλους τους δολοφόνους, ληστές και παιδεραστές και έφερε τον τρόμο στους δρόμους και τα νοικοκυριά.
Αυτός ο ηθοποιός που έτρεξε στον Πλαταμώνα με θλιμμένο πρόσωπο, που για τη φωτιά στο Μάτι έκανε μια σύσκεψη (εικονική) μαζί με κάμερες για το πως θα οργανώσει την πολιτική προστασία για τον έλεγχο της φωτιάς την ώρα που υπήρχαν ήδη 13 νεκροί, που δεν ανέφεραν. Και αφού τους “οργάνωσε” έγιναν 110 οι νεκροί...
Είναι αυτός, ο Τσίπρας, που δεν θέλει τον φράχτη στον Έβρο, θέλει να τα βρούμε με την Τουρκία στη Χάγη επι όλων των θεμάτων (;;;;;).
Αυτός που δεν ψήφισε ΤΙΠΟΤΑ για τον εξοπλισμό της χώρας ως αντιπολίτευση, και λέει ότι θα τα επαναδιαπραγματευτεί ως κυβέρνηση.
Αυτός που τις επενδύσεις τις λέει μονοπώλια, που φίλους έχει τον Ανταρσία Πολάκη και τον κατάδικο Παππά, και συντρόφους τους Φίλη, Βούτση , Βαρεμένο, Φωτίου, Αρβανίτη, Κούλογλου και άλλους τύπου..Ραγκούση, και το νέο πουλέν ο Μιθριδάτης !!
Και υπάρχει και ο τρίτος όμως. Ο Νίκος Ανδρουλάκης.
Αυτός που μας λέει το παγκοσμίως πρωτότυπο. “Ψηφίστε εμένα και θα σας φέρω έναν άλλον να σας κυβερνήσει”.
Αυτός που αντιλαμβάνεται την πρωθυπουργία σαν μια εξίσωση. Αυτός που για κάθε θέση του περιμένει πρώτα να πάρουν θέση οι άλλοι δύο, για να πάρει “ίσες αποστάσεις” ετεροκαθοριζόμενος.
Αυτός που, για να κατευνάσει τις αρνητικές εντυπώσεις για το μυστήριο πρωθυπουργό που προτείνει, τελικά αυτοπροτάθηκε ο ίδιος ως πρωθυπουργός. Ο αρχηγός του τρίτου κόμματος έναντι του αρχηγού του πρώτου ή του δεύτερου.
Φαιδρός ή αστείος ;
Δεν ξέρω ποιο από τα δύο, αλλά σίγουρα υπαρκτός. Και άλλος ένας επικίνδυνος.
Είμαστε όλοι γνωστοί σε αυτόν τον μικρό τόπο που ζούμε.
Τόσο για την ύπαρξη μας, για τις πράξεις μας αλλά κυρίος για…την ανυπαρξία μας
Δεν θέλουμε ψεύτες, τους ζήσαμε και τους πληρώσαμε ακριβά πρόσφατα, δεν χρειαζόμαστε ούτε επαναστάτες, για ποιο λόγο άλλωστε, δεν χρειαζόμαστε σωτήρες, για ποια θέματα άλλωστε. Χρειαζόμαστε σταθερότητα, ασφάλεια, πρόοδο και σιγουριά, και αυτά γνωρίζουμε που θα τα βρούμε.
Πάντως όχι στην αριστερά που ποτέ παγκόσμια και ιστορικά δεν τα παρείχαν.
* φωτογραφία απο το gegonota.news
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου