Φίλες και φίλοι καλησπέρα. Κατ’ αρχάς θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε που ήρθατε στην σημερινή εκδήλωση για να ακούσετε και να συζητήσουμε τις απόψεις του ΚΚ για ένα πραγματικά ιδιαίτερο και ευαίσθητο θέμα που απασχολεί δυστυχώς για άλλη μια φορά την κοινή γνώμη τον τελευταίο καιρό.
Να πούμε εδώ ότι η απόφαση για την εκδήλωση με θέμα φάρμακο είχε ληφθεί πριν ακόμα ξεκινήσουν οι τεράστιες ελλείψεις σε βασικά και απολύτως αναγκαία φάρμακα. Ο λόγος που πήραμε την απόφαση να μιλήσουμε για το φάρμακο (που για το ΚΚ είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα) είναι γιατί αποτελεί ένα ιδιαίτερο και ευαίσθητο θέμα, αφού αφορά την υγεία του λαού ενώ επίσης η περιπετειώδης πορεία του από την παράγωγη μέχρι να φτάσει στον ασθενή μας βοηθούν να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για τον τρόπο που λειτουργούν οι αγορές γενικώς και καταδεικνύει τον πραγματικό υπαίτιο των αμέτρητων και τεράστιων προβλημάτων στο τομέα της υγείας όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια.
Πάμε όμως να δούμε την κατά την γνώμη μου πολύ ενδιαφέρουσα πορεία του φάρμακου από την παράγωγη έως την κατανάλωση.
Κατ’ αρχάς η παράγωγη των φαρμάκων γίνεται στις φαρμακοβιομηχανίες. Άδω αξίζει να αναφέρουμε ότι η φαρμακοβιομηχανίες ειδικά στην Ελλάδα είναι παρά πολύ επιτυχημένες επιχειρήσεις. Για να καταλάβετε, με βάση τα στοιχειά που μας δίνει η eurostat η εγχώρια αγορά των φαρμακευτικών εταιρειών κατέγραψε αύξηση 4,3% το 2020 σε σχέση με το 2019 οπου το 2019 οι πωλήσεις φαρμάκων σε φαρμακεία, φαρμακαποθήκες, νοσοκομεία, έφτασαν τα 6,7 δις. Οι εξαγωγές φαρμάκου άγγιξαν τα 3 δις το 2020, σημειώνοντας αύξηση κατά 48,3% σε σχέση με το 2019. 48,3% αύξηση εξαγωγών εν μέσω πανδημίας μάλιστα... Δεν μας κάνει εντύπωση που το Φάρμακο αποτελεί το 2ο πιο εξαγώγιμο προϊόν της ελληνικής οικονομίας το 2022 και μάλιστα σε 147 χώρες.
Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία επίσης υλοποιεί επενδυτικό πρόγραμμα 1,2 δις ευρώ, σε βάθος τετραετίας. Οι πωλήσεις φαρμάκων έχουν αυξηθεί κατά 80% την τελευταία πενταετία, με αυτές να αγγίζουν τα 3 δις το 2021. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν την ίδια περίοδο κατά 180% όταν οι εγχώριες πωλήσεις σημείωναν άνοδο 35%. Και για να καταλάβουμε για τι νούμερα μιλάμε: οι πωλήσεις φαρμάκων στην εγχώρια μόνο αγορά έφτασαν τα 77 δις ευρώ, από το 2009 ως το 2020. Όχι κι άσχημα θα λέγαμε.
Τα άσχημα θα τα πούμε τώρα... για να δούμε λοιπόν πως ακριβώς η βιομηχανία φάρμακου παράγει το προϊόν της και με τι κριτήρια γίνεται αυτή η παράγωγη. Πρώτα απ όλα να δούμε από που προμηθευτεί τις πρώτες ύλες.
Κατά αρχάς να πούμε ότι, ένα φάρμακο αποτελείται από διάφορα συστατικά που χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες, τις δραστικές ουσίες (που του προσδίδουν την θεραπευτική αποτελεσματικότητα) και είναι ουσιαστικά το βασικό στοιχειό του φάρμακου και τα έκδοχα που είναι κάποια συστατικά που βοηθούν τις δραστικές ουσίες να δράσουν να απορροφηθούν από τον οργανισμό κτλ. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε ότι το δύσκολο και ακριβό να παρθεί είναι οι δραστικές ουσίες. Δεν θα μας εκπλήσσει το γεγονός ότι περίπου το 60%-80% της παγκόσμιας παραγωγής δραστικών ουσιών παράγονται σε Ινδία και Κίνα. Εκεί δηλαδή που τα εργατικά χεριά είναι πάμφθηνα και άρα το προϊόν που αγοράζουν οι φαρμακοβιομήχανοι επίσης φθηνο. Φυσικά ξέρουμε τι πάει να πει φθηνά εργατικά χεριά... Φτώχια, εξαθλίωση και στέρηση ακόμα και των βασικών εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η ειρωνεία είναι ότι ένας εργάτης στην παράγωγη πρώτων υλών στην Ινδία πιθανά να μην έχει ποτέ τη δυνατότητα πρόσβασης στο φάρμακο που σε μεγάλο βαθμό παράγει με τα χεριά του. Ενώ ταυτόχρονα η συγκέντρωση της παράγωγης αυτής (που όπως γνωρίζουμε η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση κεφαλαίων είναι η πεμπτουσία του καπιταλιστικού τρόπου παράγωγης) σε 2 χώρες μόνο είναι και πολύ επικίνδυνη και για πολλούς λόγους. Στις αρχές της πανδημίας μάλιστα υπήρχε ορατός ο κίνδυνος να παραλύσει η Κίνα, λόγω νοσησης εκατοντάδων εκατομμύριων Κινέζων με αποτέλεσμα να σταματήσει η παραγωγική διαδικασία πρώτων υλών φαρμάκων και άλλων... οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία και στην υγεία των πολιτών παγκοσμίως, θα ήταν τεράστιες, γιατί θα υπήρχαν και ελλείψεις φαρμάκων και άλλων ειδών. Βλέπουμε λοιπόν ολοκάθαρα πως λειτουργούν το καπιταλιστικό μοντέλο και η διεθνοποιημένη οικονομία...
Πάμε παρακάτω λοιπόν…
Αφού λοιπόν οι εργάτες στη βιομηχανία πρώτων υλών παραξουν τις δραστικές ουσίες και τα έκδοχα (τα συστατικά δλδ των φαρμάκων), η φαρμακοβιομηχανία αναλαμβάνει δουλειά. Οι εργάτες και οι επιστήμονες – εργάτες διενεργούν την παραγωγή, την συσκευασία και τον έλεγχο των φαρμάκων που βγαίνουν στην αγορά. Οι φαρμακοβιομηχανίες φτιάχνουν δηλαδή το τελικό προϊόν. Για να δούμε τώρα τι το κάνουν το προϊόν αυτό. Πρώτα πρώτα πουλάνε στις Φαρμακαποθήκες (τους χοντρέμπορους του φαρμάκου), σε νοσοκομεία, ένα πολύ μικρό ποσοστό απευθείας στα φαρμακεία και ένα μεγάλο το εξάγουν σε άλλες χώρες.
Οι Φαρμακαποθήκες είναι οι χονδρέμποροι και διακινητές φαρμάκων που προμηθεύουν τα φαρμακεία. Καλά μέχρι εδώ.
Φαρμακεία (φαρμακοποιοί πολλών ταχυτήτων υπάλληλοι, υπεύθυνοι, ιδιοκτήτες, μεγαλοφαρμακοποιοι)
Για να δούμε τώρα πως αρχίζουν και δημιουργούνται τα προβλήματα. Για παράδειγμα το θέμα των ελλείψεων… Που έρχεται μάλιστα στην μετά κοβιντ εποχή που η επιστημονική κοινότητα γνώριζε ότι θα υπήρχαν αυξημένες ανάγκες για περίθαλψη και φάρμακα λόγω της απομόνωσης και των μέτρων προστασίας τα προηγούμενα χρόνια. Βλέπουμε λοιπόν επικίνδυνες για την δημόσια υγεία ελλείψεις ακόμα και στα πιο στοιχειώδη φάρμακα , όπως αντιπυρετικά και αντιβιώσεις πάρα πολλά παιδιατρικά και εισπνεόμενα. Με τις ιώσεις να θερίζουν, οικογένειες με μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι και άλλοι ασθενείς που έχουν ανάγκη το φάρμακό τους, τρέχουν από φαρμακείο σε φαρμακείο μπας και βρουν ένα κουτάκι που να 'χει ξεμείνει. Και από την άλλη οι φαρμακοποιοί να παίζουν τον ρόλο του ψυχολόγου για να μπορέσουν να καταλάβουν αν οι ασθενείς που ζητάνε ένα ελλειπτικό φάρμακο (που ίσως να υπάρχει 1 τεμάχιο μόνο) το έχουν όντως ανάγκη ή του θέλουν για ασφάλεια να υπάρχει στο σπίτι και να μας βάζουν στην διαδικασία να κρίνουμε ποιός το χρειάζεται περισσότερο... Μας παίρνουν ακόμα και τηλέφωνα από άλλες επαρχίες και μας ζητάνε να τους στείλουμε ελλειπτικά φάρμακα. Γενικώς ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
Πώς εξηγείται το γεγονός ότι σήμερα που η επιστήμη, η τεχνολογία και η παραγωγικότητα στη βιομηχανία σημειώνουν τεράστια πρόοδο, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα παραγωγής φαρμάκων που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες παντού, το φαινόμενο των ελλείψεων στα φάρμακα, όχι μόνο δεν έχει αντιμετωπιστεί, αλλά αντίθετα επιδεινώνεται, στην Ελλάδα, αλλά και σε μια σειρά χώρες της ΕΕ και αλλού; Πως εξηγείται την ίδια στιγμή που παρατηρούνται τέτοιες ελλείψεις, οι φαρμακοβιομηχανίες δουλεύουν στο «φουλ». Στην Ελλάδα, μάλιστα, η παραγωγή τους δεν έχει μειωθεί καθόλου και παραμένουν από τους πιο «δυναμικούς κλάδους», όπως καμαρώνουν κυβέρνηση και φαρμακοβιομήχανοι. Οι φαρμακαποθήκες επίσης συνεχίζουν απρόσκοπτα την επιχειρηματική τους δράση, με εκατοντάδες εργαζόμενους να δουλεύουν ακατάπαυστα για τη διακίνηση του φαρμάκου.
Μάλιστα, με πρόσφατο νόμο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη προβλέπεται η επέκταση της λειτουργία τους και τα Σάββατα, υποτίθεται για την απρόσκοπτη δήθεν τροφοδοσία της «αγοράς φαρμάκου»! Γελάνε και οι πέτρες λέμε εμείς…
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε πρόσκαιρο, ούτε συγκυριακό, ούτε οφείλεται σε ορισμένες στρεβλώσεις που μπορούν να διορθωθούν, ώστε να έχουμε πιο «εύρυθμη» λειτουργία της αγοράς. Αντίθετα, αποτελεί γέννημα και θρέμμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που αντιμετωπίζει όλα τα αγαθά, ανάμεσά τους και το φάρμακο, ως εμπορεύματα… τα οποία υπόκεινται στην επιχειρηματική δραστηριότητα, με μοναδικό κριτήριο το κέρδος.
Πάμε να τα δούμε αυτά στην πράξη: Οι ίδιοι οι φαρμακοβιομήχανοι ομολογούν ότι λόγω του κόστους των πρώτων υλών, δεν παράγουν μεγάλα αποθέματα από φάρμακα χαμηλής τιμής, αλλά προσανατολίζονται σε πιο ακριβά. Να, λοιπόν, γιατί ο γονιός δε βρίσκει αντιπυρετικό σιρόπι για το παιδί του! Και φυσικά αυτό είναι νόμιμο!!
Και όχι απλώς νόμιμο...αυτή η κατάσταση, ως επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου έχει στηριχθεί και στηρίζεται από το σύνολο του πολιτικού του προσωπικού και από τους οργανισμούς του, όπως η ΕΕ. Το γεγονός ότι σήμερα η ΕΕ, μπροστά στο πρόβλημα των ελλείψεων στα φάρμακα, βρίσκεται σε διαδικασία αναθεώρησης του ζητήματος της παραγωγής πρώτων υλών, προφανώς και δεν απαντά στην ανάγκη των λαών να έχουν στη διάθεσή τους όλα τα φάρμακα που χρειάζονται, απρόσκοπτα και χωρίς να αναγκάζονται να τα χρυσοπληρώνουν, αφού αφήνει στο απυρόβλητο την πραγματική αιτία του προβλήματος που είναι η καπιταλιστική παραγωγή και η επιχειρηματική δραστηριότητα στο φάρμακο.
Γιατί είναι ακριβώς αυτός ο τρόπος παραγωγής και αυτή η δραστηριότητα που μετατρέπει όλα τα αγαθά σε εμπορεύματα, ανάμεσά τους και το φάρμακο, το οποίο διακινείται εκεί που φέρνει το μέγιστο κέρδος, πληρωμένο αδρά από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα και «εξαφανίζεται» εκεί που δε φέρνει τα αναμενόμενα κέρδη. Μια σειρά φαρμάκων, θεραπειών και εμβολίων κρατιούνται στα «συρτάρια» των επιχειρηματικών ομίλων και δεν βγαίνουν στην αγορά, παρά μόνο όταν τους εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος!
Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι η εταιρεία ΒΙΑΝΕΞ του ομίλου Γιαννακόπουλου που κατ’ εντολή της μητρικής εταιρείας σταμάτησε στην Ελλάδα την κυκλοφορία δύο εκ των βασικότερων παιδικών αντιαλλεργικών φαρμάκων για «εμπορικούς λόγους» όπως έλεγε η ανακοίνωση τους καθώς και ενός σημαντικού και μη αντικαταστάσιμου ενέσιμου κορτικοστεροειδους. Οι εμπορικοί λόγοι καταλαβαίνουμε ποιοι είναι… Η τιμή πώλησης στην Ελλάδα είναι χαμηλή και προτίμησαν να το δώσουν σε χώρες που πουλιέται ακριβά για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους. Τώρα τα παιδιά στην Ελλάδα που δεν θα έχουν φάρμακο και οι έγκυες ενέσεις μάλλον δεν τους συγκινούν.
Φυσικά σαν κόμμα δεν μας κάνει καμία εντύπωση κάτι τέτοιο ούτε ελπίζαμε στην καλή τους την καρδιά. Γνωρίζουμε καλά ότι η παραγωγή και η διακίνηση του φαρμάκου καθορίζεται από τους νόμους της αγοράς, και υποτάσσεται στην κερδοφορία και στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων που το έχουν στα χέρια τους και το ελέγχουν, διαγράφοντας τη διαδρομή του από την παραγωγή μέχρι τη λιανική πώλησή του. Μια διαδρομή που χαράσσεται με κριτήριο το κέρδος και μόνο αυτό. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι επιχειρηματικοί όμιλοι που εμπλέκονται σε αυτό τον κυκεώνα, είναι αυτοί που κατακρεουργούν, μαζί με τις κυβερνήσεις και τους νόμους που ψηφίζουν, τα δικαιώματα και τα μεροκάματα των εργαζόμενων! Θυμάστε τι λέγαμε πριν για τα φθηνά εργατικά χέρια…
Έτσι λοιπόν ….Το δίλημμα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση είναι το εξής: Μεγαλύτεροι κίνδυνοι για την υγεία ακόμα και μικρών παιδιών ή ακριβότερα φάρμακα; Μάλιστα είχαν το θράσος να λένε ότι «δεν χάθηκε ο κόσμος» αν ακριβύνουν ορισμένα σκευάσματα και ότι μπορεί να τα αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ, που χρηματοδοτείται όμως κι αυτός από τις εισφορές των ασφαλισμένων! Μάλιστα ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως «έχει μειωθεί η τιμή σε πάρα πολλά φάρμακα καθημερινής χρήσης. Και αυτός είναι ένας παράγοντας, όχι ο μοναδικός, που ευνοεί τις εξαγωγές και την κερδοσκοπία η οποία γίνεται», δικαιολογώντας την πολιτική της κυβέρνησης για αύξηση της τιμής του Φαρμάκου. Τα λένε αυτά όταν το 2021 οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, πλήρωσαν 308 εκατ. ευρώ για Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα… φαρμακα δηλαδή που δεν συνταγογραφούνται και τα πληρώνει ολόκληρα ο ασφαλισμένος, η λίστα μάλιστα των οποίων μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο. Πλήρωσαν όμως και επιπλέον 129 εκατ. ευρώ για φάρμακα της λεγόμενης «αρνητικής λίστας» (συνταγογραφούνται, αλλά δεν αποζημιώνονται) και άλλα 521 εκατ. ευρώ για φάρμακα που συνταγογραφούνται και αποζημιώνονται, αλλά η διαδικασία κοστίζει περισσότερα απ' ότι το σκεύασμα και έτσι ο ασθενής αναγκάζεται να το πληρώσει από την τσέπη του.
Αυτά τα κοντά 1 δισ. ευρώ (χώρια η συμμετοχή στα φάρμακα που αποζημιώνει ο ΕΟΠΥΥ) έλειψαν από το λαϊκό εισόδημα, για ένα αγαθό όπως το φάρμακο που θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όποιον το έχει ανάγκη. Στον καπιταλισμό είναι όμως εμπόρευμα, στις «δαγκάνες» μεγάλων πολυεθνικών ομίλων.
Αυτά λοιπόν είναι τα προβλήματα που δημιουργούν οι φαρμακοβιομήχανοι…
Για πάμε τώρα να δούμε τι συμβαίνει και με τις φαρμακαποθήκες τους χοντρέμπορους δηλαδή των φαρμάκων. Οι περισσότεροι έχετε ακούσει για τις περιβόητες «παράλληλες εξαγωγές» που ενοχοποιούνται κατά κύριο λόγο για τις ελλείψεις και «ξορκίζονται» από τους εκάστοτε κυβερνητικούς. Οι παράλληλες εξαγωγές λοιπόν είναι ένας από τους τρόπους για να επιτυγχάνεται το μέγιστο δυνατό κέρδος, για τους φαρμακέμπορους οι οποίοι εξάγουν φάρμακα σε χώρες όπου η τιμή τους είναι υψηλότερη σε σχέση με την Ελλάδα. Είναι η φυσική συνέπεια της επιχειρηματικής δραστηριότητας στο φάρμακο, καθώς έχουν τη νομιμοποίηση του καπιταλιστικού κράτους και εντάσσονται στις αρχές της Ε.Ε. που είναι η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, ανθρώπων, υπηρεσιών και εμπορευμάτων, το ιερό δισκοπότηρο, του καπιταλισμού!
Οι «παράλληλες εξαγωγές» αποτελούν μάλιστα σημείο τριβής μεταξύ φαρμακοβιομηχάνων και φαρμακέμπορων, αφού μέσω αυτών οι φαρμακαποθήκες κόβουν ένα μέρος των κερδών της φαρμακοβιομηχανίας. Οι φαρμακοβιομήχανοι, με τη σειρά τους, τι κάνουν; διαθέτουν μειωμένες ποσότητες φαρμάκων σε χώρες που έχουν πιο χαμηλές τιμές, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται σε αυτές ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις φαρμάκων, καθώς οι φαρμακέμποροι εξάγουν έτσι κι αλλιώς τις συμφωνημένες ποσότητες. Καταλαβαίνετε λοιπόν κι εδώ πως οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και η ελεύθερη διακίνηση του φαρμάκου δημιουργούν αυτόν τον φαύλο κύκλο και αποτελούν τη ρίζα του προβλήματος των ελλείψεων. Έτσι «πληρώνει» ο λαός το περιβόητο «εξαγωγικό προφίλ» της καπιταλιστικής οικονομίας, αξιοποιώντας τις γνωστές «ελευθερίες» της ΕΕ, με τους εξαγωγείς βέβαια να απολαμβάνουν και τα ανάλογα οφέλη - κίνητρα, όπως είναι η επιστροφή ΦΠΑ κ.ά.
Τα μέτρα προσωρινού περιορισμού αυτών των εξαγωγών, είναι στάχτη στα μάτια του λαού γιατί όχι μόνο δεν δίνουν καμιά προοπτική για τη λύση του προβλήματος, αλλά, με τις εξαιρέσεις που προβλέπουν, αποτελούν άλλο ένα εργαλείο για την αύξηση του ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων.
Τέτοιου είδους μέτρα εξήγγειλε πριν λίγο καιρό και η κυβέρνηση, όπως και αυτό της υποχρεωτικής δήλωσης των αποθεμάτων από τις φαρμακαποθήκες. Τίποτα περισσότερο δηλαδή από μια προσπάθεια αντιπερισπασμού με στόχο τη συσκότιση της πραγματικής αιτίας του προβλήματος. Στα παραπάνω δεν είναι «λύση» οι ολιγόμηνες απαγορεύσεις των «παράλληλων εξαγωγών» ή τα παζάρια γύρω από το πόσο θα κρατήσουν αυτές οι απαγορεύσεις…. Αυτά που βάζει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μένει στο απυρόβλητο η πηγή του κακού: Το γεγονός δηλαδή ότι το φάρμακο είναι εμπόρευμα, με τους ασθενείς μόνιμα χαμένους και τους καπιταλιστές μόνιμα κερδισμένους.
Η κυβέρνηση της ΝΔ υπόσχεται τώρα να βάλει σε «τάξη» την αγορά του φαρμάκου, να «ελέγξει» τα επιχειρηματικά συμφέροντα και να αντιμετωπίσει την «ανομία»… Στην πραγματικότητα όμως είναι και η ίδια μέρος του προβλήματος, ως διαχειρίστρια του καπιταλιστικού κράτους που έχει πάρει και συγκεκριμένα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της ανταγωνιστικότητας στο χώρο της υγείας και του φαρμάκου. Νομοθέτησαν την περεταίρω ιδιωτικοποίηση της υγείας, τη διεύρυνση του ωραρίου των φαρμακαποθηκών (όπως είπαμε), την ενίσχυση των φαρμακοβιομηχάνων με επιστροφή rebate και claw back (που τα Φαρμακεία συνεχίζουν να τα πληρώνουν από το μνημόνιο και μετά)… Ήταν ξέρετε από αυτά τα μέτρα τα προσωρινά που ήταν απαίτηση της Τρόικα να παρθούν…. Το ίδιο ισχύει και για τους πρώην κυβερνώντες και νυν αντιπολιτευόμενους, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους διθυράμβους του για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και τις εγγυήσεις του για την ενίσχυσή της.
Το ερώτημα λοιπόν είναι... μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα και τη σήψη του οικονομικού μοντέλου που ακολουθούμε τι προτείνει το ΚΚΕ; Λέμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, ότι φταίει ο καπιταλισμός και τα εναποθέτουμε όλα στην επανάσταση και στον σοσιαλισμό...
Η απάντηση είναι όχι.
Η αλήθεια είναι ότι στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη υπήρξαν πρωτόγνωρες για την ανθρωπότητα κατακτήσεις στο κομμάτι της υγείας. Αυτές βέβαια ήταν το αποτέλεσμα της δημιουργίας ενός πολύπλευρου κρατικού συστήματος προαγωγής και προστασίας της υγείας, που παρείχε σε όλο τον πληθυσμό δωρεάν πρόληψη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτό συνέβαλε στην αύξηση της διάρκειας ζωής των εργαζομένων και στον περιορισμό της νοσηρότητας και της θνησιμότητας του πληθυσμού, δείκτες που χαρακτηρίζουν το επίπεδο υγείας ενός λαού και σχετίζονται άμεσα με το είδος του συστήματος υγείας που υπάρχει σε κάθε χώρα.
Πρωταρχικό μέλημα στο σοσιαλισμό για την εξασφάλιση και προαγωγή της υγείας ήταν η εξάλειψη -έστω σταδιακή- όλων των παραγόντων που επιδρούσαν αρνητικά και που κληρονομήθηκαν από το καπιταλιστικό σύστημα. Το περιβάλλον εδώ έχει πρωταρχική σημασία, τόσο στην εργασία, όσο και στην κατοικία, γενικότερα στους όρους διαβίωσης των ανθρώπων. Η κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στους χώρους δουλειάς περιορίζει την πρόωρη καταπόνηση των δυνάμεων, της υγείας των εργαζομένων. Αλλά οι συνθήκες δουλειάς καλυτερεύουν βαθμιαία με την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στη νέα κοινωνία. Στο βαθμό λοιπόν που αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνάμεις στο σοσιαλισμό (π.χ. η μείωση της εργάσιμης ημέρας, η κατάργηση της εντατικοποίησης της εργασίας, ο περιορισμός της βαριάς σωματικής εργασίας, η αύξηση του ελεύθερου χρόνου και η δημιουργική αξιοποίησή του κλπ.), δημιουργούνται και οι προϋποθέσεις για την εξάλειψη των εξωγενών παραγόντων βλαπτικής επίδρασης στην υγεία, καθώς και η αντιμετώπιση της πρόληψης, αλλά και της θεραπείας.
Το ΚΚ όμως όπως είπαμε δεν τα εναποθέτει όλα στον σοσιαλισμό...
Γνώμη μας είναι ότι η εξασφάλιση της έγκαιρης, σύγχρονης, πλήρους και απολύτως δωρεάν φαρμακευτικής περίθαλψης μπορεί να πραγματοποιηθεί με την οργανωμένη πάλη του ίδιου του λαού και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού. Να μην αναζητά ο λαός σωτήρες και να πάρει την δύναμη στα χέρια του,
Διεκδικώντας :
Να καταργηθούν οι παράλληλες εξαγωγές, τώρα, πλήρως και για πάντα
Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να προχωρήσει σε αύξηση τιμών στο όνομα της επάρκειας
Δωρεάν Φάρμακο για τον λαό, για κάθε ασθενή, την ώρα που το χρειάζεται
Για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν στην έρευνα και την παραγωγή των φαρμάκων, με τη δημιουργία ενιαίου κρατικού φορέα φαρμακοβιομηχανίας, στο πλαίσιο του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, της αξιοποίησης του πολυάριθμου και υψηλής εξειδίκευσης προσωπικού του κλάδου στη βάση μιας άλλης ανάπτυξης που θα καθορίζεται από τις λαϊκές ανάγκες. Με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αυτάρκεια της χώρας σε φάρμακα και εμβόλια. Για την παραγωγή φαρμάκων που δεν θα είναι εμπορεύματα αλλά κοινωνική ιδιοκτησία.
Με αυτήν την προοπτική η πάλη του λαού μπορεί να διαμορφώσει τις εξελίξεις υπέρ του. Για να αποτελεί η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καθολικό δημόσιο και δωρεάν αγαθό αντίστοιχο με τις κάθε φορά λαϊκές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου