Στα χνάρια του Πατρός του…

Του Νίκου Μανιού από την Κυριακάτικη kontranews
ΓΙΑ ΌΣΟΥΣ «έπεσαν» από τα σύννεφα από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν όμως θα αρκεστώ μόνο σε δύο, στην «κοντή» τους μνήμη και την άγνοια τους. Στην Ελλάδα η Δεξιά, γέννημα της εξάρτησης και των κοτσαμπάσηδων, δημιούργησε το «παρακράτος» που το χρησιμοποιεί σαν βασικό μοχλό λειτουργίας του κράτους θεωρώντας το ιδιοκτησία της, κάτι σαν «γονική» παροχή.

Έχουν ήδη γραφτεί αμέτρητες σελίδες, έντυπες και ηλεκτρονικές, για το πώς και από ποιον καθοδηγήθηκε όλη αυτή η καταστρατήγηση κάθε έννοιας δικαίου και έννομης τάξης. Ο πρώτος και βασικός υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο Πρόεδρος της εταιρείας «Μητσοτάκης Α.Ε», ο οποίος σαν τέταρτης γενιάς πολιτικός γόνος θεωρεί ότι τα πάντα του ανήκουν. Αξίζει να σταθούμε στα δύο ονόματα που έγιναν γνωστά ότι παρακολουθούνταν των κυρίων Κουκάκη και Ανδρουλάκη.

Ο πρώτος, δημοσιογράφος στον τομέα της ερευνητικής δημοσιογραφίας, καταπιάστηκε με την Τράπεζα Πειραιώς που και μόνο από τον τρόπο που της χορηγήθηκε η ιστορική Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας, ήταν ένα μεγάλο σκάνδαλο. Φανταστείτε, λοιπόν, τι μπορούσε να αποκαλυφθεί από την έρευνα του. Εξάλλου, οι Τράπεζες στον σύγχρονο καπιταλισμό είναι ο πιο «ιερός» και πανίσχυρος θεσμός, όπου «τακτοποιούνται» όλες οι διευθετήσεις και «νομιμοποιούνται» όλες οι παράνομες κινήσεις χρήματος, όπου τα στελέχη των Τραπεζών με νόμο του Κ. Μητσοτάκη είναι στο απυρόβλητο για τα θαλασσοδάνεια που χορηγούν και τις άλλες δουλειές «πλυντηρίου» που κάνουν. Φαντάζεται εύκολα ο κάθε πολίτης τι θα μπορούσε να μάθει από όλες αυτές τις «δραστηριότητες» της Τράπεζας που ερευνούσε ο κ. Κουκάκης.

Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη έχουμε νεκρούς δημοσιογράφους και στη χώρα μας, επειδή τόλμησαν να ερευνήσουν τα σκοτάδια του μαύρου χρήματος. Από αυτήν την πλευρά ας θεωρήσουμε τυχερό τον κ. Κουκάκη που έμεινε απλώς παρακολουθούμενος και όχι νεκρός.

Η περίπτωση του αρχηγού του ΚΙΝΑΛ είναι πιο σύνθετη. Στις εσωκομματικές εκλογές ήταν υποψήφιος για την αρχηγία του τρίτου κόμματος της Βουλής, που τελικά τις κέρδισε. Ήταν φυσικό, λοιπόν, για την εταιρεία του κ. Μητσοτάκη να επιδιώκει να γνωρίζει τα πάντα γύρω από την ιδιωτική και την κομματική ζωή του κ. Ανδρουλάκη, για να προσπαθήσει να χειραγωγήσει τις πολιτικές επιλογές του για να εκβιάσει μια πιθανή «συνεργασία» των δύο κομμάτων.

Καλά όλα αυτά αλλά ο λαός μας λέει ότι ο Θεός αγαπά τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη. Το πράγμα «στράβωσε» και έτσι βγήκε στην επιφάνεια το σκάνδαλο της παρακολούθησης και της ευθύνης του κ. Μητσοτάκη. Και επειδή το ένα ψέμα γεννάει το άλλο και η ανικανότητα του κ. Μητσοτάκη και του επιτελικού του κράτους είναι και αυτή γνωστή, φτάσανε στο σημείο να περάσουν από μόνοι τους τη θηλιά στο λαιμό τους.

Η γελοιοποίηση της κυβέρνησης και του επιτελικού της παρακράτους μπορεί να είναι πασιφανής παρόλα αυτά, όμως, κατάφερε να μετατρέψει σχεδόν το σύνολο των βουλευτών της σε χειροκροτητές του κύριου υπεύθυνου αυτής της εκτροπής από τη δημοκρατική νομιμότητα.

Όλα αυτά, όμως, δεν συνεπάγονται αυτομάτως την ήττα τους στις επικείμενες εκλογές. Για να ηττηθούν θα χρειαστεί όλες οι δημοκρατικές δυνάμεις και τα κόμματα που τις εκφράζουν να αναδείξουν όλες τις πτυχές της καταστροφικής πολιτικής αυτής της κυβέρνησης τόσο στο επίπεδο των θεσμών, όσο και στο επίπεδο της καθημερινής ζωής του λαού. Το μόνο μέλημα αυτής της κυβέρνησης ήταν η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, οδηγώντας σε φτωχοποίηση τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και η διάλυση των τελευταίων δομών του κοινωνικού κράτους. Οι δημοκρατικές δυνάμεις πρέπει να πείσουν το λαό ότι από κοινού θα παλέψουν τόσο για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, όσο και για την αναστήλωση του κοινωνικού κράτους.

* Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων ’67 – ’74