Ο Τσίπρας, ο Βενιζέλος, μια συμφωνία και μια ξεφτίλα

Είναι καταπληκτικό, πως ένα κόμμα που ασκεί ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν μπορεί ούτε να μπουσουλήσει χωρίς δάνειες απόψεις
Δεν παρεξέκλινε ούτε σε ένα «και» στις προβλέψεις των αναλυτών ο κ. Αλέξης Τσίπρας και με μια εξαιρετική προσήλωση στην κομμουνιστογενή καταγωγή του επιβεβαίωσε απολύτως τις σχετικές εκτιμήσεις: ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας – Γαλλίας, εκτός εάν… δικαιωθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος!
Του Χρήστου Υφαντή
Δεν είναι τρολ, είναι η μαύρη αλήθεια για την αξιωματική αντιπολίτευση, μια καίρια επιλογή της σε ένα ζήτημα τεράστιας εθνικής σημασίας να προκύπτει από μερικές απλές επισημάνσεις ενός πολιτικού της αντιπάλου, τον οποίο, ως «λαοπρόβλητη» κυβέρνηση της πρώτη φοράς αριστεράς, αποπειράθηκε τουλάχιστον δις να τον κλείσει στη φυλακή και πεντάκις να τον κατηγορήσει «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν» σε αυτή τη χώρα.

Τι συνέβη; Με ένα «μαγικό τρόπο» δυο ζητήματα που ο κ. Βενιζέλος ανέδειξε σχετικά με τη συμφωνία υπό τύπο ερωτημάτων και με τη λογική «καλό θα ήταν» ο Τσίπρας τα υιοθέτησε στην κυριολεξία τους και ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάλυψε σε αυτά τον απωλεσθέντα «από τις πιέσεις της πλουτοκρατίας» παλαιοσταλινισμό του!
Είναι καταπληκτικό, πως ένα κόμμα που ασκεί ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης και είναι, εν δυνάμει, η πρώτη επιλογή για την αντικατάσταση (όποτε και αν προκύψει) της νυν κυβέρνησης, δεν μπορεί ούτε να μπουσουλήσει χωρίς δάνειες απόψεις και θέσεις ακόμη και αν αυτές προέρχονται από ένα μισητό πολιτικά πρόσωπο, πως ένας αστός πολιτικός σαν τον κ. Βενιζέλο προσφέρει χείρα βοηθείας σε ένα σκληρά δοκιμαζόμενο από πολιτικές ουτοπίες αριστερό πολιτικό χώρο μόλις με μια δημόσια ανάρτηση του εκατό λέξεων.

Βεβαίως, ο κ. Τσίπρας που δεν ορρωδεί προ ουδενός, είναι ήδη παροιμιώδης ο πολιτικός του αριβισμός, δεν δίστασε να «κατοχυρώσει» το know how της ανάρτησης του κ. Βενιζέλου, ασμένως να την οικειοποιηθεί, ανερυθρίαστα να την εισηγηθεί στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας και υπερηφάνως να δεχθεί το κλασικό χειροκρότημα προς τον αρχηγό με την επιφώνηση «τι είπε ρε παιδιά το άτομο!».

Σε ποιον έλειψε η ντροπή σε αυτή τη χώρα για να τη βρουν όλοι οι από κάτω στην αίθουσα (και στη ζωή) και να αναρωτηθούν πως γίνεται η κυβερνώσα αριστερά να σέρνεται στο πάτωμα πίσω από μία ανάρτηση του χειρότερου πολιτικού της αντιπάλου, πόση έλλειψη επαφής με απλές διαδικασίες παραγωγής πολιτικής υπάρχει στην Κουμουνδούρου για να αναγκαστεί ο «λαοπρόβλητος ηγέτης που βγαίνει κάθε εκατό χρόνια» να αναμασάει προσεγγίσεις και ερωτήματα κάποιου που τον είχε έτοιμο για τον Κορυδαλλό στα χρόνια της πολιτικής του κυριαρχίας.

Anyway, που λένε και στην Άρτα (τους έμεινε από τότε με τον Δημητράκη τον Τσοβόλα) κι επειδή τσίπα δεν υπάρχει και στην πολιτική είναι θεμιτή η χρήση όλων των όπλων, ο κ. Τσίπρας το διέπραξε με βαριά καρδιά και αναμένεται να πάει στη Βουλή να υπερασπιστεί την αρνητική του ψήφο σε μια συμφωνία που έχει «ταράξει» μόνο αυτόν και το τουρκικό ΥΠΕΞ από ολόκληρο τον πλανήτη, εξαιρείται ο τιτανοτεράστιος Παφίλης που κοιμάται ακόμη με το σκήνωμα του Στάλιν στο κρεββάτι του.

Η εικόνα της συζήτησης στη Βουλή είναι από τώρα ξεκάθαρη. Σύσσωμη η αριστερά όλων των αποχρώσεων θα κατηγορεί την κυβέρνηση για την αγορά των Rafale και των Bell@rra, θα επικαλείται το πολύ υψηλό κόστος, θα προβοκάρει με νοσοκομεία, συντάξεις, ΜΕΘ, γιατρούς και καθηγητές, θα αναρωτιέται για την αλλαγή του αμυντικού δόγματος της χώρας από την απόλυτη ακινησία στην επιθετική παρεμβατικότητα όπου αυτή χρειάζεται, θα αναζητεί συμμαχίες στην εργατική τάξη της Τουρκίας και σύσσωμη θα καταψηφίσει τη συμφωνία, όντας σε πλήρη ταύτιση με τις δοξασίες της Τρίτης Διεθνούς και τις γεωπολιτικές ισορροπίες του 19ου αιώνα, όπως τις καταλάβαινε ο Λένιν και τις αποκρυστάλλωσε ο Στάλιν.

Πιθανότητα να προκύψει μια «διευκρινιστική εγκύκλιος», που θα της επέτρεπε να διαφοροποιηθεί και να βρει εύσχημο τρόπο να ξεφύγει από τον νεοσταλινισμό της, δεν φαίνεται στον ορίζοντα, η συμφωνία είναι αυτή, είναι υπογεγραμμένη επισήμως, τα ζητήματα που ο κ. Βενιζέλος έθεσε είναι θέμα συγκυρίας και συσχετισμού δύναμης, δεν μπορούν τώρα να απαντηθούν, ίσως δεν απαντηθούν ποτέ, η διαφορά της «εθνικής κυριαρχίας» με την «άσκηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων» δεν είναι προς λαϊκή κατανάλωση, οπότε οδεύουμε ολοταχώς προς μια προεξοφλημένη αριστερή ξεφτίλα πρώτου μεγέθους, εκτός εάν… ξαναδικαιωθεί ο Βενιζέλος!

Αν, δηλαδή, ο καθηγητής επαναπροσεγγίσει τη συμφωνία με νέο μάτι, εάν αποκωδικοποιήσει αυθεντικά τη διαφορά της «εθνικής κυριαρχίας» από τα «κυριαρχικά δικαιώματα» και δικαιώσει τις προβλέψεις της συμφωνίας, εάν, δηλαδή, σταματήσει να «προβοκάρει» με το πολιτικό του εκτόπισμα την κυβέρνηση και ξεκινήσει να τρολάρει τον ΣΥΡΙΖΑ!

Τίποτε δεν είναι απίθανο, Βενιζέλος είναι αυτός, είναι ικανός με την ίδια ακριβώς πειστικότητα να ερμηνεύσει διαφορετικά τη συμφωνία και τις επίμαχες προβλέψεις της και να κάνει τον Τσίπρα να μην ξέρει που να κρυφτεί…

Αυτός ο κίνδυνος ελλοχεύει πάντα όταν ένας εν δυνάμει πρωθυπουργός είναι απολύτως ανίκανος να διαβάσει καν τη συμφωνία, πόσο μάλλον να την ερμηνεύσει και να διαπιστώσει τις ατέλειες της…

Αλλά, είπαμε: άλλο η εξωτερική πολιτική και οι γεωστρατηγικές αναλύσεις και άλλο η Λέσβος και η Μυτιλήνη!