Ο Τσίπρας, η πανδημία και το... ληξιαρχείο

Του Χρήστου Υφαντή
Μια αντιπολίτευση, χαμένη στη μετάφραση, που κάνει πολιτική με χαρτιά του... ληξιαρχείου
«Τι είχες Αλέξη, τι είχα πάντα!». Μια ακόμη συζήτηση στη Βουλή αυτή τη φορά για το θέμα της πανδημίας, που την προκάλεσε η επίκαιρη ερώτηση του κ. Τσίπρα, κατέληξε σε ένα Βατερλώ για την Κουμουνδούρου, η εικόνα ενός Μητσοτάκη να κάνει απλά μαθήματα πολιτικής στον Αλέξη έχει καταντήσει ανυπόφορη, ακόμη και για τους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας.
Γιατί ο κ. Τσίπρας κατέθεσε την επίκαιρη ερώτηση κανείς δεν κατάλαβε. Ένα κόμμα κι ένας πρόεδρος που ξεκίνησαν με τη διαπίστωση «δεν υπάρχουν εμβόλια», συνέχισαν με την εκτίμηση «κι αν υπάρξουν θα κάνουν δυο χρόνια να έρθουν στην Ελλάδα» και κατέληξαν να υιοθετούν πλήρως το βασικό επιχείρημα των «συνεργαζόμενων» αντιεμβολιαστών «κι οι εμβολιασμένοι νοσούν και νοσηλεύονται στις ΜΕΘ» θα περίμενε κανείς να φυλάγεται από τέτοιες δημόσιες συζητήσεις, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ η απελπισία που περισσεύει είναι εξαιρετικά κακός σύμβουλος.

Βεβαίως, όπως ήταν αναμενόμενο, ο κ. Τσίπρας απόφυγε επιμελώς να αναφερθεί στην συμπεριφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε όλο το διάστημα της πανδημίας, πριν και μετά τα εμβόλια, είχε σημαντικούς λόγους να αποσιωπήσει όλα εκείνα που είτε ο ίδιος, είτε οι της ηγετικής του ομάδας (Πολάκης κ.λ.π.) διέδιδαν όλο αυτό τον καιρό με κορυφαία την επιμονή τους σε δήθεν αντί – covid 19 φάρμακα που ήταν φτιαγμένα για αγελάδες και άλογα στον ιππόδρομο!

Με την ίδια επιμέλεια λησμόνησε να κάνει την παραμικρή νύξη στην τακτική του απέναντι στις δημόσιες συγκεντρώσεις, στις υπέρ της δικαίωσης των αιτημάτων του Κουφοντίνα πορείες, στο κίνημα ενάντια στην αστυνομία με αφορμή την γνωστή προβοκάτσια της Νέας Σμύρνης, στις πανηγυρτζίδικες βραδιές στις πλατείες και στους δρόμους, σε όλο αυτό τον χαμό που ο ίδιος και το κόμμα του φρόντισαν επιμελώς να συντηρήσουν για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα επικαλούμενοι τις ατομικές ελευθερίες και τη διάθεση της κυβέρνησης να τις καταπατήσει (αυτό διαλαλούσαν παντού και με κάθε τρόπο).

Η συμπεριφορά του ήταν για μια ακόμη φορά θύμισε τον εισβολέα που συλλαμβάνεται κλέπτων οπώρας και αντί να μεταμεληθεί και να ζητήσει μια καθαρή και σαφή συγνώμη, κατηγορεί τον ιδιοκτήτη του κήπου για χαμηλή περίφραξη…

Τι προσέφερε στον κ. Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ (της κας Γεροβασίλη περιλαμβανομένης που περιμένει ακόμη «πότε θα ξεκουμπιστεί αυτός από την καρέκλα») η σημερινή συζήτηση κανείς δεν κατάλαβε.

Αυτή η μονομανής απαρίθμηση, δήθεν, κυβερνητικών ευθυνών, οι επιθέσεις στον κ. Πλεύρη (λόγω του παρελθόντος του, όπως ειπώθηκε), το ανακάτεμα των νοσούντων, των ΜΕΘ, των εμβολίων και των φαρμάκων (όταν θα έρθουν) και η πρωτοφανής διαπίστωση πως «η κυβέρνηση έχει σφυρίξει τη λήξη της πανδημίας και έχει πάψει να ασχολείται» είναι ξεκάθαρο πως κανέναν, από όσους παρακολούθησαν τη συζήτηση, δεν έπεισαν για τις περιβόητες κυβερνητικές ευθύνες.

Αντίθετα, απογείωσαν την εικόνα μιας χαμένης στη μετάφραση αντιπολίτευσης που κάνει πολιτική με χαρτιά του ληξιαρχείου για να δικαιολογήσει το δόγμα «περισσότεροι θάνατοι, άρα φταίει η κυβέρνηση» κατά το γνωστό «ράβδος στη γωνία, άρα θα βρέξει» κι ενός Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που εξακολουθεί να υποφέρει από μεγάλα και ανοιχτά κενά και μνήμης, συγκρότησης και πολιτικής αντίληψης, σε σημείο που όλοι οι απέναντι του να αισθάνονται πως κλέβουν εκκλησία κάθε φορά που καλούνται να τον αντιμετωπίσουν δημόσια.

Συνηθίζεται να υποστηρίζεται πως η δημοκρατία χρειάζεται, έχει ανάγκη μια ισχυρή και στιβαρή αξιωματική αντιπολίτευση, έτσι είναι στις κανονικές χώρες όπου ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί, από διαφορετικές προσεγγίσεις, ένα γενικό πολιτικό σχέδιο, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς δεν εντάσσονται στη λογική αυτή, δεν μπορούν να ενταχθούν, αισθάνονται άσχημα και το δείχνουν, ψάχνουν κάθε φορά τρόπο να δικαιώσουν εκείνο το παλιό, αλλά τόσο ισχυρό, αποτύπωμα του 3% από το οποίο προήλθαν.

Αυτή η μήτρα τους οδηγεί στην αντιπολιτευτική παραφροσύνη να μιλούν και να μην τους ακούει κανένας με αποτέλεσμα να επιτίθενται στις δημοσκοπήσεις και στα ΜΜΕ, να καταγγέλλουν ό,τι κινείται, να βαυκαλίζονται με μυθεύματα του τύπου «όπου νά 'ναι πέφτει ο Μητσοτάκης, θα τον ρίξουν οι δικοί του, του τη φυλάει ο Σαμαράς κ.λ.π.».

Όταν τέτοια όνειρα βλέπουν ξύπνιοι και επιχειρούν να τα καταστήσουν σοβαρό αντιπολιτευτικό λόγο είναι απολύτως λογικό οι εμφανίσεις σαν τη σημερινή στη Βουλή (σε συνέχεια της προηγούμενης για την ελληνο-γαλλική συμφωνία) να αντιμετωπίζονται από την κοινωνία των πολιτών ως ανέκδοτα και να παράγουν ανέκδοτα.

Υ.Γ.: Α, να μην το ξεχάσω: το μενού είχε και ολίγην από εξεταστική επιτροπή, η οποία αναμένεται προσεχώς με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μέχρι κι ο κ. Καλογρίτσας ζήτησε πρόσκληση να την παρακολουθήσει από το θεωρείο της Βουλής.

Πάσχισε ο κ Μητσοτάκης να ουδετεροποιήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο τη διατύπωση της πρότασης όσο και τη συζήτηση που θα γίνει επικαλούμενος την ανάγκη να διερευνηθεί, όντως, όλη η επίμαχη περίοδος, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας το κατάλαβε.

Μια αντιπολίτευση, χαμένη στη μετάφραση, που κάνει πολιτική με χαρτιά του... ληξιαρχείου