Στα πλάνα που παίζουν, τα μαλλιά είναι λίγο μακρύτερα… και μαύρα, κατάμαυρα. Όμως η έκφραση η ίδια και το σουλούπι, το γνωστό-το ίδιο κι απαράλαχτο. Η εικόνα λίγο στο pause, καμιά φορά rewind και ξανά και ξανά απ΄την αρχή. Τι να ‘κανε στο σπίτι άπρακτος… η τηλεόραση χωρίς ποδόσφαιρο, όλα σε χειμερία νάρκη, ακινησία ελέω πανδημίας. Επιστρατεύτηκε το λυχνάρι του Αλαντίν, η κλεισμένη οθόνη ζωντάνεψε και ξεπήδησαν από μέσα ανείπωτες και ειπωμένες στιγμές έπους και θριάμβων. Γιατί ο Γιώργος Καραγκούνης, χορτάτος αλλά και αχόρταγος, κάθισε ξανά στην περίοδο του lockdown στον καναπέ μπροστά στο εκράν και πάτησε το play.
Και η μηχανή του χρόνου πήγε πίσω και βροντερές φωνές και φάσεις αξέχαστες και δίχτυα και κόσμος στην κερκίδα και σημαίες, πολλές ελληνικές σημαίες έπαιξαν στην μπομπίνα των αναμνήσεων. Παίζουν και παιχνίδια στο μυαλό, δεκαεπτά χρόνια μετά, με τον εμβληματικό τυπάρα-αχ αυτό το προσωνύμιο!- να ετοιμάζει βαλίτσες από άλλο μετερίζι. Τις βαλίτσες του πρεσβευτή, του ambassador, που θα αναδείξει με την υπέρλαμπρη παρουσία του, events, παρελκόμενα και κάδρα των αγώνων του Euro2021 απολαμβάνοντας και αποδίδοντας την τιμή της ΟΥΕΦΑ.
Πέρασε κιόλας μια επταετία χωρίς το εθνόσημο, μια επταετία, μετά από κείνο το μοιραίο παιχνίδι με την Κόστα, Ρίκα, μια επταετία με το ρεκόρ των 139 συμμετοχών να μενει εμφατικό και αλώβητο στο χρόνο. Η προσωπική αυλαία που άνοιξε μ΄ εκείνο το γκολ στις 12 Ιουνίου του 2004 κόντρα στην Πορτογαλία, έπεσε με ένα παθιασμένο κοινό να αποθεώνει για δέκα χρόνια τον παθιασμένο και υποδειγματικό πρωταγωνιστή… Ο Γιώργος Καραγκούνης ήρθε συνεπής και ακριβέστατος στο ραντεβού μας, εκεί στο Αθλητικό Κέντρο Βουλιαγμένης… και όπως τον έβλεπα να πλησιάζει με το μαύρο μπλουζάκι και το μακρύ σορτς, μου φάνηκε ίδιος κι απαράλαχτος με τότε… μόνο τα μαλλιά ήταν πλέον λιγότερο μακριά και όχι πια μαύρα, κατάμαυρα…
Γιώργο, ένιωθες κάτι σαν «στερητικό σύνδρομο», με όλη αυτή τη δυσχέρεια λόγω κορονοϊού-που επηρέασε και το ποδόσφαιρο- ώστε να περιμένεις πώς και πώς το Euro;
«Δεν θα το έλεγα έτσι ακριβώς, γιατί τα πρωταθλήματα, τη φετινή χρονιά, ξεκίνησαν και ολοκληρώθηκαν κανονικά, οπότε βλέπαμε ποδόσφαιρο. Το Euro όμως είναι κάτι ξεχωριστό, πάντα ο κόσμος του ποδοσφαίρου, αλλά και αυτοί που δεν ασχολούνται τόσο με το ποδόσφαιρο, το περιμένουμε με ιδιαίτερη προσμονή. Είναι μια από τις μεγαλύτερες διοργανώσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη και όταν παίζουν εθνικές ομάδες γίνεται πιο ξεχωριστό… Οπότε, ό, τι και να έχουμε δει τη φετινή χρονιά, μέσα από πρωταθλήματα χωρών, το Euro πάντα είναι κάτι ιδιαίτερο και πάντα θα το περιμένουμε είτε σε περιόδους με covid είτε γενικά.»
Θα παρακολουθήσετε με όλη την οικογένεια τους αγώνες; Με τα τέσσερα παιδιά σου, με τη γυναίκα σου;
«Τα αγόρια πιο πολύ… εννοείται (γέλια) Τα αγόρια ναι, περιμένουν και αυτά να δουν τους αγώνες από την τηλεόραση- πόσο μάλλον το Euro. Οπότε, ναι με τους γιούς μου θα το δούμε μαζί.»
Με το έπος του 2004 ήταν σα να πάγωσε ο χρόνος; Ό,τι καλό και αν έγινε από τότε γυρίζουμε πάντα πίσω στην Πορτογαλία σα να μην υπήρχε μετά;
«Όχι, δε νομίζω. Αυτό δεν συνέβη, γιατί για δέκα χρόνια μετά, είχαμε μόνο επιτυχίες, από το 2004 έως το 2014. Όχι μόνο δεν πάγωσε ο χρόνος, αλλά ανανέωσε την εθνική και έδωσε επιπλέον ενέργεια… Για την Ελλάδα το να συμμετέχει σε ακόμη δυο Euro, ακόμη δύο Μουντιάλ και να παίρνει και προκρίσεις στα ίδια τα τουρνουά σήμαινε διάρκεια. Μην ξεχνάμε ότι το 2012 προκριθήκαμε στις οχτώ καλύτερες ομάδες τις Ευρώπης και στο Μουντιάλ στις δεκαέξι του κόσμου… Είχα πει και τότε, το 2012, που περάσαμε στους «οχτώ» και με τον τρόπο που περάσαμε -στο τελευταίο παιχνίδι να θέλουμε μόνο νίκη, παίζοντας με τη Ρωσία που ήταν ένα από τα τρία μεγαλύτερα φαβορί της διοργάνωσης και να κερδίζουμε- αυτό το συνέκρινα ακόμη και με τον άθλο της Πορτογαλίας.»
Όπως και στο παγκόσμιο κύπελλο, ένα πέναλτι μας στέρησε τη συνέχεια…
«Ναι! Πάλι θέλαμε μόνο νίκη εμείς, ενώ οι αντίπαλοί μας ήθελαν μόνο ισοπαλία και μιλάμε για την Ακτή Ελεφαντοστού, με όλους τους μεγάλους αστέρες που είχε στη σύνθεσή της. Κάθε άλλο λοιπόν παρά πάγωσε ο χρόνος, εκεί στο 2004. Ήταν το έναυσμα για τα επόμενα δέκα χρόνια για να κάνουμε μια τρελή κούρσα… Μόνο και μόνο το γεγονός ότι είμασταν όγδοοι στον κόσμο στην κατάταξη της FIFA, αυτό τα λέει όλα! Και ως γνωστό, το να πας στην κορυφή είναι δύσκολο αλλά το να μείνεις εκεί ακόμη πιο δύσκολο. Και εμείς μείναμε ψηλά για δέκα χρόνια συνεχόμενα. Και αυτό λέει πολλά… »
Σε είδα σε βίντεο να κοιτάς φωτογραφίες από τον θρίαμβο του 2004 και ξεχώρισες μια με την ελληνική σημαία και τον κόσμο στους δρόμους. Ήταν η καλύτερη παρακαταθήκη και το σημαντικότερο μήνυμα;
«Αυτό δεν ήταν μόνο το μήνυμα του Euro… Τόσος και τέτοιος κόσμος να βγει στους δρόμους, να είναι αγκαλιασμένοι όλοι μαζί είτε είναι Παναθηναϊκοί είτε είναι Ολυμπιακοί είτε είναι ΠΑΟΚτσήδες, είτε είναι ΑΕΚτσήδες, είτε είναι Αρειανοί, οτιδήποτε, και να είναι, όλοι μαζί ήταν το μεγαλύτερο μήνυμα: Ότι όταν είμαστε όλοι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά πράγματα.»
Το άλλο παγκόσμιο μήνυμα ήταν και ο συμβολισμός Δαυίδ-Γολιάθ; Αφού η μικρή Ελλαδίτσα κερδίζει το Euro, όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο!
«Δώσαμε την ελπίδα σε όλους τους θεωρητικά μικρότερους αντιπάλους-γιατί πάντα στο γήπεδο φαίνεται αν είσαι μεγάλος ή μικρός- δώσαμε λοιπόν την ελπίδα να πιστεύουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Ότι τίποτα δεν είναι ανίκητο πριν δώσεις τον αγώνα σου. Και εμάς, αυτό το μήνυμα που περάσαμε σε όλο τον κόσμο και στις θεωρητικά μικρές ομάδες ήταν αυτό, όταν έχεις στοχοπροσήλωση, όταν πιστεύεις στον εαυτό σου, όταν λειτουργείς ομαδικά και όχι σαν μονάδα, μπορείς να καταφέρεις ακόμη και το ακατόρθωτο- όπως φαινόταν πριν ξεκινήσει του Euro.»
Ποια μπορεί να είναι η φετινή «Ελλάδα»; Η ομάδα που έχει τα φόντα να κάνει την υπέρβαση; Θεωρητικά η ασθενέστερη είναι η Βόρεια Μακεδονία…
«Κακά τα ψέματα, μετά τον άθλο τον δικό μας και την έκπληξη που προξενήσαμε, δεν έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο στις επόμενες διοργανώσεις. Δεν είδαμε κάποια «μικρή» ομάδα να κατακτά τρόπαιο ή και να προκρίνεται στον τελικό. Αυτό δείχνει επιπλέον ότι δεν ήταν καθόλου εύκολο αυτό που πετύχαμε εμείς. Μακάρι να δούμε κάποια ομάδα πιο μικρή, να προκριθεί στους «οχτώ» ή και στους «τέσσερις». Αν θυμάμαι καλά μόνο η Ουαλία είχε πάει στους «τέσσερις» το 2016. Ναι, αυτό ήταν μια μίνι- έκπληξη, αναμφισβήτητα! Τώρα, ποια ομάδα απ΄ τις μικρές… θα το δούμε, δεν έχω κάποια στο μυαλό μου που μπορεί να κάνει την μεγάλη έκπληξη. Η Βόρεια Μακεδονία είναι απ΄ τις πιο μικρές ομάδες. Αναμφισβήτητα, αλλά… θα δούμε στο τουρνουά.»
Συγκρίνοντας και με το 2004… και πάλι 24 ομάδες στη διοργάνωση δεν είναι, πολλές;
Το ‘χει κάνει έτσι η ΟΥΕΦΑ για να δίνει και την ευκαιρία στον πιο μικρό ίσως να ζήσει αυτήν τη γιορτή γιατί πραγματικά είναι γιορτή.
Μετά τις 16 ομάδες δεν είναι…ξεχείλωμα;
«Αν δούμε ότι η Πορτογαλία που άξια πήρε το Κύπελλο, πέρασε από τον Όμιλό της με τρεις ισοπαλίες, όταν στον Όμιλο περνά και ο τρίτος… βλέπουμε ότι ο συναγωνισμός είναι μικρότερος, μειωμένος. Ισως η ΟΥΕΦΑ να ήθελε να δώσει την ευκαιρία σε κάποιες μικρότερες ομάδες να ζήσουν αυτήν την ατμόσφαιρα… Βέβαια, είναι σχεδόν οι μισές ομάδες, από τις 55 αν το αναλογιστείς-ναι. Μην ξεχνάμε ότι παίζουν ρόλο και σπόνσορες, οικονομικά θέματα, τηλεοπτικά δικαιώματα Επίσης τώρα είναι πιο εύκολο να διακριθείς, απ ΄ό,τι ήταν πριν. Όταν ήταν δεκαέξι ομάδες προκρίνονταν μόνο δύο. Να φανταστείς στον Ομιλό μας στην Πορτογαλία είμασταν εμείς, οι Πορτογάλοι-γηπεδούχοι, οι Ισπανοί σαν… γηπεδούχοι -εκεί που παίζαμε στο Οπόρτο- και η Ρωσία. Δύσκολο να κατακτήσεις τις δύο πρώτες θέσεις στον Όμιλο. Και έφερα το παράδειγμα με την Πορτογαλία που πέρασε σαν τρίτη στον Όμιλό της με τρεις ισοπαλίες και πήρε το Euro. Άρα, σίγουρα είναι μικρότερες οι δυσκολίες!»
Οι έντεκα χώρες-πόλεις διεξαγωγής του φετινού Euro θεωρείς ότι είναι προς όφελος της εικόνας του;
«Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω τώρα. Αυτό θα το δούμε, πώς θα εξελιχθεί στην πράξη και μετά θα μπορούμε να κρίνουμε. Σκέφτομαι… για το Αζερμπαϊτζάν, η απόσταση είναι πάρα πολύ μεγάλη -και αυτή που θα ταλαιπωρηθεί περισσότερο, έτσι όπως είδα το πρόγραμμα, είναι η Ελβετία η οποία θα κάνει τα περισσότερα χιλιόμετρα από όλες τις άλλες ομάδες… Παίζει ρόλο και αυτό στο τέλος μιας χρονιάς να πρέπει να κάνεις ένα ταξίδι πέντε κι έξι ώρες ανάμεσα στα παιχνίδια -είναι πρόβλημα. Κατά τα άλλα, οι υπόλοιπες πόλεις δεν είναι μακρινές μεταξύ τους. Θυμάμαι στην Βραζιλία που είμασταν εμείς -που είναι τόσο μεγάλη χώρα- υπήρχαν περιπτώσεις που έπρεπε να κάνεις και τρίωρο ταξίδι μες στη χώρα για να παίξεις ένα παιχνίδι. Δίνεται λοιπόν η ευκαιρία σε πολλές χώρες να ζήσουν αυτήν την ατμόσφαιρα, να ζήσουν τη γιορτή, τα events πριν και μετά τα παιχνίδια, οπότε, θα το δούμε πως θα είναι.»
Ξαναβλέπεις Γιώργο εκείνους τους αγώνες, τις φάσεις, τις στιγμές, παρακολουθείς ξανά και ξανά τα στιγμιότυπα;
«Ναι βλέπω! Όταν είναι όμορφες οι στιγμές πάντα θέλεις να τις δεις. Ειδικά στο πρώτο κύμα του λοκντάουν, που δεν είχε και ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, είχα δει όλα τα παιχνίδια της εθνικής από το Euro 2004 και μετά, γιατί είχα και πολλά χρόνια να τα δω. Κάποιες στιγμές δεν τις θυμόμουν, κάποιες άλλες ήθελα να τις ξαναδώ-συγκινήθηκα. Όπως είπα, όταν είναι ωραίες οι στιγμές, πάντα θέλεις να τις δεις ξανά-ειδικά αυτές που ζήσαμε το 2004. Όσες φορές και αν τις δεις δεν βαριέσαι ποτέ!»
Με τον Ότο Ρεχάγκελ κρατήσατε επαφή;
«Την καλύτερη! Και με τον Γιάννη Τοπαλίδη…με όλους εκείνης της περιόδου. Πάντα με τον Ότο ήταν ξεχωριστή η σχέση γιατί είμασταν δέκα χρόνια μαζί. Και από κάποια στιγμή και μετά ήμουν αρχηγός της εθνικής ομάδας οπότε και συζητούσαμε πολλά πράγματα μαζί. Γενικά η σχέση μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα η καλύτερη.»
Με αφορμή τον άλλο τεχνικό σας, τον Φερνάντο Σάντος…Ποια είναι η γνώμη σου σχετικά με την Εθνική Πορτογαλίας, μπορεί να επαναλάβει την κατάκτηση του 2016;
«Η Πορτογαλία είναι πάντα από τις δυνατές ομάδες -και όχι μόνο σε αυτό το Euro. Διαθέτει ποδοσφαιριστές μεγάλης αξίας, ίσως και τον καλύτερο στον κόσμο, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο προπονητής είναι πολύ καλός, έχει κατακτήσει και το προηγούμενο Euro. Είναι αναμφισβήτητα μέσα στα φαβορί, είναι μια χώρα με καλό ποδόσφαιρο και τώρα έχει γίνει πιο “compact” με τον Σάντος. Ξέρουν τι ζητάνε μες στο γήπεδο, παίζουν και πιο πολύ για το αποτέλεσμα, οπότε έχουν γίνει πιο ρεαλιστές και θεωρώ ότι είναι από τις χώρες που θα φτάσουν μέχρι τέλους, ναι.»
Έχεις επίσης κρατήσει σχέσεις με τον Σάντος- όπως με τον Ρεχάγκελ;
«Έχουμε κρατήσει σχέσεις, έχω πάει και στην Πορτογαλία- μην ξεχνάμε ότι τον είχα και στην Μπενφίκα προπονητή. Είχα πάει λοιπόν στην Πορτογαλία να δω την Μπενφίκα να αγωνίζεται και με φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο, πήγαμε και στο προπονητικό κέντρο που έχουν δημιουργήσει οι Πορτογάλοι και είναι πραγματικά ένα κόσμημα. Δυστυχώς ακόμα , εμείς, αν και πρωταθλητές Ευρώπης, δεν έχουμε … άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο αυτό για τις υποδομές! Δεν έχει η πρωταθλήτρια Ευρώπης προπονητικό κέντρο! Δεν μπορούμε να ζητάμε και πολλά πράγματα με τις υποδομές που έχουμε, με το πρωτάθλημα που έχουμε . Δυστυχώς τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα. Σε όποιον και να τα πεις αυτά διεθνώς, θα γελάσει! Επανερχόμενος λοιπόν, σχετικά με τον Φερνάντο Σάντος, μου είχε επιφυλάξει άριστη φιλοξενία και πάντα πριν από τις μεγάλες διοργανώσεις μιλάμε, του εύχομαι καλή επιτυχία κλπ.»
Ο Ρονάλντο θα προσπαθήσει να καταρρίψει το ρεκόρ τερμάτων του Πλατινί, άλλοι θα προσπαθήσουν για ρεκόρ διαφόρων κατηγοριών, άλλοι για MVP. Θα είναι όμως τέτοιο Euro, ή θα είναι λίγο ισοπεδωμένο λόγω ειδικών συνθηκών;
«Όχι, δε νομίζω. Αυτά δεν αλλάζουν. Πάντα ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει ιδιαίτερο κίνητρο όταν καλείται να παίξει σε ένα Euro. Είναι βέβαια «στη μέση» και όλες αυτές οι συνθήκες και ιδιαιτερότητες που έχουμε περάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, που μπορεί να έχουν επηρεάσει καταστάσεις, ωστόσο θεωρώ ότι ο κάθε ποδοσφαιριστής έχει τη φιλοδοξία, έχει το κίνητρο και για ρεκόρ προσωπικό και για να κατακτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα με την εθνική του ομάδα. Οπότε νομίζω ότι θα δούμε πράγματα και ρεκόρ και συγκινήσεις που θα προσφέρει μια τόσο μεγάλη διοργάνωση.»
Τελευταία σου ομάδα η Φούλαμ…Ήρθε και η ώρα της Αγγλίας μετά από σιγή 55 χρόνων; Η συλλογική εκπροσώπηση σε τελικούς Τσάμπιονς ληγκ και Γιουρόπα ληγκ είναι συνεχής.
«Ναι, η Αγγλία είναι μια περίπτωση ιδιαίτερη γιατί δεν έχει καταφέρει κάτι όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό της έχει δημιουργήσει έξτρα πίεση και έξτρα βάρος που μέχρι τώρα φαίνεται ότι δεν μπορούν να το αντέξουν. Και η ομάδα αλλά και οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω από την ομάδα. Γιατί όταν αποτυγχάνεις ξανά και ξανά, αυτό σου δημιουργεί μεγάλη πίεση και δύσκολα μπορείς να το αντέξεις εν μέσω μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης. Περιμένουμε να δούμε… όταν υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις πρέπει να «βγαίνουν» οι προσωπικότητες. Αν η Αγγλία διαθέτει αυτές τις προσωπικότητες, θα μπορέσει… ότι έχει παίκτες κλάσης, έχει, αλλά είναι διαφορετικό να είναι κάποιος ένας πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής και διαφορετικό να διαθέτει μια προσωπικότητα που να παρακινεί και τους συμπαίκτες του. Καλούνται λοιπόν οι Άγγλοι και σε μια άλλη διοργάνωση να το αποδείξουν. Έχουν μια πλήρη ομάδα που μπορεί να πετύχει. Αλλά από το «μπορώ να πετύχω» μέχρι το «να πετύχω» υπάρχει διαφορά. Δεν το έχουν κάνει μέχρι τώρα οπότε τους δίνεται μια ευκαιρία.»
Τρομερό το ενδιαφέρον στον έκτο όμιλο, με Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία…
«Είναι πολύ δύσκολος και θα ήταν ακόμη καλύτερος αυτός ο όμιλος αν περνούσαν οι δύο ! (γέλια) Αν περνούσαν οι δύο, αυτό θα σήμαινε ότι θα γίνονταν υπέροχα παιχνίδια μεταξύ τους. Τώρα όμως και οι τρεις αν κερδίσουν την Ουγγαρία- αν λέμε γιατί δεν είναι σίγουρο-ίσως και με διαφορά τερμάτων ίσως και με μια ισοπαλία μεταξύ τους περνά και ο τρίτος. Λίγο… οξύμωρο, αλλά μπορεί να συμβεί, να περάσει και ο τρίτος. Αναμφισβήτητα είναι ένας όμιλος που θα έχει πολλές συγκινήσεις με τα παιχνίδια αυτά, Γερμανία-Γαλλία, Γαλλία-Πορτογαλία, Γερμανία-Πορτογαλία, είναι παιχνίδια-φωτιά και απ΄ την αρχή της διοργάνωσης κιόλας!»
Έχεις ιδιαίτερη επιθυμία να σηκώσει το τρόπαιο κάποια εθνική ομάδα;
«Όχι-δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση. Θέλω να δω καλό ποδόσφαιρο… απ΄ τη στιγμή που δεν συμμετέχει η χώρα μου, οποιαδήποτε άλλη ομάδα δεν με ενδιαφέρει και τόσο. Το μόνο που θέλω είναι να δω ωραίο ποδόσφαιρο, να ζήσω συγκινήσεις και να γίνονται παιχνίδια όμορφα μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και να υπάρχει ωραία ατμόσφαιρα στην κερκίδα-όση κερκίδα μπορεί να γεμίσει με τους περιορισμούς και τα πρωτόκολλα.»
Ως ambassador θα ταξιδέψεις τις επόμενες ημέρες, σε κάποιες πόλεις του Euro συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις. Υπό αυτή την ιδιότητα, οι άνθρωποι που συναντάς, εξακολουθούν και ζητούν αυτόγραφα και σχόλια από τον Γιώργο Καραγκούνη, τον θριαμβευτή του 2004;
«Ναι-ναι, παντού συμβαίνει αυτό, γιατί αυτό που κάναμε ήταν κάτι το ανεπανάληπτο, που δεν το περίμενε κανείς και έχει μείνει χαραγμένο στις μνήμες όλου του κόσμου του ποδοσφαίρου. Οπότε, οπουδήποτε και να είμαστε στην Ευρώπη και στον κόσμο γενικότερα, μας αναγνωρίζουν και μας μιλούν γι΄ αυτόν τον μεγάλο άθλο, πώς τα καταφέραμε… και πραγματικά είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, πόσο πολύ μας θυμούνται και πόσο πολύ έμεινε αυτό που έκανε η Ελλάδα το 2004!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου