Από Με άλλα λόγια πνεύμα και αριστερά είναι δύο έννοιες όχι απλώς αλληλένδετες αλλά ενδεχομένως ταυτόσημες. Καθώς όμως οι νεοκομμουνιστές και οι σταλινικών αντιλήψεων ινστρούχτορες τους, αντιλαμβάνονται ότι τα παρωχημένα συνθήματα και οι έωλες ιδέες τους εκφράζουν ολοένα και περισσότερο το λούμπεν κομμάτι της κοινωνίας, καταφεύγουν σε ένα γνώριμο όπλο. Τη χλεύη και την απαξίωση. Το έκαναν στους δικούς” τους, όταν ξέφυγαν από τη γραμμή της Μόσχας. Θα κωλώσουν νομίζετε να το κάνουν στους ιδεολογικούς τους αντιπάλους;
Μόνο που η απόπειρα απαξίωσης του Στάθη Καλύβα από ένα αριστερίστικο ελληνικό έντυπο, μοιάζει γελοία. Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι οι αντιλήψεις τους απέχουν πόρρω. Ωστόσο ο Καλύβας είναι ένας διεθνώς αναγνωρισμένος καθηγητής. Είναι καθηγητής έδρα «Γκλάντστοουν» του κολεγίου All Souls του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Η τρέχουσα έρευνά του αφορά στις παγκόσμιες τάσεις, στην πολιτική βία και τους εμφύλιους πολέμους. Η ΕφΣύν, είναι η εφημερίδα που ενώ κριτικάρει τον “άτυπο” σύμβουλο του Μητσοτάκη για τις ιδέες του, κατάπινε αμάσητο τον σύντροφο-συγκυβερνήτη “Πάνο” και τις δικές του ιδέες. Κατάπινε αμάσητο τον σύμβουλο στρατηγικό σχεδιασμού του Αλέξη Τσίπρα.
Για την ΕφΣύν, ο Καλύβας είναι ο άνθρωπος που “ξεπλένει τα Τάγματα Ασφαλείας, είτε τη χούντα, είτε το μετεμφυλιακό παρακράτος” (ΕφΣυν 27/3/2021). Είναι “ο συγγραφέας και αρθρογράφος που εμφορείται από τη λογική της μετεμφυλιακής σκληροπυρηνικής Δεξιάς” (ΕφΣυν 22/3/2021). Είναι η νέα εμμονή της εφημερίδας, οι αρθρογράφοι της οποίας δεν εκφράζουν απλώς την διαφορετική τους άποψη. Επιχειρούν να τον απαξιώσουν και μάλιστα συστηματικά.
Και αν τέλος πάντων ο Καλύβας “τα ήθελε” καθώς αντιτάχθηκε στο mainstram μεταπολιτευτικό τους αφήγημα, μοιάζει αστεία η απόπειρά τους να απαξιώσουν την Ελένη-Γλυκατζή Αρβελέρ. Την πρώτη γυναίκα πρύτανη της Σορβόνης. Τη διασημότερη ίσως Ελληνίδα ακαδημαϊκό όλων των εποχών.
Το κάνουν όμως συστηματικά. Διότι όπως μας έχουν διδάξει τα απολυταρχικά καθεστώτα, δεν έχει σημασία η αλήθεια για να σφυρηλατηθεί η συλλογική μνήμη μιας κοινωνίας. Αυτό που έχει σημασία είναι η ποσότητα της προπαγάνδας. Η Αρβελέρ λοιπόν είναι “Μια ΕΠΟΝίτισσα για τον κ. Μητσοτάκη” (ΕφΣυν 31/10/2020). Είναι μια γυναίκα η οποία “ξεκίνησε την ανάμειξή της με τα κοινά από τη Νεολαία του ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ, αλλά το 1950 βρέθηκε στα Ανάκτορα, να προσφέρει τις υπηρεσίες της στη διαβόητη βασίλισσα Φρειδερίκη”. Είναι μια συμπαθής συνταξιούχος που γράφει στιχουργήματα για την εκπομπή της Ανίτας Πανιά (ΕφΣυν 27/3/2021). Ποιήματα εμφανώς χειρότερα από του συντρόφου Κοτζιά. “Τρυφερή αύρα διαπερνά τις χορδές της ψυχής.
Ψιθυρίζει το τραγούδι της νέας χρονιάς. Οι νευρώνες και η καρδιά πάλλονται στους ρυθμούς αισιοδοξίας με ένα ατέλειωτο μυστικό χαμόγελο στα χείλη: Είμαστε αισιόδοξοι, δεν υποχωρούμε, δεν παραδινόμαστε, προχωράμε”. Μπορεί και όχι, είναι το μόνο σχόλιο που μου έρχεται στο μυαλό.
Η προσπάθεια της έκκεντρης αριστεράς να απαξιώσει όποιον δεν βολεύει το αφήγημά της θα συνεχίζεται με αυξανόμενη ένταση όσο λιγότερο δημοφιλείς είναι οι ιδέες της. Θα επιχειρήσουν να πείσουν ότι αυτοί, η μειοψηφία, είναι που θα αλλάξει τον κόσμο. Διότι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε “χαχόλοι” που δεν καταλαβαίνουμε τα υψηλά ιδανικά της. Τα “ιδεώδη υπέρ του ανθρώπου” έχουν συγκεκριμένους πλασιέ. Τραγουδοποιούς, καταραμένους συγγραφείς και αυτοανακυρηχθέντες διανοούμενους γενικού τύπου που βιοπορίζονται στις αυλές των αστών, βρίζοντάς τους. Έτσι κι αλλιώς, αν κάποια αποφράδα μέρα τους πετάξουν έξω, υπάρχει πάντα κάποιο κομματικό έντυπο για να κάνουν τον Διευθυντή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου