Οι ανάπηροι βιώνουμε στο πετσί μας τον κοινωνικό αποκλεισμό, την περιθωριοποίηση και τη στέρηση της συμμετοχής στα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, στην εργασία και την εκπαίδευση, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους δικαίου. Αντιμετωπίζουμε ανυπέρβλητα εμπόδια ακόμα και στο να ασκήσουμε το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι λόγω της έλλειψης μέριμνας για προσβασιμότητα στην εκλογική διαδικασία. Για τα άτομα με αναπηρία, η προσβασιμότητα στο δομημένο περιβάλλον, τις μεταφορές, την πληροφορία και την ενημέρωση αποτελεί προϋπόθεση για την αυτονομία τους και συμμετοχή τους.
Στη χώρα μας οι ανάπηροι/ες όσο και οι άνθρωποι με χρόνιες ασθένειες αποτελούν την μεγαλύτερη κοινωνική, αλλά και την πιο φτωχοποιημένη και αποκλεισμένη, ομάδα και υπολογίζονται σε πάνω από 1.000.000. Στην Ευρώπη ένας στους έξι πολίτες αντιμετωπίζουν κάποια μορφή αναπηρίας. Εμείς οι ανάπηροι/ες επιδιώκουμε επιδιώκουμε την ανταπόκριση στις ανάγκες μας και την ουσιαστική συμμετοχή μας σε όλες τις μορφές κοινωνικής δραστηριότητας.
Σε αυτήν την περίοδο υγειονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, τα άτομα με αναπηρία βρέθηκαν σε καθεστώς εξαίρεσης. Είναι άλλη μία φορά αποκλεισμένα την ώρα που αποτελούν και μέρος της ομάδας υψηλού κινδύνου. Οι πολιτικές που εκπονήθηκαν στο σύνολο τους, τους απέκλεισαν από την ενημέρωση, την κοινωνική φροντίδα, την παιδεία και την υγεία. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση αρνείται την ενίσχυση του ΕΣΥ και της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η οποία είναι αναγκαία για προνοσοκομειακή περίθαλψη και παρακολούθηση των χρόνιων ασθενών. Καμία πρόβλεψη για ανάπηρα άτομα που εισάγονται στα νοσοκομεία σε σχέση με τα τεστ covid η τη νοσηλεία τους σε αυτά που έχουν ανάγκη προσωπικού βοηθού. Ουσιαστικά, όλα τα μέτρα που πάρθηκαν καθορίστηκαν με βάση την "κανονικότητα" και την ατομική ευθύνη.
Μεγάλο μέρος των αναπήρων έμεινε χωρίς το ελάχιστο εισόδημα λόγω αναστολής της λειτουργίας των ΚΕΠΑ και περίπου 37.000 πολίτες είναι σε αναμονή αξιολόγησης. Κι όλα αυτά σε μία περίοδο που οι πολίτες της χώρας βιώνουν τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση χωρίς να τους παρέχεται κάποια άλλη οικονομική στήριξη κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων αναπήρων/ασθενών όσο και των μελών των οικογενειών τους, δεν συμπεριλήφθηκαν στο σύνολο τους στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και συνέχισαν να εργάζονται με κίνδυνο της ζωής τους.
Ανάπηροι μαθητές έμειναν εκτός τηλεκπαίδευσης λόγω του ότι το υπουργείο Παιδείας δεν προέβλεψε να υπάρξει προσβάσιμη μορφή διδασκαλίας και με προσβάσιμο υλικό. Οι πληροφορίες προς το κοινό για την COVID19 περίοδο δεν ήταν σε μορφή easy read για ανθρώπους με νοητική η άλλη βλάβη.
Η σημερινή Παγκόσμια και Εθνική Ημέρα Αναπηρίας μας βρίσκει σε μια περίοδο βαθιάς υγειονομικής, ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης. Καλούμε σε μία ευρεία δημοκρατική συσπείρωση όσο και κινητοποίηση και ενεργοποίηση της κοινωνίας για ζητήματα αποκλεισμού, διακρίσεων και ανάδειξης όλων των παραπάνω ζητημάτων που αφορούν στην πανδημία. Η άρση των εμποδίων στις μη προσβάσιμες και αφιλόξενες πόλεις, στα ζητήματα εκπαίδευσης και πολιτισμού και της εργασίας, η διασφάλιση των επιδομάτων και συντάξεων, η ενίσχυση του ΕΣΥ και η δωρεάν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η επίλυση των ζητημάτων που αφορούν στην ανεξάρτητη διαβίωση καθώς και η από-ιδρυματοποίηση των αναπήρων αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για την πλήρη ένταξη των αναπήρων στην κοινωνία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου