 |
Κώστας Ε. Σκανδαλίδης
Κατ’ αρχάς και πριν απ’ όλα, θεωρώ απαραίτητο (θα γίνει κατανοητό στην πορεία) να τονίσω ότι ποτέ δεν υπήρξα ψηφοφόρος και υποστηρικτής της συντηρητικής παράταξης. Έχω περάσει όλες τις «παιδικές αρρώστιες» της κομματικής τύφλας (λόγω συσσωρευμένης πλέον εμπειρίας) και επομένως δεν διακατέχομαι από οποιουδήποτε είδους εμπάθειες, καθώς και η ίδια η ζωή μού δίδαξε μέσα από τις δημόσιες θέσεις που υπηρέτησα, πως πρέπει να εμπιστεύομαι τους ειδικούς στην επίλυση των προβλημάτων μου.
Το θέμα μου λοιπόν είναι σήμερα οι «αφορολόγητες» κρίσεις και επικρίσεις που κυκλοφορούν αριστερά και δεξιά και μάλιστα χοληφόρες έως και θανατηφόρες, γεμάτες μισαλλοδοξία και καταφανώς υποκρύπτουσες σκοπιμότητες. Και λέω υποκρύπτουσες γιατί αυτές οι εκτοξευόμενες χολές εναντίον θεσμών και προσώπων μού θυμίζουν την παροιμία «ο ποντικός εκρύβγετο και η (ν)ουρά του εφαίνετο», αφού κατά πάγια τακτική ταυτίζονται απόλυτα με το κομματικό πιστεύω των ανθρώπων αυτών ή καλύτερα των δημόσιων κατήγορων. Γνωριζόμαστε άλλωστε μεταξύ μας.
Διαπιστώνει κανείς, δηλαδή, ότι αν κάποιος κατηγορεί π.χ. τον Σωτήρη Τσιόδρα είναι επειδή ο ίδιος ανήκει στον μη κυβερνητικό χώρο και πιο συγκεκριμένα στον χώρο της Αριστεράς. Βέβαια, παρενθετικά να πω εδώ, πως το λήμμα Αριστερά σήμερα στην Ελλάδα χρειάζεται πολλή συζήτηση για να συμπεράνουμε κατά πόσον αυτή η Αριστερά κυβέρνησε αριστερά ή συντηρητικά ή είναι επί της ουσίας αριστερά. Ας είναι όμως. Αυτό είναι μια ξεχωριστή συζήτηση.
Θλίβομαι λοιπόν, εγώ προσωπικά σήμερα, που όπως προείπα, δεν ανήκω στον συντηρητικό χώρο αλλά ούτε και στον αριστερό (κάποτε ένιωθα καλά όταν έλεγα πως οι ιδέες μου είναι αριστερές, ενώ σήμερα ντρέπομαι να το πω), όταν γίνομαι ωτακουστής μυρίων ακατανόμαστων κατηγοριών εναντίον ενός ανθρώπου ο οποίος ετάχθη να υπηρετήσει τη δυσκολότερη, ίσως, θέση κατά τον παρόντα αιώνα.
Ένας επιστήμονας, του οποίου το βιογραφικό δεν γνωρίζω πόσοι το έχουν σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, επικεφαλής μιας εικοσαμελούς ιατρικής επίσης ομάδας που απαρτίζεται από επιφανείς λοιμωξιολόγους και άλλων ειδικοτήτων ιατρούς, οι οποίοι εδώ και δύο μήνες νυχθημερόν και ακατάπαυστα αγωνιούν και αγωνίζονται να υπερασπιστούν την υγεία και μόνον την υγεία των Ελλήνων πολιτών, ανταλλάσσοντας όχι μόνον τις δικές τους απόψεις, αλλά και τις προτάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας καθώς και έγκριτων παγκοσμίως συναδέλφων τους με μεγαλύτερη εμπειρία, λόγω μεγαλύτερου αριθμού κρουσμάτων.
Και όλα αυτά, για την αντιμετώπιση μιας νόσου πρωτόγνωρης και πρωτοεμφανιζόμενης, για την οποία δεν υπάρχουν φάρμακα ούτε εμβόλια, ούτε καν βιβλιογραφία. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η παγκόσμια ιατρική κοινότητα, μη έχοντας όπλα στα χέρια της, αγωνίζεται μέσα από πειραματισμούς, εικασίες και ακόμα και παλινδρομήσεις ή και λάθη να βρει κάποιο φως σ’ αυτό το σκοτεινό τούνελ της «πανούκλας» του αιώνα μας.
Κάτω λοιπόν από αυτό τον ορυμαγδό των τραγικών εξελίξεων (παγκοσμίως στις 30.4.2020 είχαμε: 3.139.588 κρούσματα, 218.028 θανάτους), η Ελλάδα κατάφερε με τις προτάσεις τής υπό τον Σωτήρη Τσιόδρα επιστημονικής επιτροπής να είναι η χώρα με τους λιγότερους θανάτους και τα λιγότερα κρούσματα, όταν χώρες κολοσσοί, όπως οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Ισπανία, η Ιταλία κ.λπ. με ιατρικά μέσα ασυγκρίτως καλύτερα των δικών μας, θρηνούν χιλιάδες θύματα και παλινδρομούν καθημερινά μη γνωρίζοντας το δέον γενέσθαι απέναντι στο μεγάλο θανατικό του αιώνα.
Έτσι, ορισμένοι παντογνώστες και πανεπιστήμονες στην Ελλάδα, κυρίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έχουν αναλάβει -εργολαβικά;- να αποδομήσουν τον Σωτήρη Τσιόδρα, νομίζοντας ότι το μπορούν! Στόχος βέβαια είναι προφανέστατα η σημερινή συντηρητική κυβέρνηση, η οποία είχε την ιδέα να εμπιστευθεί τους ειδικούς για να βγάλουν το φίδι από την τρύπα και να τοποθετήσει τον Σ. Τσιόδρα επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας.
Μη έχοντας στην αρχή άλλη κατηγορία εναντίον του, ξεκίνησαν να τον κατονομάζουν ως δεξιό ψάλτη της κυβέρνησης, επειδή συμβαίνει ο υπέροχος αυτός άνθρωπος να είναι ψάλτης και ίσως η βυζαντινή υμνωδία και η ορθοδοξία να είναι οπισθοδρόμηση για τον αριστερό λόγο.
Η πρώτη γραμμή του πυρός με τους Βαξεβάνηδες και τους Κοτρώτσους και άλλους τινές ανέλαβαν τον ρόλο του καθοδηγητή μαζί με τους Αυγιανιστές (οι οποίοι παρέλαβαν τη σκυτάλη από τους Αυριανιστές!) και της αναπαραγωγής των χυδαιοτήτων και των ύβρεων εναντίον του Σ. Τσιόδρα.
Η τελευταία τους ανακάλυψη είναι οι μάσκες! Καταφανώς επηρεασμένοι από τις δικές τους μάσκες, η νέα κατηγορία των Πιλάτων (με τα καθαρά χέρια) είναι λοιπόν πως ο Τσιόδρας προχθές ακόμα για τις μάσκες μας έλεγε να μην τις φοράμε και τώρα μας λέει πως πρέπει να τις φοράμε και άρα αυτό το κυβερνητικό φερέφωνο εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα για να πουληθούν οι μάσκες.
Απέναντι στην τελευταία αυτή «ανακάλυψη», ένα λόγο απλό έχω να καταθέσω.
Η ιατρική επιστήμη πάντα έτσι προχωρούσε μέσα στους αιώνες. Μπροστά στο άγνωστο να πειραματίζεται, να πισωγυρίζει, να προβληματίζεται, να σπαζοκεφαλιάζει, να τρώει τα μούτρα της, να προτείνει, να αναιρεί, να σταθεροποιείται, να εφευρίσκει, να ανακαλύπτει και στο τέλος να θριαμβεύει καταπατώντας τον θάνατο!
Το ένα είναι αυτό. Και το δεύτερο, πως η εικοσαμελής επιστημονική ομάδα υπό τον Σωτήρη Τσιόδρα, όταν αποφασίζει κάτι, λαμβάνει υπόψη της απαραιτήτως τις προτάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Ακόμα και να θέλει να τις παραβλέψει δεν έχει το δικαίωμα. Έτσι έγινε και με τις μάσκες. Ο Π.Ο.Υ. διαφοροποίησε τις αρχικές του σκέψεις και η Ελλάδα ακολούθησε. Άλλωστε, οι ιατρικές απόψεις πάντα μεταβάλλονται, ιδίως μπροστά στο κάθε καινούριο.
Δεν μπορεί, όταν μας συμφέρει να είμαστε διεθνιστές και όταν δεν μας συμφέρει, δεν πρέπει να ακολουθούμε τις διεθνείς οδηγίες, αλλά να ακολουθούμε τις απόψεις του κάθε γυρολόγου των καναλιών και των «φεϊσμπούκηδων»! Ε όχι βέβαια!
Προσπαθώ, τέλος, να κατανοήσω την αγωνία του καθενός μας μπροστά στον θάνατο και στην οικονομική ύφεση που θα ακολουθήσει, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω ούτε να κατανοήσω τους δεξιούς ψαλτάδες και τις μάσκες (τι υποκρισία!) που θα εμπορευτούν οι επιτήδειοι, αλλά και λεξιλόγια που μόνο σε χαμαιτυπεία χρησιμοποιούνται.
Αλλά και κάτι άλλο μετά παρρησίας, κι ας μην ανήκω στους συντηρητικούς ψηφοφόρους. (Αν και έτσι όπως γίναμε στην Ελλάδα σήμερα, τι είναι συντήρηση, τι είναι δημοκρατία, τι είναι δεξιά και τι αριστερά, σηκώνει πολλή συζήτηση!). Τολμώ να «βγάλω το καπέλο μου» στη σημερινή κυβέρνηση για έναν και μόνο λόγο:
Γιατί τόλμησε να δώσει τον πρώτο λόγο στους ειδικούς, στην επιστημονική κοινότητα, στους γιατρούς μας που απόδειξαν πως γνωρίζουν καλά να δίνουν ακόμα και άνισες μάχες και να σώζουν ανθρώπινες ζωές. Έδωσε εμπιστοσύνη και εισέπραξε όλο το κέρδος. Το κέρδος της ζωής των Ελλήνων.
Η Ελλάδα κατάφερε να θρηνεί σήμερα τους ολιγότερους νεκρούς και να έχει παγκοσμίως τα λιγότερα κρούσματα. (140 θάνατοι στις 30.4.2020).
Μπορείτε να μας εξηγήσετε όλες εσείς οι λαλέουσες και οι φωνασκούντες, προς τι ο παράφωνος λόγος σας και γιατί τόση εμπάθεια εναντίον ενός και μόνον ανθρώπου, τόσο χαρισματικού και τόσο υπεύθυνου, ενός ανθρώπου που -στο κάτω-κάτω- χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, ακριβώς γιατί είναι άξιος και αναγνωρισμένος από την παγκόσμια ιατρική κοινότητα;
Επιτέλους, όταν δεν υπάρχουν επιχειρήματα απέναντι σε ένα υπαρκτό θετικό αποτέλεσμα, όπου κερδήθηκαν ανθρώπινες ζωές, είναι προτιμότερη η σιωπή. Φτάνει να μην σιωπάτε όμως για το θετικό πρόσημο που έχει σήμερα η πατρίδα όλων ημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου