 |
Έναν οικισμό που θυμάται το κράτος όταν είναι να εισπράξει φόρους και όταν έρχονται οι εκλογές που οι υποψήφιοι … σπρώχνονται για να κλέψουν ο καθένας για τον εαυτό του τους λιγοστούς ψήφους των κατοίκων..
Κι όμως αυτές τις ημέρες, ο Απόλλωνας φωνάζει με το δικό του τρόπο ότι είναι ζωντανός. Άλλοτε με τέσσερις μαθητές στο δημοτικό σχολείο όπως πέρυσι και άλλοτε με δύο (το 2015 και φέτος)… Η αρχή έγινε σε έντονα φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα τη Παρασκευή. Εκεί που οι δύο μαθητές, ο 11χρονος Βαλάντης και η 7χρονη Ευφραιμίνα (σ.σ. υπέροχο όνομα) υπό τις οδηγίες του δασκάλου τους, του Στάθη Μιμιλίδη μας μετέφεραν σε μία άλλη … εποχή. Την δεκαετία του 40 μέσα από ποιήματα, αφηγήματα, σκετσάκια αλλά και με τον Βαλάντη να παίζει βιολί μεταφέροντας νότες όμορφες στους επισκέπτες του σχολείου…
Και την Κυριακή, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου; Αρχικά στην εκκλησία όπου τελέστηκε η Μεγάλη Δοξολογία και στη συνέχεια στο χώρο του μνημείου των πεσόντων για το ιερό μνημόσυνο. Λίγο μετά τις δέκα το πρωί ξεκίνησε η παρέλαση των δύο μαθητών … Στον παραλιακό δρόμο. Μπροστά στους κατοίκους του χωριού και τον πρόεδρο της Δημοτικής Κοινότητας Κορωνίδας…
Με την αρωγή του δασκάλου και τον μεγαλύτερο Βαλάντη να μεταφέρει με σεβασμό την σημαία, ο Απόλλωνας άνθισε, ομόρφυνε και για λίγο θύμισε εκείνο το ξεχωριστό λιμάνι περασμένων δεκαετιών που κάθε τέτοιες ημέρες μετατρέπονταν σε μία τεράστια αγκαλιά κλείνοντας μέσα της κατοίκους από την ορεινή Νάξο (Μέση, Σκαδό, Κωμιακή) που κατέβαιναν για να γιορτάσουν όλοι μαζί…
Η κατάθεση στεφάνου έγινε και ο Γιώργος Χωριανόπουλος, απόστρατος Αξιωματικός του Ναυτικού ανέλαβε να πει δυο λόγια για να τιμηθεί η 28η Οκτωβρίου… και συγκινημένοι όλοι αποχώρησαν…
Και ενδεχομένως να σκέφτηκαν «του χρόνου το σχολείο θα είναι ανοιχτό; Θα είμαστε εδώ στο σπίτι μας; Ή θα έχουμε γίνεται μετανάστες γιατί οι έχοντες μας θυμούνται μόνο όταν θέλουν να πάρουν κάτι από το υστέρημά μας;» Ο χρόνος θα δείξει…
Ευχαριστούμε τον κο Χωριανόπουλο για τις φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου