Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
ΣΕ ΜΙΑ απέλπιδα, αλλά και ερασιτεχνική προσπάθεια έχει επιδοθεί τις τελευταίες μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ: Να «ενισχυθεί» η αίσθηση, ότι «κλείνει η ψαλίδα» μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
ΣΤΗΝ προσπάθεια αυτή συμμετέχει εκθύμως όλο το μιντιακό σύστημα που υπάρχει ελέω ΣΥΡΙΖΑ, υπό τη φωτισμένη καθοδήγηση του επικοινωνιακού κέντρου του Μαξίμου. Κι ο στόχος ίσως δεν είναι τόσο αφελής όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Ο πραγματικός στόχος δεν είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ήττα του να είναι όσο το δυνατόν πιο μικρή κι επομένως πιο διαχειρίσιμη. Το «σχέδιο» περιλαμβάνει τα πάντα: Κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις με την επιθυμητή διαφορά (οριακά κάτω του 5%), «ιδεολογικό» διαχωρισμό των δημοσκοπήσεων σε «καλές» και «κακές», μπόλικη αβάντα στις «καλές» και ηθική αποδόμηση των «κακών» και μια σειρά έντυπων και ηλεκτρονικών μέσων σε «αντάρτικο γιουρούσι» κατά του προφανούς και της κοινής λογικής. «Παλιά μου τέχνη κόσκινο», θα μπορούσε να πει κανείς. Το πιο σημαντικό όμως είναι ο δικαιολογημένος φόβος που βρίσκεται πίσω απ’ αυτήν την προσπάθεια.
ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ εκπέμπεται το εντελώς αντίθετο-προς τόνωση του πεσμένου ηθικού στελεχών και ψηφοφόρων, το Μαξίμου ξέρει πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει στην κοινωνία. Ομως ξέρει πάρα πολύ καλά και πόσο μπορεί να μεγαλώσει αυτή η διαφορά αν την «παραδεχθεί» κι εγκαταλείψει την προσπάθεια της αξιοπρεπούς -κι άρα διαχειρίσιμης- ήττας. Σε συνθήκες «παράδοσης» δεν είναι απίθανο η ήττα να φτάσει στα όρια της συντριβής. Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, αλλάζουν όλα. Μέχρι και ο αναμφισβήτητος Α. Τσίπρας, κατά πάσα πιθανότητα θα αμφισβητηθεί. Κατ’ αντιστοιχία του 2009.
Ουδείς διανοείτο τότε την αμφισβήτηση του Κ. Καραμανλή, πριν από το 33%. Το οποίο βεβαίως ήταν προ Μνημονίων και υπήρξε, μέχρι τότε, το μικρότερο ποσοστό που είχε πάρει η Ν.Δ.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ έχει σημασία -και μάλιστα μεγάλη- να συντηρηθεί μέχρι τις κάλπες η αίσθηση ότι «κλείνει η ψαλίδα» και ότι «όλα γίνονται». Το «σάλπισμα» της αντεπίθεσης το έδωσαν οι «γνωστοί άγνωστοι της πολιτικής» κι ακολούθησε ο «λόχος».
Ομως οι επιτελείς της κυβέρνησης γνωρίζουν ότι από μόνη της αυτή η προσπάθεια το πολύ πολύ να επηρεάσει (;) για λίγο, λίγους. Γιι’ αυτό και οι προσπάθειές της περιλαμβάνουν και πιο «δημιουργικές» σκέψεις. Αφού απέτυχε παταγωδώς το πολιτικά αστείο, όπως αποδείχθηκε, «αφήγημα» για τη δημιουργία της «Λέγκα του Βορρά», τώρα επανασχεδιάζεται. Ο στόχος όμως είναι πάντα ίδιος: Το «στήσιμο» ενός κόμματος στα δεξιά της Ν.Δ., το οποίο θα κόψει από τη Ν.Δ. κι έτσι μπορεί να μικρύνει και η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ η σκέψη προφανώς δεν είναι λάθος. Πολιτικά πάσχει. Οπως πάσχουν και οι δημοσκοπήσεις, όταν τις αντιμετωπίζει κανείς σαν «πρόβλεψη εκλογικού αποτελέσματος» και όχι σαν εργαλείο για τη διαμόρφωση πολιτικής. Κι αυτό δεν αφορά μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πάσχει πολιτικά γιατί ένα πολιτικό συνονθύλευμα π.χ. από Καμμένο, Κρανιδιώτη, Καρατζαφέρη, Γκλέτσο, Παπακώστα και Αντώναρο είναι προφανές, ότι δεν μπορεί ν’ αποτελέσει πολιτικό κίνδυνο για τη Ν.Δ. Η όποια βλάβη μπορεί να υπάρξει για τη Ν.Δ. είναι σίγουρα πολύ μικρότερη από την πολιτική βλάβη που μπορεί να πάθει ο ΣΥΡΙΖΑ, από το ΚΚΕ, από το κόμμα του Γ. Βαρουφάκη, την «Πλεύση Ελευθερίας», τη ΛΑΕ και τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γι’ αυτό και για το Μαξίμου το «κλείσιμο της ψαλίδας» έχει πολλαπλή σημασία…
ΑΙΧΜΗ
ΛΑΜΟΓΙΑ ΚΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ»
Η αποβολή της Ελλάδας από τη UNICEF συνιστά έναν από τους μεγαλύτερους διασυρμούς της χώρας. Οι λόγοι για τους οποίους έγινε αυτό το Grexit -οικονομικές ατασθαλίες- τον καθιστά ακόμα πιο ταπεινωτικό. Η βόμβα έσκασε στα χέρια της κ. Τζιτζίκου, προέδρου του Ελληνικού Παρατήματος της UNICEF, κομματικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υποψήφιας βουλευτής του. Ομως πιο εντυπωσιακή και από την αποκάλυψη μίας ακόμα «αριστερής λαμογιάς», είναι η προσπάθεια του καθεστώτος, να τη «συγκαλύψει». Κλείνει τα μάτια σ’ αυτό που γινόταν επί 3,5 χρόνια και επί των ημερών του και προσπαθεί να τα «φορτώσει» στους «προηγούμενους». Ηταν όλα ρόδινα στο παρελθόν; Ασφαλώς όχι. Αλλά δεν τέθηκε ποτέ θέμα αποβολής της Ελλάδος. Ενώ τώρα όχι μόνο τέθηκε, αλλά και έγινε! Υπάρχει όμως και μια ακόμα ενδιαφέρουσα πτυχή σ’ αυτή την προσπάθεια να τα φορτώσουν όλα στους προηγούμενους: Η έρευνα και τα πορίσματα «συναντούν» και στελέχη που ανήκουν στο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Ο ΣΥΡΙΖΑ τους «έδωσε αλύπητα». Έστω κι αν σ’ αυτό το κομμάτι του παλιού ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε για να γίνει κυβέρνηση. Και στα απομεινάρια του εντός «ΚΙΝΑΛ» προσβλέπει σε νέους συμμάχους…
Οταν διαλέγουν να διαπραγματευτούν…
Σχεδόν άμεση ήταν η αρνητική απάντηση όλων των θεσμικών κομμάτων στην προκλητική πρόταση Ερντογάν «δώστε μας τους 8 για να συζητήσουμε για τους 2». Μέχρι και ο Π. Καμμένος έσπευσε να δηλώσει δικαιωμένος που είχε μιλήσει για «ομηρία» και να κάνει λόγο για «πρόταση ανταλλαγής». Αυτή που άργησε χαρακτηριστικά, ήταν η κυβέρνηση. Η δυσκολία της μοιάζει κατανοητή. Η «πρόταση» Ερντογάν την έφερε σε δύσκολη θέση. Οχι τόσο λόγω της πολιτικής ωμότητάς της όσο γιατί τη συνέδεσε με σχετική συζήτηση που είχε κάνει πρόσφατα στη Βάρνα, με τον Α. Τσίπρα. Ο Ερντογάν φαίνεται να έχει επιλέξει τον «νέο και δυναμικό» Αλέξη να είναι αυτός με τον οποίο θα διαπραγματευτεί.
ΔΕΗ: Κράμερ εναντίον Κράμερ
Με αγωγές και μηνύσεις εναντίον των υπουργών που θα υπογράφουν το νομοσχέδιο για την πώληση μονάδων της ΔΕΗ απείλησε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Το γεγονός ότι οι απειλούμενοι με μήνυση υπουργοί και η απειλούσα ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ προέρχονται από την ίδια «αντιμνημονιακή πολιτική μήτρα» και υπήρξαν ορκισμένοι σύμμαχοι στην προσπάθεια να ρίξουν την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, ίσως δεν έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αυτή μπορεί να βρίσκεται στα όσα μπορεί να δουν το φως της δημοσιότητας στο πλαίσιο αυτού του «εμφυλίου». Καθώς, όπως είναι γνωστό παλαιόθεν, οι εμφύλιοι είναι οι πιο σκληροί πόλεμοι…
ΑΠΟΡΙΕΣ
1. Μα γιατί δεν πιστεύουν τον Σπίρτζη, ότι δεν θα μπουν νέα διόδια στη Βαρυμπόμπη;
1. Μα γιατί δεν πιστεύουν τον Σπίρτζη, ότι δεν θα μπουν νέα διόδια στη Βαρυμπόμπη;
2. ΔΗΛΑΔΗ, Ο «ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ» ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΚΗΠΟΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΓΑΠ»;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου