ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΤΗ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΤΖΑΚΟΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ «Κ» «Αυτό το υπέρτατο αγαθό, η ίδια η ζωή, χάθηκε για τον Παναγιώτη, εξαιτίας της ανεπάρκειας και της ανευθυνότητας των συγκεκριμένων ποινικά καταδικασθέντων Δημόσιων λειτουργών»…Με την από 1288/06-07-17 απόφαση του Αρείου Πάγου (παραπομπή υπ΄αριθμ 11), ολοκληρώθηκε το ποινικό μέρος της πολύκροτης υπόθεσης του θανάτου του 12χρονου Παναγιώτη Ματζάκου που έχασε τη ζωή του κατά την διάρκεια εκδρομής του 2ου Γυμνασίου στην Γαλήνη. Ήταν 12 ετών. Από την μοιραία μέρα, ήταν 20 Οκτωβρίου 2009, πέρασαν πάνω από 8 χρόνια…
Με αφορμή την απόφαση αυτή, η οποία αποτελεί δικαίωση για την οικογένεια του αδικοχαμένου Παναγιώτη, ζητήσαμε μία συνέντευξη από τον Γιάννη Ματζάκο, πατέρα του Παναγιώτη, σχετικά με την υπόθεση …..
Η απόφαση αυτή του Αρείου Παγου αποτελεί δικάιωση για την οικογένειά σας, ή όχι;
Κύριε Καρανίκα, τι είδους δικαίωση μπορεί να νιώσει η οικογένεια που έχασε το παιδί της και μάλιστα με τόσο άδικο τρόπο; Αναπληρώνεται η απώλεια; υποκαθίσταται η ζωή; Αυτό που μας έμεινε είναι το μνήμα του Παναγιώτη για να ανανεώνουμε τον πόνο μας και να γευόμαστε την αδικία εφόρου ζωής δύο γενεών.
Τότε προς τι όλος αυτός ο δικαστικός αγώνας ο οποίος ήταν αναμφιβόλως και ψυχοφθόρος;
Όπως πολύ καλά γνωρίζετε στις περιπτώσεις αυτές η δικαιοσύνη επεμβαίνει αυτεπάγγελτα. Αυτό όμως που διαπιστώσαμε από την πρώτη στιγμή ήταν μία απάθεια και μία τάση συγκάλυψης των πάντων. Βρεθήκαμε μπροστά σε μία κοινωνία συνενοχής που θεωρούσε το τραγικό περιστατικό τυχαίο γεγονός αποδιδόμενο στην κακιά ώρα.
Να σημειώσω εδώ ότι οι φωτογραφικές αποδείξεις της ημέρας εκείνης από την δική μου φωτογραφική μηχανή, χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την διαδρομή της δικογραφίας. Πραγματογνωμοσύνη και κατάσχεση των φονικών τερμάτων έγιναν ένα χρόνο περίπου μετά το συμβάν ! Δηλαδή σκοτώθηκε ένας μαθητής και η υπόθεση κρατιόταν στα συρτάρια ακριβώς για να μην θιγούν πρόσωπα και καταστάσεις.
Αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό. Κάποιος έπρεπε να γίνει ‘’ανακριτής’’. Μέσα από πρόσωπα, καταστάσεις, μαρτυρίες και αποδείξεις αλλά και με στοχευμένες ενέργειες τόσο προς την δικαιοσύνη όσο και προς την Διοίκηση, φέραμε στο φως τα πραγματικά περιστατικά ενώπιον της δικαιοσύνης.
Για τους λόγους αυτούς έγινε ο δικαστικός αγώνας. Για να τιμηθεί η μνήμη του Παναγιώτη , για να θιγούν πρόσωπα και καταστάσεις αλλά και να αποκαλυφθούν οι πραγματικοί ένοχοι της ανθρωποκτονίας. Για να μην ξανακινδυνεύσει κανένας μαθητής όπως κινδύνευσαν εκείνη την ημέρα δεκάδες παιδιά. Για να διορθωθούν οι αστοχίες του συστήματος ώστε η Δημόσια Διοίκηση να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της και οι Δημόσιοι Λειτουργοί στα καθήκοντά τους, ακριβώς για να μην ξανασυμβεί Κύριε Καρανίκα. Γιατί αφορά στον κάθε Ναξιώτη αλλά και στον κάθε Έλληνα γονιό που στέλνει τα παιδιά του στο Δημόσιο σχολείο. Κανένας μαθητής δεν πρέπει ποτέ να χάσει την ζωή του στην Ελλάδα και καμία οικογένεια να βρεθεί στην θέση μας. Καμία μάνα να μην θρηνεί τον άδικο και αναίτιο χαμό του παιδιού της ενώ το έχει στείλει μια ανέφελη ημέρα στο σχολείο.
Αισθάνεστε ότι μετά το τραγικό ατύχημα, κάτι άλλαξε προς αυτή την κατεύθυνση;
Από πλευράς Διοίκησης στα χρόνια που πέρασαν, η μόνη που άγγιξε το θέμα ήταν η Υπουργός κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Από τα συμπεράσματα της συγκεκριμένης υπόθεσης το Υπουργείο οδηγήθηκε στην αναθεώρηση του πλαισίου που διέπει τις σχολικές αυτές δραστηριότητες. (Παραπομπές υπ΄αριθμ 7-9 )
Γι΄ αυτούς που γνωρίζουν, στην ουσία το Υπουργείο προσπαθεί συγκεντρωτικά να επιτελέσει και τα καθήκοντα του Διευθυντού επειδή ακριβώς δεν εμπιστεύεται την οργανωτική-εκτελεστική ικανότητά τους, κατάσταση που οδήγησε και στο τραγικό συμβάν. Πιστεύω ότι ορθολογικότερη αντιμετώπιση των πραγμάτων θα ήταν η επένδυση στην εκπαίδευση αλλά και στην επιλογή του προσωπικού ώστε να μπορεί να επιτρέπει την πρωτοβουλία. Αυτά έχουν να κάνουν με τα συστήματα δια βίου μάθησης και αξιολόγησης που εφαρμόζονται και στα οποία δεν επιτυγχάνουμε ιδιαίτερες επιδόσεις και γι΄αυτό πάσχει διαχρονικά η Δημόσια Διοίκηση.
Εκείνη την περίοδο επίσης, έγινε προσπάθεια να αλλάξει η σύνθεση των πειθαρχικών συμβουλίων γιατί οι αποφάσεις τους πολλές φορές όπως και στην δική μας προκαλούσαν το κοινό αίσθημα. . (Παραπομπή υπ΄αριθμ 10 )
Όταν ακούσατε την πρωτόδικη απόφαση, εκείνη του Εφετείου αλλά και όταν ενημερωθήκατε για την απόφαση τυ Αρείου Πάγου, νιώσατε ότι σας καλύπτει ή θεωρείτε ότι κάποιοι έμειναν απ έξω;
Πεποίθησή μου αλλά απόρροια κοινής λογικής και αυτονόητο είναι, ότι όταν έχεις την ευθύνη της ίδιας της ζωής των μαθητών σου ως εκπαιδευτικός λειτουργός οφείλεις ότι και να γίνει να τους γυρίσεις πίσω σώους και αβλαβείς στους γονείς τους. Το προβλέπει άλλωστε και η σχολική νομοθεσία. Κατά συνέπεια την πλήρη ευθύνη για την ασφάλεια των μαθητών τους την είχαν οι εκπαιδευτικοί. Όλοι οι άλλοι παράγοντες γίνονται ασήμαντοι μπροστά σε αυτή την κορυφαία ευθύνη του εκπαιδευτικού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ευσυνείδητος – ικανός εκπαιδευτικός θα ξεπεράσει κάθε δυσκολία και θα διαφυλάξει την ζωή των μαθητών του σαν να είναι δικά του παιδιά. Αν έχει συναίσθηση του λειτουργήματος που επιτελεί δεν εφησυχάζει και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Εναλλακτικά θα αποφύγει κάθε ύποπτη κατάσταση. Εφόσον αντιμετωπίσει επικίνδυνη κατάσταση οφείλει ενδεχομένως και μαζί με τους γονείς να άρει την επικινδυνότητα αλλά πρώτιστα να διαφυλάξει την ακεραιότητα των μαθητών του. Σε επίπεδα άφθαστου αλτρουισμού θα θυσιαζόταν ο ίδιος προκειμένου να διασώσει τον μαθητή του σε εκτέλεση της ηθικής του επιταγής, διαφορετικά με τι ηθικό ανάστημα θα τον επέστρεφε πίσω στους γονείς του νεκρό ; …αλλά τι σας λέω εδώ είχαμε άλλες προτεραιότητες ικανοποίησης κατωτέρων ενστίκτων και απορώ πως τολμούν να κοιτάνε στα μάτια την συνάδελφό τους εκπαιδευτικό, την μητέρα του Παναγιώτη.
Ενδεχομένως κατά την γνώμη μου θα μπορούσαν να καταλογιστούν δευτερεύουσες ευθύνες για την επικινδυνότητα του χώρου και ειδικά για το ποιος έστησε αλλά και γιατί συνέχισε να υπάρχει η φονική παγίδα των αστήρικτων τερμάτων ποδοσφαίρου σε συνδυασμό με την αυθαίρετη υπερυψωμένη και με εξογκώματα πίστα χορού στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου. Τέτοιος καταλογισμός ευθυνών προέκυψε εν μέρει κατά το σκεπτικό της πρωτόδικης αποφάσεως και καθόλου κατά το σκεπτικό της αποφάσεως του Εφετείου.
Ναι, αλλά εύλογο είναι το ερώτημα… Ήταν ανάγκη να κατηγορηθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι, κυρίως κατά την πρώτη δίκη;
Προσωπικά αιφνιδιάστηκα από τον τόσο μεγάλο αριθμό κατηγορουμένων. Η μήνυση που είχαμε υποβάλλει ήταν κατά παντός υπευθύνου. Στην ίδια εύλογη ερώτηση προς την εισαγγελέα μου απάντησε ως εξής : Οι φορείς και τα πρόσωπα που εμπλέκονται καθοιονδήποτε τρόπο πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους μέσα στην δικαστική αίθουσα, παρόντων των πραγματικών ενόχων γιατί στις περιπτώσεις αυτές, ο ένας τα ρίχνει στον άλλο και αν δεν είναι εντός της αιθούσης για να αντικρούσουν κάθε κατηγορία ή και να καταδείξουν πρόσωπα-γεγονότα –καταστάσεις που θα οδηγήσουν στην διαλεύκανση της υπόθεσης, τότε θα αναβάλλονται διαρκώς οι δίκες με κίνδυνο παραγραφής.
Τελικά είχε δίκαιο. Όπως αποδείχτηκε ήταν αναγκαίο κακό που τελικά μάλλον ωφέλησε τους αθωωθέντες γιατί αν δεν ήταν εξαρχής στην δίκη, πιθανότατα να εμπλέκονταν στην συνέχεια, δεδομένου ότι στην προσπάθεια απόσεισης ευθυνών, αναζητούνταν διαρκώς ένοχοι άλλοι, και μάλιστα με απίστευτα επιχειρήματα ακόμη και εκτός τόπου και χρόνου.
Από την πλευρά μου θέλω να ζητήσω συγνώμη για την ταλαιπωρία και τα έξοδα που υπέστησαν όλοι οι αθωωθέντες.
Γνωρίζω ότι κάνατε πολλές φορές αυτοψία για να καταλάβετε τι συνέβη εκείνη την μοιραία μέρα στη Γαλήνη. Χιλιάδες ερωτήματα ΄βασάνισαν όλα αυτά τα χρόνια την σκέψη σας… Σήμερα, οκτώ και πλέον χρόνια μετά, τι νομίζετε ότι έφταιξε και καταλήξαμε στο τραγικό συμβάν;
Η απάντηση στο ερώτημά σας αποτυπώνεται πλήρως στην απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία κλείνει οριστικά η υπόθεση της ενοχής γιατί καθιστά την απόφαση περί ενοχής των εκπαιδευτικών, εκτός από τελεσίδικη και αμετάκλητη. Από την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης προκύπτουν τα εξής :
Η σχολική αυτή δραστηριότητα δεν είχε οργανωθεί εξαρχής σωστά με ακριβές χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης, ανάθεση καθηκόντων, καθορισμό χώρων επιτήρησης, έλεγχο ασφαλείας των χώρων κλπ.
Οι Καθηγητές παραβίασαν το στοιχειώδες πρόγραμμα της ημέρας, κάθισαν να γευματίσουν σε παρακείμενη ταβέρνα ενώ οι μαθητές τους που έπαιζαν στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Γαλήνης παρέμειναν στην ουσία ανεπιτήρητοι για μιάμιση περίπου ώρα. Από την ταβέρνα δεν υπήρχε ούτε οπτική επαφή προς το προαύλιο, οι δε μαθητές της Α΄ Γυμνασίου όπως και ο Παναγιώτης συμμετείχαν για πρώτη φορά σε εξωσχολική δραστηριότητα και άρα είχαν ανάγκη επιμελέστερης επίβλεψης. Η έλλειψη επίβλεψης σε συνδυασμό με τον επικίνδυνο χώρο στον οποίο οδήγησαν τους μαθητές ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες για την τραγική κατάληξη η οποία θα αποτρεπόταν μετά βεβαιότητας αν έστω και ένας είχε ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.
Ούτε ένας εκ των καθηγητών δεν άσκησε την εκ του νόμου επιβαλλόμενη υποχρέωσή του όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία που αφορούσε στην εποπτεία, στην επιμέλεια και στην αδιάλειπτη επιτήρηση των μαθητών που έπαιζαν στο προαύλιο και αφορούσε καίρια την ασφάλειά της ίδιας τους της ζωής.
Τα ερωτήματα που είχαν τεθεί ήταν τα εξής :
Με ποιο δικαίωμα δεν οργάνωσαν εξαρχής την δραστηριότητά αυτή ορθολογικά : στόχος-απορρέουσες υποχρεώσεις-ακριβές πρόγραμμα-ανάθεση καθηκόντων-υλοποίηση-έλεγχος εκτέλεσης.
Με ποιο δικαίωμα η τότε Διευθύντρια δεν γνώριζε τα καθήκοντά της και δεν ασκούσε Διεύθυνση; Τοποθετούσε τον εαυτό της από πλευράς ευθύνης στο ίδιο επίπεδο με τους καθηγητές ενώ ταυτόχρονα είχαν τέτοια σύγχυση μεταξύ εκτέλεσης εκδρομής ή εκτέλεσης περιπάτου που άλλα έγραφαν, άλλα εννοούσαν και άλλα έπρατταν.
Γιατί δεν ήλεξαν τον χώρο του προαυλίου ώστε να αντιληφθούν την επικινδυνότητά του και να απαγορεύσουν την χρήση του για ποδόσφαιρο από τους μαθητές;
Με ποιο δικαίωμα δεν εφάρμοσαν το στοιχειώδες έστω εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ημέρας αλλά αντίθετα άφησαν ανεξέλεγκτα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο επί μιάμιση ώρα στο προαύλιο;
Mε ποιο δικαίωμα κάθισαν να γευματίσουν εν ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και μάλιστα περί τις 11:30 ! Γι΄ αυτό αμείβονται; Ποιος Δημόσιος λειτουργός μπορεί να λειτουργεί τόσο ανεύθυνα και γιατί; Ποιος εργαζόμενος και δη μισθωτός μπορεί αυθαιρέτως να αμελεί τα καθήκοντά του και να γευματίζει εν ώρα υπηρεσίας του ; Μπορεί αυτός ο εργαζόμενος μετά την κατανάλωση φαγητού και ποτού να είναι αποδοτικός και νηφάλιος;
Με ποιο δικαίωμα και εν αγνοία των γονέων, επέτρεψαν σε μαθητές περί τις 11:30 να καταναλώσουν σουβλάκια και στη συνέχεια να παίζουν ποδόσφαιρο αντί για εκτέλεση εκπαιδευτικού αντικειμένου και μάλιστα μόνοι τους, χωρίς επίβλεψη;
Γιατί δεν δόθηκαν οι Α΄ Βοήθειες και κυρίως γιατί δεν έγινε αιμόσταση κατά την στιγμή του συμβάντος ;
Γιατί ούτε ένας εκ των « συνοδών » δεν επέβλεπε αδιάλειπτα τον μεγάλο αριθμό (30-40) των μαθητών που έπαιζαν στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου επί μιάμιση περίπου ώρα την στιγμή που τα πρωτάκια μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης είχαν ζητήσει και είχαν πάρει άδεια προς τούτο; Και γιατί να μην αντιληφθούν την μετάβαση μαθητών στο διπλανό Χωριό;
Γιατί ούτε ένας εκ των « συνοδών » δεν ήταν μέσα στο προαύλιο καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού ώστε να αποτρέψει τους μαθητές να κρέμονται από τα επικίνδυνα δοκάρια ; Πολλά παιδιά κρεμάστηκαν και ο Παναγιώτης πολλές φορές. Αν ένας έστω επιτηρούσε στο προαύλιο, η μητέρα του Παναγιώτη που είναι ταυτόχρονα εκπαιδευτικός, δεν θα συνηγορούσε στην υποβολή της μήνυσης .
Γιατί ήταν στημένη η φονική παγίδα μέσα στον Δημόσιο Χώρο;
Γιατί συνολικά τόση αυθαιρεσία χωρίς ανάληψη ευθύνης από κανένα και χωρίς ίχνος μεταμέλειας;
Δηλαδή αυτά τα ερωτήματα, τα πολλά και εν πολλοίς εύλογα δεν απαντήθηκαν; Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου προφανώς και ως προς το ένα σκέλος η εν λόγω πολύκροτη υπόθεση κλείνει… Έτσι δεν είναι;
Η ποινική δικαιοσύνη στην οκταετία που πέρασε έλαβε τρείς αποφάσεις . Να θυμίσω: Τριμελές Πρωτοδικείο Νάξου, Τριμελές Εφετείο Αιγαίου στην Σύρο και Πολυμελές Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου στην Αθήνα . Όλες οι αποφάσεις ήταν καταδικαστικές για τους εκπαιδευτικούς καθιστώντας έτσι την ενοχή τους αδιαμφισβήτητη, τελεσίδικη και αμετάκλητη. Κανένας δεν μπορεί να έχει την παραμικρή δικαιολογία, γιατί εξάντλησαν όλη την κλίμακα της Δικαιοσύνης και παντού κρίθηκαν ένοχοι . Οι απαντήσεις που δόθηκαν στα ερωτήματα αυτά κατά την διάρκεια της μακρόχρονης διαδικασίας οδήγησαν και την δικαιοσύνη σε σαφή και καταλυτική ετυμηγορία :
<< …Υπό τα άνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, οι ανωτέρω κατηγορούμενοι εκπαιδευτικοί, προέβησαν σε αμελή και πλημμελή εκπλήρωση των καθηκόντων τους ως προς την επιτήρηση των μαθητών, παρέλειψαν να λάβουν κάθε πρόσφορο και ανάλογο με τις περιστάσεις μέτρο για την ομαλή διεξαγωγή του πραγματοποιούμενου σχολικού περιπάτου, που τελικά μετατράπηκε σε εκδρομή, καθώς και για τη διασφάλιση της Υγείας, σωματικής ακεραιότητας και της ασφάλειας των ανήλικων μαθητών που συνόδευαν, των οποίων είχαν την επιμέλεια, εποπτεία και επιτήρηση, βάσει της διατεταγμένης υπηρεσίας που εκτελούσαν, ενώ ήταν υποχρεωμένοι προς τούτο, σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 1, 18 παρ. 4 του Ν. 1566/1987 και εν γένει από τη φύση του λειτουργήματος τους. Αποτέλεσμα…>> (..σελ 49 απόφασης ΑΠ-παραπομπή 11)
Πεποίθησή μου αλλά απόρροια κοινής λογικής και αυτονόητο είναι, ότι όταν έχεις την ευθύνη της ίδιας της ζωής των μαθητών σου ως εκπαιδευτικός λειτουργός οφείλεις ότι και να γίνει να τους γυρίσεις πίσω σώους και αβλαβείς στους γονείς τους. Το προβλέπει άλλωστε και η σχολική νομοθεσία. Κατά συνέπεια την πλήρη ευθύνη για την ασφάλεια των μαθητών τους την είχαν οι εκπαιδευτικοί. Όλοι οι άλλοι παράγοντες γίνονται ασήμαντοι μπροστά σε αυτή την κορυφαία ευθύνη του εκπαιδευτικού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ευσυνείδητος – ικανός εκπαιδευτικός θα ξεπεράσει κάθε δυσκολία και θα διαφυλάξει την ζωή των μαθητών του σαν να είναι δικά του παιδιά. Αν έχει συναίσθηση του λειτουργήματος που επιτελεί δεν εφησυχάζει και δεν αφήνει τίποτε στην τύχη. Εναλλακτικά θα αποφύγει κάθε ύποπτη κατάσταση. Εφόσον αντιμετωπίσει επικίνδυνη κατάσταση οφείλει ενδεχομένως και μαζί με τους γονείς να άρει την επικινδυνότητα αλλά πρώτιστα να διαφυλάξει την ακεραιότητα των μαθητών του. Σε επίπεδα άφθαστου αλτρουισμού θα θυσιαζόταν ο ίδιος προκειμένου να διασώσει τον μαθητή του σε εκτέλεση της ηθικής του επιταγής, διαφορετικά με τι ηθικό ανάστημα θα τον επέστρεφε πίσω στους γονείς του νεκρό ; …αλλά τι σας λέω εδώ είχαμε άλλες προτεραιότητες ικανοποίησης κατωτέρων ενστίκτων και απορώ πως τολμούν να κοιτάνε στα μάτια την συνάδελφό τους εκπαιδευτικό, την μητέρα του Παναγιώτη.
Ενδεχομένως κατά την γνώμη μου θα μπορούσαν να καταλογιστούν δευτερεύουσες ευθύνες για την επικινδυνότητα του χώρου και ειδικά για το ποιος έστησε αλλά και γιατί συνέχισε να υπάρχει η φονική παγίδα των αστήρικτων τερμάτων ποδοσφαίρου σε συνδυασμό με την αυθαίρετη υπερυψωμένη και με εξογκώματα πίστα χορού στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου. Τέτοιος καταλογισμός ευθυνών προέκυψε εν μέρει κατά το σκεπτικό της πρωτόδικης αποφάσεως και καθόλου κατά το σκεπτικό της αποφάσεως του Εφετείου.
Ναι, αλλά εύλογο είναι το ερώτημα… Ήταν ανάγκη να κατηγορηθούν τόσοι πολλοί άνθρωποι, κυρίως κατά την πρώτη δίκη;
Προσωπικά αιφνιδιάστηκα από τον τόσο μεγάλο αριθμό κατηγορουμένων. Η μήνυση που είχαμε υποβάλλει ήταν κατά παντός υπευθύνου. Στην ίδια εύλογη ερώτηση προς την εισαγγελέα μου απάντησε ως εξής : Οι φορείς και τα πρόσωπα που εμπλέκονται καθοιονδήποτε τρόπο πρέπει να αποδείξουν την αθωότητά τους μέσα στην δικαστική αίθουσα, παρόντων των πραγματικών ενόχων γιατί στις περιπτώσεις αυτές, ο ένας τα ρίχνει στον άλλο και αν δεν είναι εντός της αιθούσης για να αντικρούσουν κάθε κατηγορία ή και να καταδείξουν πρόσωπα-γεγονότα –καταστάσεις που θα οδηγήσουν στην διαλεύκανση της υπόθεσης, τότε θα αναβάλλονται διαρκώς οι δίκες με κίνδυνο παραγραφής.
Τελικά είχε δίκαιο. Όπως αποδείχτηκε ήταν αναγκαίο κακό που τελικά μάλλον ωφέλησε τους αθωωθέντες γιατί αν δεν ήταν εξαρχής στην δίκη, πιθανότατα να εμπλέκονταν στην συνέχεια, δεδομένου ότι στην προσπάθεια απόσεισης ευθυνών, αναζητούνταν διαρκώς ένοχοι άλλοι, και μάλιστα με απίστευτα επιχειρήματα ακόμη και εκτός τόπου και χρόνου.
Από την πλευρά μου θέλω να ζητήσω συγνώμη για την ταλαιπωρία και τα έξοδα που υπέστησαν όλοι οι αθωωθέντες.
Γνωρίζω ότι κάνατε πολλές φορές αυτοψία για να καταλάβετε τι συνέβη εκείνη την μοιραία μέρα στη Γαλήνη. Χιλιάδες ερωτήματα ΄βασάνισαν όλα αυτά τα χρόνια την σκέψη σας… Σήμερα, οκτώ και πλέον χρόνια μετά, τι νομίζετε ότι έφταιξε και καταλήξαμε στο τραγικό συμβάν;
Η απάντηση στο ερώτημά σας αποτυπώνεται πλήρως στην απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία κλείνει οριστικά η υπόθεση της ενοχής γιατί καθιστά την απόφαση περί ενοχής των εκπαιδευτικών, εκτός από τελεσίδικη και αμετάκλητη. Από την ετυμηγορία της Δικαιοσύνης προκύπτουν τα εξής :
Η σχολική αυτή δραστηριότητα δεν είχε οργανωθεί εξαρχής σωστά με ακριβές χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης, ανάθεση καθηκόντων, καθορισμό χώρων επιτήρησης, έλεγχο ασφαλείας των χώρων κλπ.
Οι Καθηγητές παραβίασαν το στοιχειώδες πρόγραμμα της ημέρας, κάθισαν να γευματίσουν σε παρακείμενη ταβέρνα ενώ οι μαθητές τους που έπαιζαν στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου Γαλήνης παρέμειναν στην ουσία ανεπιτήρητοι για μιάμιση περίπου ώρα. Από την ταβέρνα δεν υπήρχε ούτε οπτική επαφή προς το προαύλιο, οι δε μαθητές της Α΄ Γυμνασίου όπως και ο Παναγιώτης συμμετείχαν για πρώτη φορά σε εξωσχολική δραστηριότητα και άρα είχαν ανάγκη επιμελέστερης επίβλεψης. Η έλλειψη επίβλεψης σε συνδυασμό με τον επικίνδυνο χώρο στον οποίο οδήγησαν τους μαθητές ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες για την τραγική κατάληξη η οποία θα αποτρεπόταν μετά βεβαιότητας αν έστω και ένας είχε ανταποκριθεί στα καθήκοντά του.
Ούτε ένας εκ των καθηγητών δεν άσκησε την εκ του νόμου επιβαλλόμενη υποχρέωσή του όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία που αφορούσε στην εποπτεία, στην επιμέλεια και στην αδιάλειπτη επιτήρηση των μαθητών που έπαιζαν στο προαύλιο και αφορούσε καίρια την ασφάλειά της ίδιας τους της ζωής.
Τα ερωτήματα που είχαν τεθεί ήταν τα εξής :
Με ποιο δικαίωμα δεν οργάνωσαν εξαρχής την δραστηριότητά αυτή ορθολογικά : στόχος-απορρέουσες υποχρεώσεις-ακριβές πρόγραμμα-ανάθεση καθηκόντων-υλοποίηση-έλεγχος εκτέλεσης.
Με ποιο δικαίωμα η τότε Διευθύντρια δεν γνώριζε τα καθήκοντά της και δεν ασκούσε Διεύθυνση; Τοποθετούσε τον εαυτό της από πλευράς ευθύνης στο ίδιο επίπεδο με τους καθηγητές ενώ ταυτόχρονα είχαν τέτοια σύγχυση μεταξύ εκτέλεσης εκδρομής ή εκτέλεσης περιπάτου που άλλα έγραφαν, άλλα εννοούσαν και άλλα έπρατταν.
Γιατί δεν ήλεξαν τον χώρο του προαυλίου ώστε να αντιληφθούν την επικινδυνότητά του και να απαγορεύσουν την χρήση του για ποδόσφαιρο από τους μαθητές;
Με ποιο δικαίωμα δεν εφάρμοσαν το στοιχειώδες έστω εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ημέρας αλλά αντίθετα άφησαν ανεξέλεγκτα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο επί μιάμιση ώρα στο προαύλιο;
Mε ποιο δικαίωμα κάθισαν να γευματίσουν εν ώρα διατεταγμένης υπηρεσίας και μάλιστα περί τις 11:30 ! Γι΄ αυτό αμείβονται; Ποιος Δημόσιος λειτουργός μπορεί να λειτουργεί τόσο ανεύθυνα και γιατί; Ποιος εργαζόμενος και δη μισθωτός μπορεί αυθαιρέτως να αμελεί τα καθήκοντά του και να γευματίζει εν ώρα υπηρεσίας του ; Μπορεί αυτός ο εργαζόμενος μετά την κατανάλωση φαγητού και ποτού να είναι αποδοτικός και νηφάλιος;
Με ποιο δικαίωμα και εν αγνοία των γονέων, επέτρεψαν σε μαθητές περί τις 11:30 να καταναλώσουν σουβλάκια και στη συνέχεια να παίζουν ποδόσφαιρο αντί για εκτέλεση εκπαιδευτικού αντικειμένου και μάλιστα μόνοι τους, χωρίς επίβλεψη;
Γιατί δεν δόθηκαν οι Α΄ Βοήθειες και κυρίως γιατί δεν έγινε αιμόσταση κατά την στιγμή του συμβάντος ;
Γιατί ούτε ένας εκ των « συνοδών » δεν επέβλεπε αδιάλειπτα τον μεγάλο αριθμό (30-40) των μαθητών που έπαιζαν στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου επί μιάμιση περίπου ώρα την στιγμή που τα πρωτάκια μεταξύ των οποίων και ο Παναγιώτης είχαν ζητήσει και είχαν πάρει άδεια προς τούτο; Και γιατί να μην αντιληφθούν την μετάβαση μαθητών στο διπλανό Χωριό;
Γιατί ούτε ένας εκ των « συνοδών » δεν ήταν μέσα στο προαύλιο καθόλη την διάρκεια του παιχνιδιού ώστε να αποτρέψει τους μαθητές να κρέμονται από τα επικίνδυνα δοκάρια ; Πολλά παιδιά κρεμάστηκαν και ο Παναγιώτης πολλές φορές. Αν ένας έστω επιτηρούσε στο προαύλιο, η μητέρα του Παναγιώτη που είναι ταυτόχρονα εκπαιδευτικός, δεν θα συνηγορούσε στην υποβολή της μήνυσης .
Γιατί ήταν στημένη η φονική παγίδα μέσα στον Δημόσιο Χώρο;
Γιατί συνολικά τόση αυθαιρεσία χωρίς ανάληψη ευθύνης από κανένα και χωρίς ίχνος μεταμέλειας;
Δηλαδή αυτά τα ερωτήματα, τα πολλά και εν πολλοίς εύλογα δεν απαντήθηκαν; Μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου προφανώς και ως προς το ένα σκέλος η εν λόγω πολύκροτη υπόθεση κλείνει… Έτσι δεν είναι;
Η ποινική δικαιοσύνη στην οκταετία που πέρασε έλαβε τρείς αποφάσεις . Να θυμίσω: Τριμελές Πρωτοδικείο Νάξου, Τριμελές Εφετείο Αιγαίου στην Σύρο και Πολυμελές Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου στην Αθήνα . Όλες οι αποφάσεις ήταν καταδικαστικές για τους εκπαιδευτικούς καθιστώντας έτσι την ενοχή τους αδιαμφισβήτητη, τελεσίδικη και αμετάκλητη. Κανένας δεν μπορεί να έχει την παραμικρή δικαιολογία, γιατί εξάντλησαν όλη την κλίμακα της Δικαιοσύνης και παντού κρίθηκαν ένοχοι . Οι απαντήσεις που δόθηκαν στα ερωτήματα αυτά κατά την διάρκεια της μακρόχρονης διαδικασίας οδήγησαν και την δικαιοσύνη σε σαφή και καταλυτική ετυμηγορία :
<< …Υπό τα άνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, οι ανωτέρω κατηγορούμενοι εκπαιδευτικοί, προέβησαν σε αμελή και πλημμελή εκπλήρωση των καθηκόντων τους ως προς την επιτήρηση των μαθητών, παρέλειψαν να λάβουν κάθε πρόσφορο και ανάλογο με τις περιστάσεις μέτρο για την ομαλή διεξαγωγή του πραγματοποιούμενου σχολικού περιπάτου, που τελικά μετατράπηκε σε εκδρομή, καθώς και για τη διασφάλιση της Υγείας, σωματικής ακεραιότητας και της ασφάλειας των ανήλικων μαθητών που συνόδευαν, των οποίων είχαν την επιμέλεια, εποπτεία και επιτήρηση, βάσει της διατεταγμένης υπηρεσίας που εκτελούσαν, ενώ ήταν υποχρεωμένοι προς τούτο, σύμφωνα και με τις διατάξεις των άρθρων 1, 18 παρ. 4 του Ν. 1566/1987 και εν γένει από τη φύση του λειτουργήματος τους. Αποτέλεσμα…>> (..σελ 49 απόφασης ΑΠ-παραπομπή 11)
Πέραν των ποινικών ευθυνών όμως υπάρχουν και οι διοικητικές ευθύνες. Η Διοίκηση δεν δείχνει να σέβεται την απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης και δεν έχει ακόμη προβεί στον καταλογισμό των αντίστοιχων πειθαρχικών ευθυνών των καταδικασθέντων.
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα που αφορούν στους καθηγητές αποτελούν ταυτόχρονα και πειθαρχικά παραπτώματα που συνθέτουν την ποινική αμέλεια για την οποία καταδικάστηκαν. Επιπλέον, πέραν του κρίματος για τον θάνατο του μαθητή τους, θα ζημιώσουν το Δημόσιο και άρα όλους τους φορολογούμενους, με την όποια αποζημίωση θα επιδικαστεί στην οικογένεια του Παναγιώτη λόγω ψυχικής οδύνης.
Σε τέτοιο αντίστοιχο πειθαρχικό κολασμό δεν έχει προβεί η Διοίκηση δίνοντας έτσι δείγμα γραφής για την αντίληψη περί της δικαιοσύνης και της ευθυκρισίας που την διακατέχει. Αντίθετα μάλιστα προχώρησε σε επιλογή μιας εκ των καταδικασθεισών, ως διευθύντριας Γυμνασίου και αναφέρομαι στην Κα Κρητικού Σοφία, καθώς και ως μέλους περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου, προκαλώντας έτσι το κοινό περί δικαίου αίσθημα, διότι φαίνεται να επιβραβεύει την καταδικασθείσα σε βάρος της χαροκαμένης μάνας, γεγονός που την οδήγησε στο να παραιτηθεί από την Διεύθυνση του Γυμνασίου Σκαδού, ακριβώς για να μην έχει υπηρεσιακή σχέση με την καταδικασθείσα. Με άλλα λόγια για να λέμε την ωμή αλήθεια, η μάνα που έχασε το παιδί της δεν μπορεί να συνεργάζεται με την υπαίτια του θανάτου του παιδιού της. Αιδώς δεν υπάρχει; Γιατί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Δηλαδή ο θάνατος του μαθητή τους, οι δέκα μήνες ποινικής φυλάκισης, η μη ανάληψη της αποδεδειγμένης ευθύνης και η βλάβη σε βάρος του Δημοσίου είναι ως μη γενόμενα ή προσόντα για προαγωγή; Aλήθεια τι είδους συμφέροντα υπηρετεί η στάση τους που αγνοεί τα παραπάνω; Η Δημόσια Διοίκηση εκτός από τον μη έλεγχο, είναι υπόλογη και για τις επιλογές που έχει κάνει τόσο στην περίπτωση της Διευθύντριας του περιστατικού όσο και για την τωρινή της επιλογή για το 2ο Γυμνάσιο Νάξου. Δεν υπάρχουν άλλα στελέχη με λευκό ποινικό μητρώο;
Κατά συνέπεια ενώ γνωρίζουμε το τι έφταιξε, όμως δεν έχουν ολοκληρωθεί οι Διοικητικές ενέργειες και αυτό με ευθύνη των προϊσταμένων της Περιφέρειας. Επιτέλους η Δημόσια Διοίκηση την οποία εγκαλώ, οφείλει να απολογηθεί. Έχει ευθύνες που κοστίζουν στην κυριολεξία ζωές και τις οποίες τώρα αποφεύγει να αναλάβει ενώ παράλληλα πράττει αντίθετα με την κρίση της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Δεν γνωρίζω αν αυτή η στάση της Διοίκησης υπηρετεί την Πατρίδα μας ή εξυπηρετεί ομάδες συμφερόντων.
Να σας πω την πάσα αλήθεια, δεν γνωρίζω ποιες είναι οι συνέπειες του νόμου, τελος πάντων, τι θα θέλατε να προσθέσετε κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Θέλω να στηλιτεύσω και την συμπεριφορά των συνδικαλιστικών οργάνων τόσο της τοπικής ΕΛΜΕ όσο και της ΟΛΜΕ ( παραπομπές υπ΄αριθμ 5-6 ) . Όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκαν καθοιονδήποτε τρόπο στην συνάδελφό τους εκπαιδευτικό-μητέρα του Παναγιώτη αλλά η ΟΛΜΕ πίεσε ωμά τον Υπουργό Παιδείας για την απαλλαγή των ενόχων δύο ημέρες πριν τον Άρειο Πάγο. Αυτές οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις τους δεν επηρέασαν την ποινική δικαιοσύνη αλλά επηρέασαν το θέμα της Διοικητικής αντιμετώπισης σύμφωνα με τα ανωτέρω εκτεθέντα. Η ζοφερή αυτή εικόνα του ποινικώς καταδικασθέντα αλλά χωρίς Διοικητικές συνέπειες για τέτοιου μεγέθους έγκλημα με τέτοιο ολέθριο αποτέλεσμα, ούτε στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας μπορεί να συμβεί . Είναι νόμιμο και ηθικό η ΟΛΜΕ να καλύπτει, κατά πληροφορίες, τις δικαστικές δαπάνες μόνο αυτών που προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο; Αν αυτό αληθεύει, προβλέπει τέτοια διάκριση σε βάρος των άλλων μελών το καταστατικό της; Ειλικρινά θα επιθυμούσα αυτό να απαντηθεί. Η όλη αυτή στάση τόσο των συνδικαλιστικών οργάνων όσο και της Διοίκησης καταδεικνύει το αξιακό υπόβαθρο της κρίσης που ζούμε σήμερα ενώ ταυτόχρονα εκθέτει τον καθόλα άξιο κλάδο των εκπαιδευτικών, αντί να τον προστατεύσουν από τους ελάχιστους επίορκους. Είναι η απάντηση στο γιατί η χώρα δεν μπορεί να εκδυθεί το αμαρτωλό της ένδυμα και καταφεύγει συνεχώς σε επαιτεία. Είναι η απάντηση στο πως το πολιτικοποιημένο και αναποτελεσματικό κράτος (Διοίκηση) κατάντησε τριτοκοσμική την Πατρίδα μας, να μετράει με απάθεια τα αθώα θύματά της και μάλιστα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα αλλά αντίθετα να επιβραβεύει τους θύτες. Να αποδοθούν λοιπόν και οι διοικητικές ευθύνες σύμφωνα με τα πεπραγμένα ενός εκάστου ώστε η Διοίκηση να μην παραβεί τα δικά της καθήκοντα.
Στην Ελλάδα του σήμερα τίποτε δεν είναι δεδομένο, όλα πρέπει να διεκδικούνται εξαρχής ακόμη και η ανθρώπινη ζωή . Αυτό το υπέρτατο αγαθό, η ίδια η ζωή, χάθηκε για τον Παναγιώτη εξαιτίας της ανεπάρκειας και της ανευθυνότητας των συγκεκριμένων ποινικά καταδικασθέντων Δημόσιων λειτουργών. Αυτό είναι το κρίμα τους και αυτός είναι ο Γολγοθάς μας. Τουλάχιστον ας σταματήσουν να προκαλούν.
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα που αφορούν στους καθηγητές αποτελούν ταυτόχρονα και πειθαρχικά παραπτώματα που συνθέτουν την ποινική αμέλεια για την οποία καταδικάστηκαν. Επιπλέον, πέραν του κρίματος για τον θάνατο του μαθητή τους, θα ζημιώσουν το Δημόσιο και άρα όλους τους φορολογούμενους, με την όποια αποζημίωση θα επιδικαστεί στην οικογένεια του Παναγιώτη λόγω ψυχικής οδύνης.
Σε τέτοιο αντίστοιχο πειθαρχικό κολασμό δεν έχει προβεί η Διοίκηση δίνοντας έτσι δείγμα γραφής για την αντίληψη περί της δικαιοσύνης και της ευθυκρισίας που την διακατέχει. Αντίθετα μάλιστα προχώρησε σε επιλογή μιας εκ των καταδικασθεισών, ως διευθύντριας Γυμνασίου και αναφέρομαι στην Κα Κρητικού Σοφία, καθώς και ως μέλους περιφερειακού υπηρεσιακού συμβουλίου, προκαλώντας έτσι το κοινό περί δικαίου αίσθημα, διότι φαίνεται να επιβραβεύει την καταδικασθείσα σε βάρος της χαροκαμένης μάνας, γεγονός που την οδήγησε στο να παραιτηθεί από την Διεύθυνση του Γυμνασίου Σκαδού, ακριβώς για να μην έχει υπηρεσιακή σχέση με την καταδικασθείσα. Με άλλα λόγια για να λέμε την ωμή αλήθεια, η μάνα που έχασε το παιδί της δεν μπορεί να συνεργάζεται με την υπαίτια του θανάτου του παιδιού της. Αιδώς δεν υπάρχει; Γιατί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Δηλαδή ο θάνατος του μαθητή τους, οι δέκα μήνες ποινικής φυλάκισης, η μη ανάληψη της αποδεδειγμένης ευθύνης και η βλάβη σε βάρος του Δημοσίου είναι ως μη γενόμενα ή προσόντα για προαγωγή; Aλήθεια τι είδους συμφέροντα υπηρετεί η στάση τους που αγνοεί τα παραπάνω; Η Δημόσια Διοίκηση εκτός από τον μη έλεγχο, είναι υπόλογη και για τις επιλογές που έχει κάνει τόσο στην περίπτωση της Διευθύντριας του περιστατικού όσο και για την τωρινή της επιλογή για το 2ο Γυμνάσιο Νάξου. Δεν υπάρχουν άλλα στελέχη με λευκό ποινικό μητρώο;
Κατά συνέπεια ενώ γνωρίζουμε το τι έφταιξε, όμως δεν έχουν ολοκληρωθεί οι Διοικητικές ενέργειες και αυτό με ευθύνη των προϊσταμένων της Περιφέρειας. Επιτέλους η Δημόσια Διοίκηση την οποία εγκαλώ, οφείλει να απολογηθεί. Έχει ευθύνες που κοστίζουν στην κυριολεξία ζωές και τις οποίες τώρα αποφεύγει να αναλάβει ενώ παράλληλα πράττει αντίθετα με την κρίση της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Δεν γνωρίζω αν αυτή η στάση της Διοίκησης υπηρετεί την Πατρίδα μας ή εξυπηρετεί ομάδες συμφερόντων.
Να σας πω την πάσα αλήθεια, δεν γνωρίζω ποιες είναι οι συνέπειες του νόμου, τελος πάντων, τι θα θέλατε να προσθέσετε κλείνοντας αυτή την συνέντευξη;
Θέλω να στηλιτεύσω και την συμπεριφορά των συνδικαλιστικών οργάνων τόσο της τοπικής ΕΛΜΕ όσο και της ΟΛΜΕ ( παραπομπές υπ΄αριθμ 5-6 ) . Όχι μόνο δεν συμπαραστάθηκαν καθοιονδήποτε τρόπο στην συνάδελφό τους εκπαιδευτικό-μητέρα του Παναγιώτη αλλά η ΟΛΜΕ πίεσε ωμά τον Υπουργό Παιδείας για την απαλλαγή των ενόχων δύο ημέρες πριν τον Άρειο Πάγο. Αυτές οι απαράδεκτες μεθοδεύσεις τους δεν επηρέασαν την ποινική δικαιοσύνη αλλά επηρέασαν το θέμα της Διοικητικής αντιμετώπισης σύμφωνα με τα ανωτέρω εκτεθέντα. Η ζοφερή αυτή εικόνα του ποινικώς καταδικασθέντα αλλά χωρίς Διοικητικές συνέπειες για τέτοιου μεγέθους έγκλημα με τέτοιο ολέθριο αποτέλεσμα, ούτε στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας μπορεί να συμβεί . Είναι νόμιμο και ηθικό η ΟΛΜΕ να καλύπτει, κατά πληροφορίες, τις δικαστικές δαπάνες μόνο αυτών που προσέφυγαν στον Άρειο Πάγο; Αν αυτό αληθεύει, προβλέπει τέτοια διάκριση σε βάρος των άλλων μελών το καταστατικό της; Ειλικρινά θα επιθυμούσα αυτό να απαντηθεί. Η όλη αυτή στάση τόσο των συνδικαλιστικών οργάνων όσο και της Διοίκησης καταδεικνύει το αξιακό υπόβαθρο της κρίσης που ζούμε σήμερα ενώ ταυτόχρονα εκθέτει τον καθόλα άξιο κλάδο των εκπαιδευτικών, αντί να τον προστατεύσουν από τους ελάχιστους επίορκους. Είναι η απάντηση στο γιατί η χώρα δεν μπορεί να εκδυθεί το αμαρτωλό της ένδυμα και καταφεύγει συνεχώς σε επαιτεία. Είναι η απάντηση στο πως το πολιτικοποιημένο και αναποτελεσματικό κράτος (Διοίκηση) κατάντησε τριτοκοσμική την Πατρίδα μας, να μετράει με απάθεια τα αθώα θύματά της και μάλιστα χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα αλλά αντίθετα να επιβραβεύει τους θύτες. Να αποδοθούν λοιπόν και οι διοικητικές ευθύνες σύμφωνα με τα πεπραγμένα ενός εκάστου ώστε η Διοίκηση να μην παραβεί τα δικά της καθήκοντα.
Στην Ελλάδα του σήμερα τίποτε δεν είναι δεδομένο, όλα πρέπει να διεκδικούνται εξαρχής ακόμη και η ανθρώπινη ζωή . Αυτό το υπέρτατο αγαθό, η ίδια η ζωή, χάθηκε για τον Παναγιώτη εξαιτίας της ανεπάρκειας και της ανευθυνότητας των συγκεκριμένων ποινικά καταδικασθέντων Δημόσιων λειτουργών. Αυτό είναι το κρίμα τους και αυτός είναι ο Γολγοθάς μας. Τουλάχιστον ας σταματήσουν να προκαλούν.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 20 ΝΟΕ 09 : http://kykladiki.blogspot.gr/2009/11/2.html
2. ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 ΦΕΒ 14 : http://www.cycladesvoice.gr/?aid=38337
3. ΠΡΟΚΛΗΣΗ 1-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 18 ΜΑΡ 15 : http://www.cycladesvoice.gr/?aid=49704
4. ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΦΕΤΕΙΟΥ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 24 ΣΕΠ 16 : http://www.naxostimes.gr/naxos/7829-i-apofasi-tou-efeteiou-aigaiou-gia-to-thanasimo-travmatismo-tou-panagioti-matzakou
5.ΠΡΟΚΛΗΣΗ 2 ΕΛΜΕ ΝΚ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 ΜΑΡ 14: https://drive.google.com/file/d/1UVj4TlD0Cn8v7EMJCyQfKLmwnTJBcQDg/view?usp=sharing
6. ΠΡΟΚΛΗΣΗ 3-OΛΜΕ- ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 MAI 17 : https://www.naxospress.gr/arthro/paideia/ypothesi-pan-matzakoy-apeiles-apo-olme-orgili-apantisi-apo-tin-oikogeneia-matzakoy
7. ΣΧΟΛΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΕΤΟΣ: http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_education/3d_ekdromes.htm 13324/Γ2/7-2-2006/ΥΠΕΠΘ-ΦΕΚ 206 Β΄
8. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ: https://edu.klimaka.gr/arxeio/nomothesia-fek/fek-2769-2011-ekdromes-mathites-devterovathmias-eswteriko-exwteriko-klimaka.pdf
9. ΣΧΟΛΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ: https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/mathitikes_ekdromes.pdf ΦΕΚ Τεύχος Β’ 681/06.03.2017
10. ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΝΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΗΣ 09 ΣΕΠ 10 ΣΤΟ esos.gr : https://drive.google.com/file/d/1NdtEw00O52fB-4hIQQSoMEZe7B7PWYro/view?usp=sharing
11. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: https://drive.google.com/open?id=1jwiu5l35Jv6YQo36PmRukhncBDcR_WW0
1. ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 20 ΝΟΕ 09 : http://kykladiki.blogspot.gr/2009/11/2.html
2. ΠΡΩΤΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 ΦΕΒ 14 : http://www.cycladesvoice.gr/?aid=38337
3. ΠΡΟΚΛΗΣΗ 1-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 18 ΜΑΡ 15 : http://www.cycladesvoice.gr/?aid=49704
4. ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΦΕΤΕΙΟΥ-ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 24 ΣΕΠ 16 : http://www.naxostimes.gr/naxos/7829-i-apofasi-tou-efeteiou-aigaiou-gia-to-thanasimo-travmatismo-tou-panagioti-matzakou
5.ΠΡΟΚΛΗΣΗ 2 ΕΛΜΕ ΝΚ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 ΜΑΡ 14: https://drive.google.com/file/d/1UVj4TlD0Cn8v7EMJCyQfKLmwnTJBcQDg/view?usp=sharing
6. ΠΡΟΚΛΗΣΗ 3-OΛΜΕ- ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ 14 MAI 17 : https://www.naxospress.gr/arthro/paideia/ypothesi-pan-matzakoy-apeiles-apo-olme-orgili-apantisi-apo-tin-oikogeneia-matzakoy
7. ΣΧΟΛΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΝΔΙΚΟ ΕΤΟΣ: http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_education/3d_ekdromes.htm 13324/Γ2/7-2-2006/ΥΠΕΠΘ-ΦΕΚ 206 Β΄
8. ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΥΜΒΑΝ: https://edu.klimaka.gr/arxeio/nomothesia-fek/fek-2769-2011-ekdromes-mathites-devterovathmias-eswteriko-exwteriko-klimaka.pdf
9. ΣΧΟΛΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ: https://www.esos.gr/sites/default/files/articles-legacy/mathitikes_ekdromes.pdf ΦΕΚ Τεύχος Β’ 681/06.03.2017
10. ΔΗΛΩΣΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΝΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΗΣ 09 ΣΕΠ 10 ΣΤΟ esos.gr : https://drive.google.com/file/d/1NdtEw00O52fB-4hIQQSoMEZe7B7PWYro/view?usp=sharing
11. Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ: https://drive.google.com/open?id=1jwiu5l35Jv6YQo36PmRukhncBDcR_WW0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου